To open insurance είναι μια νέα πρόταση λειτουργίας της ασφαλιστικής βιομηχανίας, η οποία βασίζεται στην κοινή χρήση, ή αλλιώς διακίνηση μαζικών ασφαλιστικών δεδομένων μεταξύ ασφαλιστικών εταιρειών, εποπτικών αρχών, καταναλωτών και τρίτων μερών, για παράδειγμα εταιρειών τεχνολογίας. Στόχος αυτής, στην ουσία ανταλλαγής, δεδομένων, είναι να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των εποπτικών αρχών, να ενισχυθεί η προστασία των καταναλωτών και κυρίως να δημιουργηθούν νέες προηγμένες εφαρμογές, υπηρεσίες και προϊόντα που θα εκσυγχρονίσουν την ασφαλιστική βιομηχανία στο σύνολό της και θα την καταστήσουν πιο φιλική και προσβάσιμη στον καταναλωτή.
Η «φιλοσοφία» αυτή ήδη χρησιμοποιείται από άλλα χρηματοοικονομικά ιδρύματα (open banking) τα οποία επιτρέπουν σε τρίτα μέρη να αναπτύξούν εφαρμογές και υπηρεσίες γύρω από τα δεδομένα τους.
Πιο συγκεκριμένα, το open insurance περιλαμβάνει:
Διαμερισμό δεδομένων σε τρίτα μέρη προκειμένου αυτά να αναπτύξουν νέα προϊόντα, υπηρεσίες ή εργαλεία π.χ. financial planning ή διαχείρισης κινδύνου που βελτιώνουν την εμπειρία του ασφαλισμένου πελάτη. Ανοίγοντας τα συστήματα και τα δεδομένα τους και δημιουργώντας συμπράξεις με τις εταιρείες τεχνολογίας οι ασφαλιστές θα μπορέσουν να δημιουργήσουν καινοτόμες υπηρεσίες που με τη σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν σε νέα ασφαλιστικά μοντέλα, στρατηγικές τιμολόγησης και μεθόδους σύμπραξης με τον πελάτη – για παράδειγμα προγράμματα ευεξίας και πρόληψης και δυνητικά χαμηλότερο ασφάλιστρο.
Έλεγχο (προσωπικών) δεδομένων από τον πελάτη: Οι ασφαλισμένοι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο στα δεδομένα τους & μπορούν να επιλέξουν ποιος, πώς και για πόσο θα τα χρησιμοποιήσει. Μπορούν ακόμη και να τα μεταφέρουν μεταξύ παρόχων ή σε διαφορετικές πλατφόρμες σύγκρισης παροχών, χωρίς να χάνουν την πρόσβαση στο ιστορικό τους!
Μελέτη δεδομένων από τις εποπτικές αρχές: Οι εθνικές κυβερνήσεις μπορούν να υποστηρίξουν και να οριοθετήσουν το νέο αυτό πλαίσιο ενισχύοντας τον ανταγωνισμό αλλά και την προστασία του καταναλωτή. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη ψηφιστεί σχετική οδηγία, η Payment Services Directive (PSD2) που αφορά την ευρύτερη ρύθμιση του μοντέλου “open finance”. Η Οδηγία εξετάζει τον υποχρεωτικό διαμοιρασμό ορισμένων δεδομένων, εφόσον φυσικά συγκατατίθεται ο πελάτης και έχουν διασφαλιστεί όλα τα εχέγγυα για την προστασία του. Η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ διαφορετικών ασφαλιστικών εταιρειών, αν εφαρμοστεί, θα συμβάλει σημαντικά και στην αντιμετώπιση της ασφαλιστικής απάτης.
Σε συνεργασία με φορείς εκτός ασφαλιστικής εταιρείας, υποδομές για κάποιες υπηρεσίες παρεμφερείς με το open insurance υπάρχουν ήδη, αλλά είναι ακόμη σχετικά περιορισμένες. Ωστόσο οι συνεργασίες με εξωτερικούς φορείς θέτουν ζητήματα γεφύρωσης μεταξύ των διαφορετικών standards κάθε πλευράς στην επεξεργασία δεδομένων – ως εκ τούτου καθίσταται αναγκαία μια ενιαία τυποποίηση και εποπτεία για τον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης.
Σε κάθε περίπτωση το open insurance μπορεί να φέρει μια νέα εποχή στην ασφάλιση, καθώς συμβάλλει στην υιοθέτηση μίας απόλυτα πελατοκεντρικής αντίληψης, στη μείωση των λειτουργικών δαπανών, στην ευελιξία και την ταχύτητα ανταπόκρισης καθώς και στην εφαρμογή καλύτερων πρακτικών συμμόρφωσης.
Η άλλη όψη του νομίσματος
Δεδομένου του εύρους και της ευαίσθητης φύσης των δεδομένων που διαχειρίζονται οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι κίνδυνοι που σχετίζονται με την ασφάλεια των δεδομένων, την κυβερνοασφάλεια, τη συνδιαχείριση, την ηθική και γενικότερα με την προστασία του καταναλωτή είναι μεγάλοι. Η συγκέντρωση και ο διαμοιρασμός δεδομένων που περιέχονται σε ασφαλιστήρια συμβόλαια ενδέχεται να οδηγήσει στην αποκάλυψη ευαίσθητων πληροφοριών σχετικά με την υγεία, τη σεξουαλικότητα, τις πολιτικές πεποιθήσεις κ.ά. ενός ατόμου.
Ο αυξανόμενος διαμοιρασμός δεδομένων σε συνδυασμό με την τεχνητή νοημοσύνη και τα εργαλεία μηχανικής μάθησης, αυξάνει επίσης τον κίνδυνο του χρηματοοικονομικού αποκλεισμού. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει πως έχοντας πρόσβαση σε συγκεκριμένες ευαίσθητες πληροφορίες, οι εταιρείες μπορεί να αρνούνται να ασφαλίσουν έναν υποψήφιο πελάτη.
Ένα άλλο ζήτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσον θα πρέπει να υπάρχει ίση δυνατότητα πρόσβασης από όλους τους φορείς της ασφαλιστικής αγοράς, ασφαλιστικές εταιρείες και διαμεσολαβούντες, ανεξαρτήτως μεγέθους, καθώς και αμοιβαία ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ όλων των φορέων.
Οι νομοθέτες θα πρέπει να είναι απόλυτα ξεκάθαροι ως προς το ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση, υπό ποιες συνθήκες και σε ποιο βαθμό. Ο ιδιαίτερος χειρισμός που απαιτείται για τα ευαίσθητα δεδομένα που διαχειρίζονται οι ασφαλιστικές δυσκολεύει την εφαρμογή του open insurance σε σύγκριση με το open banking και ενδεχομένως μπορεί ακόμη και να εμποδίσει την υλοποίησή του.
Η ΕΙΟΡΑ υπογραμμίζει πως το open insurance μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμο για τους καταναλωτές, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τις εποπτικές αρχές, εάν αντιμετωπιστεί σωστά. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί η ιδανική ισορροπία ανάμεσα στην προστασία δεδομένων, την ασφάλιση και τον υγιή ανταγωνισμό από τη μία πλευρά και την καινοτομία, την αποτελεσματικότητα, την προστασία του καταναλωτή και τη χρηματοοικονομική σταθερότητα από την άλλη.
No comment yet, add your voice below!