Να εντάσσεται η ανικανότητα στα ομαδικά ασφαλιστήρια προτείνει η Limra
Ο Μάιος έχει ανακηρυχθεί παγκοσμίως ως ο μήνας ευαισθητοποίησης για την Ασφάλιση Ανικανότητας, προκειμένου να αναδειχθεί η σπουδαιότητα της προστασίας του εισοδήματος των πολιτών. Οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, αλλά και οι εργοδότες μπορούν όλοι μαζί να συμβάλουν στη σωστή ενημέρωση των εργαζόμενων, ώστε να είναι σε θέση να προστατέψουν το εισόδημά τους σε περίπτωση προσωρινής ή μόνιμης, μερικής ή ολικής ανικανότητας.
Αναμφίβολα το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο κάθε ανθρώπου είναι η ικανότητά του να εργάζεται και να παράγει εισόδημα. Αν και σε όλους μας αρέσει να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να μας συμβεί ποτέ, οι πιθανότητες δεν μας επιβεβαιώνουν. Όπως δείχνουν τα στατιστικά, οι σημερινοί εικοσάχρονοι έχουν 25% πιθανότητες να εμφανίσουν κάποιου είδους ανικανότητα στη διάρκεια του εργασιακού τους βίου. Επίσης τα στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν πως το 44% των ατόμων που χρεοκόπησαν οδηγήθηκαν σε αυτή την κατάσταση κυρίως λόγω των μεγάλων ιατρικών δαπανών που χρειάστηκε να καταβάλουν λόγω ασθένειας και της παράλληλης ανικανότητάς τους να εργαστούν.
Οι «αισιόδοξοι», που δεν θεωρούν ότι πρέπει να προστατέψουν το εισόδημά τους μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης, αναγκάζονται να εξανεμίσουν τις οικονομίες τους (αν έχουν), ζητούν οικονομική βοήθεια από συγγενείς και φίλους (εάν υπάρχουν και μπορούν) ή καταφεύγουν σε τραπεζικό δανεισμό (εάν έχουν τη δυνατότητα).
Σύμφωνα με έρευνα της LIMRA και της Ernst & Young, 7 στους 10 εργοδότες πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοί τους θα έδειχναν μεγάλο ή πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για γονεϊκές άδειες ή άδειας ασθενείας μετ’ αποδοχών στο μέλλον. Τέτοιες παροχές θα μπορούσαν να παρακινήσουν τους εργαζόμενους για την απόκτηση ασφάλισης για προσωρινή ή και μόνιμη ανικανότητα είτε μεμονωμένα είτε με συνδυασμό των δύο παροχών. Ως εκ τούτου, η ασφαλιστική κάλυψη της μόνιμης ή προσωρινής ανικανότητας θα μπορούσε να περιλαμβάνεται σε ένα ομαδικό ασφαλιστήριο που θα προσέφερε ο εργοδότης στους εργαζομένους του, προκειμένου να ενισχύσει τη δέσμευσή τους με την επιχείρηση.
Ωστόσο μία μελέτη δείχνει ότι παρά το ότι εργοδότες και εργαζόμενοι αναγνωρίζουν την αξία της ασφαλιστικής κάλυψης έναντι ανικανότητας, μόνον οι μισοί εργαζόμενοι γνωρίζουν εάν ο εργοδότης τούς παρέχει αυτή την κάλυψη και λιγότεροι από τους μισούς κατανοούν πώς λειτουργεί αυτή η κάλυψη. Επίσης, και πάλι με στοιχεία της LIMRA, διαπιστώνουμε ότι πολλοί εργαζόμενοι που διέθεταν ασφαλιστική κάλυψη έναντι ανικανότητας τη διέκοψαν είτε διότι δεν άντεχαν την οικονομική επιβάρυνση είτε διότι διαπίστωναν ότι δεν προέκυπτε ανάγκη να τη χρησιμοποιήσουν, άρα θεωρούσαν ότι τους ήταν άχρηστη… Είναι προφανές ότι υπάρχει ένα πολύ σημαντικό κενό πληροφόρησης, το οποίο θα πρέπει να καλυφθεί είτε με σχετικές καμπάνιες εκ μέρους των ασφαλιστικών εταιρειών είτε με προσωπική ενημέρωση εκ μέρους των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών.
Οι επιπτώσεις του δημογραφικού στην ασφάλιση ανικανότητας
Ένας σημαντικός παράγοντας που καθιστά ακόμη πιο αναγκαία την ασφάλιση ανικανότητας είναι η γήρανση του πληθυσμού. Καθώς οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσουν κάποιας μορφής ανικανότητα ή μία χρόνια ασθένεια και ως εκ τούτου μεγαλώνει η ανάγκη για ασφαλιστική κάλυψη, ώστε να μη διαταραχθεί η οικονομική κατάσταση του ατόμου ή και ολόκληρης της οικογένειας όταν προκύψει ένα τέτοιο περιστατικό. Επίσης καθώς επιμηκύνεται το προσδόκιμο ζωής, επιμηκύνεται και το χρονικό διάστημα που κάποιος ενδεχομένως θα πρέπει να επιβιώνει μην μπορώντας να εργαστεί λόγω ανικανότητας. Δεδομένης της τεράστιας επιβάρυνσης που επιφέρει η μακροζωία στην ήδη δυσχερή κατάσταση των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης, γεννώνται σοβαρά ερωτηματικά ως προς το κατά πόσον θα μπορούν να στηρίξουν επαρκώς τους ασφαλισμένους τους σε περίπτωση ανικανότητας, οπότε η ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη μοιάζει μονόδρομος. Οι πολίτες, έχοντας τη σωστή πληροφόρηση, γίνονται πλέον πολύ πιο δεκτικοί στην ιδέα της εξασφάλισης της μελλοντικής οικονομικής τους κατάστασης σε περίπτωση ανικανότητας. Παράλληλα, η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού, λόγω της συνεχούς μείωσης του πληθυσμού, οι εργοδότες θα δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για να κρατήσουν ενεργούς τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους και η παροχή ασφαλιστικής κάλυψης έναντι ανικανότητας μέσω ενός ομαδικού προγράμματος ίσως αποτελέσει ένα καλό δέλεαρ.
Από την άλλη πλευρά η αυξημένη ζήτηση για ασφάλιση ανικανότητας μοιραία θα οδηγήσει σε αύξηση ασφαλίστρων και οι ασφαλιστικές εταιρείες θα πρέπει να επανεξετάσουν τα προγράμματά τους με βάση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η γήρανση του πληθυσμού, ώστε να είναι προσιτά, αλλά και βιώσιμα. Το ίδιο ισχύει και για τις κυβερνήσεις, που θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι όλοι οι πολίτες με κάποιας μορφής ανικανότητα θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε κάποιες έστω βασικές ασφαλιστικές καλύψεις. Έμφαση τέλος θα πρέπει να δοθεί και στην παροχή υποστήριξης και υπηρεσιών αποκατάστασης, ώστε να είναι εφικτή η γρήγορη επανένταξη των ατόμων που έχουν κάποιας μορφής ανικανότητα, προκειμένου να είναι σε θέση να επιστρέψουν στην εργασία τους το συντομότερο δυνατόν.
Όπως αντιλαμβάνεστε, η ασφαλιστική κάλυψη της ανικανότητας -η οποία ως γνωστόν έχει πολύ μικρή διείσδυση στη χώρα μας- καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, διότι εφόσον θα ζούμε περισσότερο, θα πρέπει να φροντίσουμε να ζούμε με άνεση και αξιοπρέπεια, για να μην μετατραπεί το δώρο της μακροζωίας σε εφιάλτη.
No comment yet, add your voice below!