Skip to content

Η χρυσή ευκαιρία της Διαμεσολάβησης: Τα λάθη των Συμβολαίων Πυρός μέσω Bancassurance

Το μεγαλύτερο μερίδιο ασφαλιστικών πωλήσεων που πραγματοποιούν τα τραπεζικά ιδρύματα, σε επίπεδο ατομικών συμβολαίων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατέχουν τα συμβόλαια Πυρός. Τα προηγούμενα χρόνια  μαζί με κάθε δάνειο κατοικίας οι τράπεζες, όπως είναι γνωστό, υποχρέωναν τον δανειολήπτη να ασφαλίζει το σπίτι του στην ασφαλιστική εταιρεία που του πρότειναν και μάλιστα στα κεφάλαια και με τις καλύψεις που επιθυμούσαν.

Μεγάλο μέρος αυτού του χαρτοφυλακίου παραμένει ακόμα στο Bancassurance, παρότι η ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, μέσω ανανεώσεων, σιγά σιγά ανακτά κομμάτι αυτού του πελατολογίου.

Στα συμβόλαια αυτά όμως, πολύ συχνά παρατηρούνται απο τους Διαμεσολαβητές τρία σημαντικά λάθη, ως προς τον σχεδιασμό της κάλυψης.

Λάθη που κατά κύριο λόγο γεννιούνται πρώτον, από την έλλειψη ασφαλιστικής γνώσης των τραπεζοϋπαλλήλων που τα προωθούν και δεύτερον, απο το κίνητρο της τράπεζας που ασφαλίζει την περιουσία του δανειολήπτη:

Διότι η τράπεζα σχεδιάζει και προωθεί την ασφάλιση με κίνητρο και στόχο τη δική της προστασία και όχι την προστασία του πελάτη της.

Η ανάδειξη αυτών των λαθών καθώς και ο σωστός, εκ νέου σχεδιασμός του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, είναι η χρυσή ευκαιρία της Διαμεσολαβησης, ώστε να ανακτήσει ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό απο το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο.

Το πρώτο που παρατηρείται συχνά σε αυτά τα συμβόλαια είναι η ασφάλιση του ακινήτου με ασφαλισμένο κεφάλαιο ίσο με το ποσό της δανειοδότησης. Το οποίο όμως μπορεί να είναι αισθητά μικρότερο απο το ποσό το οποίο θα έπρεπε να είναι ασφαλισμένο το ακίνητο έτσι ώστε να μη θεωρείται υπασφαλισμένο.

Στις περισσότερες αυτών των περιπτώσεων ο πελάτης, ούτε τη στιγμή της υπογραφής ούτε και αργότερα, δεν συνειδητοποίησε το καθεστώς “συνασφάλισης” υπο το οποίο σύναψε το συμβόλαιο, ούτε βέβαια το ποσό που θα εισπράξει σε περίπτωση ζημιάς.

Το δεύτερο που παρατηρείται πολύ συχνά στα συγκεκριμένα συμβόλαια, είναι ότι περιλαμβάνουν κάλυψη πυρός και σεισμού, σπανίως όμως επιπλέον καλύψεις που ωστόσο είναι απαραίτητες για την προστασία της περιουσίας:

Καλύψεις προστασίας απο φυσικά φαινόμενα, διαρροή σωληνώσεων, θραύσεις κρυστάλλων και άλλες, δεν ασφαλίζονται συχνά (έως σπανίως) απο τις τράπεζες, διότι αφορούν μερική ζημία ή καταστροφή του ακινήτου, κάτι που είναι εκτός του πεδίου ενδιαφέροντος της τράπεζας της οποίας στόχος είναι, σε περίπτωση ολικής καταστροφής και “εγκατάλειψης” του δανείου από τον πελάτη, να καλύψει το δάνειο που χορήγησε.

Τέλος, σπανίως τα συγκεκριμένα συμβόλαια περιλαμβάνουν κάλυψη του περιεχομένου του ακινήτου και βέβαια όχι μόνο για κινδύνους όπως ο σεισμός και η φωτιά αλλά και για κλοπή. Είναι γνωστό ωστόσο ότι οι περισσότερες απο τις ζημιές που παρατηρούνται σε σπίτια ή σε μικρές επιχειρήσεις είναι ζημιές που αφορούν το περιεχόμενο ή ζημιές που προκαλούνται απο κινδύνους που δεν προβλέπονται στην πλειοψηφία των συμβολαίων που έχουν προωθηθεί από το Bancassurance.

Η σωστή ενημέρωση του ασφαλισμένου και ο επαναπροσδιορισμός των καλύψεών του, με έμφαση στην προστασία της  δικής του περιουσίας και όχι στην προστασία των δικαιωμάτων του τραπεζικού ιδρύματος(!!), είναι το μέσο για την περαιτέρω διείσδυση της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο.

5 Comments

  1. Avatar

    Ενδιαφέρον το παραπάνω άρθρο αν αναλυθεί ευρύτερα.
    Είναι σαφής ο υπαινιγμός πως η ουσιαστική διασφάλιση του εκάστοτε Ασφαλισμένου προκύπτει μέσω του υπεύθυνου – επαρκώς ενημερωμένου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, ο οποίος μπορούμε να πούμε είναι καλύτερος από ένα τραπεζικό υπάλληλο που νομότυπα και προνομιακά, πουλάει και ασφαλιστικά προϊόντα στους πελάτες του τραπεζικού καταστήματος.
    Ωστόσο, κρίνοντας αντικειμενικά με βάση τη σχετική νομοθεσία και την πρακτική εμπειρία από ασφαλιστικά ώριμες χώρες του εξωτερικού, ο Ασφαλισμένος – Καταναλωτής, μπορούμε να πούμε πως είναι “εξασφαλισμένος” γιατί ο νόμος είναι υπέρ του και τον προστατεύει. Πως; Μα, υπάρχει η υποχρεωτική εκ του νόμου ασφαλιστική κάλυψη της επαγγελματικής ευθύνης του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή (στην προκειμένη περίπτωση του υπαλλήλου της τράπεζας, ο οποίος υποτίθεται πως λειτουργώντας νόμιμα διαθέτει ασφαλιστήριο επαγγελματικής ευθύνης για τις τυχόν ζημιογόνες συνέπειες εις βάρος του Ασφαλισμένου από λάθος ή παράλειψή του! Και, η μη επαρκής ενημέρωση του Πελάτη για το τι σημαίνει Ασφαλιζόμενο Κεφάλαιο και Υπασφάλιση, ποιοι είναι ή θα έπρεπε να είναι οι Ασφαλιζόμενοι Κίνδυνοι, συνιστούν “καραμπινάτη” επαγγελματική ευθύνη!

    Τελικά, ο τραπεζικός πελάτης “έχει το ακίνητο ασφαλισμένο” και κατά συνέπεια ο ίδιος είναι εξασφαλισμένος. Αν του συμβεί κάποια ζημιά, αυτό που χρειάζεται είναι ένας Εμπειρογνώμων Ασφαλίσεων και ένας καλός ενημερωμένος δικηγόρος!

    Βέβαια, αν θέλουμε να μιλάμε ορθολογικά, τα ίδια ισχύουν όταν η ασφάλιση ακινήτου που ορθώς απαιτεί η τράπεζα που δανείζει για την ανέγερση ή την αγορά του, γίνεται από ανεξάρτητο Ασφαλιστή εκτός τραπέζης. Το συμπέρασμα είναι ένα: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ. “ΚΛΕΙΔΙ” ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ!

  2. Avatar

    Να μην ξεχνάμε βέβαια και την υπερασφαλιση. Πολλές φορές το δάνειο αφορά αγορά κατοικίας και όχι ανέγερση. Έτσι το ποσό του δανείου αντιστοιχεί στην εμπορική αξία και όχι την κατασκευαστική που κατά κύριο λόγο είναι σημαντικά μικρότερη. Έτσι ο ασφαλισμένος καταλήγει να πληρώνει ασφάλιστρα για ένα ποσό που ουδέποτε θα εισπράξει. Αυτό όμως δεν είναι λάθος μόνο των τραπεζοϋπαλλήλων αλλα και των υπευθύνων ανάληψης των ασφαλιστικών εταιρειών που δεν ασχολούνται με το γεγονός ότι εκδίδουν ασφαλιστήριο για σπίτι πχ 100τμ με ασφαλισμένο κεφάλαιο 350.000€! Δυστυχώς όλοι βολεύονται και ο δανειολήπτης πληρώνει…

  3. Avatar

    Μάλλον δεν έχετε έλθει σε επαφή με υπαλλήλους Τράπεζας για να έχετε αντίληψη πως αγοράζει το συμβόλαιο ασφάλισης της οικίας ο πελάτης. Τις περισσότερες φορές το κάνει γιατί είναι υποχρεωτικό, επειδή έχει και τόσα άλλα έξοδα για το δάνειο ψάχνει την μικρότερη τιμή, άσχετα από υποασφάλιση -αν δεν είναι σε πρώτο κίνδυνο-και αμέσως μόλις λήξει το δάνειο σπεύδει να ακυρώσει το ασφαλιστήριο.
    Δηλαδή όσο την αποζημίωση από ενδεχόμενη επέλευση του κινδύνου την παίρνει η Τράπεζα πληρώνει. ¨οταν το ασφάλισμα θα το πάρει ο ίδιος μόνο σταματάει να ασφαλίζεται,.

    • Avatar

      Προφανώς το κάνει και είναι δικαίωμά του να επιλέγει να απέχει από το μύθο “ασφαλιστική συνείδησης”.
      Ειδικότερα όταν ο νόμος είναι στρεβλωμένος και επιτρέπει την αναλογική αποζημίωση , δηλαδή την μεγαλύτερη απάτη που υπάρχει απο γεννέσεως χρηματοπιστωτικού κόσμου.
      Δεν μπορώ να καταλάβω πως στην Αμερική ή τον υπόλοιπο ώριμο κόσμο μπορείς να κάνεις ασφαλιστήρια συμβόλαια που ασφαλίζουν τις γάμπες σου ή τα οπίσθιά σου με 10 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία τα παίρνεις σε περίπτωση ατυχήματος. Ποιός εκτιμά εκεί την υπασφάλιση ή την υπερασφάλιση?? Στον μικρόκοσμο της ξεπεσμένης Ευρώπης και δή των Βαλκανίων, η αναλογική αποζημίωση είναι μια προφανής απάτη. Είναι ακατανόητο όταν πληρώνεις ασφάλιστρο για αποζημίωση αξίας έως 50.000 σε περίπτωση πλήρους καταστροφής να παίρνεις μέρος αυτού, με την επίκληση της ” πραγματικής αξίας” ΑΠΑΤΗ , ΑΠΑΤΗ ΑΠΑΤΗ. Το ασφάλιστρο ασφαλίζει κίνδυνο 50,000 ναί ή όχι?? Το πληρωνέις ναί ή όχι? Οταν ο κίνδυνος γίνει γεγονός γιατί αποζημιώνεται ο ασφαλισμένος κίνδυνος αναλόγως? Πάντα μιλάμε για πλήρη καταστροφή. Στρεβλμένη χώρα, στρεβλωμένα συστήματα στρεβλωμένες απόψεις

  4. Avatar

    Το πως ασφαλίζει ένας υπάλληλος τράπεζας είναι γνωστό.Η με εκβιασμό προς τον καταναλωτή ή με το ετσι θέλω.Πάντως με γνώση για τα ασφαλιστικά προϊόντα σε καμία περίπτωση.Τώρα εαν μιλήσουμε για ζημιές που έχουν γίνει απλά ο πελάτης δεν γνωρίζει και πολλές φορές δεν απαιτεί.Τελος τα συμβόλαια τα χρεώνουν με το μήνα στη δόση δανείου και ουδέποτε παραλαμβάνει συμβόλαιο.Κατα τα άλλα η τραπεζική και σε αυτό είναι ειδική.Έμαθαν τον ασφαλιστικό κλάδο δεν παίρνουν κουβέντα και ταλαίπωρουν τους καταναλωτές .Τα επαγγελματικά επιμελητήρια και η Ενωση που είναι;Τώρα για καλύψεις και υπασφάλιση είναι περιττό να μιλήσουμε…


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *