Τέσσερα κακώς κείμενα για τους Διαμεσολαβούντες

Χρόνια προβλήματα, που αφορούν το καθεστώς εργασίας των Διαμεσολαβούντων, θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν τη νέα χρονιά, με αφορμή και την προετοιμασία για την ευρωπαϊκή Οδηγία IDD, που αφορά αποκλειστικά τις συνθήκες διανομής ασφαλιστικών προϊόντων. 

Πρόβλημα ένα, είσοδος νέων στο επάγγελμα: Κάθε νέος επαγγελματίας που μπαίνει για εκπαίδευση και μέχρι να εγγραφεί στο Επιμελητήριο, διάστημα τουλάχιστον δύο έως και τεσσάρων μηνών, είναι ανασφάλιστος, ενώ και η εταιρεία που τον εκπαιδεύει παρανομεί σε σχέση με την ασφαλιστική νομοθεσία, ακόμη και αν σε κάθε επικοινωνία του με πελάτη, ο Συντονιστής του είναι δίπλα του. Ο μόνος τρόπος για να καλυφθεί ασφαλιστικά θα ήταν η πρόσληψή του ως ασκούμενου. Αυτό που σίγουρα δεν έχει γίνει είναι να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι διαλόγου η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών, η Διαμεσολάβηση, η Εποπτεία αλλά και εκπρόσωπος της Πολιτείας, προκειμένου να συμφωνηθεί ένα πλαίσιο που και θα διευκολύνει την είσοδο νέων επαγγελματιών αλλά και θα διασφαλίζει ότι αυτό θα γίνεται νόμιμα και θα καλύπτει τις εποπτικές απαιτήσεις.

Πρόβλημα δύο, εμπορικά δικαιώματα: Ποιά είναι τα εμπορικά δικαιώματα του Διαμεσολαβητή, μετά από μία λήξη συνεργασίας με μια εταιρεία ή μετά από τυχόν αλλαγή Διαμεσολαβητή σε ισχύον συμβόλαιο ενώ ο ίδιος παραμένει στην εταιρεία;  Τα όποια δικαιώματα προμήθειας επί του χαρτοφυλακίου θα καθορίζονται από την εκάστοτε εταιρεία ή από το νόμο; Θα συνεχίσει να ισχύει η τελευταία ρύθμιση όπως αυτή διαμορφώθηκε το 1997, που απαιτεί τη συμφωνία και των δύο πλευρών προκειμένου να λυθεί μια σύμβαση; Είναι αναγκαίο να δοθούν οριστικές λύσεις ώστε να μην αντιμετωπίζονται προβλήματα και νομικές συγκρούσεις που διαρκούν χρόνια, υπό ένα νομικό καθεστώς που δεν συμβαδίζει με τις εξελίξεις της αγοράς.

Πρόβλημα τρία, διακρίσεις στη διανομή προϊόντων: προγράμματα αυτοκινήτου ή υγείας για παράδειγμα, που διατίθενται με άλλη τιμή και παροχές στο ένα δίκτυο και με άλλη τιμή και παροχές στο άλλο! Άλλη τιμή έχει το προϊόν αν προωθείται από Διαμεσολαβητή και άλλη αν προωθείται απευθείας από την εταιρεία, μέσω Ίντερνετ ή τηλεφώνου. Παράλληλα, κυρίως στα προϊόντα που προωθούνται απευθείας, παρατηρείται η παροχή ειδικών εκπτώσεων ή προνομίων, που δεν ισχύουν όταν το προϊόν προωθείται από Διαμεσολαβητή! Επιπλέον, κάποιοι Διαμεσολαβητές, έχουν το δικαίωμα να προωθούν κάποια «ειδικά πακέτα» στους πελάτες τους, ενώ  όλο το υπόλοιπο Δίκτυο, όχι – στην ίδια εταιρεία. Όλα αυτά αποτελούν αθέμιτο ανταγωνισμό, δημιουργούν δυσαρέσκεια και γκρίνια στο εσωτερικό της αγοράς, δημιουργούν σύγχυση, ανασφάλεια και δυσπιστία στους καταναλωτές.

Πρόβλημα τέσσερα, τα περίφημα “δέντρα”: ένας τρόπος διανομής ολίγον “περιθωριακός”, που παρατηρείται κυρίως στην ανάπτυξη αυτοκινήτου, αλλά όχι μόνο. Κάποιοι Διαμεσολαβητές συστήνουν άλλους διαμεσολαβητές σε εταιρείες, λαμβάνοντας για το σκοπό αυτό υπερπρομήθεια. Οι συστηνόμενοι διαμεσολαβητές δεν έχουν ωστόσο τα ίδια προνόμια (εκπαίδευσης, ανάπτυξης, αμοιβής) που έχουν αυτοί που τους σύστησαν ενώ οι εταιρείες δικαιολογούν λογιστικά την υπερπρομήθεια για υπηρεσίες π.χ. Συντονισμού (εάν ο συστήνων έχει ανάλογη άδεια). Σίγουρα εδώ χρειάζεται εκσυγχρονισμός του νόμου ώστε να εξασφαλίζεται διαφάνεια στις συμβάσεις καθώς και διαφάνεια στη σχέση δραστηριότητας – αμοιβής.