Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το ΤΕΑΕΠΑΕ είναι μια απόδειξη πως όταν κάποιος θέλει τα πολλά καμιά φορά χάνει και τα λίγα – χωρίς ωστόσο καμία εξέλιξη να είναι προδεδικασμένη.
Το τελευταίο διάστημα ζούμε την κλιμάκωση της διαφωνίας μεταξύ των εμπλεκόμενων στο Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης – Επικούρησης Ασφαλιστών και Προσωπικού Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων, το ΤΕΑΕΑΠΑΕ.
Μετά την κατάργηση της επιπλέον εισφοράς των ασφαλιστικών εταιρειών η χρηματοδότηση και άρα η βιωσιμότητα του Ταμείου, βρίσκεται στον αέρα.
Θα μπορούσε να εξασφαλιστεί μόνο εάν εργαζόμενοι και εταιρείες συμφωνούσαν, όχι μόνο στο ύψος της χρηματοδότησης αλλά και στον τρόπο υπολογισμού της όπως επίσης και σε θέματα διοίκησης και λειτουργίας του Ταμείου.
Οι σημερινές όμως αγεφύρωτες μέχρι στιγμής διαφορές ξεκινούν τέσσερα χρόνια πριν, όταν η Ομοσπονδία των Υπαλλήλων πήρε την πρωτοβουλία να μετατραπεί το ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης σε Επαγγελματικό Ταμείο με συγκεκριμένο βεβαίως πλαίσιο μετάβασης.
Μια κίνηση τότε της Ομοσπονδίας είναι μάλλον η αφετηρία για μεγάλο μέρος των σημερινών προβλημάτων.
Όσο το ταμείο λειτουργούσε ως Επικουρικό, με βάση το καταστατικό του, κανένα μέρος (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, ασφαλιστικές ή διαμεσολαβητές), δεν είχε την πλειοψηφία στην διοίκησή του.
Μετά ωστόσο την έγκριση του νέου καταστατικού και την μετατροπή του σε ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης, τον Φεβρουάριο του 2013, το νέο ΔΣ του Ταμείου απαρτίζεται από τέσσερις εκπροσώπους της Ομοσπονδίας των υπαλλήλων, δύο εκπροσώπους της Ένωσης, δύο των Συνταξιούχων και έναν που ορίζεται ύστερα από συμφωνία των υπαλλήλων και της Διαμεσολάβησης – σε περίπτωση διαφωνίας ωστόσο, υπερισχύει η άποψη της πολυπληθέστερης ομάδας…
Στο προηγούμενο καταστατικό η συγκεκριμένη θέση ανήκε αποκλειστικά στη Διαμεσολάβηση μιας και μεγάλο μέρος των Διαμεσολαβητών είναι ταυτόχρονα και εργοδότες και πληρώνουν εισφορές για τους εργαζόμενους τους στο ΤΕΑ ΕΠΑΕ. Παράλληλα πολλοί Διαμεσολαβητές είναι και εθελοντικά ασφαλισμένοι στο Ταμείο.
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι αν τα τελευταία χρόνια η συγκεκριμένη θέση δεν ελεγχόταν από την Ομοσπονδία και άρα καμία πλευρά δεν είχε την απόλυτη πλειοψηφία, πολλά από τα προβλήματα που σήμερα φαίνεται να χωρίζουν τους εργαζομένους και τις Εταιρείες μπορεί να είχαν αποφευχθεί.
Είναι γεγονός ότι η Διαμεσολάβηση είχε τότε αντιδράσει έντονα απευθυνόμενη και στον κ. Βρούτση εκτός όλων των άλλων πλευρών, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πετύχει την ανατροπή της συγκεκριμένης απόφασης. Ίσως και η ΕΑΕΕ δεν έδωσε την βαρύτητα που έπρεπε σε μια απόφαση η οποία έδινε την απόλυτη Διοίκηση του Ταμείου στην συνδικαλιστική οργάνωση των υπαλλήλων των ασφαλιστικών εταιρειών.
Αυτή τη στιγμή επιθυμία των χιλιάδων υπαλλήλων, διαμεσολαβητών και συνταξιούχων, είναι φυσικά να βρεθούν οι συνθήκες που θα εξασφαλίσουν την συνέχιση της λειτουργίας του Ταμείου.
Όμως η διαχείριση της περιουσίας και των απολαβών, τωρινών και μελλοντικών των συνταξιούχων, δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με όρους διαφάνειας και δημοκρατικής λειτουργίας όταν η απόλυτη πλειοψηφία ελέγχεται από μια και μόνο πλευρά.
Ας ελπίσουμε ότι η λογική των συμβιβασμών και των αμοιβαίων υποχωρήσεων θα πρυτανεύσει από όλες τις πλευρές και θα εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του Ταμείου.
No comment yet, add your voice below!