Στο θέμα που καίει εδώ και μήνες το σύνολο των Διαμεσολαβητών, δηλαδή το νέο Κανονισμό Πωλήσεων, την δεδομένη συναίνεση του Διαμεσολαβητή με το περιεχόμενό του και σε διαφορετική περίπτωση, την υποχρεωτική λύση της σύμβασης με υπαιτιότητα του ιδίου και άρα χωρίς καταβολή προμηθειών τριών ετών, τοποθετήθηκε δημοσίως σε πρόσφατη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Ασφαλιστικής Σπύρος Μαυρόγαλος.
Σύμφωνα με το νόμο, σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης από τον Διαμεσολαβητή, ο τελευταίος δεν δικαιούται πλέον προμήθειες. Εν τω μεταξύ στο νέο Κανονισμό Πωλήσεων, ο Διαμεσολαβητής υποχρεούται, είτε να τηρήσει το περιεχόμενό του (το οποίο περιλαμβάνει ύψος και τρόπο καταβολής προμηθειών και το οποίο τροποποιείται από την εταιρεία ανά διαστήματα) είτε αν διαφωνεί, να αποχωρήσει από την εταιρεία. Αν αποχωρήσει όμως, θεωρείται ότι καταγγέλει την σύμβασή του και άρα δεν δικαιούται προμήθειες τριών ετών από τη στιγμή της αποχώρησης, κάτι που ισχύει όταν η καταγγελία έρχεται από την πλευρά της εταιρείας.
Οι Διαμεσολαβητές διαμαρτύρονται διότι θεωρούν ότι αν δεν συμφωνήσουν με τον Κανονισμό είναι κάτα κάποιο εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε δύο κακά: έχουν να διαλέξουν μεταξύ του να συμμορφωθούν με αποφάσεις για την αμοιβή τους που πάρθηκαν ερήμην τους και δεν εγκρίνουν ή να αναγκαστούν να φύγουν με άδεια χέρια, δηλαδή χωρίς την «αποζημίωση» των τριετών προμηθειών.
Υπό αυτές τις συνθήκες η τοποθέτηση του Δημήτρη Μαυρόγαλου επί του θέματος αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και εξαιτίας των όσων είπε αλλά και γιατί εκπροσωπεί ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα πωλήσεων της χώρας – και την μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της χώρας.
Ο κ. Μαυρόγαλος δήλωσε ότι σε περίπτωση που ο Διαμεσολαβητής δεν συμφωνεί με τον Κανονισμό Πωλήσεων (ο οποίος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το ύψος της προμήθειας και τον τρόπο καταβολής της και τροποποιείται από την εταιρεία κατά διαστήματα ) η αναπόφευκτη λύση της συνεργασίας θα πρέπει να γίνει «με τρόπο κοινά αποδεκτό και από τα δύο μέρη και σε καμία περίπτωση μέσω καταγγελίας προς το συμφέρον ενός εκ των δύο.»
Θα πρέπει, συνέχισε, «οι δύο πλευρές να υπολογίσουν τις πωλήσεις που έχει επιτύχει ο Διαμεσολαβητής μέχρι εκείνη τη στιγμή καθώς και τι θα συνεχίσει να παίρνει ως προμήθεια από αυτές, προκειμένου να λυθεί η μεταξύ τους συνεργασία».
Θα πρέπει δηλαδή αφού σταματούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο να βρεθεί ένας τρόπος ανταμοιβής του προηγούμενου καθεστώτος.
Ενδιαφέρον όμως έχουν και τα όσα είπε στη συνέχεια:
«Να καθόμαστε πιο συχνά στο ίδιο τραπέζι»
«Μιλάμε για τον πελάτη και το πως θα αυξήσουμε το 2% (σ.σ. την ασφαλιστική διείσδυση σε ποσοστό του ΑΕΠ, δραματικά χαμηλότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο). Αυτό όμως, θα το κάνετε εσείς. Είμαστε σύμμαχοι, ναι. Το 2% όμως εσείς θα το αυξήσετε και εμείς θα είμαστε πίσω σας με προϊόντα και με σχέσεις για να σας στηρίξουμε και να πάρουμε και εμείς κάτι από όλο αυτό. Μόνοι μας δεν μπορούμε να αυξήσουμε το 2%. Τον πελάτη εσείς τον βλέπετε, όχι εμείς. Πρέπει να καθόμαστε πιο συχνά στο ίδιο τραπέζι για να λύνουμε τις απορίες μας και τα κενά μας και να δούμε πως θα αυξήσουμε αυτό το 2%, να δούμε δηλαδή που συμφέρει όλους μας.»
No comment yet, add your voice below!