Η ασφάλιση ενυπόθηκων δανείων αποτελεί ένα “μαξιλάρι” ασφαλείας για τους δανειολήπτες, αλλά και για τις τράπεζες, στην περίπτωση που ο δανειολήπτης αδυνατεί αντικειμενικά να εξυπηρετήσει το δάνειό του.
Του Νίκου Σακελλαρίου
Η ασφάλιση των ενυπόθηκων δανείων ενισχύει τη θέση του δανειολήπτη απέναντι στην τράπεζα και του δίνει τη δυνατότητα να ζητήσει περαιτέρω προστασία και διακανονισμό των δόσεων. Αποτελεί δε και λύση στο θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Μέσα στον ορυμαγδό που δημιουργήθηκε από τη συμφωνία τραπεζών και κυβέρνησης σχετικά με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οι ασφαλίσεις των ενυπόθηκων δανείων αποτελούν ένα εξαιρετικό σωσίβιο για τους δανειολήπτες αφού βάσει νομολογίας μπορούν να μειώσουν σημαντικά το υπόλοιπο του μη εξυπηρετούμενου δανείου, κατά το ποσό του ασφαλιζόμενου κεφαλαίου.
Ωστόσο, βασική προϋπόθεση για να λάβει την ασφαλιστική αποζημίωση ο δανειολήπτης, είναι να μπορεί να αποδείξει και στην Τράπεζα από την οποία έχει πάρει το δάνειο και στην Ασφαλιστική στην οποία το ασφάλισε, ότι πραγματικά δεν μπορεί να το αποπληρώσει. Εάν η Τράπεζα ΚΑΙ η Ασφαλιστική εταιρεία του αντιληφθούν ότι πρόκειται για “στρατηγικό κακοπληρωτή” (βλέπε μπαταξή) τότε όχι μόνο δεν μπορεί να περιορίσει το ανεξόφλητο ποσό δανείου, αλλά ενδεχομένως να κατηγορηθεί και για ασφαλιστική απάτη από την ασφαλιστική του.
Πώς λειτουργεί η Ασφάλιση Ενυπόθηκων Δανείων
Αν υποθετικά, ο δανειολήπτης έχει λάβει έναντι υποθήκης σπιτιού δάνειο ύψους 100.000 και έχει ασφαλίσει το δάνειό του για την αποπληρωμή του σε περίπτωση ανεργίας ή ανικανότητας προς εργασία, τότε μπορεί να επικαλεστεί προς την Τράπεζα την ύπαρξη της ασφάλισης ζητώντας να προστατευθεί από περαιτέρω επιπλοκές. Στην περίπτωση που το υπόλοιπο του μη εξυπηρετούμενου δανείου του είναι κάτω από το 50% της συνολικής οφειλής (δηλαδή στην περίπτωσή μας κάτω από τις 50.000) η Τράπεζα μπορεί να ζητήσει απ’ τον δανειολήπτη να ενεργοποιήσει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
Η ασφάλιση δείχνει κατ’ αρχήν ότι πρόκειται για καλό δανειολήπτη που θέλει την προστασία της περιουσίας του. Αφ’ ετέρου η Τράπεζα μπορεί να διεκδικήσει από την Ασφαλιστική να πληρώνει αυτή τις δόσεις που χρωστά ο ασφαλισμένος της. Ουσιαστικά μεταβιβάζεται η αξία της ασφάλισης από τον ασφαλισμένο προς την τράπεζα (εις χείρας τρίτων). Η Ασφαλιστική με τη σειρά της ουσιαστικά θα έχει εκπληρώσει την υποχρέωσή της να καλύπτει το δανειολήπτη και μπορεί να διεκδικήσει με τη σειρά της τη μεταβίβαση της υποθήκης από την Τράπεζα προς αυτήν έναντι της εξόφλησης του υπολοίπου μη εξυπηρετούμενου δανείου.
No comment yet, add your voice below!