Η μεγάλη απορία για το επάγγελμα του Διαμεσολαβητή

Το 32% των Ελλήνων (ένας στους τρεις) απασχολούνται σε εργασία κατώτερη των προσόντων ή/και της εκπαίδευσής τους, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας.

Μάλιστα, το ποσοστό των «υπερεκπαιδευμένων» εργαζόμενων στην Ελλάδα (27% άντρες – 15% γυναίκες)  είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρωζώνη.

Αυτό σημαίνει ότι στις πιο προηγμένες χώρες της Ευρώπης υπάρχουν ακόμη  περισσότεροι (από την Ελλάδα) εργαζόμενοι που υποαπασχολούνται, και δουλεύουν σε θέση κατώτερη της εκπαίδευσης ή των δεξιοτήτων τους*.

Αυτά να βλέπουν τα νεαρούδια με τα (εξ Αγγλίας συνήθως) μεταπτυχιακά στο χέρι που δεν… κουνιούνται από το κρεβατάκι τους αν δεν βρουν δουλειά με “ανάλογο μισθό” (και αυτοκίνητο, και πληρωμένη βενζίνη, και κινητό και μπόνους, και, και ) και γκρινιάζουν για “το επίπεδο της Ελλάδας και την εκμετάλλευση από τους εργοδότες”.

Διότι σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, αυτή η “αναντιστοιχία” δεξιοτήτων και απασχόλησης μεγάλωσε ακόμη περισσότερο από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008 και αυξήθηκε κατακόρυφα η ανεργία.

Έχει γραφτεί και στο παρελθόν, προκαλεί απορία το γεγονός ότι σε αυτές τις συνθήκες, οι νέοι δεν συρρέουν στο κατώφλι των ασφαλιστικών εταιρειών, που σε σχέση με την υπόλοιπη “ανειδίκευτη” αγορά εργασίας προσφέρουν εκπαίδευση, υποστήριξη, μισθό, ελευθερία κινήσεων, κοινωνικότητα, ωραίο περιβάλλον και το κυριότερο, προοπτικές για καριέρα και λεφτά, προοπτικές ανάλογες με την θέληση και τη διάθεση του καθενός από αυτούς!

Μήπως η αγορά θα πρέπει να διαφημίσει λίγο τα όσα προσφέρει; Για πόσο ακόμη θα μας κατατρέχει “το κόμπλεξ του επαγγέλματος”;

Στο εξωτερικό πάντως, το επάγγελμα του Ασφαλιστικού Συμβούλου θεωρείται από τα σοβαρότερα.

*Ενδεικτικά,  στην Αυστρία το 58% των εργαζομένων έχει καλύτερη εκπαίδευση από εκείνη που απαιτεί η θέση εργασίας τους.  Στην Τσεχία οι υπερεκπαιδευμένοι αποτελούν το 50%, στη Δανία το 34%, στην Εσθονία το 39%. Στη Γαλλία το 28%, στη Γερμανία το 11,8%, στην Ουγγαρία το 37%, στην Ισλανδία το 30%, στην Ιρλανδία το 33%, στην Ιταλία το 13,9%, στη Λετονία το 43%, στη Λιθουανία το 31%, στο Λουξεμβούργο το 27%, στην Ολλανδία το 11,2%, στη Νορβηγία το 16,6%, στην Πολωνία το 13,9%, στη Ρουμανία το 25%, στη Σλοβακία το 49,9%, στη Σλοβενία το 36%, στην Ισπανία το 13,8%, στη Σουηδία το 27,0%, στην Ελβετία το 13,4% και στο Ηνωμένο Βασίλειο το 13%.