Τα μεγάλα unfair της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς

Τα μεγάλα unfair της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς την χρονιά της πανδημίας (2020)

του Νίκου Σακελλαρίου

To 2020 ήταν μία ιδιαίτερη χρονιά για την ασφαλιστική αγορά. Για πρώτη φορά και για τόσους πολλούς μήνες, οι ασφαλιστικές εταιρίες στην Ελλάδα κινήθηκαν βάσει ενστίκτου και σχεδίου επιβίωσης και όχι βάσει των business plan. Το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται να είναι, ότι η ζημιά που δημιουργήθηκε από την πανδημία είναι ανατρέψιμη –  και σε επίπεδο μεγεθών και σε επίπεδο οργανωτικό. Ωστόσο οι ασφαλιστικές θα πρέπει να διορθώσουν τα κακώς κείμενα μίας περιόδου που ελπίζουμε να είναι η τελευταία που θα ζήσουμε εμείς και οι επομενες γενιές.

1)Τα λάθη της ασφαλιστικής αγοράς ήταν :O αθέμιτος τιμολογιακός ανταγωνισμός που ενθαρρύνθηκε από την -προσωρινή- μείωση των loss ratio λόγω lockdown.  Ειδικά τον Απρίλιο-Μάιο 2020, η μεγάλη μείωση της κυκλοφορίας οδήγησε σε σημαντική μείωση κατά 10 ή 20 ποσοστιαίες μονάδες τους δείκτες ζημιών αυτοκινήτου σε πολλές εταιρείες. Αυτό οδήγησε σε επιθετικό μάρκετινγκ μείωσης ασφαλίστρων εκείνη την περίοδο που συνεχίστηκε και κατά το β’ εξάμηνο. Όμως οι ζημιές μετά τον Ιούνιο αυξήθηκαν αρκετά, με αποτέλεσμα στο τέλος χρήσης να δούμε σε συγκεκριμένες ασφαλιστικές αύξηση παραγωγής αυτοκινήτου αλλά με υποχώρηση των τεχνικών αποτελεσμάτων.

2)Υπήρξε παραπλανητική προσέγγιση πελατών στον κλάδο υγείας με τον ισχυρισμό ‘καλύπτουμε   κορωνοιό’.  Καμμία εταιρεία δεν κάλυπτε θεραπεία κορωνοιού. Αυτό βάσει πρωτοκόλλων ήταν δουλειά του Κράτους. Αυτό που κάλυπταν οι περισσότερες εταιρείες ήταν τα ημερήσια επιδόματα 15ημερών ή 1 μήνα, όσο καιρό δηλαδή θα κρατούσε μία επιτυχής θεραπεία. Ούτε καν τα ιδιωτικά ασθενοφόρα δεν είχαν το δικαίωμα να καλύψουν, αφού ο ασθενής με covid 19 θα έπρεπε να μεταφερθεί με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο δημόσιο νοσοκομείο και οι μεταφορείς να φορούν τα “ειδικά σκάφανδρα”.

Οι ασφαλιστικές δεν κάλυπταν ούτε τη διακοπή εργασιών (business interuption) σε ξενοδοχεία, εστίαση ή εμπορικά καταστήματα, αν δεν υπήρχε σαφώς διατυπωμένος ο όρος “Πανδημία” μέσα στο συμβόλαιο. Έπρεπε να γίνουν αρκετά εξώδικα από επιχειρήσεις προκειμένου να υπάρξουν μεμονωμένες αποζημιώσεις.

Στο εξωτερικό ωστόσο, εάν υπήρχε μέσα στα συμβόλαια ο όρος ‘ιός’ ακόμη και εάν αυτός αναφερόταν, για παράδειγμα, σε σαλμονέλα σε εστιατόρια, οι ασφαλιστικές έπρεπε να καλύψουν.

3)Επέτρεψαν την ευρεία χρήση της διαδικτυακής πλατφόρμας από τους ασφαλισμένους, με αποτέλεσμα και οι συνεργάτες τους (agency ή ελεύθερο δίκτυο) να έχουν προβλήματα απώλειας εργασιών και κατά τη διάρκεια των lockdowns να χάσουν οι εταιρείες παλιά συμβόλαια.

Οι διαμεσολαβητές ήταν αυτοί που κράτησαν όρθιες τις ανανεώσεις των παλαιών συμβολαίων καθώς έτρεχαν και τηλεφωνούσαν από πελάτη σε πελάτη προκειμένου να τους πείσουν να μην διακόψουν τα συμβόλαιά τους. Αντί όμως κάποιες ασφαλιστικές να τιμήσουν τους συνεργάτες τους διαμεσολαβητές προτιμήσαν να δώσουν μεγάλες εκπτώσεις για πωλήσεις μέσω διαδικτύου. Ειλικρινά θα ήθελα να δω με τι μούτρα θα τους αντικρύσουν στις διάφορες εκδηλώσεις πωλήσεων, και τι θα λένε στα συνέδρια για τη Διαμεσολάβηση…

Καλός είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός αλλά όταν πρόκειται για πωλήσεις μέσω εναλλακτικών δικτύων και μάλιστα σε κλάδους όπως η υγεία θα πρέπει να υπάρχει η άμεση παρουσία των συνεργατών της εταιρείας. Αυτό το ξέχασαν οι εταιρείες και οι αυξήσεις παραγωγής υγείας υποχωρούσαν από το β’ τρίμηνο και μετά.

Με αυτές τις επισημάνσεις για την ασφαλιστική αγορά στην Ελλάδα το 2020 , σας ευχόμαστε Χρόνια Πολλά με Υγεία και Ευτυχισμένο το 2021.