Γράφει: Χριστίνα Μωράκη
Με νέο σχέδιο νόμου, σε περίπτωση φυσικών καταστροφών εξαιρούνται από την κρατική αρωγή όλες οι επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Οι επιχειρήσεις αυτές συστήνεται να προχωρήσουν σε ιδιωτική ασφάλιση. Δεδομένης της ευθύνης που αναλαμβάνει η ιδιωτική ασφαλιστική αγορά να καλύπτει τις επιχειρήσεις αυτές, συστήνεται Παρατηρητήριο Ιδιωτικής Ασφάλισης που θα εποπτεύει τη σωστή λειτουργία της.
Μπορεί να μην είναι ήδη ευρέως αντιληπτό, αλλά η περίοδος που διανύουμε θα αποτελέσει ορόσημο για την ελληνική αγορά ιδιωτικής ασφάλισης. Περιγράφουμε ευθύς αμέσως τους λόγους:
Ολοκληρώθηκε την Τρίτη η δημόσια διαβούλευση του σχεδίου νόμου για υποχρεωτική ασφάλιση επιχειρήσεων έναντι φυσικών καταστροφών. Αυτό που προβλέπει το νομοσχέδιο είναι ότι οι επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ εξαιρούνται από την κρατική αρωγή σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και οφείλουν να είναι ιδιωτικά ασφαλισμένες. Αν μια τέτοια επιχείρηση δεν ασφαλιστεί ιδιωτικά τότε λαμβάνει ένα τυπικό πρόστιμο και φυσικά μένει ακάλυπτη αν καταστραφεί διότι δεν θα λάβει καμία οικονομική ενίσχυση από το κράτος.
Πρόκειται πραγματικά για καινοτομική απόφαση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία ωστόσο ήταν και «μονόδρομος», δεδομένης της κλιματικής αλλαγής και των θλιβερών προβλέψεων για το εύρος συνεπειών που θα υποστούμε όλοι στο μέλλον.
Καινοτομική και τολμηρή απόφαση δεδομένου ότι η κυβέρνηση είναι συνταγματικά υποχρεωμένη να παρέχει αρωγή σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις σε περιπτώσεις μαζικών φυσικών καταστροφών. Παραδεχόμενη στη ουσία ότι δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί καθολικά στο ρόλο της αυτό, αποφάσισε να εξαιρέσει την κρατική αρωγή από τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις και τα χρήματα του δημοσίου που θα πήγαιναν σε αυτές, να κατευθυνθούν σε όλους τους υπόλοιπους.
Από την άλλη, δεδομένου ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει όλους, τη στιγμή που αποφασίζει να μεταφέρει ένα κομμάτι της υποχρέωσης αυτής στον ιδιωτικό τομέα οφείλει τουλάχιστον να ελέγχει ότι ο ιδιωτικός τομέας θα λειτουργήσει σωστά και θα ανταποκριθεί στο μέγιστο στην αποστολή του.
Για αυτό – και ερχόμαστε στο δεύτερο σημαντικό σημείου του νομοσχεδίου – το κράτος αποφάσισε να ιδρύσει ένα Παρατηρητήριο Ιδιωτικής Ασφάλισης. Ο φορέας αυτός θα αποτελείται από δημόσιους φορείς και εκπροσώπους της ΕΑΕΕ και δουλειά του θα είναι να εποπτεύει και να εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών στο συγκεκριμένο θέμα.
Το σχέδιο νόμου λοιπόν αυτό βρισκόταν σε δημόσια διαβούλευση και σημαντικό εδώ είναι να δούμε με τι είδους παρατηρήσεις – προτάσεις παρενέβη η ασφαλιστική βιομηχανία.
Το Επιμελητήριο λοιπόν, πρώτο από όλους, κοινοποίησε πρόσφατα τις προτάσεις του αρχής γενομένης από το γεγονός ότι στο Παρατηρητήριο αυτό δεν προβλεπόταν να συμμετέχει εκπρόσωπος των ίδιων των επιχειρήσεων. Έτσι πρότεινε να ζητήσει η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων αυτή τη συμμετοχή – λογικό, εφόσον τα επιμελητήρια αδειοδοτούν τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές.
Η δεύτερη διαπίστωση του Επιμελητηρίου ήταν ότι από το Παρατηρητήριο λείπει και ο κλάδος της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης προτείνοντας να συμμετέχει και εκπρόσωπος αυτού.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ΕΑΔΕ με δική της παρέμβαση ενώ και η Ένωση, και το Επιμελητήριο και η ΕΑΔΕ παρατήρησαν ότι το όριο των 2 εκατομμυρίων ευρώ είναι μεν μια καλή αρχή προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο καλύπτει ένα μικρό ποσοστό των επιχειρήσεων – αν ο νόμος περί υποχρεωτικότητας ίσχυε για επιχειρήσεις με τζίρο άνω του 1 εκατ. ευρώ τότε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό θα ήταν καλυμμένο σε περίπτωση φυσικής καταστροφής. Σημειώνεται ότι η εξασφάλιση της λειτουργίας μιας επιχείρησης δεν ωφελεί μόνο τον επιχειρηματία αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτή και το σύνολο της τοπικής κοινωνίας στην οποία ανήκει.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό άμεσα να επεκτείνει το όριο στο ένα εκατομμύριο ευρώ θέλοντας πρώτα απ’ όλα να δει πώς θα λειτουργήσει όλη η ρύθμιση και σταδιακά, αν όλα πάνε κατ’ ευχή, τότε να το αλλάξει.
Ένα άλλο σημείο το οποίο απασχόλησε την ασφαλιστική πλευρά αφορά την πρόβλεψη του νομοσχεδίου να ασφαλίζονται όλα τα περιουσιακά στοιχεία μιας επιχείρησης στο 70% του ενεργητικού. Αυτό το ποσοστό ίσως χρειάζεται να υπολογιστεί ακριβέστερα για να αποφευχθούν θέματα υπασφάλισης ή ασφάλισης πάνω από την μέγιστη αξία από αυτή που χρειάζεται μια επιχείρηση.
Το Υπουργείο, έχοντας λάβει γραπτές υπομνήσεις για όλα τα άνω θα προχωρήσει στην επεξεργασία τους και στη συνέχεια θα μεταφέρει το νόμο στη βουλή για συζήτηση και ψήφιση.
Υπενθυμίζεται ότι κάθε σχέδιο νόμου, πριν ψηφιστεί, δίνεται υποχρεωτικά στη δημοσιότητα προκειμένου όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς – και κάθε άλλο πρόσωπο – να ενημερωθούν για το περιεχόμενό του και να υποβάλλουν τις απόψεις και τις ενστάσεις ή παρατηρήσεις τους, τις οποίες στη συνέχεια το εκάστοτε Υπουργείο οφείλει να λάβει υπόψη.
Κάτι που παραμένει ανοιχτό είναι πώς θα αντιμετωπιστούν οι περιπτώσεις επιχειρήσεων που δεν μπορούν να ασφαλιστούν – αυτές που δεν έχουν λάβει τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας ή δεν έχουν εγκαταστήσει στοιχειώδεις υποδομές όπως για παράδειγμα μέτρα πυρασφάλειας. Ιδανική λύση δεν έχει βρεθεί, δεδομένου ότι μπορεί να υπάρξουν επιχειρηματίες που θα αρνηθούν είτε εξ’ ολοκλήρου να ασφαλιστούν, είτε να συμμορφωθούν με τις επιταγές της ασφαλιστικής εταιρείας προκειμένου να καταστεί η εταιρεία τους ασφαλίσιμη. Δεδομένου ότι δεν θα λάβουν κρατική αρωγή σε περίπτωση καταστροφής κινδυνεύουν να αφανιστούν, στερώντας θέσεις εργασίες και επηρεάζοντας την γενικότερη ευμάρεια της τοπικής κοινωνίας. Είναι ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα που μένει να δούμε πώς θα το χειριστούν όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές.
Δείτε εδώ τις προτάσεις του ΕΕΑ
Δείτε εδώ τις προτάσεις της ΕΑΔΕ
Δείτε εδώ τις προτάσεις της ΕΑΕΕ
