Skip to content

Εθνική Ασφαλιστική: Κανονικά προχωρά η διαδικασία πώλησης

Από τη Χριστίνα Μωράκη

«Πηχυαίοι» και κάθετοι ήταν οι τίτλοι κυρίως κλαδικών, δημοσιευμάτων, τις προηγούμενες μέρες, για «πάγωμα» ή και «φρένο» των διαπραγματεύσεων για την πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Κάποια δημόσια δήλωση, κάπου, περί αιτήματος Τσακαλώτου για επανεξέταση του σχεδίου αναδιάρθρωσης της Εθνικής Τραπέζης, ήταν αρκετή για να κυκλοφορήσει ευρέως η παραπάνω είδηση, η οποία, όπως συμβαίνει συχνά, στην πορεία «χάθηκε στη μετάφραση» και έφτασε να μετατραπεί σε είδηση για «πάγωμα» της διαδικασίας.

Η οποία ωστόσο, μέσα από μια πιο ψύχραιμη ματιά, φάνταζε και φαντάζει μάλλον απίθανη.

Οι λόγοι για αυτό είναι πολλοί. H εκκίνηση της διαδικασίας πώλησης είναι γνωστή εδώ και μήνες, όπως παράλληλα ήταν γνωστό ότι η Εθνική Τράπεζα θα κατάφερνε να εξοφλήσει πρόωρα τις υποχρεώσεις της προς το ΤΧΣ, όπως και έγινε.

Γεγονός που ενδεχομένως να έφερε στο τραπέζι, σκέψεις, ίσως και προτάσεις, για ενδεχόμενη ματαίωση της πώλησης.

Ο ίδιος ο Διοικητής της Τράπεζας κ. Λεωνίδας Φραγκιαδάκης έχει άλλωστε δημοσίως παραδεχθεί, πρόσφατα στο πρακτορείο Reuters, ότι επιχειρηματικά θα συνέφερε την Τράπεζα να κρατήσει την κερδοφόρα Εθνική Ασφαλιστική.

Ωστόσο το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Εθνικής Τράπεζας έχει συμφωνηθεί με τους Ευρωπαίους (Διεύθυνση Ανταγωνισμού, Μηχανισμός Εποπτείας),  οι οποίοι εδώ και μήνες που όλα τα παραπάνω είναι γνωστά, δεν έχουν δώσει κανένα δείγμα ότι προτίθεται να αλλάξουν κάτι στο σχέδιο αναδιάρθρωσης, όσο ικανοποιητικοί και αν έγιναν όλοι οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας ή ρευστότητας που διαθέτει η τράπεζα και παρότι μπορεί να αποπλήρωσε νωρίτερα τα δάνεια που είχε λάβει.

Πώς γίνεται λοιπόν εν μέσω όλων αυτών και με την διαδικασία σε πλήρη εξέλιξη (πριν ένα μήνα η Τράπεζα προσέλαβε τους κολοσσούς Morgan Stanley και Goldman Sachs ως Συμβούλους. Αν μη τι άλλο, οι ίδιες οι  πολυεθνικές δεν θα είχαν σιγουρευτεί ότι η διαδικασία είναι οριστική πριν αποφασίσουν να εμπλακούν;), η ελληνική Κυβέρνηση να αποφάσισε την τελευταία στιγμή να στείλει επιστολή;

Σε κάθε περίπτωση, αν η Κυβέρνηση επιθυμούσε, για διάφορους λόγους, να κάνει την συγκεκριμένη παρέμβαση, το εύλογο δεν θα ήταν να έρθει πρώτα σε συνεννόηση με τους “θεσμούς”, να εξασφαλίσει κάποια πράγματα, και κατόπιν, όχι προηγουμένως ή ταυτόχρονα, να φέρει το θέμα στη δημοσιότητα;

Από την άλλη βέβαια, η διαπραγματευτική θέση της χώρας έναντι στην Ευρώπη, είναι πολλάκις διαπιστωμένη, ενώ και το ελληνικό δημόσιο, παρότι συμμετέχει στο ΤΧΣ (ιδιωτικό νομικό πρόσωπο και βασικός μέτοχος της ΕΤΕ με ποσοστό 40% περίπου, υπόλοιπο ποσοστό 60% σε διάφορους λοιπούς ιδιωτικούς φορείς), δεν διαθέτει αποφασιστική ισχύ στα της Τραπέζης.

Άρα με ποιο σκεπτικό η Κυβέρνηση έστειλε επιστολή;

Στην τελική, αυτοί που αποφασίζουν για την πορεία της Τράπεζας δεν είναι οι μέτοχοί της; Οι οποίοι δύσκολα, εκτιμά κανείς, θα πείθονταν να διακόψουν μια διαδικασία για την οποία έχουν συμφωνήσει, λόγω μιας γραπτής παρέμβασης, ακόμη και αν αυτή προέρχεται από έναν Υπουργό των Οικονομικών. Ως γνωστόν οι εταιρικοί μέτοχοι, δεν υπακούν γενικώς σε πολιτικές απαιτήσεις αλλά σε ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα και επιχειρήματα.

Το οποίον και μας οδηγεί στο φλέγον ερώτημα: Ποιο είναι  το βασικό επιχείρημα για την ανατροπή της πώλησης;

Μήπως το να μείνει η Εθνική Ασφαλιστική σε «ελληνικά χέρια»;  

Μα αφού ούτε καν η  μητρική Τράπεζα δεν είναι σε ελληνικά χέρια με τη στενή έννοια του όρου, αλλά στα χέρια ενός διεθνούς ταμείου.

Μήπως ως προς τις επιχειρήσεις, συγχέουμε τον όρο “ελληνική” με τον όρο “κρατική”;

Μα δεν φάνηκε ξεκάθαρα ότι το κράτος δεν προσφέρει καμία εγγύηση πλέον για την βιωσιμότητα μιας επιχείρησης; Ότι δεν μπορεί πλέον να στηρίξει εταιρείες ή και να στηριχθεί από αυτές; Οι οικονομικές κρίσεις που έχουν εκδηλωθεί μέχρι σήμερα παγκοσμίως, δεν έχουν αποδείξει ότι η οικονομία, έχει, στην τελική, τους δικούς της νόμους;

Μήπως τότε, το πρόβλημα είναι το μέλλον των εργαζομένων, σε περίπτωση αλλαγής μετόχου;

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Εθνικής ΑΕΕΓΑ πρόσφατα με δημόσια σχετική επιστολή έκανε λόγο για «ξεπούλημα σε πολυεθνικά συμφέροντα», για μια κίνηση που δημιουργεί ένα «αβέβαιο μέλλον για εκατοντάδες εργαζόμενους».

Σήμερα επίσης, βουλευτές του ΚΚΕ κατέθεσαν επερώτηση στο Βουλή για την επικείμενη πώληση ή ματαίωση αυτής ενώ και ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής (Λαϊκή Ενότητα του κ. Λαφαζάνη) κατέθεσε παρόμοια ερώτηση προς την Κομισιόν, ρωτώντας την συγκεκριμένα «τι θα πράξει για να σταματήσει την πώληση».

Αν αυτό είναι το πρόβλημα, δηλαδή το μέλλον των εργαζόμενων υπαλλήλων, τότε το ερώτημα που προκύπτει, είναι, πολύ απλά, γιατί αυτό να απειλείται; Τουλάχιστον, εκ των προτέρων; Είναι απαραίτητο; Είναι σίγουρο ότι αν αλλάξει ο μέτοχος θα απειληθούν οι εργαζόμενοι; Εφόσον η εταιρεία είναι κερδοφόρα, τόσο κερδοφόρα που δεν θέλει η μητρική της να την πουλήσει; Τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι ενδιαφερόμενοι είναι επενδυτικά fund και όχι ένας ασφαλιστικός όμιλος που ενδεχομένως να είχε περιορισμούς στις κινήσεις του;

Τι συμφέρον θα είχε ένα fund να “πειράξει” μια εταιρεία αν αυτή είναι κερδοφόρα; Τρανό παράδειγμα η πρόσφατη απόκτηση της πλειοψηφίας των μετοχών από “ξένο fund” άλλης μεγάλης και ισχυρής ασφαλιστικής εταιρείας, η οποία συνεχίζει όπως ήταν και ως είχε.

Το αν θα μπορούσε τελικά να την κρατήσει η τράπεζα την ασφαλιστική, αν υποθέσουμε ότι τα κουκιά βγαίνουν, είναι κάτι το οποίο κανονικά έχουν σκεφτεί άπαντες οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και εμπλεκόμενοι  πριν ανοίξουν την διαδικασία. Εκτός αν ακόμα και αυτοί, ότι θυμούνται χαίρονται. Πράγμα, θέλουμε να πιστεύουμε, μάλλον απίθανο.

Κατόπιν τούτων είναι απορίας άξια και η είδηση της επιστολής εφόσον είναι χρονικά άτοπη και η Κυβέρνηση στερείται δυνάμεως αλλά και οι κινήσεις βουλευτών της άκρας αριστεράς, οι οποίοι λες και δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν πως έχουν τα πράγματα, επιμένουν να την ρωτούν επισήμως “τι θα κάνει”.

Λες και μπορεί να κάνει κάτι…

Εκτός πια, αν όλες οι παραπάνω ενέργειες είναι περισσότερο ιδεολογικά και ας μας επιτραπεί η έκφραση (θα εξαγριώσει πολλούς), ψηφοθηρικά υποκινούμενες.

Βεβαίως στη σημερινή εποχή όλα είναι ρευστά και ακόμη και τα πιο απίθανα, γίνονται πιθανά.

Ο χρόνος θα δείξει.

Προς το παρόν, σύμφωνα με έγκυρη και επίσημη πληροφόρηση του Underwriter.gr η Εθνική συνεχίζει κανονικά τις διαδικασίες που προβλέπονται στο σχέδιο πώλησης, τις οποίες και προτίθεται φυσικά να ανακόψει εάν και εφόσον έχουν γίνει και τελεσφορήσουν ενέργειες της Τράπεζας και του Υπουργείου για διακοπή της διαδικασίας.

Το σημαντικότερο όμως, αυτό που τονίζουν όλοι όσοι είναι μέσα στα πράγματα και θα πρέπει ίσως και να συλλογιστούν οι εργαζόμενοι, είναι ότι «όποια και αν είναι η έκβαση της υπόθεσης, η επόμενη μέρα θα βρει την εταιρεία το ίδιο δυνατή, χάρη στην κερδοφορία, στα αποθεματικά, στις ισχυρές δομές και δίκτυα ανάπτυξης και παραγωγής, που έχει καθιερώσει όλα αυτά τα χρόνια».

Επιχείρημα που ακούγεται πέρα για πέρα αληθινό, διότι στην τελική, αυτά είναι τα όπλα με τα οποία αμύνεται και επιβιώνει κάθε επιχειρηματική μονάδα στη σύγχρονη εποχή: η λειτουργικότητα, η κερδοφορία, η ανάπτυξη. Από αυτά κρίνεται η τύχη και το μέλλον των εργαζομένων κάθε επιχείρησης και όχι από την εθνικότητα των βασικών της μετόχων…

3 Comments

  1. Avatar

    Πολύ ώραία ανάλυση.

  2. Avatar

    Finance is the gun.

    Politics is to know when to pull the trigger.

    Godfather III

  3. Avatar

    Εξαιρετκη προσέγγιση.Συγχαρητήρια!


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *