Εθνική Συνδιάσκεψη Διαμεσολαβητών: προσοχή στις διεκδικήσεις

Με αφορμή την αυριανή συνδιάσκεψη των Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών, τέθηκαν στη δημόσια σφαίρα, διάφορα ζητήματα προς διαβούλευση. Ωστόσο, αρκετά από αυτά μαρτυρούν ελλιπή γνώση και ενημέρωση.

H σωστή ενημέρωση και γνώσεις όλων όσων εμπλέκονται στην ασφαλιστική βιομηχανία είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο. Διότι αυτά τα δύο καθορίζουν όχι μόνο εσωτερικά τη λειτουργία της αγοράς, αλλά και την αξιόπιστη εικόνα της προς τα έξω, προς τον καταναλωτή.

Οι διάφορες δημόσιες εκδηλώσεις και δράσεις, ακόμη και οι απόψεις που εκφράζονται δημόσια, αποκαλύπτουν σε ποιό βαθμό υφίσταται ή όχι, η γνώση αυτή.

Στη συνέχεια του κειμένου θα γίνει αντιληπτό που σχετίζεται αυτή η παρατήρηση. Ας ξεκινήσουμε, όμως, λέγοντας ότι αύριο Σάββατο, στις 11 το πρωί στο  ξενοδοχείο Νovotel Athenes αίθουσα ΑΡΜΟΝΙΑ θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά μια ενδιαφέρουσα δημόσια εκδήλωση, η πρώτη εθνική Συνδιάσκεψη εκλεγμένων στα Επιμελητήρια της Χώρας Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών, η οποία λαμβάνει χώρα μετά από πρωτοβουλία του Επιμελητηρίου Αθηνών σε συνεργασία με τα Επιμελητήρια Θεσσαλονίκης και Πειραιά.

Είναι η πρώτη φορά που υλοποιείται μια τόσο συντονισμένη δράση και θα ήταν ευχής έργον να έχει και στο μέλλον χώρο και διάρκεια. Ο ρόλος των Επιμελητηρίων είναι σημαντικός και μπορεί να προβάλλει προς την πολιτεία σημαντικές θέσεις και να αναπτύξει δράσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας – ειδικά δε για τη διαμεσολάβηση. Τα Επιμελητήρια ακόμη μπορούν να υποστηρίζουν ουσιαστικά, τα συνδικαλιστικά θέματα των διαφόρων Σωματείων.

Άλλωστε απ’ ότι μαθαίνουμε για αυτό το λόγο και έχουν κληθεί σε αυτή τη συνδιάσκεψη τα σωματεία και έχουν δικιά τους ενότητα.

Ώστε υποστηρικτικά να τους δοθεί ο χώρος και η δυνατότητα να αναπτύξουν πρωτοβουλίες και συνένωσής τους, αλλά και για να καταγράψουν τα σχέδιά τους για το μέλλον.

Με αφορμή τη Συνδιάσκεψη, προσφέρθηκε η δυνατότητα σε κάθε διαμεσολαβητή να υποβάλει ηλεκτρονικά, προς τη Συνδιάσκεψη, θέματα προς συζήτηση για τη μέρα της εκδήλωσης.

Αυτό με τη σειρά του προκάλεσε κάποιες αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από ανθρώπους της διαμεσολάβησης για θέματα που τους απασχολούν.

Εκεί διαπιστώσαμε αναφορές που σίγουρα δημιουργούν προβληματισμό.

Ένα από αυτά αφορά το θεσμό του δόκιμου ασφαλιστικού διαμεσολαβητή και το αν θα ήταν ωφέλιμο να επανέλθει ή όχι.

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, μια τέτοια πρόταση θα είχε βάση μόνο αν ο εν δυνάμει δόκιμος κάλυπτε τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας, δηλαδή είχε πιστοποιητικό γνώσεων και κάλυψη συμβολαίου Αστικής Ευθύνης.

Γίνεται, όμως, κάποιος να έχει πιστοποίηση γνώσεων και κάλυψη αστικής ευθύνης, αλλά να θεωρείται ή να ορίζεται ως «δόκιμος»;

Πώς λοιπόν θα μπορούσε να περιγραφεί μια τέτοια πρόταση;

Αξία είχε επίσης να διαπιστωθεί γιατί τίθεται ο προβληματισμός, αν με βάση τη νέα νομοθεσία ο μεσίτης ασφαλίσεων μπορεί να έχει ειδικά μπόνους από ασφαλιστικές εταιρείες ή έξτρα δώρα ή κίνητρα, τη στιγμή που κάτι τέτοιο περιγράφεται ξεκάθαρα και στο νέο νόμο ότι απαγορεύεται.

Ένα άλλο ερώτημα που κυκλοφόρησε, είναι αν πρέπει να είναι υποχρεωτικό ο διαμεσολαβητής να φέρει συμβόλαιο επαγγελματικής αστικής ευθύνης. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι αυτή η απαίτηση τίθεται και πάλι, με βάση τα όσα ξεκάθαρα επιβάλλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία, από την πρώτη ευρωπαϊκή Οδηγία εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια. Κάθε είδους σχετική αντίρρηση έχει νόημα να υποβάλλεται μόνο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση εφόσον πρόκειται για δικό της κανονισμό.

Και βέβαια, οποιαδήποτε αντίρρηση θα έπρεπε να περιλαμβάνει και ένα εναλλακτικό σενάριο, έτσι ώστε αν ένας διαμεσολαβητής άθελά του στερήσει πχ. την αποζημίωση εκατοντάδων χιλιάδων από έναν πελάτη του, να μπορεί ο πελάτης του κάπως να καλυφθεί, ώστε να είναι δεδομένη η αποζημίωση του.

Ενδιαφέρον έχει και έτερος προβληματισμός, γιατί ο υποχρεωτικός νόμος για την ασφάλιση αυτοκινήτου επιβάλλει ο τυχόν ανασφάλιστος οδηγός να πληρώνει πρώτα το παράβολο του προστίμου και μετά να ασφαλίζεται και όχι το αντίθετο.

Η νομοθεσία αυτή ισχύει εδώ και κάμποσα χρόνια άρα, ο προβληματισμός αυτός είναι κάπως ετεροχρονισμένος. Από την άλλη, στη συγκεκριμένη νομοθεσία βασίζεται η ασφαλιστική βιομηχανία για να ζητά τον άμεσο και συνεχή έλεγχο για εντοπισμό ανασφάλιστων οχημάτων.

Το καλύτερο σενάριο θα ήταν βεβαίως ο έλεγχος αυτός να γίνεται συστηματικά, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε ένα ή δύο μήνες για παράδειγμα. Οπότε και θα συρρίκνωνε τη δυνατότητα κάποιου να μείνει ανασφάλιστος και όχι να τίθεται θέμα τώρα αν θα πληρώσει ή όχι, το πρόστιμο.

Ένα επίσης από τα ενδιαφέροντα θέματα που κυκλοφόρησαν με αφορμή τη συνδιάσκεψη, είναι γιατί τίθεται προβληματισμός περί νομιμότητας του δικαιώματος συμβολαίου.

Επειδή πρόκειται για πρακτική των τελευταίων σαράντα ετών, είναι προφανές ότι είναι νόμιμη. Το ζήτημα είναι αν όντως βοηθά την ενημέρωση του καταναλωτή, το να μην υπήρχαν δικαιώματα συμβολαίου, να υπήρχαν υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι θέμα νομικής παρέμβασης, αλλά αυτορύθμισης της αγοράς. Άλλωστε, η διαφοροποίηση ανά εταιρεία των δικαιωμάτων συμβολαίου αποτελεί πολύ συχνά και εμπορικό όπλο για την κάθε μια από αυτές. Είναι σίγουρα ένα θέμα προς συζήτηση για αυτό και στο παρελθόν το Underwriter είχε αναρτήσει και ειδικό πίνακα προκειμένου να μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ των δικαιωμάτων συμβολαίου που ορίζουν διάφορες εταιρείες στον κλάδο αυτοκινήτου.

Τέθηκε τέλος το ερώτημα, γιατί η ΕΑΕΕ δεν έχει Επιτροπή Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης, ενώ έχει Επιτροπές για κάθε άλλη δραστηριότητα της αγοράς.

Υπάρχει ωστόσο Επιτροπή Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης, εδώ και αρκετά χρόνια, και μάλιστα συμμετείχε ενεργά και στις συζητήσεις που έγιναν για την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Οδηγίας IDD.

Έχει ενδιαφέρον να αξιολογεί κανείς τα ερωτήματα και προβληματισμούς που τίθενται κατά καιρούς δημοσίως και αφορούν τη λειτουργία της αγοράς. Καταδεικνύουν την επάρκεια (ή απουσία) των γνώσεων των στελεχών της, αλλά και τις διαφορές που υπάρχουν στις μεταξύ τους θέσεις ή διεκδικήσεις.

Για παράδειγμα οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές διεκδικούν προάσπιση των δικαιωμάτων τους έναντι των Συντονιστών τους και από την άλλη οι Συντονιστές, διεκδικούν τα δικαιώματα που προκύπτουν από την υπεραξία που δημιουργούν σε αυτούς.

Ζητούμενο πάντα όταν υπάρχει μια διαδικασία εκπροσώπησης, είναι τα θέματα προς συζήτηση να τυγχάνουν της αποδοχής της πλειοψηφίας του κλάδου. Ο καθένας ανάλογα με τα βιώματα και τις προσωπικές του εμπειρίες ή οπτικές μπορεί να εκφράζει τη μια ή την άλλη άποψη. Για αυτό και η συμμετοχή των επαγγελματιών στους αντίστοιχους φορείς είναι σημαντική. Έτσι ώστε από δημοκρατικές διαδικασίες να προκύπτουν τα θέματα προς διεκδίκηση από τους εκπροσώπους.

Τέλος είναι σημαντικό να είναι γνωστός και να λαμβάνεται υπόψη ο διαφορετικός ρόλος του κάθε φορέα. Πρέπει να είναι διακριτός ο ρόλος και οι ευθύνες των Επιμελητηρίων, διακριτός ο ρόλος του κάθε φορέα. Ζητούμενο είναι πάντα η ξεκάθαρη στήριξη και προώθηση των θεμάτων των συνδικαλιστικών φορέων από τα Επιμελητήρια.

Είναι ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία της Συνδιάσκεψης και πάντα ενδιαφέρουσα η συζήτηση για το τι πρέπει να αποτελεί διεκδίκηση για τον κλάδο της διαμεσολάβησης.