Ιστορίες καθημερινών απρόοπτων… Εκεί που δεν το περιμένεις
Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος συνεχίζει την εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού για την εμπέδωση της ασφαλιστικής νοοτροπίας, σε μια περίοδο που η προστασία της υγείας και της περιουσίας και η ενίσχυση της σύνταξης είναι εξαιρετικά σημαντικά για τους πολίτες της χώρας μας καθώς ,ακόμα, μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων παραμένει ανασφάλιστο.
Ειδικότερα, μέσω των τριών διαφορετικών ρεαλιστικών videos, αναδεικνύεται η σημασία της ασφάλισης ως της πλέον ενδεδειγμένης πρόληψης για μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων της καθημερινότητας και της ζωής μας, όπως η υγεία, η ασφάλιση και η περιουσία.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι χαρακτήρες που συμμετέχουν στα videos αντιμετωπίζουν έκτακτες και σημαντικές προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά λόγω της συνδρομής της ασφαλιστικής κάλυψης σε κάθε τομέα, εφαρμόζοντας στην πράξη το «ασφαλίζω σημαίνει φροντίζω».
Με ένα ασφαλιστήριο πρόγραμμα μπορούμε να προστατέψουμε ότι είναι σημαντικό για εμάς και την οικογένειά μας. Όταν ένα απρόοπτο συμβάν υγείας προκύψει, διασφαλίζεται η άμεση πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας τη στιγμή της ανάγκης.
Αντίστοιχα, ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα στους ασφαλισμένους να συμπληρώσουν την κρατική σύνταξη, προγραμματίζοντας έγκαιρα για το μέλλον και εξασφαλίζοντας μία ποιότητα ζωής. Ταυτόχρονα, ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα περιουσίας μπορεί να προστατεύσει από αναπάντεχες αναποδιές και απρόβλεπτα γεγονότα την κατοικία και όσα έχει αποκτήσει κανείς με κόπο στην πορεία της ζωής του.
Τα videos στο YouTube channel της ΕΑΕΕ
https://www.youtube.com/watch?v=GxnuiGgh3OA
1 Comment
Είμαι ασφαλίστρια και σήμερα ντρέπομαι για αυτό. Αντί η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών να προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό με σποτάκια, ας ανοίξει τα μάτια της σε περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν την ασφαλιστική συνείδηση και (νόμιζαν ότι) φρόντισαν να (εξ)ασφαλιστούν για την περίπτωση που…
Είμαι ασφαλίστρια ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση στη ΜΑΦ μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου. Είναι ασφαλισμένος εδώ και 20 χρόνια με πρόγραμμα της (UNIVERSAL LIFE, η οποία εξαγοράστηκε από την) INTERNATIONAL LIFE. Η πραγματικότητα για τη σύζυγό του είναι ότι δεν έχει κάλυψη ούτε απολογιστική, το λογιστήριο του νοσοκομείου δε δέχεται συναλλαγματική και ζητάει για κάθε 24ωρο 2.000€. Και πρόκειται για δύο ανθρώπους άνω των 70 ετών, που βασίζονται στη σύνταξή τους…
Η εποπτική για τα ασφαλιστικά ζητήματα αρχή επέτρεψε σε μία εταιρεία να υφίσταται και να δημιουργεί παραγωγή εξαπατημένων ανθρώπων και κάποια στιγμή – άγνωστο ποιο ήταν το έναυσμα και οι προθέσεις της – αποφάσισε να δώσει τέλος. Και τότε η εξαπάτηση διευρύνθηκε: «ενημερώθηκαν» οι ασφαλισμένοι – οι περισσότεροι τουλάχιστον – και εφησυχασμένοι εξακολούθησαν να εξοφλούν ασφάλιστρα. Οι διαμεσολαβούντες πεπεισμένοι από τον κλαδικό τύπο, από όπου είχαν και τη μόνη πληροφόρηση, για διαδικασίες μεταφοράς που όλο και πλησιάζουν στο τέλος τους, συνηγορούσαν στο έγκλημα και επιβεβαίωναν στους ασφαλισμένους ότι ορθώς κάνουν και εξοφλούν.
Είμαι η ασφαλίστριά τους και όταν η σύζυγος του ανθρώπου που νοσηλεύεται επικοινωνεί μαζί μου σε απόγνωση – γιατί δεν ξέρει για τι να πονέσει περισσότερο, για τον άνθρωπό της ή για την αδικία που υφίσταται; – ντρέπομαι τόσο πολύ..
Νομίζω ότι δεν έκανα κάτι λάθος, δεν τους έφερα εγώ σε αυτήν τη θέση. Όμως, πληρώνω το τίμημα του να ανήκω και να εκπροσωπώ έναν κλάδο, ο οποίος, αντί να ευαισθητοποιείται ο ίδιος και να γίνεται η στάση του διαφήμιση και αφύπνιση της ασφαλιστικής συνείδησης, πληρώνει διαφημιστικές για να ευαισθητοποιήσει τους άλλους.. Όπως όλα σε αυτήν τη χώρα, έτσι και η ασφάλιση… Ντροπή!