Το οικονομικό δεν είναι το βασικό κίνητρο που στέλνει τους Έλληνες να δουλέψουν στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι απο αυτούς που φεύγουν αναζητούν καλύτερες προοπτικές, αναγνώριση και σεβασμό στο άτομό τους, στοιχεία που φαίνεται ότι βρίκουν εύκολα για αυτό και οι περισσότεροι δεν βιάζονται να επιστρέψουν!
Γράφει: Νικ. Εμμανουήλ
Τα άνω αποκάλυψε έρευνα της KPMG γύρω από τα αίτια και τις συνθήκες του περίφημου "brain drain", δηλαδή της μαζικής φυγής στο εξωτερικό των πλέον ικανών και χρήσιμων ελλήνων επαγγελματιών. Είναι η δεύτερη φορά μετά το 2017 που η KPMG πραγματοποιεί παρόμοια έρευνα και έχει ενδιαφέρον ότι ενώ την πρώτη φορά το κίνητρο φανηκε ότι ήταν καθαρά οικονομικό, φέτος η έρευνα έδειξε ότι αυτό που δεν έχουν οι Έλληνες στη χώρα τους και ψάχνουν στο εξωτερικό είναι καλύτερες ευκαιρίες καριέρας, προοπτικές εξέλιξης, αναγνώριση της προσφοράς τους και γενικότερα εργασία σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει σεβασμός απέναντί τους και άτομα που δεν αντιμετωπίζουν ερασιτεχνικά αλλά με υπευθυνότητα τη δουλειά τους.
Η καλύτερη ποιότητα της ζωής που θα βρει κάποιος έξω από την Ελλάδα παίζει καταλυτικό ρόλο επίσης στο να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να φύγει, όπως έδειξε η έρευνα. Μπορεί να θυσιάζει τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά το να παίρνει ένα μισθό, ικανό να συντηρήσει τον εαυτό του, να κάνει οικογένεια και να βάζει στην άκρη ένα ποσό είναι κάτι που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Με άλλα λόγια να μπορεί να κάνει ένα μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο προγραμματισμό ζώντας σε ένα περιβάλλον σταθερότητας και όχι να είναι φτερό στον άνεμο ανάλογα με τα πάνω και -κυρίως- τα κάτω της οικονομίας, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα της κρίσης την τελευταία δεκαετία.
Εκτός όλων των παραπάνω, πολλοί Έλληνες δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό ακόμη και για την εμπειρία, εμπνευσμένοι από φίλους ή γνωστούς τους. Δε σκοπεύουν απαραίτητα να μείνουν στο εξωτερικό για πάντα, αλλά σίγουρα για κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα. Το 39% των ερωτηθέντων απάντησε πως δε σκοπεύει να γυρίσει στην Ελλάδα μέσα στην επόμενη δεκαετία. Και γιατί να γυρίσουν, άλλωστε, θα μπορούσε να πει κανείς όταν το 56% απάντησε πως προσαρμόστηκε στη νέα του ζωή μακριά από την πατρίδα πολύ εύκολα, ενώ το 68% έχει αναπτύξει πάρα πολύ καλές σχέσεις με τους συναδέλφους του.
Από την Ελλάδα τους λείπουν περισσότερο η οικογένεια και οι φίλοι τους, ο καιρός και ο τρόπος ζωής, ενώ θα σκέφτονταν να επιστρέψουν εάν θα μπορούσαν να δουλεύουν -κατά προτίμηση- σε πολυεθνικές εταιρείες, εξ αποστάσεως σε εταιρείες του εξωτερικού έχοντας ως βάση τους την Ελλάδα ή εάν θα ξεκινούσαν κάποια δική τους εταιρεία.
Βέβαια, εδώ θα έπρεπε να δοθούν και τα κατάλληλα φορολογικά κίνητρα από πλευράς Ελληνικού κράτους, να νιώσουν ότι υπάρχει αξιοκρατία, κάτι στο οποίο πρέπει να συμβάλουν και τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά και οι ελληνικές επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο μέχρι να αλλάξει η εταιρική τους κουλτούρα και να γίνουν πολύ πιο ελκυστικές σε αυτούς.
Ανταγωνιστικοί μισθοί, ευέλικτη εργασία και συνεχής εκπαίδευση στο χώρο εργασίας είναι εξίσου σημαντικά, αλλά μόνο σε όσους θέλουν όντως να γυρίσουν στην Ελλάδα, όπως υπογραμμίστηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που έλαβε χώρα στο Θέατρο Χωρέμη του Κολεγίου Αθηνών την Τρίτη 27 Ιουνίου, αφού σε όσους έχουν στρώσει τη ζωή τους έξω, σαν κίνητρα ο μισθός και η ευέλικτη εργασία δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα.
Τέλος, το σίγουρο -και αυτό αποτέλεσε και το τελικό συμπέρασμα της ενημέρωσης- είναι πως πρέπει να επικοινωνηθεί προς τους Έλληνες της διασποράς πως καλές επαγγελματικές ευκαιρίες ήδη υπάρχουν στη χώρα μας άσχετα αν τώρα ξεκινά να βγαίνει από την κρίση.
Πρέπει να επικοινωνηθεί προς τους Έλληνες της διασποράς πως καλές επαγγελματικές ευκαιρίες ήδη υπάρχουν στη χώρα μας άσχετα αν τώρα ξεκινά να βγαίνει από την κρίση.
Οι ευκαιρίες αυτές είναι εικονικές ή τις κλείνουν με βύσματα. Ίνας πτυχιούχος δεν βρίσκει δουλειά αρχαρίου χωρίς ο εργοδότης να ρωτάει τον πτυχιούχο εάν θέλει τη θέση, τον απορρίπτουν αμέσως γιατί από πίσω παίζονται πολλά που δεν βγαίνουν έξω. Για αυτό ας φύγουμε όλοι εξωτερικό γιατί εδώ κυριαρχεί το βύσμα – βύσμα στο στρατό, βύσμα στη δουλειά, βύσμα στο νοσοκομείο.
Αλλάζει το είδος βύσματος καταλάβατε;
Θα συμφωνήσω με το Νίκο. Το τελευταίο διάστημα στέλνω βιογραφικά παντού. Γιατί με καλούν από Λουξεμβούργο, Σουηδία, Αγγλία και από Ελλάδα δεν έχω τίποτα; Βύσμα και οι θέσεις είναι εικονικές ακριβώς. Πάμε να φύγουμε όλοι εξωτερικό για τα παιδιά μας, για τους εαυτούς μας. Η Ελλάδα δε θα έχει ποτέ ανάπτυξη. Με βάουτσερ και 2μηνες επιταγές δε υπάρχει ανάπτυξη. Και κακώς η Ευρώπη δίνει λεφτά, πάνε χαμένα.
Λένε δεν βρίσκουμε προσωπικό, φίλε εργοδότη όταν εγώ σου στέλνω το βιογραφικό μου που είναι υπερ αρκετό και πληρώ όλα τα κριτήρια, εσύ με απορρίπτεις βάζοντας το βυ΄σμα, όμως το βύσμα δεν θα έχει τα πτυχία δεν θα είναι πιστοποιημένος,. δυστηχώς με βύσμα βρίσκεις δουλειά.