Skip to content

ΘΕΜΑ: Πόσο “φερέγγυος” είναι ο Δείκτης Φερεγγυότητας;

Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ο Δείκτης Φερεγγυότητας; Αντανακλά την συνολική θέση, αυτή καθαυτή τη “φερεγγυότητα” κάθε εταιρείας ή όχι ακριβώς; Τελικά απο που κρίνεται η πραγματική εικόνα μιας ασφαλιστικής επωνυμίας;  

Τα παραπάνω ερωτήματα συζητήθηκαν σε μια εποικοδομητική και ενδιαφέρουσα, συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη 13 Ιουλίου, με πρωτοβουλία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών (ΕΑΕΕ) και του Συνδέσμου Στελεχών (ΣΕΣΑΕ).

Ρεπορτάζ: Χριστίνα Μωράκη

Οι δύο Φορείς αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν από κοινού μια ανοιχτή, ενημερωτική συγκέντρωση, για τις περίφημες εκθέσεις Φερεγγυότητας, τις οποίες έβαλε στη…ζωή μας το Solvency II και οι οποίες δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά φέτος, δίνοντας αφορμή να ακουστούν πολλά σχόλια –  γνώμες, συμπεράσματα ακόμη και κουτσομπολιά για την ισχύ, την αντοχή, ακόμη και το μέλλον διαφόρων εταιρειών.

Αυτό που είχε διαπιστώσει και το UW, όταν πρωτοδημοσιεύθηκαν (δείτε Εκθέσεις Φερεγγυότητας: χαμός εύκολων συμπερασμάτων), είναι και η βάση πάνω στην οποία εξελίχθηκε και η συγκεκριμένη συζήτηση: ότι οι Εκθέσεις, οι οποίες παρουσιάζουν ποικίλα στοιχεία, νούμερα, εκτιμήσεις και δεδομένα για την κάθε εταιρεία, είναι πολύπλοκες, ογκώδεις και εξαιρετικά τεχνικές και δυσνόητες.

Τόσο δυσνόητες που κάθε απόπειρα να κρίνει κανείς ή να συγκρίνει οποιαδήποτε εταιρεία με βάση αυτές, είναι σχεδόν καταδικασμένη, εκτός αν πρόκειται για Στέλεχος αρκετά εξοικειωμένο και έμπειρο με τεχνικούς,  οικονομικούς και επενδυτικούς όρους.

“Στην Ένωση αναγνωρίσαμε και συμφωνήσαμε εξαρχής ότι πρέπει όλοι να χρησιμοποιήσουμε με σύνεση τα στοιχεία του Solvency και το πώς θα τα επικοινωνούμε προς τα έξω. Aποφεύγοντας δηλαδή συγκρίσεις που δεν βοηθούν, ιδιαίτερα αν βασίζονται μόνο στο Solvency Ratio. Πόσο μάλλον σε μια εποχή που η αγορά έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου και θέλει να διεκδικήσει συμπληρωματικό ρόλο στην κοινωνική ασφάλιση, είτε αυτή αφορά την υγεία, είτε τη σύνταξη είτε τις φυσικές καταστροφές” είπε ο Δημήτρης Μαζαράκης.

Κάθε συμπέρασμα με βάση την Έκθεση πρέπει να είναι συνδυαστικό και να λαμβάνει υπόψη διάφορους παράγοντες.

Τόσο που τα ίδια τα ποσοστά φερεγγυότητας από μόνα τους, μάλλον δεν είναι ικανό μέτρο σύγκρισης.

Ωστόσο η Έκθεση αυτή σκοπό έχει την διαφάνεια και την σωστή ενημέρωση όλων, εντός και εκτός ασφαλιστικής αγοράς.

Άρα πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται; Και πώς θα μπορούσε να γίνει πιο κατανοητή και να πετυχαίνει το σκοπό της;

Για τις εκθέσεις που δημοσιεύθηκαν φέτος, οι αποδοκιμασίες στην αίθουσα της Ένωσης, όπου έλαβε χώρα η συγκέντρωση, ήταν πολλές: Με 60, 100 ακόμη και 120  σελίδες…οικονομοτεχνικής ορολογίας, η κοινή ομολογία ήταν ότι ο καταναλωτής δεν ενημερώνεται. Μπορεί να ενημερώνεται ο επενδυτής, ο Διευθυντής, ο μέτοχος, ο μελλοντικός μέτοχος ή ο Αναλογιστής. Ο καταναλωτής όμως, όχι.

Ο στόχος έχει χαθεί, και κάπως πρέπει να τον ξαναβρούμε – αυτό ήταν το συμπέρασμα το οποίο έδωσε το έναυσμα της συζήτησης.

Αυτή δε η απώλεια στόχου, δεν αφορά μόνο τον Έλληνα καταναλωτή αλλά και τον Ευρωπαίο, εφόσον, όπως πολύ σωστά επεσήμαναν και ο Πάνος Δημητρίου, CEO της Generali και η Γενική Διευθύντρια της ΕΑΕΕ κ. Μαργαρίτα Αντωνάκη, η Έκθεση είναι προϊόν κοινοτικής Οδηγίας και πληροί επακριβώς τις προδιαγραφές της. Άρα, είναι παρόμοια σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα μέλος της ΕΕ και τα ίδια προβλήματα που έχει ο Έλληνας απέναντί της, έχει μάλλον και ο Γάλλος και ο Άγγλος και ο Ισπανός πολίτης.

Άρα, οποιοδήποτε αίτημα επαναθεώρησης θα πρέπει να γίνει μεν προς τον Έλληνα επόπτη αλλά ενδεχομένως να πρέπει να γίνει και από τον ευρωπαϊκό φορέα της Διαμεσολάβησης, την EIOPA.

Γιατί οι Διαμεσολαβητές (ήταν αρκετοί παρόντες στη συνάντηση, μαζί με πολλά άλλα Στελέχη της αγοράς αλλά και CEO όπως o Δημήτρης Ζορμπάς της Συνεταιριστικής, η Φιλίππα Μιχάλη της Allianz, ο Πάνος Δημητρίου, βεβαίως ο Πρόεδρος του ΣΕΣΑΕ και CEO της ΑΧΑ Ερρίκος Μοάτσος, και φυσικά ο Πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών και CEO της Metlife Δημήτρης Μαζαράκης), οι Διαμεσολαβητές είναι τελικά εκείνοι που καλούνται να υπερασπιστούν την φερεγγυότητα κάθε εταιρείας, απέναντι στον υποψήφιο πελάτη τους.

Σκοπός της επιμορφωτικής συνάντησης ήταν η αποσαφήνιση των όρων και του περιεχομένου των εκθέσεων για τη φερεγγυότητα και τη χρηματοοικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Προσκεκλημένοι των ΣΕΣΑΕ/ΕΑΕΕ για να αναλύσουν τις απόψεις τους πάνω στο ζήτημα ήταν οι κ.κ. Σπυρίδων Μπαρκούζος και Ιωάννης Πηταράς, Chief Risk Officers των εταιριών «Συνεταιριστική» και «ΑΧΑ Ασφαλιστική» αντίστοιχα και Μέλη της Επιτροπής Solvency II, Risk & Οικονομικών της ΕΑΕΕ.

Πόσο…  φερέγγυος είναι τελικά ο Δείκτης Φερεγγυότητας;

Είμαστε ο πρώτος φορέας της αγοράς που θα χειροκροτήσουμε και θα υποδεχτούμε ανακουφιστικά  την εφαρμογή του νέου προτύπου λειτουργίας, του Solvency II”, είπε ένας παρευρισκόμενος (Διαμεσολαβητής). “Γιατί και στο παρελθόν και πρόσφατα έχουμε συχνά βρεθεί έκθετοι απέναντι στους πελάτες μας, ακόμη και υπόλογοι, να πρέπει να εξηγήσουμε γιατί κάποιες εταιρείες που εξετάζαμε και τους προτείναμε, ξαφνικά εξαφανίζονταν από το προσκήνιο χωρίς καμία έγκαιρη προειδοποίηση, κάποια  ένδειξη, ένα σημάδι, ώστε να μπορεί κάποιος να βγάλει κάποια συμπεράσματα είτε ασφαλή είτε λιγότερο ασφαλή”.

 Οι Εκθέσεις από την άλλη, μπήκαν γρήγορα στο περιθώριο και αυτό που έμεινε στην επιφάνεια και απασχόλησε και τον κόσμο και την δημοσιότητα ήταν οι δείκτες φερεγγυότητας:

 «Από εκεί ξεκίνησε μια κερδοσκοπική παραφιλολογία, μια σπέκουλα την οποία ενίσχυσαν από την πλευρά τους και οι ίδιες οι ασφαλιστικές εταιρείες, με διάφορα δημοσιεύματα,  κυρίως διαφημιστικά. Σε πολλές περιπτώσεις εξέδωσαν μηνύματα τα οποία έρχονταν σε ευθεία αντίθεση με όσα είχαν ακουστεί και με τις «προσδοκίες» που είχαν καλλιεργηθεί, στο αμέσως προηγούμενο διάστημα, δηλαδή πριν βγουν οι Εκθέσεις.

 Τότε ακουγόταν συνέχεια ότι μετά την εφαρμογή ή παράλληλα με την εφαρμογή του νέου πλαισίου, θα υπάρξει  συρρίκνωση της αγοράς, πολλές θα είναι οι εταιρείες που θα εξαφανιστούν, ακούστηκαν ακόμη και ονόματα. Ήρθε μετά η δημοσίευση των στοιχείων, βγήκαν οι δείκτες, και τότε είδαμε το παράδοξο, πολλές από τις νέες εταιρείες, εκείνες δηλαδή που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν να έχουν «πρόβλημα», να εμφανίζουν τους υψηλότερους δείκτες. Εκεί αρχίσαμε  να..ξύνουμε το κεφάλια μας και να λέμε «τι γίνεται εδώ;

 Από την άλλη, ούτε είμαστε βεβαίως σε θέση να μελετήσουμε τις Εκθέσεις, με εκατοντάδες σελίδες από 40 διαφορετικές εταιρείες. Άρα παραμένουμε έκθετοι, κατέληξε ο ομιλών διαμεσολαβητής.

Είναι αλήθεια. Ακριβώς επειδή οι Εκθέσεις ήταν δυσνόητες, οι περισσότεροι επέλεξαν να ασχοληθούν μόνο με τον γνωστό και πολυπροβεβλημένο «δείκτη φερεγγυότητας» (που σίγουρα πολύ λίγοι στην αγορά ξέρουν πώς ακριβώς υπολογίζεται και τι ακριβώς σημαίνει) και με βάση αυτόν, να εκδικάσουν ποια εταιρεία είναι ισχυρή, ποια κινδυνεύει, ποια έχει επιπλέον κεφάλαια και ποια υστερεί…

Στην πραγματικότητα όμως, δεν μπορεί να ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο, είπε ο Δημήτρης Ζορμπάς: Γιατί η εταιρεία με τον υψηλό δείκτη μπορεί όντως να έχει υψηλή επάρκεια κεφαλαίων, αυτό που λέμε «λιμνάζοντα» κεφάλαια, αλλά μπορεί η διάρθρωση των κινδύνων της να είναι τόσο ευμετάβλητη, που να είναι απαραίτητο να τα έχει, να είναι απαραίτητο δηλαδή, να διακρατά κεφάλαια.

“Πριν από λίγο διάστημα ο Πρόεδρος της Ένωσης με ρωτούσε πώς μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις των Σωματείων, τις Εταιρείες με τα Στελέχη, και να κάνουμε κάθε δράση μας να έχει πολύ μεγαλύτερη ισχύ. Η Ένωση και ο Σύνδεσμος μαζί είναι πάρα πολύ ωραία εικόνα, είναι σίγουρο ότι από κοινού έχουμε να δώσουμε πάρα πολλά. Πλέον δίνεται η ευκαιρία να έχουμε ένα πρόγραμμα και ένα πλάνο δράσης στο οποίο θα συμμετέχουμε όλοι, για να βοηθήσουμε στην ενημέρωση αλλά και για να μάθουμε οι ίδιοι νέα πράγματα.  Είναι μια σπουδαία πρωτοβουλία που οφείλεται στον Δημήτρη (σ.σ. Μαζαράκη) και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό”, είπε ο Ερρίκος Μοάτσος.

 

Ενδεχομένως να είναι  εκτεθειμένη (και εν τέλει «εξαρτημένη») από έναν κίνδυνο «φυσαρμόνικα», η έκταση του οποίου αυξομειώνεται.

Που σημαίνει τελικά πως τα κεφάλαιά της δεν είναι ούτε λιμνάζοντα, ούτε πλεονάζοντα, αλλά αυτά ακριβώς που πρέπει να έχει στην άκρη, για να μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο και να μην κινδυνεύσουν ποτέ να μείνουν οι ασφαλισμένοι της, χωρίς κάλυψη.

Με την ίδια λογική, η εταιρεία που έχει ένα μικρό δείκτη φερεγγυότητας, μπορεί να μην χρειάζεται να έχει μεγαλύτερο.

Δηλαδή μπορεί να έχει μια «ανελαστική», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Δημ.  Ζορμπάς, διάρθρωση κινδύνων, που να καθιστά πολύ πιο προβλέψιμη τη διαχείρισή της.

Για αυτό άλλωστε και κάποιες εταιρείες, με χαμηλότερους σχετικά δείκτες, έσπευσαν να υπερασπιστούν τη φήμη τους, λέγοντας ότι τα δικά τους νούμερα αντανακλούν όχι υστέρηση κεφαλαίων, αλλά  “χρηστή” διαχείριση.

Ταυτόχρονα, ισχύει και κάτι άλλο: Μια εταιρεία μπορεί να έχει μόλις 100% φερεγγυότητα για παράδειγμα, όντως γιατί δεν έχει κεφάλαια για παραπάνω. Μπορεί όμως ωστόσο και να έχει. Αλλά να επιλέγει να τα χρησιμοποιήσει κάπου αλλού, εφόσον μπορεί να το κάνει!

Ο Δείκτης είναι “φωτογραφικός”

Εξίσου σημαντικό, ίσως όχι ευρέως αντιληπτό, είναι και αυτό που επισήμανε ο Ερρίκος Μοάτσος: ότι δηλαδή, ο Δείκτης Φερεγγυότητας, είναι…στιγμιαίος! Από τη στιγμή που δημοσιεύεται είναι «παρελθόντος χρόνου», όπως χαρακτηριστικά είπε, γιατί αντανακλά την κατάσταση της εταιρείας την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αυτό που ίσως έχει μεγάλη σημασία, είναι το πώς σκοπεύει να κινηθεί η εταιρεία στρατηγικά:

«Το θέμα είναι, τι σκοπεύει να κάνει του χρόνου, η εταιρεία που φέτος έχει την συγκεκριμένη τοποθέτηση. Πώς αξιολογεί η ίδια, ότι θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, όταν διπλασιάσει ή τριπλασιάσει τον τζίρο της. Θα έχει άραγε και τότε την κεφαλαιακή επάρκεια να τις καλύψει;».

Ο Δημήτρης Μαζαράκης, το έθεσε απερίφραστα:

«Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε μια εταιρεία να πάει στην πιο σεισμογενή περιοχή στον κόσμο και να αρχίσει να ασφαλίζει σεισμούς. Ομοίως, κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε μια εταιρεία να δίνει συμβόλαια με… 10% εγγυημένο επιτόκιο! Το θέμα είναι πώς μετά, θα καταφέρει να προσαρμόσει ανάλογα τη στρατηγική της».

Αυτή η στρατηγική είναι που πρέπει να γίνεται γνωστή και να λαμβάνεται υπόψη και αυτά τα καίρια ερωτήματα διαπραγματεύεται η Έκθεση στις υπόλοιπες σελίδες της. Ομοίας βαρύτητας παράγοντες για την σωστή συνολική εκτίμηση μιας εταιρείας είναι η ρευστότητα των επενδύσεών της, οι υποχρεώσεις της, τα περιουσιακά της στοιχεία, ακόμη και η ποιότητα των υπολοίπων κεφαλαίων της, πέρα από τα κεφάλαια φερεγγυότητας.

Όλα αυτά μαζί χτίζουν το προφίλ της, το οποίο διαμορφώνουν επίσης, οι κλάδοι στους οποίους δραστηριοποιείται.

Πράγμα που σημαίνει, ότι όποιος προσπαθεί να κρίνει μια εταιρεία στο σύνολό της δεν πρέπει να κοιτά μονοδιάστατα τον Δείκτη Φερεγγυότητας ούτε με βάση αυτόν, να προσπαθεί να την συγκρίνει με άλλες.

Ο CEO της Generali, Πάνος Δημητρίου, επισήμανε σχετικά:

Δεν είναι εύκολο να συγκριθούν εταιρείες. Είναι σαν να συγκρίνουμε μια μπανάνα, ένα μήλο και ένα αχλάδι. Όλα είναι  φρούτα αλλά όλα έχουν διαφορετικές γεύσεις. Άλλο είναι μια εταιρεία που ασχολείται καθαρά με το αυτοκίνητο, άλλο μια που ασχολείται με Γενικές ευρύτερα, άλλο το corporate business και άλλο το retail. Άλλο φυσικά μια εταιρεία αμιγώς Ζωής, άλλο μια μεικτή εταιρεία. Άλλες οι υποχρεώσεις στη μια περίπτωση και άλλες στην άλλη. Ούτε η σύγκριση είναι εύκολη, ούτε τα συμπεράσματα. Ο Δείκτης από μόνος του, δεν λέει τίποτα. Χρειάζονται και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία.

Εν ολίγοις, Φερεγγυότητα π.χ. 150% μιας εταιρείας και 120% μιας άλλης, δεν είναι επαρκές μέτρο σύγκρισης, τουλάχιστον όσον αφορά τον καταναλωτή. Και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η πρώτη είναι πιο «ασφαλής» από την δεύτερη. Ο κ. Ζορμπάς, το έθεσε ξεκάθαρα: “Οι Δείκτες Φερεγγυότητας, δεν είναι και δεν πρέπει να αποτελούν εμπορικό κριτήριο, πρέπει να “φύγουν τελείως” από το εμπορικό κομμάτι”, κατέληξε. 

Από την άλλη, τι είναι και τι σημαίνουν τα “μεταβατικά μέτρα;” 

Τα “μεταβατικά μέτρα”, τι ακριβώς είναι και τι σημαίνει η εφαρμογή τους, ήταν άλλο ένα στοιχείο της Έκθεσης που…δαιμονοποιήθηκε και προκάλεσε συγχεχυμένες αντιδράσεις.

Τι είπαν οι ειδικοί; Πολύ απλοϊκά, ότι είναι σαν μια «περίοδο χάριτος» που δίνει η ΤτΕ στις εταιρείες, προκειμένου να φτάσουν στο επίπεδο των κεφαλαίων που απαιτεί το Solvency II – μιας και πολλές, άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο, χρειάζονται χρόνο μέχρι να φτάσουν να πληρούν όλα τα μέτρα σε όλους τους πυλώνες.

Εφαρμογή μεταβατικών μέτρων σημαίνει ότι Επόπτης και εταιρεία συμφώνησαν από κοινού ένα πλάνο, ένα πρόγραμμα (management action plan & capital management plan είναι οι επίσημοι όροι) με βάση το οποίο θα κινηθεί η δεύτερη, προκειμένου να φτάσει τα αποθεματικά που χρειάζεται. Η τήρηση του προγράμματος εποπτεύεται ετησίως από την Τράπεζα και η ύπαρξή του, περιλαμβάνεται στον υπολογισμό του Δείκτη, ο οποίος εμφανίζεται πλέον, αυξημένος.

Τα μεταβατικά μέτρα είναι μέρος του Solvency II, ένα “τεχνικό εργαλείο” θα μπορούσε να πει κανείς, προβλέπονται εντός των κανόνων εφαρμογής του και είναι λάθος να δημιουργούν προβληματισμό ή καχυποψία για την κατάσταση μιας εταιρείας, εάν αυτή τα χρησιμοποιεί.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα επεσήμανε εξειδικευμένο Στέλεχος της αγοράς:

“Τα μεταβατικά μέτρα δεν δίνονται στις εταιρείες ελαφρά τη καρδία. Πρέπει ο επόπτης να πειστεί ότι η εταιρεία δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα φερεγγυότητας αλλά πρόβλημα παροδικής αποτίμησης των υποχρεώσεων της. Ο Επόπτης περνά την εταιρεία από κόσκινο, κοιτάζει τις χρηματικές ροές της, κοιτάζει την ποιότητα των περιουσιακών στοιχείων και κατόπιν αποφασίζει να εγκρίνει τη χρήση των μεταβατικών μέτρων, όταν δηλαδή πειστεί ότι η εταιρεία δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα χρεοκοπίας.”

Στην ουσία είναι ένα χρονικό περιθώριο που παραχωρείται προκειμένου μια εταιρεία να ανατιμήσει το παλιό business, τα χαρτοφυλάκια δηλαδή που ίσχυαν την 1/1/16 και επι δεκαετίες, «γράφονταν» με άλλο τρόπο.  Μεταβατικά μέτρα ισχύουν στις περισσότερες νέες νομοθεσίες και κανονισμούς που καλούνται να υλοποιήσουν άλλωστε, όλοι οι επιχειρηματικοί κλάδοι.

Βεβαίως, όπως επεσήμανε ο κ. Ερρίκος Μοάτσος, το τι θα συμβεί αν δεν τηρήσει μια εταιρεία τα συμφωνηθέντα, αφορά μια άλλη συζήτηση στην οποία δεν πρέπει να μπαίνει κανείς πρόωρα. Ο κόσμος δεν πρέπει να κρίνει ως “καλύτερη” μια εταιρεία επειδή δεν κάνει χρήση μέτρων και “λιγότερο καλή”, αυτή που κάνει χρήση. Αρκεί που και οι δύο, έχουν την έγκριση του Επόπτη.

Τι μένει λοιπόν από όλα αυτά;

Αρκετά ήταν τα ασφαλή συμπεράσματα της συγκέντρωσης.

Πρώτον, ότι οι Εκθέσεις είναι ογκώδεις και δυσνόητες, ακατάλληλες για την ενημέρωση του καταναλωτή, κατάλληλες όμως για την ενημέρωση και κατάρτιση στελεχών, επενδυτών, αναλυτών.

Δεύτερον, ότι ο Δείκτης Φερεγγυότητας μόνος του “δεν στέκεται”, πρέπει να συνδυάζεται και με άλλα σημαντικά στοιχεία, προκειμένου να δοθεί αξιόπιστη εικόνα μιας εταιρείας. Αποτελεί ωστόσο μια, όπως αποκαλέσθηκε, “ελάχιστη εξασφάλιση”.

Τρίτον και σημαντικότερο, ότι πέρα από τα ξεχωριστά στοιχεία και νούμερα, καμία ασφαλιστική δεν κρίθηκε ανεπαρκής, ούτε μπήκε σε πρόγραμμα επιτήρησης.

Σύμφωνα με την ετήσια Έκθεση της ΤτΕ, η ελληνική ασφαλιστική αγορά είναι φερέγγυα. Αυτό έχει σημασία, και εκεί πρέπει να σταθεί και το κοινό και αυτοί που την εκπροσωπούν απέναντί του, ήταν το γενικό συμπέρασμα της συζήτησης.

Η Τράπεζα της Ελλάδος μελέτησε τις εκθέσεις και δημοσιοποίησε το συμπέρασμά της: παρά τις υπερ – απαιτήσεις του Solvency, παρά την εγχώρια παρατεταμένη ύφεση, παρά τα διεθνή χαμηλά επιτόκια, παρά τις ανακατατάξεις από τις νέες τεχνολογίες και παρά την πολιτική αστάθεια, η ασφαλιστική αγορά πέρασε όλα τα τεστ και καμία εταιρεία δεν μπήκε σε καθεστώς επιτήρησης.

Τέταρτον, η κουβέντα για το Solvency II, για το τι σημαίνει “φερεγγυότητα” και πώς εκτιμάται, μόλις ξεκίνησε.

Επισήμως, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Με την συγκεκριμένη εκδήλωση, ξεκίνησε μια προσπάθεια το Solvency II να εκφραστεί σε κανονική γλώσσα. Να γίνει πραγματικά κατανοητό, στην πράξη, από όλους όσους αφορά: από τα στελέχη, την διαμεσολάβηση, τους εταιρικούς πελάτες, τους ιδιώτες ασφαλισμένους, τους υποψήφιους ασφαλισμένους. Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών (που φαίνεται διατεθειμένη να “ταράξει τα νερά” με τις πρωτοβουλίες της) και ο Σύνδεσμος Στελεχών Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων, που απο κοινού διοργάνωσαν την συνάντηση, υποσχέθηκαν ότι η προσπάθεια αυτή θα συνεχιστεί και θα φτάσει  μέχρι τέλους:

[box] «Πρέπει να μάθουμε να επικοινωνούμε με πιο απλά λόγια και μεταξύ μας, και με τα Δίκτυα και με τους δημοσιογράφους και με το κοινό, είτε είναι corporate πελάτες είτε είναι ιδιώτες. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να μιλήσουμε στη γλώσσα του καταναλωτή, στη γλώσσα που καταλαβαίνει. Όχι μόνο για το Solvency, αλλά και για οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι ζήτημα που αφορά όλη την ασφαλιστική αγορά. Μεταξύ μας μιλάμε μια γλώσσα που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε. Το θέμα είναι πώς απευθυνόμαστε στον μέσο καταναλωτή, όχι σε ειδικά κοινά και αυτό, είναι μια από τις προτεραιότητες της Ένωσης. Η προσπάθεια για να πετύχει κάτι τέτοιο πρέπει να είναι διαρκής και συστηματική. Ξεκίνησε με την συνεργασία Ένωσης και ΣΕΣΑΕ και στόχος είναι να συνεχιστεί και να διευρυνθεί. Ώστε σε ένα χρόνο από σήμερα, το 2018, όταν θα ξαναβγούν αυτές οι Εκθέσεις, πραγματικά να έχουν πετύχει τον στόχο τους. Να μπορούν να ενημερώνουν τον καταναλωτή» Δημήτρης Μαζαράκης, Πρόεδρος ΕΑΕΕ. [/box]
 Σημ.: Το UW ζητά την επιείκια των ενδιαφερομένων, αν στο άνω ρεπορτάζ δεν αποδόθηκαν πλήρως “τα του Καίσαρως τω Καίσαρι”, με την καλή έννοια. Αν δηλαδή δεν πιστώθηκε κάθε άποψη, επιχείρημα και πληροφορία ξεχωριστά σε αυτόν που την εξέφρασε. Το περιεχόμενο της συζήτησης ήταν πυκνό, ο ρυθμός της έντονος και οι συμμετέχοντες πολλοί, τόσο που καθιστούσε αδύνατο να συγκρατήσει ή να γνωρίζει κανείς ποιός ακριβώς είπε τι. Σημασία έχει ότι η ασφαλιστική αγορά έδωσε το παρόν, εκπροσωπήθηκε σε όλα τα επίπεδα και ενωμένη, αναγνώρισε και επεξεργάστηκε ένα σοβαρό και σημαντικό ζήτημα, δείχνοντας τον καλύτερό  της εαυτό. Εύγε σε όλους!

2 Comments

  1. Avatar

    Εξαιρετικό ρεπορτάζ. Συγχαρητήρια!
    Με επαγγελματικό διακριτικό τρόπο αποδίδει τον ευρύτερο προβληματισμό της ενδιαφέρουσας εκδήλωσης της ΕΑΕΕ και ΣΕΣΑΕ, γύρω από τα τεκταινόμενα στον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης στο πλαίσιο των διεργασιών Solvecy II για τη φερεγγυότητα των ασφαλιστικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην αγορά.
    Ωστόσο, το εύστοχο ερώτημα του τίτλου “Πόσο “φερέγγυος” είναι ο Δείκτης Φερεγγυότητας;” δεν φαίνεται να απαντάται με σαφήνεια. Και η συγκεκριμένη απάντηση εντάσσεται, μπορούμε να πούμε, στο πακέτο των “μεταβατικών μέτρων” που ορίζει η Εποπτική Αρχή (Τράπεζα της Ελλάδος) ως μέρος του Solvency II.

  2. Avatar

    Σαν συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι όλες οι εταιρείες με δείκτη φερεγγυότητας 100% και πάνω είναι φερέγγυες. Οι υπόλοιπες (μόνο δύο δηλαδή αν δεν κάνω λάθος: Εθνική 86% και NN 44,90%) μένει να το αποδείξουν μέχρι την επόμενη μέτρηση φερεγγυότητας. Ναι μεν δεν κρίθηκαν ως ανεπαρκείς, ούτε μπήκαν σε πρόγραμμα επιτήρησης, αλλά μπορούμε να πούμε διαβάζοντας και “ανάποδα” πως βρίσκονται και ένα βήμα πριν, αν δεν αλλάξουν τα του οίκου τους σύντομα. Γιατί καλό είναι να μην “χαϊδεύουμε και αυτία”. Κάτι μας δείχνει ο δείκτης φερεγγυότητας λοιπόν, όχι να τον βγάλουμε και άχρηστο…

    Σαν ανεξάρτητος ασφαλιστικός διαμεσολαβητής οφείλω να μεριμνώ για την διασφάλιση των πελατών μου – άρα και της προσωπικής μου δουλειάς – και όχι των εταιρειών. Αυτές ας φροντίσουν για τα του οίκου τους και ας διεκδικήσουν από τους ανεξάρτητους συμβούλους την “ψήφο εμπιστοσύνη τους” με πράξεις, καλούς όρους και καλές συναλλακτικές συμπεριφορές – ειδικά την ώρα της αποζημίωσης – και όχι απλά πουλώντας το brand name τους… Από την Εθνική τουλάχιστον που εξαγοράστηκε πρόσφατα, ευελπιστώ σε εικόνα μεγάλης βελτίωσης σύντομα. Θα δείξει. Πέρα βέβαια από τους δείκτες φερεγγυότητας, οι επαγγελματίες του κλάδου κρίνουν και από άλλα πράγματα που βλέπουν καθημερινά από τις εταιρείες, προκειμένου να μπορούν να βοηθούν τους πελάτες τους με τις βέλτιστες επιλογές. Πρακτικές και συμπεριφορές που δεν φαίνονται από κανέναν δείκτη…


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *