Το καλοκαίρι, που οι κόσμος βγαίνει περισσότερο έξω και που φυσικά, πάει διακοπές, σε νέα μέρη ή σε αγαπημένα μέρη, εκεί που έχει χρόνο να χαλαρώσει, να βολτάρει, να παρατηρήσει, οι συνθήκες είναι ιδανικές για νέες γνωριμίες. Όχι μόνο προσωπικές, αλλά και επαγγελματικές, ειδικά στην περίπτωση των διαμεσολαβητών. Βέβαια, το να πλησιάσει κανείς ανθρώπους που δεν ξέρει και να τους πιάσει την κουβέντα (γιατί δυστυχώς οι συστάσεις δεν είναι πάντα εφικτές), είναι λίγο σαν μια κοινωνική “ελεύθερη πτώση” (skydiving) – είτε είναι καλοκαίρι στην παραλία, είτε είναι χειμώνας κατά τη διάρκεια ενός Συνεδρίου.
Το να μπορείς να γνωρίζεις όποιον θέλεις είναι ενδιαφέρον, είναι ίσως και συναρπαστικό. Είναι όμως επίσης και εξαιρετικά επικίνδυνο και φυσικά, δύσκολο να το πραγματοποιήσεις. Μπορεί όμως να σου αλλάξει τη ζωή.
Αν γίνει η προσπάθεια, παρά τον φυσιολογικό “φόβο” και τον κίνδυνο να φας…πόρτα ή να φάνεις “περίεργος”, ίσως τελικά να αναταμειφθείς περισσότερο απ’ όσο φαντάζεσαι – μιας και όλα στη ζωή, συμβαίνουν από ανθρώπους για άλλους ανθρώπους.
Και όπως όλα, και αυτό είνα θέμα εξάσκησης. Όσο περισσότερο το κάνεις, τόσο ευκολότερο θα σου φαίνεται και με τόσο μεγαλύτερη άνεση θα το εκτελείς. Τόσο που μπορεί να φτάσεις να είσαι κοινωνικά…ακαταμάχητος! Όπως ξέρουμε ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε κάτι που εμποδίζει το δρόμο μας είναι να το αντιμετωπίσουμε “κατάμουτρα”. Αλλίως τι θα συμβεί; Μα θα οπισθοχωρήσουμε ή θα μείνουμε στάσιμοι. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει.
Το να μιλά κανείς σε αγνώστους είναι αλλη μια, σαν όλες τις άλλες δεξιότητες. Όσο περισσότερο το κάνεις τόσο καλύτερος γίνεσαι.
Τόσο που στο τέλος, θα σου φαίνεται απόλυτα φυσικό, ούτε που θα το σκέφτεσαι.
Το μυστικό είναι να μην αποφεύγεις να πηγαίνεις σε κοινωνικές ή άλλες εκδηλώσεις, σε εστιατόρια, μπαρ ή ακόμη και ταξίδια, μόνος σου. Χωρίς την ασφάλεια της παρέας, είναι πιο πιθανό να ρισκάρεις μια προσπάθεια. Αν πάλι είσαι με παρέα, το θέμα είναι ν’ απαγκιστρωθείς προσωρινά από τη σιγουριά της αγέλης και να ξεμακρύνεις – για να πας σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη.
Αν τις πρώτες φορές δεν καταφέρεις να βγάλεις…κιχ, δεν πειράζει. Μην απογοητεύεσαι. Και μόνο ότι περιφέρθηκες άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, είναι ένα πρώτο βήμα. Άλλοι δεν το τολμούν καν. Δεν πηγαίνουν πουθενά αν δεν ξέρουν κάποιον εκεί που θα πάνε.
Το μυστικό είναι να βουτήξεις χωρίς να το πολυσκεφτείς. Γιατί αν αρχίσεις να το σκέφτεσαι δεν θα το κάνεις ποτέ, ακριβώς όπως κάποιος είνα έτοιμος να πηδήξει από το αεροπλάνο με το αλεξίπτωτο. Αν κοντοσταθεί στην ανοιχτή πόρτα για να το… σκεφτεί, για να σκεφτεί τι πάει να κάνει και τι θα γίνει αν κάτι πχ πάει στραβά, δεν θα το κάνει ποτέ. Στην ουσία υποκύπτει στο φόβο του εκείνη τη στιγμή. Γιατί την απόφαση να πηδήξει με αλεξίπτωτο την έχει σκεφεί και αποφασίσει πριν φτάσει σε αυτό το σημείο, όπως και έχει ζυγιάσει τους κινδύνους. (Στο στρατό λένε ότι ο εκπαιδευτής στην εκπαίδευση με τα αλεξίπτωτα, όποιον δει την τελευταία στιγμή να διστάζει, απλά τον…σπρώχνει στο κενό!)
Έτσι λοιπόν, όταν υπάρχει κάποιος που θέλουμε να του πιάσουμε την κουβέντα, όσο περισσότερο το σκεφτόμαστε, τόσο περισσότερο άγχος μας πιάνει. Πρέπει άμεσα να σπάσουμε τον πάγο και να του μιλήσουμε, πριν ο εαυτός μας, μας πείσει να κάνουμε πίσω. Θυμηθείτε, κανείς δεν ξέρει πώς αισθάνεστε, κανείς δεν έχει όλες τις πληροφορίες που έχετε εσείς μέσα στο κεφάλι σας για τον εαυτό σας. Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος πόσο αβέβαιος αισθάνεστε ή τουλάχιστον, δεν τον απασχολεί να δεί πως αισθάνεστε. Προσποιηθείτε λοιπόν, ότι έχετε αυτοπεποίθηση, ότι είστε φιλικοί, χαλαροί και ανοιχτοί.
Ποιός είπε ότι πρέπει πάντα να δείχνουμε τι αισθανόμαστε; Πόσοι τελικά το κάνουν αυτό στη ζωή;
Το άτομο απέναντι σας, θα δει αυτό που θέλετε εσείς να του δείξετε.
Και κάτι άλλο: Ειναι πολύ πιθανό, πολλές προσπάθειες να αποτύχουν – όχι όμως γιατί εσείς είστε ανάξιος…γνωριμίας. Απλά γιατί ο κάθε ένας έχει πάρα πάρα πολλά στο κεφάλι του, και όπως κι εκείνος δεν ξέρει τι τραβάτε εσείς την συγκεκριμένη στιγμή, ούτε εσείς έχει ιδέα σε τι φάση βρίσκεται ο άλλος, ή τι θέλει να κάνει την συγκεκριμένη στιγμή.
Θυμηθείτε: Στις εκδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις, στις εξόδους, ο κόσμος δεν σκέφτεται εσάς ούτε παρακολουθεί εσάς. Όλοι είναι απασχολημένοι με τους εαυτούς τους.
Και ένα τρικ: Μην βάζετε “κάτω το κεφάλι” προσποιούμενοι ότι διαβάζετε πχ το κινητό σας. Κοιτάξτε τον κόσμο στα μάτια. Παρατηρήστε τι κάνουν οι άλλοι γύρω σας, μέχρι να βρείτε κάποιον που και αυτός κοιτάζει γύρω του και μοιάζει ανοιχτός για κουβέντα. Όταν η ματιά σας συναντηθεί με κάποιου άλλου, χαμογελάστε φιλικά.
Πίσω οι ώμοι λοιπόν, έξω το στήθος, ψηλά το σαγόνι. Όσο περισσότερη αυτοπεποίθηση δείχνετε, τόσο περισσότεροι θα θέλουν να σας μιλήσουν. Μην σταυρώνετε τα χέρια στο στήθος. Η αύρα που αποπνέουμε ξεκινά από τη γλώσσα του σώματος. Εδώ το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναί ότι είμαστε ανοιχτοί στον…διάλογο.
Προσοχή: όταν βρείτε το στόχο σας, δηλαδή αυτόν που θέλετε να μιλήσετε, δεν πρέπει να ορμήσετε κατευθείαν επάνω του, και να αρχίσετε χωρίς προειδοποίηση να απευθεύνεστε στο…προφίλ του. Πρέπει να προετοιμάσετε το έδαφος από μακριά, να δείξετε τις προθέσεις σας. Προσπαθείστε να κλέψετε τη ματιά του και να χαμογέλασετε, για να ανοίξει έτσι η πόρτα του…μυαλού του προς εσάς. Όταν πλησιάσετε, ξεκινήστε με κάτι απλό: Δώστε το χέρι, συστηθείτε, δώστε δηλαδή το όνομά σας και την ιδιότητά σας ή τον λόγο που βρίσκεστε εκεί, αλλά πάρα πολύ σύντομα, με μια φράση, και στη συνέχεια, περιμένετε να κάνει και ο άλλος το ίδιο.
Στη συνέχεια, μπορείτε να πείτε πράγματα όπως: δεν σας έχω ξαναδεί εδώ/σας βλέπω συχνά εδώ. Τι σας φέρνει στην έκθεση/συνέδριο/νησί κ.λπ. Αν ξέρετε ποιός είναι αυτός στον οποίο απευθύνεστε και γιατί βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, σχολιάστε το περιβάλλον: το χώρο, την εκδήλωση, το περιεχόμενό της. Ζητήστε κάποια διευκρίνιση, ή μια άποψη, υποβάλλετε μια απορία. Σε όλους αρέσει να αισθάνονται ότι ξέρουν κάτι και να το εκφράζουν. Ο κόσμος αρέσκεται σε κουβέντες περισσότερο, αν αισθάνεται ότι έχει κάτι να πει ή κάτι να “διδάξει” στον άλλον.
Το δυσκολότερο είναι να γίνει η αρχή. Όταν ειπωθεί η πρώτη λεξούλα, το χαίρετε ή το γειά σου, μαζί φυσικά με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Φυσικά, αν η συνέχεια κινηθεί στο ίδιο μήκος κύματος, η κουβέντα δεν πρόκειται να πάει μακριά. Χρειάζεται γρήγορα να πάρει μπρος και ιδού μερικές τεχνικές:
- Αφήστε λίγο μετά τις συστάσεις τα τετριμμένα και κάντε μια προσωπική ερώτηση. Μην φοβηθείτε, θα εκπλαγείτε με το πόσα πράγματα ο κόσμος είναι διατεθειμένος να μοιραστεί αν απλά τον ρωτήσετε. Δεν μιλάμε φυσικά για ερωτήσεις του στυλ, πόσα κερδίζετε το μήνα. Αλλά κάτι προσωπικό όπως, δεν σας έχω ξαναδεί εδώ/σας βλέπω συχνά εδώ. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από πέρυσι;
- Και προσοχή στον αρνητισμό. Ψάξτε για κοινά σημεία, για τα “κι εγώ το ίδιο”. Έχετε ακούσει ανθρώπους που ξεκινάνε συζητήσεις σαν να ξεκινάνε αντιπαράθεση; Π.χ. Είμαι από το Αίγιο. Χάλια είναι το Αίγιο. Τίποτα δεν σκοτώνει μια κουβέντα όσο η αρνητική αύρα. Όταν γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά καλό είναι να ψάχνουμε γρήγορα να βρούμε αυτό το ένα πράγμα το οποίο μπορεί να έχουμε κοινό μαζί του. Αν ξεκινήσετε απο αυτό θα δείτε ότι η κουβέντα θα απλωθεί πολύ γρήγορα και πολύ πιο εύκολα. Τι μπορεί να έχετε κοινό με έναν άγνωστο; Οτιδήποτε. Καταρχάς είστε και οι δύο στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή. Μπορεί να κατάγεστε από την ίδια περιοχή. Αν είναι επαγγελματική η περίπτωση, είστε από τον ίδιο χώρο. Με το που θα βρείτε κάτι κοινό αυτόματα έχετε ανοίξει λίγο περισσότερο την πόρτα. Μπορείτε επίσης, να κάνετε μια φιλοφρόνηση, ακόμη και ένα κομπλιμέντο. Αν όχι για τον ίδιο τον άνθρωπο, για την εταιρεία του, τον κλάδο του, την καταγωγή του, ή την επιλογή των διακοπών του.
- Λέγεται ότι ο κόσμος μπορεί να ξεχάσει τι είπες ή τι έκανες δεν θα ξεχάσει όμως ποτέ πώς τον έκανες να νοιώσει! Και αν κάνεις κάποιον να νοιώσει καλά για τον εαυτό του, τότε αυτόματα τον έχεις πλησιάσει λίγο ακόμα! Αρκεί να είναι λίγο έξυπνο. Δηλαδή, το να πεις σε ένα σούπερ-μόντελ ότι είνα όμορφη, αυτό σίγουρα δεν θα κάνει καμία διαφορά, γιατί σε αυτό το κομπλιμέντο, το μοντέλο έχει πάθει…ανοσία! Φτιάξτε ένα κομπλιμέντο όσο γίνεται πιο γνήσιο και πρωτότυπο, χωρίς να καταφύγετε σε ψέμματα.
- Ρωτήστε την άποψη του άλλου. Όλοι έχουμε γνώμες και απόψεις. Και όλοι θέλουμε να τις εκφράζουμε και οι άλλοι να μας ακούν και να αναγνωρίζουν την αλήθεια τους, να θαυμάζουν την αντίληψή μας. Όλοι διψάνε να εκφράζουν τις απόψεις τους – για αθώα θέματα φυσικά.Θα εκπλαγείτε με το πόσα μπορείτε να καταλάβετε για έναν άνθρωπο ρωτώντας τον τη γνώμη του για κάτι. Όταν εκφράζεται μια άποψη, τότε είναι που ξεκινά στ’ αλήθεια η επικοινωνία μεταξύ δύο πλευρών.
- Όμως προσοχή. Πολλοί εδώ κάνουν το εξής λάθος: Ρωτάνε κάτι ενδεχομένως δύσκολο. Αυτό μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: να κουμπωθεί αντί να ανοιχτεί ο άνθρωπος απέναντί τους. Ας πούμε, το να ρωτήσουμε κάποιον τι πιστεύει για τον τρόπο με τον οποίο οι τιμές πετρελαίου έχουν επηρεάσει την αγορά ακινήτων στο Ντουμπάι είναι σαν να θέλουμε να τον…εκδικηθούμε. Ρωτήστε κάτι απλό, όπως “πώς σας φάνηκε η παρουσίαση;”, “έχετε ξαναπαρακολουθήσει συναυλίες εδώ” κλπ, Και θυμηθείτε. Όταν ακούμε, δεν ακούμε για να απαντήσουμε, ακούμε για να ακούσουμε!
- Συγκεντρωθείτε! Δείξτε απόλυτα αφοσιωμένοι σε αυτόν που είναι απέναντί σας και στην κουβέντα σας. Αν ο άλλος αναπτύσσει τις απόψεις του και εσείς κοιτάτε το κινητό σας γνέφοντας ναι με το κεφάλι, ούτε αυτή η συζήτηση θα πάει μακριά. Και το σημαντικότερο: Κοιτάξτε τον συνομιλητή στα μάτια. Όταν κοιτάτε κάποιον στα μάτια, 9 στις 10 φορές δεν θα τολμήσει να κοιτάξει αλλού, έτσι δεν είναι;
- Προσέχετε τις λεπτομέρειες στα άτομα που γνωρίζετε. Το μικρό τους όνομα. Πολύ σημαντικό. Είναι πολύ άσχημο να βλέπουμε κάποιον ξανά και να του λέμε “θυμισέ μου το μικρό σου”. Είναι ωραίο να θυμόμαστε το μικρό όνομα και να το χρησιμοποιούμε κιόλας, συχνά. Αυτό κάνει τον άλλον αυτόματα, να νοιώθει σημαντικός! Όσα μπορείτε να θυμηθείτε από προηγούμενες συζητήσεις, τόσο το καλύτερο για εσάς. Κάνουν θαύματα. Για παράδειγμα η καταγωγή του άλλου, πού μένει, που πήγε διακοπές, η ηλικία των παιδιών τους, κάτι που τους άρεσε κ.λπ. Θυμηθείτε κάτι από την τελευταία φορά, φέρτε το στην κουβέντα, δείξτε γνήσιο ενδιαφέρον, ρωτήστε και αυτόματα θα αποκτήσετε θετική αύρα για τον άλλο, ο οποίος θα νοιώσει και κάποια υποχρέωση στο να συνεχίσει την κουβέντα.
- Μην φοβάστε να διαφωνήσετε, δείξτε ότι μπορείτε να σκέφτεστε αλλά προς θεού, μην αφήσετε την κουβέντα να ξεστρατίσει και να δημιουργηθεί ένταση ή επιθετικότητα. Ακόμη και αν διαφωνήσετε, κάντε το με χαμόγελο, ακόμη και γέλιο.
Αφήστε τέλος, την κουβέντα να πάρει το δρόμο της, ακόμη και αν δεν γνωρίζετε πολλά για το θέμα που ο άλλος θέλει να θίξει. Απλά ρωτήστε τον, για να μάθετε περισσότερα – αυτό θα του αρέσει πολυ. - Τέλος, μην φοβηθείτε να είστε αυθόρμητοι και να δείξετε την αστεία πλευρά του χαρακτήρα σας, επειδή ο άλλος δεν σας ξέρει καλά – ή καθόλου. Σε όλους αρέσουν οι ευχάριστοι άνθρωποι!
Όμως προσοχή. Άλλο φυσικά οι κουβεντούλες στα μπαρ, άλλο στο διάλειμμα ενός Συνεδρίου. Στη δεύτερη περίπτωση, στόχος είναι να δείξετε σοβαρός και ικανός επαγγελματίας.
Η γνωριμία με έναν ξένο άνθρωπο, είναι σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία, είναι μια ιστορία και άρα, κάθε άνθρωπος είναι ένα βιβλίο. Είναι κρίμα που ζούμε στο απώγειο της δόξας των social media, όπου οι λέξεις, έχουν αντικατασταθεί από τις εικόνες και οι κοινωνικές συναναστροφές, πραγματοποιούνται στον….κυβερνοχώρο.
Αν το καλοσκεφτείς, οι άνθρωποι γύρω μας είναι σαν μια βιβλιοθήκη. Τι θα κάνουμε; Θα περιφερόμαστε διαβάζοντας μόνο εξώφυλλα και τίτλους; Ή θα απλώσουμε το χέρι, θα πιάσουμε ένα βιβλίο, θα ανοίξουμε την πρώτη σελίδα και θα αρχίσουμε να διαβάζουμε;
Θυμηθείτε, κάποιες γνωριμίες μας αλλάζουν τη ζωή.
1 Comment
Τη μεγαλύτερη καψούρα μου την έφερα στα νερά μου και τελικά τον έκανα να εκδηλώσει πρώτος τα συναισθήματά του. Τον ”πλησίασα” με έναν παράξενο τρόπο. Άρχισα να χα’ι’δεύω το σκυλί του, καθώς περνούσε από την πλατεία που καθόμουν και τον είδα για δεύτερη φορά. Έτσι πιάσαμε την κουβέντα, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και τελικά κάναμε μια σχέση που διήρκεσε 2 μήνες. Από μόνος του δε θα με πλησίαζε ποτέ, αν δεν είχα σκεφτεί το τέχνασμα με το σκυλί. Γενικά δεν πλησιάζω κάποιον ούτε του μιλάω, όσα χρόνια και αν τον γουστάρω. Νιώθω τυχερή που με εκείνον ευδοκίμησε!!!