Η ασφαλιστική αγορά έχει περάσει τα πάνδεινα την τελευταία δεκαετία, παραδέχθηκε η Ιωάννα Σεληνιωτάκη, Διευθύντρια της αρχής εποπτείας ιδιωτικής ασφάλισης
Η πρώτη προσπάθεια να θεσπιστεί κρατική εποπτεία στις ασφαλιστικές εταιρείες έγινε πριν από έναν…αιώνα, το 1909! Μέχρι το 1976, αρμόδιο για την εποπτεία αυτή ήταν το Υπουργείο Εμπορίου. Κατόπιν η εποπτεία πέρασε στο Υπουργείο Ανάπτυξης, σε τμήμα που ακόμη λειτουργεί (Διεύθυνση Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και Αναλογιστικής), ωστόσο εδώ και δέκα χρόνια περίπου, λειτουργεί και αυτοτελής εποπτική αρχή που σήμερα υπάγεται στη ΤτΕ, η γνωστή μας ΔΕΙΑ.
Εποπτεία – ΕΑΕΕ: Σχέση που ωρίμασε και φέρνει καρπούς
Η ασφαλιστική αγορά και η εποπτική αρχή της, η ΔΕΙΑ, φαίνεται να περνούν την καλύτερη εποχή στη σχέση τους. Μετά την αρχική αμηχανία κατά την ίδρυση του τμήματος το 2010, και κατόπιν μιας περιόδου “γνωριμίας” κατά την οποία οικοδομούνταν η εμπιστοσύνη, όχι χωρίς αναταράξεις, όπως είναι φυσικό, φαίνεται ότι οι δύο πλευρές έχουν βρει τους ρυθμούς τους, αισθάνονται άνετα μεταξύ τους και συνεργάζονται εποικοδομητικά. Δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη η όλο και συχνότερη παρουσία της αρχικά ακριβοθώρητης Διευθύντριας της αρχής, Ιωάννας Σεληνιωτάκη και των συνεργατών της, σε διάφορες εκδηλώσεις της αγοράς, με τελευταία την παρουσία της στο Costa Navarino, στο βήμα του 20ου Ασφαλιστικού και Αντασφαλιστικού Συνεδρίου.
Εκεί η Ιωάννα Σεληνιωτάκη ανέλαβε να εξηγήσει το ρόλο ύπαρξης και της Εποπτικής Αρχής αλλά και των διάφορων κανόνων και οδηγιών με τις οποίες βομβαρδίζονται τα τελευταία χρόνια, ασφαλιστικές εταιρίες και διαμεσολαβητές.
Ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι η ελληνική αγορά, εδώ και μια δεκαετία περίπου, έχει περάσει τα πάνδεινα: Εκτός του ότι βρέθηκε να βιώνει ένα διαρκή εσωτερικό μετασχηματισμό, ταυτόχρονα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική, οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση που έχει βιώσει η χώρα στη νεότερη ιστορία της,
Οι «ρηξικέλευθες» αλλαγές που συνεχίζει ακόμη και σήμερα να υφίσταται, ταλαιπώρησαν τον κλάδο, αλλά τον βοήθησαν να αφήσει πίσω του πολλές από τις στρεβλώσεις του παρελθόντος. Πλέον έχει γίνει αποδεκτό από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές ότι το νομοθετικό πλαίσιο που τέθηκε σε ισχύ τα τελευταία χρόνια δεν επιβάλλει μόνο υποχρεώσεις αλλά και οφέλη, για την προστασία ασφαλισμένων και επιχειρήσεων εξίσου.
Οι κανόνες του Solvency II προστατεύουν τις ασφαλιστικές
Το Solvency II ελέγχει κατά πόσο η κάθε εταιρεία είναι σε θέση, αν χρειαστεί, να ανταπεξέλθει στους κινδύνους που έχει αναλάβει. Είναι, με άλλα, λόγια, ένα «κινδυνοκεντρικό» εποπτικό πλαίσιο, σύμφωνα με την Ιωάννα Σεληνιωτάκη, Διευθύντρια Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης της ΤτΕ. Οι «κεφαλαιακές του απαιτήσεις», αυτό ακριβώς στοχεύουν, να έχει κάθε εταιρεία στην άκρη, κεφάλαιο ανάλογο, των κινδύνων που έχει αναλάβει – προϋπόθεση για να είναι φερέγγυα και για να μην κρεμάσει τους ασφαλισμένους της, σε περίπτωση κρίσης, αν της ζητηθεί να καταβάλει έξαφνα, πολύ μεγάλες αποζημιώσεις – για παράδειγμα στην περίπτωση μιας φυσικής καταστροφής ή στην περίπτωση μιας οικονομικής κρίσης που μπορεί να πλήξει το τζίρο ή/και τις επενδύσεις της, και άρα τα κέρδη της.
Επειδή οι αγορές είναι απρόβλεπτες, καλό είναι να υπάρχει στην άκρη διαθέσιμο κεφάλαιο – αυτό είναι το καθήκον της ασφαλιστικής αγοράς, να πληρώνει εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν.
Το risk-culture που γενικότερα αναπτύσσει κάθε ασφαλιστική εταιρεία, δηλαδή σε ποιους κινδύνους αποφασίζει να εκτεθεί, πότε και σε τι ποσοστό, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι αυτού που λέμε «εταιρική διακυβέρνηση» και δικαιολογημένα, εξήγησε η Σεληνιωτάκη, αποτελεί θέμα μείζονος εποπτικού ενδιαφέροντος – είναι σημαντικό οι εταιρείες να εποπτεύονται πριν υλοποιήσουν αποφάσεις που ίσως κριθεί ότι θέτουν σε κίνδυνο τους ασφαλισμένους τους.
Εξίσου σημαντική εποπτικά, είναι και η διαδικασία συγκρότησης των ΔΣ των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Είναι σαφές ότι σύσσωμο το ΔΣ φέρει στο ακέραιο την ευθύνη της επιχείρησης. η κουλτούρα που μεταλαμπαδεύει η κάθε επιχείρηση στα στελέχη της αντανακλάται στην ποιότητα όλων των επιμέρους λειτουργιών της. Υπό αυτό το βάρος δεν μπορεί παρά κατανοώντας πλήρως τον ρόλο των 4 βασικών λειτουργιών να μεριμνά αδιαλείπτως για την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας κάθε μιας από αυτές, όπως προβλέπεται από το πλαίσιο, ώστε αυτές με τη σειρά τους να παρέχουν απρόσκοπτα στο ΔΣ τις απαιτούμενες από το πλαίσιο υπηρεσίες. Μόνο έτσι το ΔΣ μπορεί να λαμβάνει τεκμηριωμένες αποφάσεις και να επιτελεί το θεσμικό του ρόλο, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα όλων των ενδιαφερομένων: των ασφαλισμένων, των δικαιούχων ασφαλίσματος, των εργαζομένων και φυσικά των μετόχων» όπως υπογραμμίζει.
Για το λόγο αυτό, από την πρώτη στιγμή της εισαγωγής του Solvency II η Τράπεζα της Ελλάδας έθεσε ψηλά τις εποπτικές τις προτεραιότητες και πραγματοποίησε συναντήσεις με τις διοικήσεις των εταιρειών.
Μολονότι στην αρχή υπήρξε μια μάλλον τυπική αντιμετώπιση των ζητημάτων συμμόρφωσης για τις νέες διατάξεις περί εταιρικής διακυβέρνησης από τις διοικήσεις, με την πάροδο του χρόνου επήλθε σταδιακή και ουσιαστική πρόοδος. Ωστόσο, υπάρχει απόσταση, την οποία πρέπει να διανύσουμε.
Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις έχουν πλέον τη δυνατότητα να επενδύουν γεωγραφικά οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε χρηματοοικονομικά εργαλεία. Φυσικά με το ανάλογο κόστος κεφαλαίου. Ωστόσο, οι χρηματαγορές είναι ρευστές και οι κίνδυνοι μεταβάλλονται συνεχώς. Το βασικότερο, αναδύονται νέοι, ενώ ταυτόχρονα οι επενδυτικές επιλογές μεγαλώνουν. Κάποιες από αυτές μπορεί να υπόσχονται αυξημένες αποδόσεις, ιδιαιτέρως ελκυστικές σε περιόδους χαμηλών επιτοκίων, όπως αυτή που διανύουμε τώρα, αλλά δεν έρχονται άνευ κινδύνου και κόστους κεφαλαίου.
Είναι λοιπόν σημαντικό οι επιχειρήσεις καταρχάς να επιλέγουν μεθοδικά και προσεκτικά, αφού έχουν μελετήσει και προετοιμαστεί ανάλογα, και στη συνέχεια να παρακολουθούν άγρυπνα την εξέλιξή τους και με συνεχή επιμόρφωση.
Οι κανόνες της IDD προστατεύουν τους ασφαλισμένους
Η IDD είναι ένα σύνολο από κανόνες, ένα προστατευτικό πλέγμα πάνω από τον πελάτη της ασφαλιστικής επιχείρησης. Το πλαίσιο για την προστασία του καταναλωτή είναι επίσης κινδυνοκεντρικό, αλλά σε αυτή την περίπτωση από την πλευρά του κινδύνου που αντιμετωπίζει ο πελάτης.
Σκοπός της είναι η παρακολούθηση του προϊόντος σε όλο τον κύκλο ζωής του, προκειμένου να αντιλαμβάνεται και να προλαμβάνει τον κίνδυνο ενδεχόμενης δυσαρέσκειας του πελάτη, όπως χαρακτηριστικά έθεσε η κ. Σεληνιωτάκη.
Απώτερος στόχος της IDD είναι να αισθανθεί ο πελάτης ότι η τοποθέτηση των χρημάτων του σε ένα επενδυτικό προϊόν ήταν μια σωστή απόφαση, ήταν μια επιλογή που βελτίωσε ουσιαστικά την ποιότητα της ζωής του, μια απόφαση που τον δικαιώνει.
Η Τράπεζα της Ελλάδας έχει ήδη καταρτίσει σχέδιο για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας και έχει ολοκληρώσει την προετοιμασία της για την εφαρμογή του. Εν τούτοις το μεγάλο μέρος της εφαρμογής το φέρει ο ίδιος ο ασφαλιστικός κλάδος καθώς θα είναι εφεξής ο κύριος υπεύθυνος για τις πρακτικές προώθησης και διανομής των προϊόντων.
Στην προώθηση και διανομή κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η διαμεσολάβηση, η οποία πρέπει να διασφαλίσει την ποιότητα στις υπηρεσίες που προσφέρει.
Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας: να ενημερώνεται και να επανεκπαιδεύεται συνεχώς, ενώ και οι εταιρείες από την πλευρά τους πρέπει να διασφαλίσουν ότι θα παρέχουν στη διαμεσολάβηση τις κατάλληλες οδηγίες και πληροφορίες για τα προϊόντα που παράγουν.
Η Εποπτεία προστατεύει την εμπιστοσύνη
Με την καταβολή του ασφαλίστρου ο ασφαλισμένος εκχωρεί στην ασφαλιστική επιχείρηση ένα μέρος του σημερινού του πλούτου, για να λάβει ως αντάλλαγμα σε μελλοντικό χρόνο την αναπλήρωση ενός πολύ μεγαλύτερου συγκριτικά με τον πλούτο του που απωλέσθηκε από τυχαία και αναπάντεχα ζημιογόνα γεγονότα. Σε χρόνο μάλιστα που ο ασφαλισμένος βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και είναι οικονομικά και συναισθηματικά ευάλωτος.
Επομένως, η ύπαρξη της ιδιωτικής ασφάλισης επιδρά και σε κάτι πολύ σημαντικό, στην εμπιστοσύνη του καταναλωτή στην ιδιωτική ασφάλιση και στην ασφαλιστική επιχείρηση. Αυτός είναι ο ένας, ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο η ασφάλιση αποτελεί ρυθμιζόμενη και εποπτευόμενη δραστηριότητα.
Ο άλλος, είναι ο συστημικός κίνδυνος, δηλαδή η σύνδεση της ασφαλιστικής αγοράς με το γενικότερο χρηματοπιστωτικό περιβάλλον και η πιθανή μετάδοση των προβλημάτων των τραπεζών ή άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στον ασφαλιστικό τομέα.
No comment yet, add your voice below!