Τέλος οι εγγυήσεις – Tα Unit Linked ξανά στο προσκήνιο

*”Σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι σίγουρο – εκτός από το θάνατο και τη φορολογία”. Βεν. Φραγκλίνος, ένας απο τους εθνοπατέρες των ΗΠΑ

Ένας τομέας όπου η ασφαλιστική βιομηχανία μπορεί να είναι χρήσιμη στον πολίτη, είναι ο τομέας των μακροχρόνιων αποταμιεύσεων. Οι ανάγκες τις οποίες συνήθως καλύπτει η ασφαλιστική αγορά είναι αποταμιεύσεις συγκεκριμένων μακροχρόνιων στόχων όπως, εκπαιδευτική ή επαγγελματική αποκατάσταση παιδιών, συνταξιοδότηση ή και η δημιουργία εφάπαξ σε ηλικίες γύρω από τη συνταξιοδότηση.

Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα η ιδιωτική ασφάλιση σε μεγάλο βαθμό κάλυπτε τις συγκεκριμένες ανάγκες με προϊόντα που προέβλεπαν εγγύηση συγεκριμένου επιτοκίου στο απόθεμα που δημιουργούσαν. Επίσης, προέβλεπαν γνωστή εκ των προτέρων εγγυημένη σύνταξη αναλαμβάνοντας όχι μόνο τον κίνδυνο της επίτευξης του επιτοκίου, αλλά και τον κίνδυνο επιμήκυνσης, στο μέλλον, του προσδόκιμου ζωής.

Διότι όπως είναι γνωστό, σε συμβόλαια με εγγυημένο ποσό ισόβιας μηνιαίας σύνταξης, ο υπολογισμός έχει γίνει με βάση το τρέχον προσδόκιμο ζωής το οποίο αν αλλάξει προς τα πάνω, όπως προβλέπει η επιστήμη, σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις οι εταιρείες καταβάλουν ή θα κληθούν να καταβάλουν, περισσότερα χρήματα απ’ όσα έχουν εισπράξει από τους ασφαλισμένους τους.

Είναι για το λόγο αυτό που τα τελευταία δύο χρόνια, σταδιακά, οι εταιρείες σταματούν τη διάθεση συνταξιοδοτικών προγραμμάτων με δέσμευση για συγκεκριμένο ποσό μελλοντικής μηνιαίας σύνταξης.

Στην πραγματικότητα, ελάχιστες εταιρείες σήμερα στην ελληνική αγορά διαθέτουν αντίστοιχα προϊόντα.

Περισσότερες ωστόσο είναι οι εταιρείες που συνεχίζουν να διατηρούν συμβόλαια εγγυημένου επιτοκίου – και αυτές όμως έχουν μειώσει αισθητά το ύψος του τεχνικού επιτοκίου για το οποίο δεσμεύονται και ταυτόχρονα, προγραμματίζουν την σταδιακή απόσυρσή τους απο αποταμιευτικά συμβόλαια με εγγυημένη απόδοση, λαμβάνοντας υπόψη τόσο το παγκόσμιο περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων όσο και την επερχόμενη εφαρμογή του Solvency II.

H ίδια άλλωστε πρακτική, ακολουθείται σταδιακά και στα ομαδικά συνταξιοδοτικά προγράμματα, όπου όλο και μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς κατακτούν τα προϊόντα συνδεδεμένα με επενδύσεις.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το 2016 το μεγαλύτερο μέρος της ασφαλιστικής αγοράς θα διαθέτει μόνο Unit Linked συμβόλαια για μακροχρόνιες αποταμιεύσεις ή για τη συνταξιοδότηση.

Αυτό απαιτεί περισσότερη δουλειά τόσο από τις ασφαλιστικές εταιρείες όσο και απο τους Διαμεσολαβούντες, με στόχο να ενημερωθεί σωστά και πλήρως ο ασυνήθιστος σε τέτοιου είδους προϊόντα έλληνας καταναλωτής: Απο τη μια το πρώτο κύμα διάθεσης Unit Linked στο τέλος της δεκαετίας του ’90 και αρχές του ’00, έγινε με λανθασμένο τρόπο απ’ την ασφαλιστική βιομηχανία και απο την άλλη, η αναστάτωση που έχει επέλθει στο οικονομικό περιβάλλον της πατρίδας τα τελευταία χρόνια,  έχουν στερήσει απο τον έλληνα καταθέτη την δυνατότητα να έχει σωστό επενδυτικό προσανατολισμό.

Άλλη μια πρόκληση και μια δύσκολη προσαρμογή για την ασφαλιστική βιομηχανία η οποία αναγκαστικά αφαιρεί από εδώ και εμπρός τη δυνατότητα παροχής εγγυήσεων για τις αποταμιεύσεις ή τις συντάξεις των ασφαλισμένων.

Καλώς ή κακώς πρόκειται για αναγκαία κίνηση για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς.

Η σωστή χρήση των Unit Linked προϊόντων τόσο σε χρονικό ορίζοντα όσο και σε διασπορά επενδυτικού κινδύνου είναι πιθανό να μπορεί να εξασφαλίσει στον ασφαλισμένο μεγαλύτερη απόδοση απ’ ότι τα προϊόντα εγγυημένου επιτοκίου.

Ήρθε η ώρα για την ασφαλιστική βιομηχανία να πάρει το κομμάτι που της αξίζει και στις μακροχρόνιες αποταμιεύσεις – επενδύσεις.