Skip to content

Γ. Κυριόπουλος στο UW: Τι είναι και που ωφελούν τα DRGs

Σημαντικές πληροφορίες για το σύστημα DRGs (Diagnosis Related Groups), δηλαδή το Σύστημα Ομοιογενών Διαγνωστικών Ομάδων, που εφαρμόζεται πιλοτικά σε 18 δημόσια και 7 ιδιωτικά νοσοκομεία της χώρας μας, παρέχει ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών της Υγείας και πρώην Κοσμήτορας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, Γιάννης Κυριόπουλος.

Συνέντευξη στην Ελένη Πετροπούλου

Ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών της Υγείας και πρώην Κοσμήτορας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, Γιάννης Κυριόπουλος

Μιλώντας στο Underwriter, κάνει λόγο για «συντηρητική κουλτούρα» στα ελληνικά νοσοκομεία που εμποδίζει την ευχερή αποδοχή συστημάτων που προάγουν τις ανταλλαγές, τις διαπραγματεύσεις και τον ανταγωνισμό και διευκρινίζει ότι η εισαγωγή των DRGs «ανοίγει» τις υγειονομικές αγορές και εισάγει στοιχεία ελεγχόμενου ανταγωνισμού μεταξύ των προμηθευτών, ώστε ο έλεγχος του κόστους και η ποιότητα της φροντίδας να αποτελούν τον «κοινό τόπο».

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Τι είναι τα DRGs και ποια η αναγκαιότητα εφαρμογής τους στις υπηρεσίες υγείας;

[box]Το σύστημα DRGs (Diagnosis Related Groups), δηλαδή το Σύστημα Ομοιογενών Διαγνωστικών Ομάδων είναι ένα «εργαλείο» ταξινόμησης των νοσοκομειακών ασθενών που βασίζεται στη συλλογή δεδομένων από τη νοσηλεία των ασθενών και την ταξινόμησή τους σε έναν σαφή και διαχειρίσιμο αριθμό μείγματος περιπτώσεων που είναι κλινικά σημαντικός και οικονομικά ομοιογενής. Ταυτόχρονα είναι ένα σύστημα πληρωμών που βασίζεται σε αυτές τις ομάδες περιπτώσεων και μια μέθοδος προοπτικής αποζημίωσης με τιμές που έχουν προσδιορισθεί εκ των προτέρων. [/box]

Συνοπτικά πρόκειται για ένα σύστημα ταξινόμησης και κατηγοριοποίησης των ασθενών που βασίζεται σε έγκυρα και αξιόπιστα δεδομένα με σκοπό την αναγωγή τους σε ένα διαχειρίσιμο αριθμό κατηγοριών περιστατικών που είναι ιατρικά ουσιώδεις και ομοιογενείς και είναι συναφείς ως την χρήση υγειονομικών πόρων.

Στο σύστημα DRGs τα περιστατικά των νοσοκομειακών ασθενών κατατάσσονται σε συγκεκριμένες ομάδες με τη χρήση ενός ειδικού λογισμικού το οποίο βασίζεται σε ένα σύνολο δεδομένων όπως είναι η Διεθνής Κωδικοποίηση Διάγνωσης Ασθενειών (ICD-10) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η κωδικοποίηση ιατρικών πράξεων, το φύλο, η ηλικία, η κατάσταση του ασθενούς κατά την έξοδό του από το νοσοκομείο, η μέση διάρκεια νοσηλείας και αλλά σχετικά.

Η βάση των DRGs είναι η ICD-10 (International Classification of Diseases) που είναι η επίσημη ταξινόμηση των νόσων, κακώσεων και αιτιών θανάτου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ο συνολικός αριθμός κωδικών των νοσημάτων προσεγγίζει τις 13.000 περίπου. Με τη χρησιμοποίηση της ταξινόμησης των DRGs, πολλές χώρες έχουν την δυνατότητα να ομαδοποιήσουν το υλικό αυτό σε μερικές εκατοντάδες ομάδες, και έτσι να διευκολυνθούν ως προς την διαχείρισή τους.

[box]Η αναγκαιότητα εφαρμογής τους έχει τεκμηριωθεί πολλαπλώς και με επάρκεια, δεδομένου ότι η συνεισφορά τους στην ταξινόμηση των περιπτώσεων και κατά συνέπεια στην διευκόλυνση των ανταλλαγών ανάμεσα στην ασφάλιση (αγοραστές) και τα νοσοκομεία (πωλητές) είναι ευρεία και σημαντική.[/box]

Αργότερα το εγχείρημα αυτό εφαρμόσθηκε σε κάποιο βαθμό και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη με την εισαγωγή των Σχετικών Ομοιογενών Ομάδων Επισκέψεων, των ARVGs (Ambulatory Related Visit Groups) με θετικά αποτελέσματα κατά την εφαρμογή τους.

Σε ποιες χώρες εφαρμόζονται και με ποια κριτήρια;

Τα DRGs επινοήθηκαν το 1977 και αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά από τον Καθηγητή Robert Fetter και τον John Thompson στο Πανεπιστήμιο Yale στην δεκαετία του 1980. Έκτοτε έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειές αναθεώρησης και βελτίωσης της αρχικής προσέγγισης.

Είναι αλήθεια ότι το εγχείρημα άφησε ένα ιστορικό αποτύπωμα στην έρευνα υπηρεσιών υγείας και την διοίκηση και την διαχείριση των νοσοκομειακών ιδρυμάτων δεδομένου ότι για πρώτη φορά υπήρξε μια ολοκληρωμένη πρόταση προσδιορισμού του «νοσοκομειακού προϊόντος».

Από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980, τα DRGs χρησιμοποιήθηκαν παράλληλα και στην αποζημίωση των υπηρεσιών και την χρηματοδότηση των νοσοκομείων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη δεκαετία του 1990 η Νορβηγία και η Ιρλανδία σχεδίασαν τα συστήματά DRG και αργότερα μια σειρά χωρών στην Ευρώπη έχουν εισαγάγει συστήματα πληρωμών με βάση τα DRG, μεταξύ των οποίων το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Αυστρία.

Στην συνέχεια το εγχείρημα εξαπλώθηκε ραγδαία και εφαρμόστηκε στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Ο κατάλογος πλέον περιλαμβάνει χώρες όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Δανία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, αλλά και πολλές από τις γειτονικές μας χώρες, όπως η Ιταλία, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Κύπρος, η Σερβία, η Βοσνία, η Βόρεια Μακεδονία, η Σλοβενία, η Κροατία και άλλες.

Πολλές χώρες ήδη εφαρμόζουν πλήρως το συγκεκριμένο σύστημα ενώ άλλες βρίσκονται στο στάδιο ανάπτυξης και εφαρμογής του. Τα DRGs χρησιμοποιήθηκαν αρχικά προκειμένου να προσδιορισθεί και να μετρηθεί το «παραγόμενο προϊόν» των νοσοκομείων με ακριβή και αξιόπιστο τρόπο και να καταστεί εφικτή η αξιολόγηση του έργου τους. Ώστε να βελτιωθεί η αποδοτική χρήση των πόρων και να αυξηθεί η παραγωγικότητά τους. Από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980, τα DRGs χρησιμοποιήθηκαν παράλληλα και στην αποζημίωση των υπηρεσιών και την χρηματοδότηση των νοσοκομείων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

[box]Συγκεκριμένα, οι επί μέρους κατηγορίες έχουν κοστολογηθεί με αναλυτικό τρόπο και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί γνωρίζουν και έχουν αρχίσει ήδη να αποζημιώνουν τα νοσοκομεία και να καταβάλλουν, για τους νοσηλευόμενους που είναι ασφαλισμένοι, ένα «προσυμφωνημένο αντίτιμο» το οποίο αναλογεί στην συγκεκριμένη ομοιογενή κατηγορία στην οποία αυτός κατατάσσεται κατά την διάρκεια της νοσηλείας. Το σύστημα αυτό οδηγεί σε συγκράτηση του κόστους παραγωγής υπηρεσιών υγείας και σε αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας των νοσοκομείων.[/box]

Υπάρχει καθυστέρηση εφαρμογής τους στη χώρα μας και ποια η γνώμη σας για την επιλογή πιλοτικής εφαρμογής τους σε περιορισμένο αριθμό νοσοκομείων;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες η προετοιμασία για την πρώτη εφαρμογή κράτησε σχεδόν οκτώ χρόνια. Όμως μετά τις πρώτες εφαρμογές η υλοποίησή τους είναι περισσότερο ευχερής και ταχεία λόγω της εμπειρίας που έχει αποκτηθεί. Στη χώρα μας, η σχετική διαδικασία που άρχισε το 2012 εμφανίζει μείζονα προβλήματα. Η αρχική προσπάθεια βασίστηκε σε μια εκτεταμένη ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας και την ενδελεχή αξιολόγηση της παγκόσμιας εμπειρίας από την εφαρμογή διαφορετικών συστημάτων αποζημίωσης με βάση τα DRGs. Η επιλογή έγινε ανάμεσα σε πολλά εναλλακτικά συστήματα, κρίθηκε ως πιο πρόσφορο για εφαρμογή στην χώρα μας, το Αυστραλιανό σύστημα (AR-DRGs). Πού είναι το επικρατέστερο και έχει εφαρμοσθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, η οποία με κατάλληλες προσαρμογές το εφαρμόζει κατά την διάρκεια της τελευταίας πενταετίας.

Η δυσπιστία απέναντι στις μεταρρυθμίσεις αυτού του τύπου από τμήμα του πολιτικού συστήματος αλλά και από το ιατρικό σώμα υπήρξε μια από τις αιτίες της καθυστέρησης που υπάρχει.

Βεβαίως η συχνή αλλαγή «γραμμής πλεύσης» και η αμφιβολία αποτελεί επίσης ανασχετικό παράγοντα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εγκατάλειψη του «αυστραλιανού υποδείγματος» και τη υιοθέτηση του «γερμανικού» για λόγους πολιτικών χειρισμών της «μνημονιακής» συγκυρίας. Πρόκειται για μια λανθασμένη απόφαση η οποία προκαλεί δυσκολίες και κατά συνέπεια καθυστερήσεις στην εφαρμογή των DRGs.

Θα επιτύχει ή όχι αυτή η προσπάθεια και γιατί; Τι πρέπει να γίνει;

[box]Όπως ήδη επισημάνθηκε το εγχείρημα είναι δυσχερές και οι προϋποθέσεις επιτυχίας του έχoυν γίνει δυσκολότερες από την εγκατάλειψη του πλέον κατάλληλου «αυστραλιανού υποδείγματος». Αυτή είναι μια κρίσιμη επισήμανση που συνδέεται με την αναγκαιότητα εκπαίδευσης του υγειονομικού προσωπικού αλλά και τον τρόπο αποζημίωσης των νοσοκομείων και των γιατρών. Για τους λόγους αυτούς το «αυστραλιανό υπόδειγμα» υπερέχει του «γερμανικού προτύπου» πράγμα που ερμηνεύει το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες επιλέγουν το πρώτο από το δεύτερο. Ένα πρόσθετο ζήτημα για την πρόοδο και την επιτυχία του εγχειρήματος είναι η πολιτική προτεραιοποίηση του ζητήματος και η ανάληψη σαφούς πολιτικής δέσμευσης για την εφαρμογή του. Τέλος, υπάρχει και το πρόβλημα στην «συντηρητική κουλτούρα» που εμποδίζει την ευχερή αποδοχή συστημάτων που προάγουν τις ανταλλαγές, τις διαπραγματεύσεις και τον ανταγωνισμό. Τα DRGs προάγουν αυτή την κουλτούρα αυξημένης διοικητικής κινητικότητας και αναζήτησης της αποδοτικής χρήσης των πόρων.[/box]

Στην πλήρη ανάπτυξη τους θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως εργαλείο ελέγχου, αξιολόγησης, εξοικονόμησης και κατανομής πόρων;

Σπάνια στην υγειονομική ιστορία συμβαίνει μια τεχνική μεταρρύθμιση να έχει πολιτικές και διαρθρωτικές αλλαγές αυτού του μεγέθους. Τα DRGs συμβάλλουν στον προσδιορισμό, για πρώτη φορά στην ιστορία, του τελικού «νοσοκομειακού προϊόντος» και με αυτό στην κατανόηση της φύσης και του χαρακτήρα των ανταλλαγών ανάμεσα στα «νοσοκομεία- πωλητές» και τους (κυρίους και συμπληρωματικούς) «ασφαλιστές- αγοραστές». Υπό το πρίσμα αυτό, ο έλεγχος της ποσότητας και της ποιότητας των υπηρεσιών και η αξιολόγηση αυτών, από κοινού με τη διαρκή διαπραγμάτευση μεταξύ των εμπλεκομένων μερών προβάλλει την καλή και αποδοτική χρήση των πόρων και οδηγεί σε εξοικονομήσεις και απελευθέρωση παραγωγικών δυνάμεων.
Πρόκειται για μια θετική εξέλιξη που πυροδοτεί τις ευκταίες διαρθρωτικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της βέλτιστης αποδοτικότητας και της ελεύθερης επιλογής.

Πως συνδέονται με τον ιδιωτικό τομέα υγείας και τις ασφαλιστικές εταιρείες;

Τα μεγάλα οφέλη αλλά και οι σοβαροί κίνδυνοι που υποκρύπτει ένα τέτοιο σύστημα «ανατροπής» της υφιστάμενης διοίκησης και κουλτούρας διαχείρισης επιβάλλει την συγκρότηση ενός σταθερού και αποδεκτού μηχανισμού παρακολούθησης και ελέγχου, με τη συμμετοχή του συνόλου των εμπλεκομένων μερών. Η εισαγωγή των DRGs «ανοίγει» τις υγειονομικές αγορές και εισάγει στοιχεία ελεγχόμενου ανταγωνισμού μεταξύ των προμηθευτών. Ώστε ο έλεγχος του κόστους και η ποιότητα της φροντίδας να αποτελούν τον «κοινό τόπο». Η εισαγωγή της μεταρρύθμισης στην χρηματοδότηση και την αποζημίωση διαμέσου των DRGs επαναφέρει στο προσκήνιο τα προβλήματα των ιδιωτικών πληρωμών και παραπληρωμών καθώς και της καταστροφικής δαπάνης των νοικοκυριών. Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να υπάρξουν θετικές απαντήσεις και η εξέλιξη αυτή μπορεί να κινητοποιήσει θετικές αλλαγές στην πλευρά της ασφάλισης και ιδιαίτερα της συμπληρωματικής ασφάλισης.

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *