Έχει διαπιστωθεί ότι στις χώρες που διαθέτουν ισχυρό δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, το οποίο παρέχει ευρεία κάλυψη σε όλους τους πολίτες της, τα ποσοστά διείσδυσης της ιδιωτικής ασφάλισης είναι χαμηλά.
Αυτό ισχύει για παράδειγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) παρέχει σε όλους τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου μία μεγάλη γκάμα δωρεάν υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης, οι οποίες περιλαμβάνουν νοσηλεία, επισκέψεις σε ιατρού και συνταγογραφημένα φάρμακα. Κατά συνέπεια η πλειοψηφία των πολιτών χρησιμοποιεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να καλύψει τις ανάγκες της και δεν αγοράζει συμβόλαια υγείας από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Το ίδιο παρατηρείται και σε άλλες χώρες με ισχυρά δημόσια συστήματα υγειονομικής περίθαλψης που παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους, όπως η Σουηδία, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Στις χώρες αυτές δίνεται προτεραιότητα στην καθολική πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, μέσω προγραμμάτων κρατικής χρηματοδότησης, γεγονός που οδηγεί στη μειωμένη διείσδυση της ιδιωτικής ασφάλισης στον τομέα των δαπανών για την υγεία.
Στην Ελλάδα ωστόσο, που το ποσοστό διείσδυσης της ιδιωτικής ασφάλισης είναι εξαιρετικά χαμηλό, το Εθνικό Σύστημα Υγείας απέχει αρκετά από το να θεωρείται ισχυρό. Ας δούμε τα βασικά χαρακτηριστικά του:
Πρόσβαση στην περίθαλψη
Το ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας παρέχει τις υπηρεσίες του σε όλους τους Έλληνες πολίτες, στους νόμιμα διαμένοντες κατοίκους και στους πρόσφυγες. Οι δικαιούχοι έχουν πρόσβαση σε μία ευρεία γκάμα υπηρεσιών υγείας, μεταξύ των οποίων δωρεάν νοσηλεία στα δημόσια νοσοκομεία, πρωτοβάθμια περίθαλψη, επισκέψεις σε συμβεβλημένους ιατρούς και συνταγογραφημένα φάρμακα. Τα προβλήματα εδώ εντοπίζονται στους μεγάλους χρόνους αναμονής για ορισμένες υπηρεσίες και την αδυναμία πρόσβασης σε εξειδικευμένη φροντίδα στις περιοχές εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων.
Ποιότητα περίθαλψης
Η ποιότητα της περίθαλψης που παρέχεται από το ΕΣΥ ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή και τη μονάδα φροντίδας (νοσοκομείο, κέντρο υγείας κ.λπ.). Για παράδειγμα τα δημόσια νοσοκομεία των αστικών περιοχών συνήθως διαθέτουν περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και καλύτερο εξοπλισμό, ενώ στις αγροτικές περιοχές και τα νησιά παρατηρούνται σημαντικές ελλείψεις σε ιατρικές ειδικότητες και εξοπλισμό. Ο υπερβάλλων αριθμός ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία (ράντζα στους διαδρόμους), η μακρά αναμονή για χειρουργικές επεμβάσεις ή θεραπείες, οι ελλείψεις σε στοιχειώδη ιατροφαρμακευτικά υλικά επηρεάζουν αναμφισβήτητα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Χρηματοδότηση
Το ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης, τα οποία ενισχύθηκαν από την οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Εφαρμόστηκαν μέτρα αυστηρής λιτότητας και έγιναν σημαντικές περικοπές από τον δημόσιο προϋπολογισμό στις δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε εξοπλισμούς και υλικά. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα δαπανά το 6% περίπου του ΑΕΠ για την υγεία, τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος κυμαίνεται γύρω στο 8-9%. Παράλληλα η λειτουργία του ΕΣΥ πάσχει από χρόνια ανεπάρκεια, η οποία επιβαρύνεται από τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, φαινόμενα που επηρεάζουν δυσμενώς την κατανομή των πόρων και κατ’ επέκταση την ομαλή λειτουργία του.
Συντονισμός
Το ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας υποφέρει επίσης από πολυδιάσπαση, καθώς περιλαμβάνει πολλούς παρόχους υπηρεσιών, οι οποίοι λειτουργούν ανεξάρτητα, χωρίς να καταφέρνουν πάντα να συνεργάζονται με επιτυχία για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται κενά φροντίδας ή αλληλοεπικαλύψεις υπηρεσιών, οδηγώντας σε ανεπαρκή υγειονομική περίθαλψη. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για την αντιμετώπιση του προβλήματος και τον καλύτερο συντονισμό των διαφόρων παρόχων, αλλά είναι απολύτως αναγκαίο να γίνουν μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες παρεμβάσεις, ώστε να διαμορφωθεί ένα σύστημα το οποίο θα έχει στο επίκεντρο τον ασθενή.
Τι πιστεύουν οι Έλληνες για το ΕΣΥ
Η πλειοψηφία των Ελλήνων εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όσον αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών και την προσβασιμότητα, αν και οι περισσότεροι μιλούν κολακευτικά για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλουν γιατροί και νοσηλευτές για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς, εργαζόμενοι με εξοντωτικά ωράρια και πενιχρές αμοιβές. Οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής, η δυσκολία πρόσβασης σε εξειδικευμένες υπηρεσίες σε πολλές περιοχές της χώρας, ο συνωστισμός στα δημόσια νοσοκομεία, οι ελλείψεις σε βασικά υλικά προκαλούν συχνά την αγανάκτηση των πολιτών και τους αναγκάζουν να απευθύνονται σε ιδιωτικές δομές υγειονομικής περίθαλψης, οι υπηρεσίες των οποίων κοστίζουν πανάκριβα, καθώς επικρατούν συνθήκες μονοπωλίου στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.
Το ελληνικό παράδοξο
Το εντυπωσιακό στην περίπτωση των Ελλήνων είναι πως παρά το ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας εμφανίζει σοβαρές παθογένειες, προτιμούν να πληρώνουν από την τσέπη τους υπέρογκα πολλές φορές ποσά για να εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή περίθαλψη σε έναν ιδιωτικό φορέα και δεν επιλέγουν τη λύση ενός ιδιωτικού ασφαλιστηρίου υγείας. Έτσι, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2022 η ιδιωτική ασφάλιση κάλυψε δαπάνες υγείας ύψους μόλις 712 εκ. ευρώ, όταν την ίδια χρονιά οι Έλληνες κατέβαλαν για την υγεία τους 5,9 δισ. ευρώ, κατέχοντας τα πρωτεία με τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σχεδόν διπλάσιες ως ποσοστό του ΑΕΠ από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο!
No comment yet, add your voice below!