ΕΠΥ: Επισήμως στον Φιλικό Διακανονισμό – πονοκέφαλος το “κενό εποπτείας”

Πλήρως αποδεκή και ουδόλως αμφισβητήσιμη η λειτουργία τους  – αρκεί να συμμορφώνονται και να τηρούν τις νομικές υποχρεώσεις για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Οι διαμεσολαβητές πρέπει να τις επιλέγουν με τα ίδια κριτήρια που επιλέγουν κάθε άλλη ασφαλιστική εταιρεία.  Σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα δοθεί λύση στο “κενό εποπτείας”

Είναι γνωστό πως ο πόλεμος των τιμών στον κλάδο αυτοκινήτου έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε σημαντική υποχώρηση του μέσου ασφαλίστρου. Σημαντικό ρόλο στο γεγονός αυτό έχουν διαδραματίσει και οι ΕΠΥ, εταιρείες που έχουν την έδρα τους σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα αλλά δραστηριοποιούνται στη χώρα μας υπό το καθεστώς “Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών”. Ο τζίρος των ΕΠΥ υπολογίζεται περίπου στο 15% της συνολικής αγοράς αλλά δεν καταγράφεται στα παραγωγικά στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος μιας και δεν είναι μέλη της.

Σε λίγες μέρες ωστόσο η Ένωση αναμένεται να ανακοινώσει και επίσημα την ένταξη των ΕΠΥ στο σύστημα Φιλικού Διακανονισμού των τροχαίων ατυχημάτων. Η Μαργαρίτα Αντωνάκη, Γενική Διευθύντρια της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, είπε στο Underwriter:

“Όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες διαπνέονται από τις ίδιες αρχές σωστής λειτουργίας και διακυβέρνησης μπορούν να συνυπάρξουν και να συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες, όπως είναι ο φιλικός διακανονισμός τροχαίου ατυχήματος. Στο πλαίσιο αυτό, μέλη της συμφωνίας του Φιλικού Διακανονισμού τροχαίου ατυχήματος γίνονται πλέον και οι ασφαλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται με το καθεστώς της ΕΠΥ. Το κέντρο βάρους για την ΕΑΕΕ και τα μέλη της είναι η σωστή λειτουργία του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης, η εξυπηρέτηση των ασφαλιζομένων και τρίτων υπέρ των οποίων συνάπτεται η σύμβαση της ασφάλισης και όχι η καταμέτρηση τζίρων”.

“Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, στην περίπτωση συνεργασίας με ΕΠΥ οφείλουν να επιλέγουν με τα ίδια κριτήρια που οφείλουν να έχουν και όταν επιλέγουν συνεργασίες με ασφαλιστικές εταιρείες εγκατεστημένες στην Ελλάδα. Τα κριτήρια επιλογής οφείλουν να είναι ενιαία και πρέπει να αφορούν στην αξιοπιστία και φερεγγυότητα της ασφαλιστικής επιχείρησης.

Η δραστηριοποίηση μέσω ΕΠΥ διαφέρει από αυτήν της εγκατάστασης, στο βαθμό που η πρώτη έχει προσωρινό χαρακτήρα, ενώ το δικαίωμα εγκατάστασης προϋποθέτει διαρκή εγκατάσταση στη χώρα υποδοχής. Ο προσωρινός χαρακτήρας αξιολογείται με κριτήρια όπως  η διάρκεια, η περιοδικότητα και η συχνότητα κατά την άσκηση της δραστηριότητας.”
Κενό Εποπτείας

«Το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται στην πράξη και προβληματίζει τους Ευρωπαίους ασφαλιστές οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές φορές μια ασφαλιστική επιχείρηση δραστηριοποιείται με το καθεστώς ΕΠΥ σε μια χώρα, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, χωρίς να δραστηριοποιείται συγχρόνως στη χώρα από την οποία έλαβε την άδεια. Δηλαδή τη χώρα καταγωγής της. Στην περίπτωση αυτή προκύπτει στην πράξη αυτό που κάποιοι χαρακτηρίζουν ως “κενό εποπτείας”.

Και αυτό, διότι η εποπτική αρχή της χώρας στην οποία βρίσκεται η έδρα, δεν μπορεί να ασκήσει έλεγχο και εποπτεία σε ένα κέλυφος, στην ουσία, εταιρείας το οποίο δεν ασκεί ασφαλιστικές εργασίες στο έδαφός της. Ταυτόχρονα, η εποπτική αρχή της χώρας στην οποία παρέχεται η ασφαλιστική υπηρεσία, δεν μπορεί εκ του νόμου να ασκήσει τον έλεγχο και εποπτεία, γιατί η χρηματοοικονομική εποπτεία κάθε ασφαλιστικής επιχείρησης ανήκει στη χώρα καταγωγής».

Φυσικά, το θέμα των ΕΠΥ δεν είναι μόνο Ελληνικό. Ξεκινά από τις επιλογές της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και ως εκ τούτου απαιτείται η εξεύρεση λύσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ήδη, οι Ευρωπαίοι ασφαλιστές το έχουν αναδείξει ως πρόβλημα και το θέμα συζητείται και στο επίπεδο των Ευρωπαίων Εποπτών (EIOPA).

Κοινοτικό Δικαίωμα η δραστηριοποίηση με ΕΠΥ

H δραστηριοποίηση με ΕΠΥ σε οποιοδήποτε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί δικαίωμα κάθε κοινοτικής ασφαλιστικής επιχείρησης,  στα πλαίσια της “ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών”, όπως ορίζεται στα άρθρα 56 και επόμενα της Συνθήκης για τη λειτουργία. Ωστόσο, «η δραστηριοποίηση με ΕΠΥ στον κλάδο των ασφαλίσεων δεν πρέπει να θεωρείται ανέλεγκτη, αλλά αντιθέτως πρέπει να πληροί τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής, όπως διατυπώνονται στην Ερμηνευτική Ανακοίνωση της Επιτροπής «Ελεύθερη Παροχή Υπηρεσιών και γενικό συμφέρον στον ασφαλιστικό τομέα» (2000/C43/03, E.E.E.K.τ.C43/16.2.2000), έτσι ώστε να μην προκύπτει καταχρηστική και κατ΄ αποτέλεσμα παράνομη χρήση αυτής» σύμφωνα με την κ. Μαργαρίτα Αντωνάκη.
Νομική υποχρέωση το δημόσιο συμφέρον

Επιπλέον, με την ίδια ευρωπαϊκή νομοθεσία αλλά και νομολογία, οι δραστηριοποιούμενες με ΕΠΥ ασφαλιστικές επιχειρήσεις οφείλουν σε κάθε περίπτωση να συμμορφώνονται και να τηρούν τους κανόνες και τις υποχρεώσεις για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος του κράτους υποδοχής (όπως είναι π.χ. οι κανόνες που αφορούν στην προστασία των καταναλωτών, τις αποδόσεις φόρων, την πρόληψη της απάτης, τη διαφύλαξη της καλής φήμης του χρηματοπιστωτικού τομέα κ.α.).

Είναι προφανές λοιπόν ότι στο βαθμό που η δραστηριοποίηση στην Ελλάδα με το καθεστώς της ΕΠΥ γίνεται με όσα επιτάσσει η νομοθεσία είναι πλήρως αποδεκτή και ουδόλως αμφισβητήσιμη. Το πρόβλημα δημιουργείται σε περίπτωση που η δραστηριοποίηση αυτή δεν ακολουθεί τις επιταγές της νομοθεσίας. Σ΄ αυτή την περίπτωση δημιουργείται έδαφος για συμπεριφορές που ελέγχονται και από πλευράς δικαίου του ανταγωνισμού, κατέληξε η κ. Αντωνάκη.