Αποτελεί προβληματισμό πολλών παραγόντων της αγοράς και ιδιαίτερα των ανθρώπων της διαμεσολάβησης η πορεία των δικτύων αποκλειστικής συνεργασίας – προβληματισμός, ο οποίος εντάσσεται κυρίως σε κάποια συγκεκριμένα φαινόμενα που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια.
Από τη μια η προσήλωση κάποιων εταιρειών, οι οποίες διαθέτουν agency, σε πολύ συγκεκριμένους κλάδους ασφάλισης, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η δυνατότητά τους να καλύπτουν εύρος ασφαλιστικών αναγκών των πελατών τους.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ασφαλιστικής εταιρείας, η οποία με το νέο κανονισμό πωλήσεών της, δίνει σχεδόν αποκλειστική έμφαση στην πώληση προγραμμάτων υγείας στο agency system.
Στοιχείο που επίσης παρατηρείται στην αγορά είναι η έλλειψη στρατηγικών εκπαίδευσης μακροπρόθεσμου χαρακτήρα και στήριξης όλου του μοντέλου agency, αναπτύσσοντας όχι μόνο ποιοτικούς και επαγγελματίες Ασφαλιστικούς Συμβούλους ή Πράκτορες πια με το νέο Νόμο, αλλά αναπτύσσοντας Συντονιστές ασφαλιστικών συμβούλων με ισχυρή προσωπικότητα, με μεθοδολογίες που να εξασφαλίζουν εύρος γνώσεων και ποιότητα, κάνοντάς τους επίκεντρο των υποκαταστημάτων των ασφαλιστικών εταιρειών.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές και κυρίως οι Συντονιστές να αναγκάζονται να διερευνήσουν τρόπους απεγκλωβισμού τους από αποκλειστικά δίκτυα και δημιουργίας ανεξάρτητων μονάδων. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό συμβαίνει και σε ανθρώπους, οι οποίοι υπηρέτησαν τις ασφαλιστικές εταιρείες για πάρα πολλά έτη. Εν τω μεταξύ δημιουργεί προβληματισμό και ο τρόπος που γίνεται τελικά η αποχώρηση – υπάρχει συχνά η αίσθηση ότι δεν αντανακλά μια ανάλογη αναγνώριση της προσφοράς, τόσο σε παραγωγικό επίπεδο όσο και στην ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού.
No comment yet, add your voice below!