Η απόδοση των ανθρώπων δεν εξαρτάται από το πόσο καλοί είναι, δηλαδή από το τι μπορούν να φέρουν, αλλά το πόσο θέλουν να φέρουν αποτέλεσμα ή πόσο καλοί θέλουν να είναι. Και αυτό το ‘θέλουν’ το επηρεάζουν πάρα πολύ οι προϊστάμενοι – ηγέτες τους. Διαβάστε τα κυριότερα σημεία της εξαιρετικής παρουσίασης του Δημήτρη Παπανικητόπουλου, Προέδρου της Linkage Ελλάδος, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του ΣΕΣΑΕ.
Ρεπορταζ: Νικόλας Εμμανουήλ
«Έκανα σήμερα αυτό που έπρεπε; Αν δεν το έκανα, θα μπορούσα να το κάνω κάπως αλλιώς; Έκανα κάτι παραπάνω από αυτό που μου έδωσαν; Τι θα μπορούσα να κάνω προκειμένου να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό;», είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που οφείλει να κάνει στον εαυτό του ένας αληθινός ηγέτης προκειμένου να κάνει έναν απολογισμό και στη συνέχεια να χαράξει την πορεία του στο μέλλον.
“Ως ηγέτες έχουμε την αποστολή να κινητοποιούμε τους ανθρώπους μας, ώστε με τη σειρά τους να κάνουν επιτυχημένα τη δουλειά τους,η οποία στην τελική είναι η δική μας δουλειά, οι δικοί μας στόχοι”, εξήγησε ο Δημήτρης Παπανικητόπουλος, Πρόεδρος της Linkage Ελλάδος & Κύπρου στην ομιλία του κατά τη διάρκεια του virtual event του ΣΕΣΑΕ με τίτλο «Είμαστε οι Ηγέτες που θα ήθελαν οι Άνθρωποί μας;», το οποίο πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου 2020 στις 16.30.
Το ανθρώπινο δυναμικό είναι αυτό που κάνει τη διαφορά και κατ’ επέκταση τις επιχειρήσεις ικανές “να βγάζουν τα καλύτερα προϊόντα, να έχουν την καλύτερη θέση στην αγορά και να είναι market leaders”, πρόσθεσε, εξηγώντας πως ουσιαστικά όλα αποτελούν μια αλυσίδα.
“Για να είναι κάποια επιχείρηση κερδοφόρα και να έχει ανάπτυξη, πρέπει να έχει πιστούς πελάτες, οι οποίοι για να πηγαίνουν και να παραμένουν στην εταιρεία, σημαίνει ότι έμειναν ικανοποιημένοι. Το ότι είναι ικανοποιημένοι σημαίνει ότι παίρνουν άριστη εξυπηρέτηση, την οποία δίνουν οι συνεργάτες μας, εφόσον και οι ίδιοι είναι ικανοποιημένοι από την ποιότητα του μάνατζμεντ που λαμβάνουν. Το οποίο από πού προέρχεται; Από την ηγεσία της εταιρείας. Η ηγεσία της εταιρείας είναι αυτή που δίνει ποιότητα διοίκησης στους ανθρώπους της και εκείνοι εφόσον είναι ικανοποιημένοι, δίνουν άριστη εξυπηρέτηση στους πελάτες, κάνοντάς τους να έρχονται και να ξαναέρχονται. Έτσι, η εταιρεία μας είναι κερδοφόρα, αναπτύσσεται και συνεχίζει να υπάρχει.”
Γίνεται αντιληπτό ότι ηγεσία δεν είναι τίποτα άλλο από την “ικανότητα να επηρεάζουμε άλλους ανθρώπους να ελευθερώνουν τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους, έτσι ώστε να μπορούν να μας δώσουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα προσπαθώντας να κινηθούν μαζί μας σε ένα κοινό στόχο.”
“Η απόδοση των ανθρώπων δεν εξαρτάται από το πόσο καλοί είναι, δηλαδή από το τι μπορούν να φέρουν, αλλά το πόσο θέλουν να φέρουν αποτέλεσμα ή πόσο καλοί θέλουν να είναι. Και αυτό το ‘θέλουν’ το επηρεάζουμε πάρα πολύ εμείς οι προϊστάμενοι – ηγέτες τους”, τόνισε ο κ. Παπανικητόπουλος.
Έρευνες έχουν δείξει ότι στην Ελλάδα περίπου 1.5-2 άτομα είναι τα “πρωτοπαλίκαρα” σε μια εταιρεία, δηλαδή απολύτως προσηλωμένοι σε αυτή και στους στόχους της, 6-7 άτομα είναι κάπου στη μέση αν και το κρύβουν, ενώ οι υπόλοιποι ψάχνουν ήδη αλλού δουλειά. Συνεπώς, υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Σημασία έχει οι εργαζόμενοι να έρχονται σε “συχνή και ποιοτική επαφή” με τον προϊστάμενο τους, μιας και έτσι έχουν υψηλότερη δέσμευση, άρα και καλύτερη απόδοση και παραγωγικότητα, ενώ από τις σχετικές έρευνες προκύπτει ότι δεν φεύγουν λόγω των διοικήσεων των επιχειρήσεων, αλλά εξαιτίας των άμεσων προϊσταμένων τους.
“Οι άνθρωποι δεν θυμούνται ούτε πώς τους μίλησες ούτε πώς τους φέρθηκες, αλλά πώς τους έκανες να αισθανθούν. Και ακριβώς αυτό είναι που καλούμαστε εμείς λοιπόν σαν ηγέτες να τους το δώσουμε”, εξήγησε ο κ. Παπανικητόπουλος.
Εάν ένας ηγέτης μπορέσει να δώσει η δυνατότητα στους ανθρώπους του να βρουν και να πετύχουν το όνειρό τους, κάνοντας τη ζωή τους πιο “πικάντικη” και με νόημα, τότε θα δώσουν και εκείνοι τον καλύτερο εαυτό τους και απόδοσή τους θα εκτοξευτεί.
Το ίδιο φυσικά, ισχύει και στην παρούσα χρονική συγκυρία κατά την οποία η πανδημία του κορονοϊού έχει κλείσει μεγάλη μερίδα υπαλλήλων στα σπίτια τους, δουλεύοντας εξ αποστάσεως χωρίς την ανθρώπινη επαφή που είχαν παραδοσιακά με τους συναδέλφους ή και πελάτες τους προ κορονοϊού. Συνεπώς, τώρα περισσότερο από ποτέ είναι σημαντικό “το να μπορέσουμε να συναρπάσουμε τους ανθρώπους μας, να τους κάνουμε να καταλάβουν τι είναι αυτό που θα θέλαμε από αυτούς.”
Σε έρευνα που διεξήχθη το Σεπτέμβριο, οι συμμετέχοντες δήλωσαν πως “θα ήθελαν η ζωή τους να μετράει και να μπορούν στο τέλος της ζωής τους να έχουν αφήσει ένα αποτύπωμα”. Με άλλα λόγια αναζητούν ένα “νόημα” (purpose).
“Μπορώ λοιπόν να δώσω, να έχω και να δίνω νόημα; Μπορώ να έχω και να δίνω σκοπό; Ακριβώς αυτό είναι ο λόγος της ύπαρξής μας και αυτό που θα μας δίνει κατεύθυνση, είναι αυτό που μας κάνει να το αισθανόμαστε και να το ευχαριστιόμαστε. Και στο τέλος της ημέρας είναι αυτό που είναι ο ξεκάθαρος λόγος για τον οποίο σηκωνόμαστε το πρωί.”
Εταιρείες που ακολουθούν το λεγόμενο “Purposeful Leadership Model” και έχουν ηγέτες που ξέρουν να δίνουν αυτό το πολυπόθητο νόημα στους υφιστάμενούς τους, έχουν διπλάσιο τζίρο, τετραπλάσια κέρδη, 9 φορές περισσότερη δέσμευση και 10 φορές μεγαλύτερο δείκτη μέτρησης της ικανοποίησης του πελάτη, όπως προέκυψε από μεγάλη έρευνα της Linkage σε Ευρώπη και Αμερική.
“Αν λοιπόν καταφέρουμε να ονειρευτούμε, να έχουμε ένα μεγάλο όνειρο που δεν το χάνουμε εκεί στο βάθος, τότε αυτό μας βοηθάει να είμαστε καλύτεροι, να μπορούμε να ζήσουμε πιο ευχαριστημένοι και να μπορέσουμε να ζήσουμε και περισσότερο. Όσοι άνθρωποι έχουν ένα νόημα στη ζωή τους, ζουν περισσότερο.”
Αυτό που κάνουν οι “purposeful leaders” είναι να αφιερώνουν τον περισσότερο χρόνο τους για να δείξουν στους ανθρώπους τους ότι αυτό που κάνουν σαν ομάδα και σαν εταιρεία είναι σημαντικό. Επίσης, ξέρουν να ακούνε όσα εκείνοι τους λένε και βάσει αυτών προσαρμόζουν την πορεία που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Είναι ανοιχτοί σε ιδέες, προτάσεις και τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να γίνει καλύτερη η δουλειά.
“Αξίζει τον κόπο να επενδύουμε στους ανθρώπους μας γιατί συνήθως το γυρνάνε πίσω”, ανέφερε ο κ. Παπανικητόπουλος προσθέτοντας πως η συμβουλή είναι «βρίσκω χρόνο επειδή είναι πολύτιμο. Αν δεν βρω χρόνο, οι άνθρωποι μου δεν θα δώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους και τότε θα αναγκαστώ να κάνω εγώ τη δουλειά. Αυτομάτως, όμως, έτσι οι άνθρωποι μου θα αρχίσουν να δίνουν ακόμα λιγότερα και θα χάνεται ακόμα περισσότερος πολύτιμος χρόνος.”
Ακόμα και όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα και δεν υλοποιούνται οι στόχοι, σημασία έχει ο ηγέτης να απευθυνθεί στην ομάδα του όχι για να την επιπλήξει, αλλά για να ανακαλύψει τι πραγματικά φταίει και πώς θα μπορούσε ενδεχομένως εκείνος να τη βοηθήσει για να πιάσει το στόχο, ο οποίος – στην τελική – είναι και δικός του στόχος.
Ακόμα και τώρα που μεγάλο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού εργάζεται από το σπίτι, ο ηγέτης καλείται να προσπαθήσει να σκεφτεί πώς θα μπορούσε να δουλέψουν όλοι με αυτό το διαφορετικό τρόπο εργασίας και να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει να τους δώσει νόημα ακόμα και αν απλά τους βλέπει μόνο μέσα από μία οθόνη, τους ακούει από το τηλέφωνο ή επικοινωνούν με ένα απλό email. Άλλωστε, τα διαθέσιμα εργαλεία είναι πολλά και αν μη τι άλλο η πανδημία μας έχει φέρει πιο κοντά στην τεχνολογία από ποτέ.
Σε αυτό το σημείο να διευκρινιστεί πως ο ηγέτης του αύριο δε σημαίνει ότι πρέπει να είναι αρεστός και να τον αγαπούν όλοι. Το ζητούμενο είναι να βοηθάει την ομάδα του να αισθάνονται καλά, ώστε να αποδώσουν στο μέγιστο βαθμό. Καλείται να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα σεβασμού και εμπιστοσύνης (η λέξη – κλειδί) ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο που το πιθανότερο είναι ότι η ομάδα του δουλεύει από το σπίτι, συνεπώς, δεν μπορεί να τους “ελέγχει” κάθε τρεις και λίγο. Εξάλλου, αυτό θα κατέρριπτε εξ ορισμού κάθε έννοια εμπιστοσύνης.
Αυτό που χτίζει εμπιστοσύνη είναι το παρελθόν και όσα έχουν συμβεί. Προκειμένου, μάλιστα, να χτιστεί η όποια σχέση εμπιστοσύνης, είναι σημαντικό εάν κάποιες φορές ο ηγέτης κάνει λάθη, να έχει το θάρρος να τα αναγνωρίζει να και ζητάει συγγνώμη από την ομάδα του ή το άτομο που πιθανόν αδίκησε.
“Η ηγεσία είναι γνήσιο πράγμα. Εάν το αισθάνεσαι να το βγάλεις, το βγάζεις. Να προσπαθήσεις να βάλεις τους ανθρώπους σου να βελτιώνονται, να δουλεύουν με αριστεία, να σκέφτονται την εξέλιξη. Να σκέφτεστε την ανάπτυξη”, υπογράμμισε ο κ. Παπανικητόπουλος, συμπληρώνοντας:
“Μερικές φορές θα κάνω λάθη και προφανώς θα γυρίσω πίσω να τα διορθώσω. Γιατί είμαι άνθρωπος. Και αν το καταλάβουν οι άνθρωποι μου ότι πάνω απ’ όλα είμαι και εγώ άνθρωπος, ο οποίος απλά τυχαίνει να είμαι ο αρχηγός της ομάδας τους, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα έρθουν μαζί μου γιατί θα καταλάβουν ότι έχουν έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι γνήσιος.”
Εξήγησε δε πως κανείς δε γεννιέται έτοιμος ηγέτης, αλλά γίνεται στην πορεία επειδή το επιθυμεί και επειδή ξέρει να εμπνέεται από τους ανώτερούς του και να εξελίσσεται στον εργασιακό του χώρο.
“Το από που εμπνεόμαστε είναι θέμα ιεραρχικό και καταλήγει στον CEO, μια εξ ορισμού μοναχική θέση παρά το γεγονός ότι ακόμα και αυτός εμπνέεται από το ανθρώπινο δυναμικό του”. Με τη σειρά του οφείλει να εμφανίζεται και να δίνει τον παλμό και να δείχνει σε όλους πως ενδιαφέρεται για εκείνους, αλλά μετά οι προϊστάμενοι είναι εκείνοι που ζουν καθημερινά και οφείλουν να είναι δίπλα στις ομάδες τους και να βοηθούν σε ό,τι χρειαστεί.
“Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή γιατί μιλάμε για διαφορετικούς ανθρώπους στις ομάδες μας. Αλλά πρέπει όλοι να συντονιστούν για να παράξουν κοινό και συντονισμένο έργο, να βάλει ο καθένας τον εαυτό του μέσα σε αυτό που κάνει στα πλαίσια που του δίνουν οι αξίες, οι αρχές και φυσικά, οι επιδιώξεις της εταιρείας. Οι άνθρωποι που δεν είναι αφοσιωμένοι, προφανώς, δεν είναι γιατί δεν είναι ικανοποιημένοι από τους προϊσταμένους τους”, κατέληξε ο κ. Παπανικητόπουλος, ρίχνοντάς τους το μπαλάκι, ώστε να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες που θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
1 Comment
Εξαιρετικά εύστοχο!!