Η Σοφία Ζερβουδάκη, με πολυετή επιτυχημένη ασφαλιστική καριέρα και φέτος Πρόεδρος της Επιτροπής Επικοινωνίας του MDRT μετά από 11 χρόνια μέλος, μας εμπνέει με τα λόγια της:
“Ένα από τα πράγματα που έχω συνειδητοποιήσει, όπως και πολλοί άλλωστε από εμάς, είναι ότι αν θες κάτι από τη ζωή σου, αν θες να αλλάξεις τον εαυτό σου, αν θες να αποκτήσεις κάτι, αν υπάρχει κάποιος στόχος που θέλεις να καταφέρεις, δεν είναι τόσο εύκολο όσο μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Ότι το να ζεις το όνειρό σου, να αλλάζεις τις συμπεριφορές σου, να ξεπερνάς τις αρνητικές συνήθειές σου, είναι μεγάλη πρόκληση. Είναι δύσκολο. Ακόμα και το απλά να ζεις, φαντάζει δύσκολο μερικές φορές. Πώς ξεκινάμε λοιπόν να καλλιεργούμε αυτή τη δίψα; Τι θα χρειαστεί να κάνουμε για να αποκτήσουμε κάποια από τα πράγματα που θέλουμε; Και να διψάμε γι’ αυτά τα πράγματα;
Καταρχήν, θα πρέπει να δουλέψουμε με τους εαυτούς μας. Θα πρέπει να ξεπεράσουμε την αρνητική συζήτηση, αυτόν τον εσωτερικό διάλογο που συμβαίνει μερικές φορές, ακόμα και αν δε θέλουμε να συμβαίνει. Μερικές φορές δεν μπορούμε να σταματήσουμε τους εαυτούς μας να σκέφτονται «Δεν μπορώ» ή «Δεν έχω την ικανότητα». Ένας τρόπος να ενδυναμώνουμε το είναι μας είναι να στεκόμαστε απέναντι σε … μας. Να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς και να πούμε απλά «Σταμάτα. Πρέπει να το κάνεις». Κάποιες φορές φοβόμαστε. Το μυαλό μας αδειάζει. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα πρέπει να μάθουμε να κάνουμε μια συνειδητή, υπολογισμένη και αποφασισμένη προσπάθεια να αντισταθούμε σε αυτή την εσωτερική φωνή.
Το να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, να παρακολουθούμε αυτόν τον εσωτερικό διάλογο θα καθορίσει την ποιότητα όλης μας της ζωής.
Μπορείτε να μάθετε όλες τις τεχνικές του κόσμου. Αν δεν πιστεύετε στον εαυτό σας, δε θα συμβεί αυτό που θέλετε για εσάς. Πρέπει να εστιάσετε σε σας. Και καθώς πείθετε τον εαυτό σας, καθώς του «πουλάτε» κάθε μέρα, θα ξεκινήσετε να βλέπετε μια αλλαγή στα πράγματα που κάνετε. Πουλώντας εσείς οι ίδιοι στον εαυτό σας την ικανότητά σας να εκτελέσετε μια δουλειά, να επιτύχετε έναν συγκεκριμένο στόχο, λέγοντας στον εαυτό σας κάθε μέρα «Εμπρός, πηγαίνω ξανά και έχω ό,τι χρειάζεται. Αυτή είναι η μέρα μου και τίποτα εκεί έξω δε θα με σταματήσει». Όλο αυτό θα σας φέρει τελικά εκεί όπου θέλετε να είστε.
Χρειάζεται κουράγιο για να δράσεις. Όταν έχεις ηττηθεί, χρειάζεται κουράγιο για να ξεκινήσεις ξανά.
Τον Ιούνιο του 2016, η εταιρία στην οποία δούλευα για 16 χρόνια, το 2ο σπίτι μου, έκλεισε. Τότε βρισκόμουν στο Annual Meeting στο Vancouver και για την ακρίβεια ήμουν η σημαιοφόρος της Ελλάδας σε αυτή την τελετή έναρξης-υπερπαραγωγή. Όμως πίσω στην Ελλάδα όλα τα πράγματά μου ήταν πακεταρισμένα σε κουτιά στο γραφείο μου, ώστε να μπορέσουν να τα πάρουν σε περίπτωση που χρειαζόταν να εκκενώσουμε άμεσα το κτίριό μας. Έτσι, εκείνη τη μοναδική στιγμή, απο τη μια ένοιωθα πολύ υπερήφανη, αλλά από την άλλη δεν μπορούσα ούτε καν στα ψέματα να χαμογελάσω. Το οικογενειακό μας εισόδημα δέχθηκε ένα τεράστιο πλήγμα σχεδόν σε μια νύχτα. Ήμουν συντετριμμένη, ήμουν συγκλονισμένη, ένιωθα ένοχη που δεν το είχα προβλέψει, ένιωθα ανόητη, όμως την ίδια στιγμή, διψούσα. Ήμουν 37. Έπρεπε να προχωρήσω ή να χαθώ για πάντα.
Ο Winston Churchill είχε πει ότι «Κουράγιο είναι να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου». Έτσι, τότε έμαθα κάτι για τον εαυτό μου: Όταν αντιμετωπίζεις τους φόβους σου και συνεχίζεις να σπρώχνεις τον εαυτό σου να προχωρήσει, κάτι συμβαίνει που σου επιτρέπει να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Μπορείς να σηκωθείς από οτιδήποτε σε ρίξει κάτω. Μπορείς να επανεφεύρεις απόλυτα αυτό που είσαι. Τίποτα δεν είναι μόνιμο. Δεν έχεις κολλήσει. Έχεις επιλογές. Μπορείς να δημιουργήσεις νέες σκέψεις. Μπορείς να μάθεις κάτι καινούριο. Μπορείς να φτιάξεις νέες συνήθειες. Το μόνο που είναι σημαντικό είναι το να αποφασίσεις να δράσεις σήμερα και να μην κοιτάξεις ποτέ ξανά πίσω.
Άλλο ένα ενδιαφέρον πράγμα που έμαθα για τη ζωή είναι το ότι αν δεν έχεις το κουράγιο να δράσεις, η ζωή θα προχωρήσει χωρίς εσένα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας θα κάνουν μόλις τα ελάχιστα, τόσο όσο, ώστε να μην απολυθούν. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει αυτό. Αλλά αν ξεκινήσεις να τιθασεύεις τον εαυτό σου και πεις ότι «Εδώ που είμαι, θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, με ό,τι έχω στη διάθεσή μου, γιατί αυτό εκφράζει αυτό που είμαι». Αν δημιουργήσεις αυτή τη συνήθεια, τότε θα έχεις ανεβάσει τον πήχη για πάντα. Τη δίψα την δημιουργεί η αίσθηση του επείγοντος. Ο Μάρκος Αυρήλιος είχε πει «Σταμάτα να ζεις τη ζωή σου σαν να έχεις χίλια χρόνια να ζήσεις». Στη ζωή είμαστε εδώ τη μια στιγμή και την επόμενη έχουμε γίνει αέρας. Αν υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και δεν μπορείς να το κάνεις όλο με μιας, κάνε έστω λιγάκι από αυτό. Μου αρέσει αυτό που έλεγε ο Robert Schuller, «Με τη γυάρδα είναι δύσκολο, αλλά ίντσα ίντσα οτιδήποτε γίνεται παιχνιδάκι» (“By the yard, it’s hard, but inch by inch, anything is a cinch”).
Το επόμενο πράγμα που θρέφει αυτή τη δίψα είναι το να τιμάμε τον εαυτό μας όπως τον λόγο μας. Μη δίνετε τον λόγο σας ελαφρά τη καρδία. Όταν πετάτε τον λόγο σας εκεί έξω και δεν τον τιμάτε, αυτό κάνει μια δήλωση για εσάς. Αν αποφασίσετε να διατηρήσετε μια αίσθηση ακεραιότητας, αν το πείτε, τότε θα πρέπει να ζήσετε με αυτό. Τότε είναι ένδειξη αυτού που είστε και θα είστε πολύ προσεκτικοί στο πώς δίνετε τον λόγο σας στους άλλους και κυρίως, με τις δεσμεύσεις που δίνετε στον εαυτό σας, γιατί θέλετε η ζωή σας να αντανακλά τα λόγια σας και να τιμά αυτό που είστε και αυτό που εκφράζετε. Αν ζείτε σύμφωνα με τον λόγο σας, τότε θα νιώθετε «υποχρεωμένοι» να τιμάτε τις δεσμεύσεις σας στον εαυτό σας και τους γύρω σας.
Μία ακόμα πρόκληση στην καλλιέργεια αυτής της δίψας είναι το να μάθουμε την τέχνη του να είμαστε εστιασμένοι, αποφασισμένοι και απόλυτα συγκεντρωμένοι. Και θα εκπλαγείτε στα πράγματα που θα είστε σε θέση να κάνετε.
Όταν μάθετε πώς να μπλοκάρετε τα άσχετα πράγματα, όταν μάθετε πώς να είστε εστιασμένοι ανεξάρτητα από τους περισπασμούς, θα εκπλαγείτε από τις ιδέες που θα σας έρθουν, από τους ανθρώπους που θα είστε σε θέση να προσελκύσετε, από τις ευκαιρίες που θα μπορείτε να εντοπίσετε. Θα δείτε για πρώτη φορά πράγματα που ήταν πάντοτε μπροστά σας και δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Δεν θα πιστεύετε ότι ήταν μπροστά στα μάτια σας όλο αυτό το καιρό και δεν τα βλέπατε!».
Ο Pablo Picasso έλεγε «Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς είναι αληθινό». Και ο Albert Einstein σκεφτόταν «Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση». Και ο Leon Brown πρέσβευε «Όλα ξεκινούν και τελειώνουν μέσα στο μυαλό σου. Σε οτιδήποτε δίνεις δύναμη, αυτό ασκεί δύναμη πάνω σου, αν του το επιτρέψεις». Και ο Khalil Gibran έλεγε «Περιοριζόμαστε όχι από τις ικανότητές μας, αλλά από το όραμά μας». Και εγώ απαντάω στα παιδιά μου κάθε φορά που αυτά με ρωτούν «Μαμά, κι αν πέσουμε;» «Ναι, αλλά αγάπες μου, και αν πετάξετε;».
Αυτό που μετράει είναι ότι αν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τα πράγματα που βλέπουμε… αλλάζουν.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με αυτόν που αντικρύζουμε στον καθρέφτη κάθε μέρα. Παρεμπιπτόντως, η αγαπημένη ταπετσαρία στο κινητό μου δείχνει ένα χρυσόψαρο μέσα σε μια γυάλα, που φοράει ένα πτερύγιο καρχαρία στην πλάτη του. Πάνω δεξιά στην εικόνα γράφει «…και η γάτα επιτέλους τον άφησε ήσυχο. Τέλος.» και κάτω στη μέση «Είσαι αυτό που νομίζεις». Θα ήθελα να σας αφήσω με μια ερώτηση: Αν ξέρατε ότι δε θα μπορούσατε ποτέ να αποτύχετε σε τίποτα, τι θα δοκιμάζατε; Σκεφτείτε το. Σας ευχαριστώ πολύ!”
No comment yet, add your voice below!