Skip to content

Ραγδαία αύξηση απαιτήσεων κατά Στελεχών Επιχειρήσεων, αποκαλύπτει η ΕΑΕΕ

Ακόμη και με την προσωπική τους περιουσία είναι πλέον υπεύθυνα τα Στελέχη Επιχειρήσεων (περιλαμβάνονται και οι Α.Ε.) έναντι σε διεκδικήσεις λοιπών εργαζομένων ή οποιουδήποτε άλλου συναλλάσσεται με την εταιρεία – το 35% των απαιτήσεων έρχεται από τους εργαζόμενους ενώ σε μερικές ασφαλιστικές εταιρείες ο συγκεκριμένος κλάδος έχει ανάπτυξη εργασιών άνω του 50%. 

Η ασφάλιση αστικής ευθύνης επιχειρήσεων – εργοδοτών – στελεχών μπαίνει σε νέα φάση

Πόσοι Έλληνες επιχειρηματίες γνωρίζουν άραγε τη δυνατότητα ασφαλιστικής τους κάλυψης ως εργοδότες; Πόσες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν συνειδητοποιήσει τους νέους – και κάθε άλλο παρά λίγους – ασφαλιστικούς κινδύνους, που αντιμετωπίζουν στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον; Και πόσα στελέχη ελληνικών επιχειρήσεων είναι και θα έπρεπε να είναι ασφαλισμένα έναντι της δυνατότητας, που προσφέρει πλέον  σε τρίτους ο νόμος για διεκδίκηση αποζημιώσεων, ακόμη και με προσωπική περιουσία;

της Βάσως Βεγίρη, v.vegiri@underwriter.gr

Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) διοργάνωσε πριν απο λίγο καιρό μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση στο Ηράκλειο, σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Ηρακλείου, με αντικείμενο την Αστική Ευθύνη και ειδικότερα τις νέες μορφές της, οι οποίες μπορούν να θωρακίσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις, τους εργοδότες και τα στελέχη επιχειρήσεων. Τα στατιστικά στοιχεία που ετοιμάζεται να ανακοινώσει, εξάλλου, προσεχώς η ΕΑΕΕ για το 2016, όπως μας επεσήμαναν οι ομιλητές της εκδήλωσης, καταδεικνύουν μεγάλη αύξηση των απαιτήσεων κατά στελεχών επιχειρήσεων.

“Το μήνυμα προς τις επιχειρήσεις, που θέλει να απευθύνει η Ένωση – τονίζει σχετικά στο “Underwiter.gr το μέλος της Επιτροπής Αστικης Ευθύνης της ΕΑΕΕ και ένας εκ των τριών ομιλητών στην εν λόγω εκδήλωση, κ.Κώστας Βούλγαρης, είναι ότι φεύγουμε πλέον από τις πιο παραδοσιακές μορφές καλύψεων. Υπάρχουν νέα πράγματα, τα οποία πρέπει να απασχολήσουν  τις επιχειρήσεις, είναι ασφαλιστικά προϊόντα νέας γενιάς, τρίτης γενιάς όπως τα λέμε, τα οποία είναι όμως πλέον κομμάτι της καθημερινότητας των επιχειρήσεων και πρέπει να μπουν στην ατζέντα τους και φυσικά πανελλαδικά.

Η Κρήτη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς διαθέτει ανεπτυγμένη δραστηριότητα και στον πρωτογενή τομέα, και στις υπηρεσίες και στη βιομηχανία, οπότε σκοπός της εκδήλωσης ήταν να αναδειχθούν οι εν λόγω κίνδυνοι, σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Ηρακλείου.

Αυτό που έχει πρωτίστως αλλάξει στην ευθύνη στελεχών, είπε ο κ. Βούλγαρης,  είναι η δυνατότητα των τρίτων να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τα στελέχη των επιχειρήσεων,  και όχι μόνο, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα,  από τους επιχειρηματίες ή το νομικό πρόσωπο, αποζημιώσεις που είναι σαφώς αυξημένες λόγω των αλλαγών που έχουν γίνει στη νομοθεσία.

Πλέον δεν έχουμε τον απηρχαιωμένο νόμο περί Α.Ε. του 1920, τον έχουμε τροποποιήσει και αυτή η αλλαγή  κάνει τα στελέχη υπεύθυνα ακόμη και σε μια Α.Ε. με προσωπική περιουσία, δήλωσε ο Κ. Βούλγαρης.

Αυτό που τονίστηκε στην εκδήλωση είναι ότι το κομμάτι της ευθύνης, που είναι πλέον προσωπικό και όχι μόνο εταιρικό, σημαίνει ότι τα στελέχη που είναι υπάλληλοι-όχι μέτοχοι, είναι εκτεθειμένοι με τις αποφάσεις που μπορεί να πάρει ο εκάστοτε μέτοχος! Αυτή η εξέλιξη μαζί με τις απαιτήσεις που μπορούν να προέλθουν από οποιονδήποτε τρίτο ή εργαζόμενο που συναλλάσσεται με την εταιρεία,  είναι ένα κομμάτι που μπορεί πλέον να καλυφθεί ασφαλιστικά, λ.χ. να καλυφθούν τα έξοδα υπεράσπισης (κάτι που είναι πολύ πιο ευρύ από τα έξοδα  δικηγόρου). 

Πολλές τέτοιες υποθέσεις συμβαίνουν, αλλά δεν βγαίνουν στη δημοσιότητα, γιατί υπάρχει το στοιχείο της εμπιστευτικότητας. Έτσι δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει αρκετός αριθμός απαιτήσεων, κάτι που όμως δεν είναι πραγματικότητα.

Πολύ σύντομα η Ένωση θα ανακοινώσει στατιστικά στοιχεία του 2016, όπου και θα φαίνεται πόσο μεγάλη είναι η αύξηση των απαιτήσεων κατά στελεχών (σ.σ: Σύμφωνα με πληροφορίες, σε μερικές εταιρείες καταγράφεται σχετική αύξηση ακόμη και άνω του 50%).

Η συντριπτική πλειοψηφία των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών ελληνικών επιχειρήσεων, σύμφωνα με τον κ.Βούλγαρη, ασφαλίζεται  και επίσης  έχουν αρχίσει να ασφαλίζονται και πολλές μη εισηγμένες εταιρείες γιατί κατανοούν ότι υπάρχουν θέματα: “πλέον υπάρχουν απαιτήσεις, υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο, η παρατεταμένη οικονομική κρίση δημιουργεί ζημιές, εταιρείες κλείνουν κ.ο.κ. Το 35% των απαιτήσεων έρχεται από εργαζομένους, γιατί είναι και οι πρώτοι που αδικούνται και δεν μιλάμε μόνο για το κλείσιμο εταιρειών, αλλά και την άδικη απόλυση, τη σεξουαλική παρενόχληση, τις διακρίσεις στην εργασία κ.ο.κ.”, καταλήγει.

Χαμηλή στον αντίποδα, είναι σύμφωνα με τον κ.Δημήτρη Μάνο-μέλος επίσης της Επιτροπής Αστικής Ευθύνης της ΕΑΕΕ, παραμένει στην Ελλάδα η ασφάλιση των εργοδοτών με προγράμματα “εργοδοτικής ευθύνης”.

“Προσπαθούμε να αφυπνίσουμε τους πελάτες και τους ασφαλισμένους μας και γενικότερα όλους τους πολίτες τι σημαίνει γενική αστική ευθύνη και εργοδοτική ευθύνη. Ιδιαίτερα επειδή στην Ελλάδα υπάρχει η λέξη φιλότιμο και πολλές οικογενειακές επιχειρήσεις, αυτό δεν σημαίνει πως ένας υπάλληλος δεν μπορεί να στραφεί εναντίον του εργοδότη για ατύχημα που μπορεί να πάθει την ώρα της εργασίας του. Επίσης,  υπάρχουν και πολλοί εργοδότες, που κάνουν ομαδικά ασφαλιστήρια Υγείας στο προσωπικό τους, αλλά ούτε αυτό σημαίνει ότι έχοντας μια τέτοια παροχή αφαιρείται το δικαίωμα οποιουδήποτε εργαζόμενου να στραφεί εναντίον του εργοδότη. Μια λύση είναι η ασφάλιση εργοδοτικής ευθύνης”. Η οποία ωστόσο στην Ελλάδα παραμένει σε χαμηλά ποσοστά διείσδυσης, ενώ στην Ευρώπη κινείται σε υψηλά ποσοστά, που ξεπερνούν ακόμη και το 80% σε μερικές χώρες. Σε αντίθεση με τη χώρα μας η Κύπρος έχει θεσμοθετήσει  την υποχρεωτικότητα της εργοδοτικής ευθύνης από το 1989!!

Τα εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα, όπως επεσήμανε ο κ.Μάνος, ανέρχονται σε περίπου 20.000 ετησίως, με ποσοστό 20,9% να καταγράφονται στον κλάδο του λιανικού εμπορίου, 8% στον κλάδο Κατασκευών, 6,1% στον κλάδο Υγείας, 5,6% στη Βιομηχανία Τροφίμων και 4,4% στα Καταλύματα, ενώ τα θανατηφόρα προέρχονται από τη βαριά Βιομηχανία.

“Καμπανάκι” προς τις ελληνικές επιχειρήσεις για την “Ευθύνη από προϊόντα” έκρουσε από την πλευρά της η κα.Ελίνα Παπασπυροπούλου-μέλος επίσης της Επιτροπής Αστικής Ευθύνης της ΕΑΕΕ. “Μετά το 1988 κατ’ επιταγή του κοινοτικού δικαίου έχουμε νέες αυστηρότερες διατάξεις στο ελληνικό δίκαιο της αποζημίωσης: Αντιστρέφεται το βάρος απόδειξης. Ο Παραγωγός ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ελάττωμα του προϊόντος του χωρίς να είναι απαραίτητο να αποδειχθεί υπαιτιότητα. Επιβάλλεται στον Παραγωγό να αποδείξει ότι δεν τον βαρύνει το πταίσμα προκειμένου αυτός να αποφύγει την υποχρέωση προς αποζημίωση”, τόνισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: “Η ευθύνη του παραγωγού είναι απεριόριστη (unlimited) – Η έκθεση στον κίνδυνο είναι μακροπρόθεσμη και το νομικό περιβάλλον για τον επιχειρηματία ακόμη άγνωστο”.

Το ποσό, εξάλλου, όπως τόνισε η ομιλήτρια, που εκτιμάται ότι καταβάλλεται ετησίως από τις ασφαλιστικές εταιρείες για αποζημιώσεις αστικής ευθύνης στην Ε.Ε. αγγίζει τα 21 δισεκατ.ευρώ!

Στο ίδιο μήκος κύματος, από το βήμα της εκδήλωσης ο Πρόεδρος της Επιτροπής Αστικής Ευθύνης και Επαγγελματικών Κινδύνων της ΕΑΕΕ, κ.Giuseppe Zorgno, τόνισε το πλήθος και το μέγεθος των επιπτώσεων από την ελλιπή ή ανύπαρκτη κάλυψη αστικής ευθύνης των επιχειρήσεων:

Διακοπή εργασιών-Αρνητική δημοσιότητα- Κρίση εταιρικής φήμης- Κρίση στο Δ.Σ.- Νομικές κυρώσεις- Οικονομικές Απώλειες!…

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *