Ασφαλιστικά βραβεία: Πόσο κοστίζει μια διάκριση;

Το κόστος της διάκρισης στην Ελλάδα – Πόσο στοιχίζουν τα βραβεία στον ασφαλιστικό κλάδο

Γράφει ο Κοσμάς Ζακυνθινός

Αναμφισβήτητα, σε μια εποχή έντονης ανταγωνιστικότητας η καινοτομία, η εξωστρέφεια και οι νέες τεχνολογίες αποτελούν ζητούμενο σε κάθε βαθμίδα επιχειρηματικότητας. Μάλιστα, η επιβράβευση, η ανάδειξη και η ευρεία δημοσιότητα ενός αποτελέσματος ή μιας πρακτικής, συχνά αποτελεί το κίνητρο για την ενθάρρυνση νέων δεξιοτήτων, ικανών να αποτελέσουν κάποια στιγμή “case study”  επιχειρηματικότητας και άρα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Νέες συνήθειες, νέες πρακτικές που αξίζει να συζητηθούν και να παρουσιαστούν στο ευρύ κοινό, αποτελούν πλέον αντικείμενο διαπραγμάτευσης των θεσμών που προσφέρουν επιβράβευση, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως.

Τι γίνεται όμως όταν η διάκριση δεν εξυπηρετεί τον αρχικό της στόχο αλλά φίλους και γνωστούς; Όταν δεν ακολουθεί τα αυστηρά πρότυπα, αλλά εμπεριέχει οικονομική συναλλαγή, με αποτέλεσμα οι αξιολογήσεις να έχουν τον τελευταίο και πλέον ασήμαντο ρόλο; Τι συμβαίνει στην Ελλάδα και ποιο το κόστος για ένα βραβείο που «επισφραγίζει» την προσπάθεια των στελεχών και την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του ασφαλιστικού κλάδου ως “κορυφαία”, “καινοτόμα” ή “ανταγωνιστικά”;

Το Underwriter επιχειρώντας να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα «σκιαγραφεί» τις τάσεις, τις συνήθειες καθώς και τα… παράπονα των ανθρώπων της εγχώριας αγοράς.

Το περασμένο καλοκαίρι, ανεξάρτητος φορέας απέδωσε 53 βραβεία σε μια αγορά που αριθμεί συνολικά κάτω από 50 επιχειρήσεις στο σύνολο της. Σχεδόν το 50% αυτών τον βραβεύσεων απέσπασαν συνολικά 2 επιχειρήσεις με 15 και 11 βραβεία αντίστοιχα, σε διάφορες κατηγορίες, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλάμβαναν τίτλους όπως: Κορυφαίοι Πράκτορες, Κορυφαίοι Μεσίτες, Κορυφαίοι Διευθυντές Γραφείων, Κορυφαίοι Βοηθοί Διευθυντών Γραφείου κ.α.

Κατά κοινή παραδοχή, στα χρόνια της κρίσης ο ασφαλιστικός κλάδος εξακολούθησε – και εξακολουθεί  – να αποτελεί βασική πηγή χρηματοδότησης παρόμοιων δράσεων, συναφών πάντα με το αντικείμενο του ασφαλιστή. Αυτό διέκριναν και κάποιοι νέοι «παίκτες» που τοποθετήθηκαν στη συγκεκριμένη αγορά, λανσάροντας εκ νέου… «βραβεία»!

Η διάκριση κοστίζει

«Με το καλησπέρα σας, το κόστος υποψηφιότητας στους περισσότερους θεσμούς της χώρας μας απαιτεί να αφαιρέσεις απ’ το ταμείο περί τα 200 με 300 ευρώ. Αυτό είναι, το κόστος για 1 συμμετοχή στις περισσότερες διαγωνιστικές διαδικασίες βράβευσης» όπως εξηγεί στο Underwriter κορυφαίο στέλεχος του ασφαλιστικού κλάδου που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, τονίζοντας πως «εάν μια επιχείρηση αποφασίσει να κατέβει σε διαγωνισμό, διεκδικεί διακρίσεις σε περισσότερες από 1 κατηγορίες. Όταν δε ο ανταγωνισμός κατεβαίνει στη διαδικασία, δύσκολα εσύ μπορείς να απορρίψεις τη συμμετοχή, παρόλο που μπορεί να μην είσαι και απόλυτα σύμφωνος με τη διαδικασία.

»Στην αγορά μας, αποτελεί κοινή παραδοχή πως η διάκριση κοστίζει. Ωστόσο εξυπηρετεί εσωτερικές ανάγκες κάθε οργανισμού, καθώς τη χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό εργαλείο για την προσέλκυση νέων πελατών ή ακόμη και για να επισφραγίσει την καλή δουλειά που επιτυγχάνει ένα unit στη χώρα μας, στον απολογισμό προς την μητρική, όταν πρόκειται για πολυεθνικές επιχειρήσεις».

Φυσικά, πέραν του αρχικού κόστους για 1 υποψηφιότητα, οι εκπτώσεις & προσφορές για περισσότερες δεν λείπουν, καθώς οι διοργανώτριοι φορείς αναγνωρίζουν πως «μια συμμετοχή ίσον καμία». Έτσι, σε πακέτο 5 υποψηφιοτήτων -για παράδειγμα- ισχύει η δωρεάν παροχή 1 υποψηφιότητας, με το συνολικό κόστος να φτάνει στα 1.000 με 1.200 ευρώ, ενώ όσοι θεωρούν ( και γι’ αυτό και συμμετέχουν) ότι αξίζουν διακρίσεις σε περισσότερες από μια βαθμίδες, επιλέγουν το πακέτο των 8 υποψηφιοτήτων (2 υποψηφιότητες δωρεάν) με συνολικό κόστος μεταξύ 1.600 και 1.800 ευρώ.

Όμως, τα «ελκυστικά» πακέτα συμμετοχών, όπως είναι και αναμενόμενο, δεν περιλαμβάνουν την επιβάρυνση Φ.Π.Α. 24%, ανεβάζοντας τις τελικές τιμές στα ύψη. Ωστόσο, στο κόστος υποψηφιότητας συμπεριλαμβάνονται δωρεάν προσκλήσεις για τις τελετές απονομής των βραβείων ανά συμμετέχουσα εταιρεία τιμολόγησης, προκειμένου όλοι να απολαύσουν μια βραδιά απονομής στα πρότυπα των «Όσκαρ», με κυρίαρχο το τοπικό στοιχείο της μικρής εγχώριας αγοράς.

Αξιολόγηση…

Σε μια συμβολική προσπάθεια επιβολής της τάξης αλλά και της ορθότητας των υποψηφιοτήτων, οι διοργανώτριες εταιρείες επισημαίνουν πάντα πως… «Ο υποβάλλων την υποψηφιότητα από και δια του παρόντος δηλώνει ρητά ότι αποδέχεται ανεπιφύλακτα τους όρους του Κανονισμού…, των οποίων έχει λάβει πλήρη γνώση και ότι φέρει την αποκλειστική και πλήρη ευθύνη έναντι παντός τρίτου για τις υποψηφιότητες που υποβάλλει και για την ακρίβεια των στοιχείων που δηλώνει».

Πέραν της ορθότητας των στοιχείων που οφείλει να παρουσιάσει εκάστη επιχείρηση, πρακτικά τι άλλο σημαίνει αυτό;

«Οι υποψηφιότητες αξιολογούνται σύμφωνα με τα στοιχεία που καταθέτει ο εκπρόσωπος της επιχείρησης, έχοντας λάβει τη σύμφωνη γνώμη και σχετική ενημέρωση από τη διοίκηση και τα αρμόδια τμήματα» όπως επισημαίνει παράγοντας της αγοράς, υπογραμμίζοντας πως “απουσιάζει το στοιχείο της επαλήθευσης”. Ο διοργανωτής των βραβείων, (σ.σ.που είναι ταυτόχρονα και ο απονεμητής), δεν έχει το ρόλο του εξεταστή στην ορθότητα των στοιχείων που κατατίθενται. Τα λαμβάνει ως δεδομένα και περιορίζεται στους συμμετέχοντας και στα όσα υπεβλήθησαν.»

Πράγματι, η αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων από τις Κριτικές Επιτροπές πραγματοποιείται με βάση το κείμενο και τα στοιχεία που οι εταιρείες έχουν υποβάλει στην online αίτηση υποψηφιότητας – πολλές φορές επισημαίνεται χαρακτηριστικά πως «Οι διοργανωτές και η Κριτική Επιτροπή δεν φέρουν καμία ευθύνη για το περιεχόμενο και για τυχόν ελλιπή στοιχεία των υποψηφιοτήτων».

Τέλος, επίσης συχνά, από ορισμένες εκ των διοργανωτριών εταιρειών, επισημαίνεται πως «οι αποφάσεις και τα αποτελέσματα της Κριτικής Επιτροπής δεν αμφισβητούνται».