Δημ. Γαβαλάκης: «Αυτό που θα πω, είναι για μένα αυτοδέσμευση»

Συνέντευξη του γενικού γραμματέα ΕΕΑ, προέδρου της Επιτροπής Διαμεσολάβησης

Γράφει: Χριστίνα Μωράκη

-Θα ήθελα ξεκινώντας να ρωτήσω κάτι διαφορετικό και στη συνέχεια θα συζητήσουμε και για τις δράσεις στο Επιμελητήριο. Ασχολείσαι πάρα πολλά χρόνια με αυτό που λέμε «εκπροσώπηση», τα τελευταία 7 στο Επιμελητήριο και πριν από αυτό 8 χρόνια ως πρόεδρος Συντονιστών, πρόεδρος ΕΑΔΕ, πρόεδρος Gama. Τι σημαίνει για σένα να εκπροσωπείς ανθρώπους, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε κοινό ή ομαδικό συμφέρον; Τι βρίσκεις σε αυτό και το έχεις κάνει μέρος της ζωή σου δεκαετίες τώρα; 

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι θέλω και το κάνω, η έννοια της εκπροσώπησης είναι εθελοντική, δεν σε σπρώχνει κανένας. Με ρωτούν φίλοι πώς τα προλαβαίνω όλα και πολύ απλά, τους λέω “τα θέλω και τα παθαίνω”. Κατά τα άλλα εκπροσώπηση για μένα σημαίνει τρία πράγματα: πρώτα απ’ όλα να έχεις μέσα σου ξεκαθαρίσει γιατί το κάνεις, ποιο λόγο έχεις. Έχεις κάποιο προσωπικό όφελος; σου αρέσει τόσο πολύ η έννοια της συνεισφοράς; τι επίκεντρο έχεις;  Γιατί κάτι πρέπει να υπάρχει που σε κινητοποιεί. Για μένα αυτό είναι η ικανοποίηση της επίλυσης ενός θέματος και της αναγνώρισης των συναδέλφων μου γι’ αυτό. Προφανώς και δεν κερδίζεις κάτι επαγγελματικά ή κοινωνικά, όπως ίσως μπορεί κάποιοι να πιστεύουν, στη προσπάθειά τους να καταλάβουν ποιο είναι το κίνητρο. Προσωπικά αυτή είναι μια από τις κόκκινες γραμμές που έχω θέσει στον εαυτό μου σχετικά με αυτό μου το ρόλο, εννοώ οποιαδήποτε εμπλοκή με την επαγγελματική και κοινωνική μου ζωή.

-Δηλαδή μας λες ξεκάθαρα ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα επαγγελματικά και κοινωνικά από όλα τα χρόνια της ενασχόλησης σου – 15 στο σύνολο- με τα κοινά; 

Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι τα πρώτα χρόνια που συμμετείχα στα σωματεία, επειδή έτυχε τότε να ξεκινάω και την δική μου επιχείρηση, κέρδισα μια αναγνωρισιμότητα σε σχέση με τις επαφές μου με τις ασφαλιστικές εταιρείες. Ως επαγγελματίας μπορεί αυτή την αναγνωρισιμότητα να έκανα πέντε χρόνια να την πετύχω, στην προκειμένη περίπτωση την πέτυχα μέσα σε δύο ή τρία.  Aπο εκεί και έπειτα μέχρι σήμερα, ο χρόνος που επενδύω στην εκπροσώπηση, σε σχέση με το οικονομικό όφελος που θα είχα αν τον επένδυα στη δουλειά μου, είναι μάλλον ζημιογόνος. Αυτό θεωρώ το ξέρουν και οι συνάδελφοί μου που βλέπουν πώς κινούμαι επαγγελματικά στην αγορά. Από την άλλη, η δραστηριότητά μου αυτή έχει για μένα πολλά οφέλη ψυχολογικά, γιατί σαν άνθρωπο με γεμίζει. Με γεμίζει όταν θα έρθει κάποιος και θα πει «χαίρομαι για αυτό που προσπαθήσατε και καταφέρατε να κάνετε», με γεμίζει όταν θα πάρω ένα μήνυμα για αυτό, με γεμίζει όταν έχουμε ασκήσει πίεση και έχουμε πείσει για ένα νόμο, μαζί με τον πρόεδρο και τους υπόλοιπους στο επιμελητήριο, το αίτημά μας να γίνει δεκτό από την πολιτεία. Η ικανοποίηση που πήραμε τότε που καταφέραμε να θεωρηθεί πληττόμενος κλάδος, ο κλάδος μας (σ.σ. λόγω Covid), με αποτέλεσμα να μας περιλαμβάνουν διάφορα προνόμια που προσέφερε η πολιτεία, ε δεν συγκρίνεται με τίποτα. Η ικανοποίηση της επιτυχίας. Αν αυτά δεν σε γεμίζουν καλό είναι να μην ασχολείσαι με τα κοινά, γιατί τότε πρώτα απ’ όλα προδίδεις τους ανθρώπους που σε εξέλεξαν. 

-Συχνά και εσύ και ο πρόεδρος του επιμελητηρίου αναφέρεστε στην εξαιρετική συννενόηση και επιτυχία που έχετε ως ομάδα, όχι μόνο οι δυό σας αλλά και με τους υπόλοιπους στη διοίκηση. Τι έχεις να πεις για αυτό, πώς τα καταφέρατε και ενεργείτε τόσο πετυχημένα ομαδικά; 

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι τίποτα δεν μπορείς να πετύχεις μόνος σου. Όλα τα πετυχαίνεις με ομαδική δουλειά. Αν εμείς δεν είχαμε καταφέρει να έχουμε ομοψυχία με τα σωματεία της διαμεσολάβησης, ομοψυχία με τους εκλεγμένους διαμεσολαβητές στo ΔΣ του επιμελητηρίου, αν δεν είχαμε ομοψυχία μεταξύ μας και ασχολούμαστε με το να τρωγόμαστε μεταξύ μας, δεν θα μπορούσαμε να παράσχουμε έργο. 

-Πώς όμως πετυχαίνει κανείς αυτή την ομοψυχία; 

Για να καταφέρεις να έχεις ομοψυχία με τους ανθρώπους με τους οποίους είσαι συνοδοιπόρος, σημαίνει ότι παραχωρείς και κομμάτι του «εγώ» – γιατί ομοψυχία δεν σημαίνει διαρκή ομοφωνία. Σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να συγκλίνεις με τις απόψεις των άλλων, σημαίνει να έχεις την υπομονή μέσω διαλόγου να βρεθεί ο κοινός τόπος που θα αποτελέσει τη βάση της διεκδίκησης, της πρωτοβουλίας, του σχεδιασμού που έχεις να κάνεις. Αυτό είναι ομαδικότητα για μένα. Η έλλειψη αυτής της ομαδικότητας είναι η δεύτερη «κόκκινη γραμμή» στη διαδικασία της εκπροσώπησης, κατά τη γνώμη μου. Έχουμε δει άλλωστε μοντέλα εκπροσώπησης να μην πηγαίνουν καλά όταν είναι με επίκεντρο έναν άνθρωπο και μόνο.

Ομάδα όμως, σημαίνει ότι ξέρει ο καθένας το ρόλο του. Αν δεν έχει συμβιβαστεί με το ρόλο του, αυτό σπάει την ομάδα. Ο ρόλος αυτού που ηγείται, επειδή ακριβώς ηγείται κάποιων άλλων που έχει γύρω του, είναι να τους ακούει. Ο ρόλος των άλλων είναι να προσπαθούν να πείσουν για την άποψη τους, συνεισφέροντας τα μέγιστα στην ομάδα, ωστόσο εντέλει να καταλαβαίνουν και ποιος είναι αρχηγός. Πρέπει να καταλαβαίνεις το ρόλο σου – κι εγώ ήμουν πρόεδρος στο σωματείο που υπηρέτησα αλλά ήξερα πολύ καλά ότι στο επιμελητήριο θα είχα άλλο ρόλο.  

-Άρα για να συνοψίσουμε, σωστή εκπροσώπηση για σένα είναι να ξέρεις γιατί το κάνεις, να είσαι διατεθειμένος να υποχωρείς για χάρη της ομάδας, αλλά είπες ότι υπάρχει και κάτι άλλο, ποιο είναι αυτό;  

Να ξέρεις τι λες. Να καταλαβαίνεις ότι πρέπει να λες στους ανθρώπους, όχι αυτό που τους είναι ευχάριστο να ακούσουν, αν είναι ανέφικτο, αλλά αυτό που πραγματικά μπορείς να υποστηρίξεις – και αφού το πεις, να αποτελεί αυτόματα δέσμευση για σένα να εργαστείς για αυτό. 

Αν απλά πετάξεις μια κορώνα, υποσχεθείς ένα ιδανικό σενάριο και την επόμενη μέρα δεν κάνεις απολύτως τίποτα, τότε κάνεις αυτό για το οποίο όλοι κατηγορούμε τους πολιτικούς –  ότι λένε ωραία λόγια τα οποία ξεχνούν μετά. Εμείς δεν είμαστε πολιτικοί, εκπροσωπούμε επαγγελματίες και κατά συνέπεια οφείλουμε να ξέρουμε τι λέμε και να τιμούμε αυτό που λέμε με αντίστοιχες δράσεις. Κάθε τι που θα πω, λειτουργεί για μένα ως αυτοδέσμευση. Πίστευα από μικρός πως όταν η συνείδηση αποκτά ελαστικότητα, παύει να είναι συνείδηση και γίνεται συμφέρον. O,τι λέω θέλω να το κάνω. Δεν θα ήθελα ποτέ να φανώ ανακόλουθος, να απέχουν οι πράξεις μου από τα λόγια μου.  Αυτό που δε μπορώ ν’ ανεχτώ σε κάποιον που εκπροσωπεί ανθρώπους, είναι να λέει κάτι και την επόμενη μέρα να μην τον νοιάζει που το είπε, μέχρι την επόμενη χρονιά να το θυμηθεί και να το ξαναπεί. Συνήθως αυτό γίνεται όταν λέγοντα πράγματα υπερφίαλα. 

-Μας μίλησες για την ομάδα, δεν μας είπες όμως για τη σχέση σου με τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου

Η σχέση μου με το Γιάννη τα πρώτα 8 χρόνια  ξεκίνησε από δύο διαφορετικούς πυλώνες εκπροσώπησης. Εγώ ήμουν στα σωματεία και εκείνος στο επιμελητήριο. Ο ένας φορέας συνεργαζόταν με τον άλλο για το κοινό του κλάδου. Γρήγορα αισθάνθηκα και διαπίστωσα και στη πράξη, ότι και οι δύο είχαμε τον ίδιο σκοπό, να είμαστε χρήσιμοι για τους επαγγελματίες. Στη πορεία είχαμε πολλές καλές δημιουργικές στιγμές αλλά προφανώς είχαμε και διαφωνίες. Φυσικά δεν τις έμαθε κανένας, γιατί πάντα τη διαφωνία την είχαμε ιδιωτικά μέχρι να καταλήξουμε σε συμφωνία και να φτιάξουμε το πλάνο για το πώς θα κινηθούμε. Κάποια στιγμή ο Γιάννης μου πρότεινε και εγώ το δέχτηκα με χαρά, να περάσω στο χώρο του επιμελητηρίου (ούτως ή άλλως ήταν και συνειδητή μου απόφαση εκείνη τη περίοδο να σταματήσω από τα σωματεία), αν φυσικά με τιμούσαν οι επαγγελματίες και εκλεγόμουν. Έτσι ξεκίνησαν όλα και πλέον τα τελευταία χρόνια, εγώ στο επιμελητήριο ζω κάτι που πραγματικά είναι μοναδικό: Να μπορούμε να μιλάμε για λίγα λεπτά και να συνεννοούμαστε. Ο Γιάννης ξέρεις είναι μια έντονη προσωπικότητα που αφιερώνει πολύ χρόνο στο επιμελητήριο – για μένα είναι τυχερό το επιμελητήριο που ο ίδιος έχει εξαιρετική επαγγελματική πορεία και ταυτόχρονα σήμερα διαθέτει τόσο χρόνο και έχει τόσο πάθος για την εξέλιξή του. Φυσικό είναι λοιπόν να έχει ισχυρές απόψεις, ωστόσο ταυτόχρονα δίνει σεβασμό και στη δική μου άποψη, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε εύκολα στη κοινή συνισταμένη. Αυτό είναι η ουσία της ομάδας, δεν είναι μόνο το ότι γίναμε μια παρέα και περνάμε καλά. Iσχύει αυτό, είναι υπέροχο, θα το έχουμε μια ζωή. Αλλά για να έχεις αποτέλεσμα, θα πρέπει ο καθένας να ξέρει και να κρατά το ρόλο του. Αυτό το έχουμε πετύχει όχι μόνο μεταξύ μας αλλά και με όλα τα μέλη της επιτροπής – για αυτό έχουμε και ένα εξαιρετικό κλίμα και στα διοικητικά συμβούλια και στη διοικητική επιτροπή.  Μην ξεχνάμε πάντως ότι σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα,  αν εκείνος δεν είχε κάνει τόσα πράγματα και κυρίως δεν παρέμβαινε τόσο ενεργά και σταθερά στη δημόσια σφαίρα, όση δουλειά και να κάναμε οι υπόλοιποι, δεν θα είχαμε τα αποτελέσματα που έχουμε σήμερα. .  

-Ωραία όλα αυτά, ωστόσο εμείς γιατί να έρθουμε να σας ψηφίσουμε εφόσον δεν υπάρχει και άλλος αντίπαλος στα ψηφοδέλτια; 

Καταρχάς γιατί η συμμετοχή δίνει δύναμη. Δίνει δύναμη στον εκπρόσωπο να πετύχει αυτά που θέλει. Έχουμε τη τύχη σε αυτό το επιμελητήριο να είναι ο πρόεδρος ασφαλιστής και να είναι και ο γενικός γραμματέας ασφαλιστής. Φυσικά οφείλουμε να συνεισφέρουμε σε όλους τους κλάδους. Αλλά άνθρωποι είμαστε, καμιά φορά μια αδυναμία παραπάνω στις επιλογές μας την έχουμε για τον κλάδο μας. Αυτή η αδυναμία, η μικρή προτίμηση να τη πει κανείς, πρέπει να τεκμηριώνεται και εσωτερικά, ως μια δίκαιη ανταπόκριση του επιμελητηρίου σε ένα κλάδο που τον στηρίζει. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό να πληρώνουν τη συνδρομή τους οι επαγγελματίες στον κλάδο μας και γι’ αυτό  και είναι σημαντικό να πούμε μετά «τόσο τοις εκατό» των ανθρώπων που ψήφισαν ήταν του κλάδου μας και στηρίξαν τις εκλογές. Είναι ουσιαστικός παράγοντας για τις επιλογές της επόμενης μέρας και πρέπει να επιβεβαιωθεί και αυτή τη φορά όσο είχε επιβεβαιωθεί και στις προηγούμενες εκλογές.

-Πείτε μας τι πρόκειται να υλοποιήσετε άμεσα για τους ασφαλιστές, ας πούμε μέσα στην επόμενη χρονιά. 

Δύο στοιχήματα είναι τα πιο άμεσα, το πρώτο είναι μια μάχη δύο ετών που φτάνει στο τέλος της και θα υλοποιηθεί πλήρως έως τα μέσα Φεβρουαρίου θα έλεγα – θα περάσει βέβαια τις «παιδικές ασθένειες» αλλά νομίζω θα πάει τέλεια. Είναι η απόλυτη ψηφιοποίηση του μητρώου όχι μόνο της Αθήνας αλλά όλης της Ελλάδας. Δηλαδή τα συμβόλαια αστικής ευθύνης και οι βεβαιώσεις επαναπιστοποίησης που δίνουν ετησίως οι επαγγελματίες, να στέλνονται  απευθείας από τους φορείς που τα εκδίδουν, χωρίς ο ασφαλιστής να χρειάζεται να κάνει απολύτως τίποτα. Υπάρχει και ένα μετέπειτα στάδιο, που αφορά την πλήρη πια ψηφιοποίηση και για τα έγγραφα που υποβάλλονται ανα τριετία. 

Το δεύτερο στοίχημα, είναι πολλές πολύ-επίπεδες δράσεις εκπαιδευτικές και υποστηρικτικές, για την μεγάλη επανάσταση που έρχεται, που είναι η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινότητα κάθε επαγγελματία. Και επειδή ο κλάδος μας είναι από αυτούς όπου θα εφαρμοστεί πολύ γρήγορα και σε μεγάλο εύρος εργασιών, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Πρέπει να μπορούμε να οικειοποιηθούμε αυτές τις αλλαγές, να τις καταλάβουμε, ακόμη και να τις εκμεταλλευτούμε. Εκτός από τις αλλαγές που αφορούν τις εταιρείες, θα δούμε να αλλάζουν ολοκληρωτικά και οι εργασίες στο χώρο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, τόσο στο back-office όσο και σταδιακά στην επικοινωνία με τους πελάτες.