Επαγγελματικά ταμεία, ιδιωτική ασφάλιση και μετάβαση στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα είναι η λύση για το συνταξιοδοτικό, που όμως σκαλώνει στην εμμονή των ελλήνων με την “κοινωνική” ασφάλιση.
της Βάσως Βεγίρη
Παρότι ο θεσμός της Επαγγελματικής Ασφάλισης έχει εισαχθεί στην Ελλάδα από το 2002, δεν επετράπη η συμμετοχή της ιδιωτικής ασφάλισης σε αυτόν γιατί θεωρήθηκε ότι στην πρώτη φάση εφαρμογής του θα πρέπει να παραμείνει σε ειδικά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού μεν δικαίου αλλά όχι κερδοσκοπικά.
Με τον τρόπο αυτό, είπε μιλώντας στο Underwriter.gr η Πατρίνα Παπαρρηγοπούλου, καθηγήτρια Νομικής Aθηνών, αποσοβήθηκαν οι αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που δεν φαίνεται ότι στήριζαν την εισαγωγή της επαγγελματικής ασφάλισης, με το σκεπτικό ότι υπονομεύεται η κύρια κοινωνική ασφάλιση και ο ρόλος της. Όμως, αντικειμενικά και οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις και οι τράπεζες έχουν εμπειρία σε ασφαλίσεις (οι πρώτες) και σε διαχείριση επενδύσεων (οι δεύτερες) η οποία θα μπορούσε μελλοντικά να αξιοποιηθεί στην επαγγελματική ασφάλιση.
Βεβαίως, οι εισφορές για την υποχρεωτική κύρια και επικουρική ασφάλιση ήταν και παραμένουν υψηλές και δεν περισσεύουν πόροι για να διατεθούν στην επαγγελματική ασφάλιση. Πόσο μάλλον στην περίπτωση, που τα εισοδήματα από την εργασία συρρικνώνονται και περιορίζουν ακόμη περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα. Άλλωστε μέχρι πριν λίγα χρόνια και το επίπεδο των παροχών ήταν κατά κανόνα ιδιαίτερα υψηλό σε σχέση με το εισόδημα από την εργασία και ως εκ τούτου δεν υπήρχε χώρος ν’ αναπτυχθεί η επαγγελματική ασφάλιση.
Όμως τώρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Τα διανεμητικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, αντιμετωπίζουν προβλήματα κυρίως εξαιτίας της δημογραφικής γήρανσης του πληθυσμού. Κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί με την επαγγελματική ασφάλιση και το κεφαλαιοποιητικό οικονομικό σύστημα. Βεβαίως ο ασφαλισμένος με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα αναλαμβάνει περισσότερες ευθύνες ως προς το ύψος των παροχών, οι οποίες στην πράξη συνδέονται με τη γενικότερη πορεία της εθνικής και διεθνούς οικονομίας και με την απόδοση των επενδύσεων του εκάστοτε ταμείου επαγγελματικής ασφάλισης.
Η πραγματικότητα δυστυχώς δεν προσφέρει πλέον εγγυήσεις. Η ΕΕ πάντως έχει θέσει ενιαίους κανόνες διαχείρισης της περιουσίας και τοποθέτησης των κεφαλαίων των ΤΕΑ. Οι κανόνες αυτοί παρέχουν αφενός ασφάλεια για τη βιωσιμότητα και τη φερεγγυότητα των ΤΕΑ, αφετέρου πλήρη αξιοποίηση της ενιαίας αγοράς, του ενιαίου νομίσματος και της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων και υπηρεσιών.
Σε κάθε περίπτωση, η Επικουρική σύνταξη για παράδειγμα, θα μπορούσε να μετατραπεί σε επαγγελματική ασφάλιση ή και να ενσωματωθεί στην κύρια ασφάλιση μέσω προσαύξησης.
Ένα τμήμα της κύριας, ανταποδοτικής σύνταξης, που λειτουργεί με βάση το διανεμητικό οικονομικό σύστημα των καθορισμένων εισφορών, ίσως θα έπρεπε ομοίως να λειτουργήσει με κεφαλαιοποίηση και να δοθούν στον ασφαλισμένο δυνατότητες επιλογών ως προς τις επενδύσεις του συγκεκριμένου τμήματος.
Η μετάβαση από το διανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα, όπως σημείωσε σχετικά η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο πρόσφατο ασφαλιστικό συνέδριο της εφημερίδας “Ναυτεμπορική”, δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε όμως και αδύνατο, εφόσον η χρηματοδότηση του αναλογιστικού ελλείμματος γίνει σε ένα βάθος χρόνου 20 – 25 ετών.
No comment yet, add your voice below!