Skip to content

Μύθοι και αλήθειες για τις αλλαγές στη Διαμεσολάβηση: Συνέντευξη με τον Γ.Γ. ΕΕΑ Δημ. Γαβαλάκη

Κύριε Γαβαλάκη, την προηγούμενη Τετάρτη αποφάσισαν τα σωματεία της διαμεσολάβησης με τη στήριξη του Επιμελητηρίου Αθηνών να ενημερώσουν τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές για τις επερχόμενες αλλαγές στην ασφαλιστική διαμεσολάβηση, με αφορμή το σχέδιο νόμου για την ενσωμάτωση της IDD. Μιας και το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου δεν έχει βγει ακόμα σε διαβούλευση, για ποιο λόγο κρίνατε σκόπιμο να οργανώσετε τη συγκεκριμένη συνάντηση και ποιος ήταν ο σκοπός της;

Δεκαέξι περίπου μήνες συνεδρίαζε η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Υπουργείου για την προετοιμασία του σχεδίου νόμου. Όλο αυτό το διάστημα όπως ήταν φυσικό, ως εκπρόσωποι της διαμεσολάβησης, η κ. Λύχρου και εγώ ενημερώναμε προφορικά του υπόλοιπους προέδρους των πανελλήνιων σωματείων για το έργο της. Υπενθυμίζω ότι τα κείμενα της Νομοπαρασκευαστικής δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν μιας και το οριστικό κείμενο αποφασίζεται από το Υπουργείο και στην συνέχεια δημοσιεύεται ώστε να λάβει χώρα η δημόσια διαβούλευση, κατά την οποία κατατίθενται προτάσεις από κάθε ενδιαφερόμενο φορέα ή άτομο. Μετά από αυτό το στάδιο και αφού το Υπουργείο λάβει τις τελικές αποφάσεις, το νομοσχέδιο θα κατατεθεί στη Βουλή. Έχοντας, όμως πια, παραδώσει το έργο της η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή και πριν ακριβώς τη δημόσια διαβούλευση, όπως σωστά τονίζετε, θεωρήσαμε αναγκαίο να υπάρχει μια ευρύτερη ενημέρωση των συναδέλφων, στο μέτρο βεβαίως που μπορούσαμε να ενημερώσουμε δημόσια πχ. για τις προτάσεις μας ή και για δεδομένες διατάξεις, λόγω του υποχρεωτικού πλαισίου ελάχιστης εναρμόνισης της οδηγίας. Στόχος ήταν να μπορέσουν οι συνάδελφοι να κατανοήσουν ευκολότερα το κείμενο και άρα να προσεγγίσουν τη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης με πιο προσιτό τρόπο. Ταυτόχρονα θεωρούσαμε σημαντικό να αναδείξουμε την ενότητα όλης της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης στην επικείμενη διαβούλευση, αλλά και την θετική μας στάση στις περισσότερες από τις επερχόμενες αλλαγές, τουλάχιστον στα πιο σημαντικά θέματα. Τέλος ήταν σημαντικό να αναδείξουμε ό,τι σημαντικό καταφέραμε στην πρώτη φάση, κάνοντας ευκολότερο το έργο των σωματείων στη διαβούλευση. Μετά από δουλειά πολλών ετών, η διαμεσολάβηση έχει πετύχει να έχει κυρίαρχο ρόλο στα δρώμενα της ασφαλιστικής βιομηχανίας, τα οποία την αφορούν και αυτό αποδείχθηκε.

Μέσα από την ενημέρωση που κάνατε, τις ερωτήσεις των συναδέλφων σας που απαντήσατε στο τέλος και τέλος με την τριβή σας όλο αυτό το χρόνο με το συγκεκριμένο κείμενο, με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι μπορεί καλύτερα ο κάθε ασφαλιστικός διαμεσολαβητής να κατανοήσει τις επερχόμενες αλλαγές;

Είναι πολύ σημαντικό καταρχήν κάθε συνάδελφος να κατανοήσει ότι το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αποτελείται ουσιαστικά από δύο μεγάλους άξονες. Ο πρώτος, ο οποίος άλλωστε, είναι και ο βασικός λόγος νομοθετικής παρέμβασης, αφορά τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας IDD, οι οποίες είναι εθνική υποχρέωση να ενσωματωθούν στην νομοθεσία μας έως τον Οκτώβριο του 2018. Αυτό λοιπόν που πρέπει να έχει στο μυαλό του κάθε συνάδελφος είναι ότι αν διαβάσει την οδηγία, η οποία άλλωστε είναι γνωστή από την ψήφιση της το 2016, θα κατανοήσει το μεγαλύτερο κομμάτι του σχεδίου νόμου που θα βγει στη διαβούλευση.

Ο δεύτερος άξονας είναι τα άρθρα που αφορούν την εθνική νομοθεσία. Μέχρι σήμερα την ασφαλιστική διαμεσολάβηση την αφορούσαν κυρίως ο νόμος 1569 του 1985 όπως τροποποιήθηκε το 1997 και το Προεδρικό Διάταγμα 190 του 2006, το οποίο είχε ενσωματώσει την πρώτη Ευρωπαϊκή Οδηγία, την γνωστή σε όλους μας IMD. Σκοπός της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής ήταν η δημιουργία ενός νόμου, ο οποίος θα κωδικοποιεί την υπάρχουσα νομοθεσία ενσωματώνοντας ταυτόχρονα την Ευρωπαϊκή Οδηγία. Άρα, έχουμε 2 άξονες: ενσωμάτωση οδηγίας και εθνική νομοθεσία. Δεν συσχετίζονται μόνο επειδή συνυπάρχουν σε ένα νομοθέτημα, αλλά και γιατί, όπως είναι φυσικό, η φιλοσοφία της IDD και οι διατάξεις της επηρεάζουν την υπάρχουσα εθνική νομοθεσία, η οποία οφείλει να «κινείται» πλέον και στις αρχές και στο πλαίσιο της Οδηγίας, όπως είναι η αυξημένη προστασία των συμφερόντων του καταναλωτή, η διαφάνεια κατά την προ συμβατική ενημέρωση και φυσικά η τήρηση ίδιων κανόνων από όλα τα δίκτυα διανομής ασφαλιστικών προϊόντων.

Έχοντας λοιπόν μπροστά μας την κωδικοποίηση του υφιστάμενου νομικού πλαισίου αναδείξαμε την ιδιαίτερη σημασία που είχε για εμάς να προχωρήσουμε σε αλλαγές και στο άρθρο που αφορούσε τα εμπορικά δικαιώματά μας, δηλαδή στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η λύση μιας σύμβασης συνεργασίας του διαμεσολαβούντα με την ασφαλιστική εταιρεία. Ο τρόπος με τον οποίο είχε νομοθετηθεί το 1985 και είχε τροποποιηθεί το 1997 η κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα σε πάρα πολλούς συναδέλφους μας και γι’ αυτό η βελτίωση του συγκεκριμένου άρθρου αποτελούσε και προσωπική μου -αν μου επιτρέπεται να πω- στρατηγική επιλογή από την 1η μέρα της ενασχόλησής μου με τα κοινά. Ψηφίσματα στις ΓΣ του Συνδέσμου των Συντονιστών, αλλά και αντίστοιχες πρωτοβουλίες των άλλων σωματείων και της ΕΑΔΕ, είχαν θέσει όλα αυτά τα χρόνια το πλαίσιο των επιθυμητών αλλαγών έχοντας ταυτόχρονα υποβάλλει την τελευταία 5ετία τις διεκδικήσεις μας στα αρμόδια Υπουργεία και στην Εποπτική Αρχή.

Μιας και αναφερθήκατε σε αυτό, πείτε μας δυο λόγια με όσο πιο απλό τρόπο γίνεται για το τι θεωρείτε ότι θα δούμε στο Νομοσχέδιο για τη δημόσια διαβούλευση που θα βελτιώνει τη συγκεκριμένη κατάσταση.

[box]Η μεγάλη αλλαγή που εκτιμώ ότι θα δούμε και η οποία θα λύνει σοβαρά προβλήματα του παρελθόντος, τα οποία επηρέασαν την οικονομική επιβίωση συναδέλφων μας, θα αφορά την αποζημίωσή τους σε περίπτωση που μια εταιρία επιλέξει να λύσει τη σύμβαση με ασφαλιστικό διαμεσολαβητή. Ταυτόχρονα, δε θα αφήνει περιθώριο σε κακές πρακτικές που έχουν παρατηρηθεί εδώ και πολλά χρόνια κατά τη λύση μιας σύμβασης ιδιαίτερα στον προσδιορισμό των αμοιβών που έπρεπε να καταβάλλονται για μια τριετία. Αν το σχέδιο νόμου βγει στη διαβούλευση όπως πιστεύουμε και παραμείνει έτσι μέχρι την ψήφισή του, σε περίπτωση λύσης της σύμβασης από μέρους της ασφαλιστικής εταιρίας θα οφείλεται προμήθεια τριών ετών για την παραγωγή που παραμένει στην εταιρία στον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή με το βάρος της απόδειξης για τυχόν απώλεια προμηθειών να βαραίνει την ασφαλιστική εταιρία. Η μόνη περίπτωση που η εταιρία θα δικαιούται να αρνηθεί καταβολή προμηθειών σε περίπτωση λύσης της σύμβασης από μέρους της θα είναι αν υπάρχει ποινικό αδίκημα, το οποίο αυτεπάγγελτα διώκεται ή έχει ασκηθεί ποινική δίωξη από την εταιρία. Με λίγα λόγια η αυθαίρετη, όπου αυτή είχε παρατηρηθεί, επίκληση σπουδαίου λόγου ή παραπτώματος που επισύρει αστική ευθύνη, σταματά ![/box]

Εδώ θα λέγαμε ότι υπάρχει άλλη μία διεκδίκηση από εμάς που δεν πιστεύω ότι θα τη δούμε στο αρχικό κείμενο την οποία όμως, πρέπει να τη θέσουμε στη δημόσια διαβούλευση και να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας προς το Υπουργείο. Αφορά το δικαίωμα αμοιβών, έστω και για λιγότερα από 3 έτη, σε περίπτωση που ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής λύσει με δική του πρωτοβουλία τη σύμβαση. Το συγκεκριμένο δικαίωμα ίσχυε από το 1985 έως το 1997 οπότε και καταργήθηκε με επιθυμία των ασφαλιστικών εταιριών με βασικό επιχείρημα την προστασία της επένδυσης που κάνουν στα δίκτυα αποκλειστικής συνεργασίας. Η προσθήκη μιας τέτοιας ρύθμισης θα δίνει τη δυνατότητα στον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή, σε περίπτωση που πραγματικά οι συνθήκες εργασίας του σε μια εταιρεία μπορεί να έχουν τροποποιηθεί προς το χειρότερο, να διεκδικήσει το επόμενο επαγγελματικό του βήμα, χωρίς να νιώθει οικονομική ασφυξία και άρα, πιθανούς επαγγελματικούς εκβιασμούς. Αναγνωρίζοντας δε, ότι αυτό δεν πρέπει να αποτελεί κίνητρο για εύκολες και συχνές μετακινήσεις, οι οποίες δε δημιουργούν στην αγορά την αξιοπιστία που επιθυμούμε, είναι φυσικό η εν λόγω αμοιβή του να είναι τέτοια, ώστε ο διαμεσολαβητής να οδηγηθεί σε αυτή την κίνηση όταν πραγματικά οι συνθήκες είναι ασφυκτικές για αυτόν.

Επίσης, σημαντικές βελτιώσεις θα έχουμε και στην αμοιβή που θα λαμβάνει ο συνάδελφος που συνταξιοδοτείται και για τον οποίο μέχρι τώρα δεν υπήρχε πρόβλεψη στο νόμο, αλλά ήταν στην διακριτική ευχέρεια των συμβάσεων των εταιριών.

Κύριε Γαβαλάκη, μιας και μιλάτε αρκετά για τα εμπορικά δικαιώματα και άρα για ένα κομμάτι της εθνικής νομοθεσίας, στην ενημέρωση που κάνατε, ακούστηκε επίσης ότι η εθνική επιλογή είναι οι κατηγορίες της διαμεσολάβησης από τέσσερις που ήταν μέχρι σήμερα να γίνουν τρεις. Για ποιο λόγο έγινε αυτή η αλλαγή; Πιστεύετε ότι αυτή η αλλαγή θα βοηθήσει; Επίσης, η συγκεκριμένη επιλογή επηρεάζει την λειτουργία των αποκλειστικών δικτύων;

Είναι πολύ σημαντική η ερώτησή σας και με βοηθά να διευκρινίσω μερικά πράγματα. Θα ξεκινήσω από το τελευταίο σας ερώτημα. Ανεξάρτητα από τις κατηγορίες, αυτό που πρέπει να έχει στο μυαλό του ο κάθε συνάδελφος είναι ότι ο τρόπος λειτουργίας της αγοράς στα αποκλειστικά δίκτυα δεν προβλέπεται να διαφοροποιηθεί, εκτός φυσικά από την καλύτερη προστασία τους σε περίπτωση λύσης της σύμβασης. Όποιος συνάδελφος επιθυμεί να λειτουργεί αποκλειστικά με μια εταιρεία, όπως άλλωστε και στο παρελθόν – είτε είναι ασφαλιστικός σύμβουλος είτε είναι ασφαλιστικός πράκτορας- έχει το δικαίωμα να το κάνει με σύμβαση αποκλειστικής συνεργασίας με τα θετικά της και τα αρνητικά της, τα οποία αξιολογεί ο κάθε επαγγελματίας. Όπως και πριν έτσι και αύριο. Επίσης, κάθε νέος συνάδελφος θα μπορεί να ξεκινά είτε σε αποκλειστικά δίκτυα είτε σε ελεύθερα δίκτυα, σε μη- αποκλειστικά, όπως αυτός κρίνει, όπως ακριβώς και στο παρελθόν. Η ενοποίηση της κατηγορίας του ασφαλιστικού συμβούλου και του πράκτορα σε μια κατηγορία δεν επηρεάζει την ύπαρξη ή όχι αποκλειστικής συνεργασίας. Στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών η έννοια του Agent προσδιορίζει τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές που εκπροσωπούν τις ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ ο μεσίτης (broker) εκπροσωπεί τον πελάτη. Από την άλλη κατά την προ συμβατική ενημέρωση ο καταναλωτής δεν μπορούσε να διακρίνει διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες. Η διαφορά στο σημερινό μας νομικό πλαίσιο αφορούσε την απαιτούμενη εμπειρία και το επίπεδο πιστοποίησης και είναι αυτονόητο ότι η ενοποίηση θα γίνει χωρίς να ζητείται από τους ήδη διαμεσολαβούντες κάποιου είδους πιστοποίησης, απλώς θα μετονομαστούν. Επίσης, στο νομικό τους ορισμό στο σημερινό πλαίσιο, οι διαφορές είναι μικρές και θα έλεγα ότι θέτουν σε χειρότερη θέση τον ασφαλιστικό σύμβουλο από τον πράκτορα σε μια δύσκολη στιγμή που θα χρειαζόταν να αμυνθεί νομικά σε κάποιο πρόβλημα με ασφαλισμένο όσον αφορά το πόσο δέσμευε την ασφαλιστική εταιρία. Κατά την άποψη μου την επόμενη μέρα, μετά την ενοποίηση, εξομαλύνονται οι διαφορές προς όφελος των ασφαλιστικών συμβούλων.

Επίσης, πέρα από την πιθανή ενοποίηση συμβούλου με πράκτορα και τον διακριτό ρόλο του μεσίτη, παραμένει και η κατηγορία του Συντονιστή, ο οποίος δε διαμεσολαβεί απευθείας στον πελάτη, αλλά διαμεσολαβεί μέσω των ανθρώπων, τους οποίους επιλέγει και προτείνει στις ασφαλιστικές εταιρείες, εκπαιδεύει και παρακολουθεί για τη λειτουργία τους, όπως άλλωστε ισχύει και σήμερα. Μια κατηγορία πάρα πολύ σημαντική στη δομή της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας για την οποία, παρ’ ότι τέθηκαν συζητήσεις κατάργησής της, επικράτησε η άποψη να διατηρηθεί. Το θετικό αυτό αποτέλεσμα προέκυψε τόσο με τον δικό μας αγώνα όσο φυσικά και με την στήριξη των άλλων παραγόντων της αγοράς, εξασφαλίζοντας έτσι εκτός των άλλων και τα κεκτημένα δικαιώματα των συναδέλφων μου συντονιστών.

Τέλος μου δίνετε την ευκαιρία να απαντήσω και σε άλλη μια απορία που τέθηκε: «Ποιες κατηγορίες είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους;». Επί της ουσίας ασυμβίβαστο είναι αυτό που η ίδια η νομοθεσία μας επί τόσα χρόνια όριζε, δηλαδή ότι δεν μπορώ να είμαι ταυτόχρονα και αυτός που εκπροσωπεί τις εταιρείες και αυτός που εκπροσωπεί τον πελάτη. Άρα, δεν μπορώ να είμαι ταυτόχρονα και πράκτορας και μεσίτης. Ή θα είμαι πράκτορας ή θα είμαι μεσίτης. Και εάν είμαι πράκτορας και έχω την αντίστοιχη εμπειρία που προϋποθέτει ήδη ο νόμος, θα μπορώ να είμαι και συντονιστής πρακτόρων. Αυτό το επιλέγω αν επιθυμώ και ταυτόχρονα μου το εμπιστεύεται μια ή περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες, να μπορώ δηλαδή να στελεχώνω νέους επαγγελματίες, να τους εκπαιδεύω και να τους παρακολουθώ για τη λειτουργία τους στα πλαίσια της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, εκπροσωπώντας και εγώ, όπως άλλωστε, ήταν όλα αυτά τα χρόνια, ασφαλιστικές εταιρίες.

Κύριε Γαβαλάκη, στον τομέα της ενσωμάτωσης της IDD, πέραν από την εθνική νομοθεσία, υπάρχουν κάποια πράγματα που αξίζει να σημειώσουμε μετά την αναλυτική σας ενημέρωση την προηγούμενη εβδομάδα;

Η Οδηγία ενσωματώθηκε «ήπια» αν μου επιτρέπεται ο όρος, έτσι όπως θα ήταν το επιθυμητό για τη Διαμεσολάβηση. Δεν μας τέθηκε κατά τη διαδικασία της συζήτησης για την ενσωμάτωση η επιθυμία κάποιου παράγοντα της αγοράς για αυστηρότερο πλαίσιο που θα δυσκόλευε σίγουρα τη λειτουργία μας. Υπήρξαν κάποιοι προβληματισμοί σε επιμέρους θέματα, αλλά με συνεννόηση όλων των μερών πάντα βρισκόταν η καλύτερη λύση. Ήδη η Οδηγία, παρ’ ότι έχει πολλά καλά, έχει αρκετές γραφειοκρατικές απαιτήσεις από τις εταιρίες, αλλά και από τους διαμεσολαβούντες οπότε δεν χρειάζονταν κατά την άποψη μου αυστηρότερο πλαίσιο. Στο σημείο όπου η οδηγία έθετε τη δυνατότητα επιλογής νομίζω ότι επικράτησε η λογική της πιο προσιτής στη δικιά μας αγορά επιλογής, όπως στο θέμα των εισπράξεων. Εκεί επί της ουσίας επιλέγεται η εξασφάλιση του καταναλωτή να είναι δεδομένη από την στιγμή που καταβάλλει το ασφάλιστρο στον διαμεσολαβούντα οπότε η εταιρία θεωρείται ότι εισέπραξε το ασφάλιστρο. Κατά συνέπεια οι εταιρίες είναι αυτές που πρέπει να έχουν την ευθύνη για την επιλογή των διαμεσολαβούντων με τους οποίους συνεργάζονται και στους οποίους δίνουν το δικαίωμα της είσπραξης ασφαλίστρων. Ωστόσο, όπως σας είπα, από το πλαίσιο της Οδηγίας για διαφάνεια, προέκυψε και η αναγκαιότητα για κάποιες εθνικές ρυθμίσεις με περισσότερη σαφήνεια απ’ ότι έθετε το υφιστάμενο πλαίσιο. Για παράδειγμα, το θέμα των «κάθετων» συνεργασιών μεταξύ των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εύλογο να τίθεται πλαίσιο συνεργασιών ασφαλιστικών διαμεσολαβητών της ίδιας κατηγορίας. Αφού ο διαμεσολαβητής που βρίσκεται μπροστά στον πελάτη θα δηλώνει ότι εκπροσωπεί πχ. ασφαλιστική εταιρία, δηλώνοντας ότι ανήκει στην κατηγορία του πράκτορα, η εργασία του πρέπει να «οδηγηθεί» προς την ασφαλιστική εταιρεία μέσα από άλλον πράκτορα, αν έτσι έχει επιλέξει, ο οποίος με την σειρά του εκπροσωπεί και αυτός την ασφαλιστική εταιρεία. Αντίστοιχα, το πλαίσιο που εφαρμόζει η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την πολιτική διακυβέρνησης των προϊόντων, δηλαδή η απαίτηση οι ασφαλιστικές εταιρείες να καθορίζουν πολιτική με την οποία παράγουν ένα προϊόν, το διαθέτουν στην αγορά και το διανέμουν, θέτει την αναγκαιότητα, να αναγράφεται στην αίτηση ασφάλισης και στο συμβόλαιο, το όνομα του διαμεσολαβούντα που είναι μπροστά στον πελάτη ακόμα και αν αυτός δεν έχει απευθείας σύμβαση με την ασφαλιστική εταιρεία, αλλά ενδεχομένως με άλλον διαμεσολαβούντα. Άρα, η γνωστοποίηση των στοιχείων αυτής της συνεργασίας είναι μια έμμεση αναγκαιότητα των κανόνων που θέτει η Οδηγία. Για τα παραπάνω ενδέχεται να δούμε σχετικές ρυθμίσεις στο σχέδιο νόμου.

Τελειώνοντας, κ. Γαβαλάκη, τι θα λέγατε ότι έχετε αποκομίσει από όλη αυτή την προσπάθεια και την εμπλοκή σας όλο αυτό το διάστημα και ποια θα λέγατε είναι τα τελικά σας συμπεράσματα;

Όπως σας είπα και στην αρχή για μένα το σημαντικό ήταν και είναι ότι αυτά τα χρόνια δουλέψαμε κάποιοι άνθρωποι με συγκεκριμένο σχέδιο και συγκεκριμένες προτεραιότητες. Ίσοι κανόνες για όλους, προστασία από πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού τραπεζών και direct πωλήσεων ασφαλιστικών εταιριών και εμπορικά δικαιώματα. Αυτά ήταν το δικό μου βασικό μέλημα από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα πριν έξι και κάτι χρόνια ως πρόεδρος του ΠΣΣΑΣ. Δώσαμε με συνέπεια την μάχη για να πείσουμε όλους τους παράγοντες για τα προβλήματα που έχει η υπάρχουσα νομοθεσία. Ταυτόχρονα, δουλέψαμε με στρατηγική με όλους τους συναδέλφους της ΕΑΔΕ και των άλλων σωματείων, αλλά και με το Επιμελητήριο έχοντας πάντα την στήριξη από τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, ώστε να θέσουμε τις βάσεις η ασφαλιστική διαμεσολάβηση να έχει ξεκάθαρο ρόλο και λόγο στα θέματα που την αφορούν στην ασφαλιστική βιομηχανία. Νομίζω ότι εάν κάποιος σκεφτεί πως γίνονταν τα νομοθετήματα στο παρελθόν που αφορούσαν τη διαμεσολάβηση, θα διαπιστώσει τη διαφορά. Όχι ότι δεν έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε και όχι ότι δεν έχουμε να προσπαθήσουμε πολύ περισσότερο ακόμα και για τη διασφάλιση αυτών που κατ’ αρχήν φαίνονται θετικά σε αυτό το νομοσχέδιο μέχρι να ψηφιστεί, μιας και είναι φυσικό ότι υπάρχουν συμφέροντα από όλες τις πλευρές που είναι εύλογο να διεκδικούνται. Ωστόσο, νομίζω ότι καταφέραμε να έχουμε θετικό πλαίσιο συνεννόησης και με την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών, παρά τις εύλογες διαφωνίες. Η στάση του Προέδρου της, κ. Μαζαράκη, αλλά και της διοίκησης της ΕΑΕΕ συνολικά, όλο αυτό το διάστημα, είναι ελπιδοφόρα, ώστε η αγορά ενωμένη να οδηγηθεί στην πολυπόθητη ανάπτυξή της χωρίς κακές πρακτικές από όλους μας. Είναι φυσικό να παραμένουν κάποιες διαφορές, αλλά πάντα σε ένα πλαίσιο κατανόησης με κυρίαρχο μέλημα την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς μπορούν να βρεθούν λύσεις.

Όταν διαπραγματεύεσαι, όταν εκπροσωπείς τους συναδέλφους σου, όταν βρίσκεσαι πολλές φορές στην ανάγκη να έχεις και συγκρούσεις για δίκαια αιτήματα, ένα πρέπει να είναι το βασικό σου μέλημα: ο συνάδελφος και ιδιαίτερα αυτός που δεν έχει ισχυρή παραγωγική δύναμη. Συνήθως, όχι πάντα, αυτός ο συνάδελφος δεν έχει προβλήματα στις συνεργασίες του. Όχι ότι δεν προσπαθείς να προστατευτεί ο κάθε συνάδελφος σου, αλλά η έγνοια σου είναι να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο προστασίας του πιο αδύναμου μιας και συνήθως σε αυτόν παρατηρούνται οι πιο πολλές αδικίες. Θέλω να πιστεύω ότι όταν δούμε μετά από μερικούς μήνες το νόμο ψηφισμένο, αυτός ο συνάδελφός μας θα νιώθει πραγματικά πολύ καλύτερα προστατευμένος απ’ ότι ήταν με το πλαίσιο που είχαμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

(Κεντρική Φωτό: Ο κ. Δημήτρης Γαβαλάκης, Συντονιστής Ασφαλιστικών Συμβούλων, Γενικός Γραμματέας του ΕΕΑ)

3 Comments

  1. Avatar

    Για μια ακόμα φορά συμφωνώ με τις παραπάνω θέσεις/απόψεις ενός ανθρώπου που δεν έχω την τιμή να έχω γνωρίζει από κοντά, αν και βρίσκομαι στην Ελληνική Ασφαλιστική Αγορά από το 1973 και μέχρι πρόσφατα εξυπηρετούσα τα συμφέροντα μόνο των Ασφαλιστικών Εταιριών, στις οποίες εργάστηκα είτε ως απλός Αναλογιστής είτε ως στέλεχος Διοίκησής τους.

  2. Avatar

    ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΜΦΩΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ , ΕΠΙΚΡΟΤΩ Κ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΘΕΡΜΑ.
    ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ.
    ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΘΕΤΩ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
    ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ( ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΟ ΛΟΓΟ) Ο ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΞΕ, ΠΑΛΕΨΕ ΚΑΙ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ Ή ΟΧΙ ?
    ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ Ή ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ?? ΔΙΟΤΙ ΤΑ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ , ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΑΥΤΑ? ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΒΕΒΑΙΑ…ΠΟΥ ΕΥΚΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΤΑΙΡΙΑ.
    ΑΝΑΜΕΝΩ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ / ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΦΟΡΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ .
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

  3. Avatar

    Αγαπητέ κε Γαβαλάκη (φίλε Δημήτρη)
    Μιλώντας με την ιδιότητα του Ασφαλιστικού Πράκτορα, θα πρότεινα ΟΛΕΣ οι συμβάσεις μεταξύ Ασφαλιστικών Εταιρειών και Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ, στους όρους τους.
    Η διαφοροποίηση βεβαίως θα πρέπει να είναι μόνο στον κανονισμό Πωλήσεων/Αμοιβών της κάθε Εταιρείας.
    Επίσης θα πρότεινα οι προμήθειες μετά την Λύση της Σύμβασης (είτε με πρωτοβουλία του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, είτε της Ασφαλιστικής Εταιρείας, δεν αναφέρομαι βεβαίως σε περίπτωση ποινικού αδικήματος), θα πρέπει να είναι για ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ που ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής διατηρεί την ιδιότητά του και ΕΦ’ ΟΣΟΝ αποδεδειγμένα εξυπηρετεί τον πελάτη του και μετά την λύση της συνεργασίας με την κάθε εταιρεία.
    Καλή συνέχεια και καλή δύναμη στο έργο σου.


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *