Ο κόσμος, ως προς τα επαγγελματικά του, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στους «ταγμένους» και στους «εξερευνητές». Οι πρώτοι (οι λίγοι) ξέρουν από νεαρή ηλικία τι θέλουν να κάνουν και οι συνθήκες τους ευνοούν να το ξεκινήσουν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων όμως, είναι «εξερευνητές». Πρέπει να ανακαλύψουν τι τους ταιριάζει, τι μπορούν να κάνουν καλά.
1.Η σκληρή δουλειά είναι προϋπόθεση για την επιτυχία, όμως το να ευχαριστιέται κανείς αυτό που κάνει, να αισθάνεται καλά όταν το κάνει, είναι ανάγκη. Οι πολλές ώρες δουλειάς είναι δεδομένες, κανένας επιτυχημένος επαγγελματικά άνθρωπος δεν δουλεύει λίγο. Κανένας. Όμως αν όλες αυτές τις ώρες ο επαγγελματίας ζορίζεται ψυχικά και δεν απολαμβάνει τίποτα, άρα του είναι μαρτύριο, τότε είναι καλύτερα να μην κοροϊδεύει άλλο τον εαυτό του – ότι δηλαδή κάνει το καθήκον του, δουλεύει σκληρά και άρα θα πετύχει. Ο εαυτός του ο ίδιος θα τον προδώσει και αργά ή γρήγορα η εξουθένωση, ψυχική και σωματική, θα τον κυριεύσει και αντίο επιτυχία.
Φυσικά η δουλειά δεν είναι παιχνίδι ή ψυχαγωγία. Δεν αποκλείει όμως την απόλαυση. Ο κανόνας 80/20 είναι χρήσιμος και σε αυτή τη κατηγορία: δηλαδή 80% της δουλειάς να είναι… «απολαύσιμη» και το υπόλοιπο 20% να είναι η πιο βαρετή ή «άχαρη» πλευρά της. Ένας τρόπος να το διαπιστώσει κανείς είναι: θα έκανε την ίδια δουλειά με λιγότερα χρήματα ή ακόμη και δωρεάν; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε το πιθανότερο είναι ότι βρήκε κάτι που αγαπάει να κάνει – προϋπόθεση για να αναπτύξει τα υπόλοιπα 7 χαρακτηριστικά!
Ακολούθα λοιπόν την καρδιά και όχι το «πορτοφόλι» σου. Στο τέλος, το δεύτερο θα σε ευγνωμονεί.
2. Δεύτερη προϋπόθεση για να πετύχει κανείς στις μέρες μας, είναι η απόλυτη εξειδίκευση. Η εστίαση σε ένα αντικείμενο, σε μια δουλειά. Για να πετύχει κανείς πρέπει να σκύψει πάνω από ένα πράγμα και σιγά σιγά να γίνει εξπέρ σε αυτό. Κάθε μέρα το μυαλό μας το απασχολούν δεκάδες διαφορετικά πράγματα. Όμως δεν μπορούμε να είμαστε επιτυχημένοι σε δεκάδες πράγματα. Είναι ήδη πολύ δύσκολο να πετύχει κανείς σε ένα. Για αυτό αν κανείς είναι φιλόδοξος, απαγορεύεται να είναι μοιρασμένος σε δύο τρία πεδία ή δραστηριότητες.
Χαρακτηριστικό ήταν αυτό που είχε πει ο Γουώρεν Μπάφετ: Το να βάζεις τα χρήματά σου σε πολλά πράγματα είναι επένδυση τύπου «Κιβωτός του Νώε»: στο τέλος φτιάχνεις ζωολογικό κήπο.
3. Για να επιτύχεις, πρέπει να ξεβολευτείς. Ντροπές, φόβοι, αμφιβολίες, μπορούν να σε βγάλουν εκτός πορείας στο πι και φι. Ή να σε αφήσουν στάσιμο. Πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να αντιμετωπίζει συνέχεια έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο: εσένα τον ίδιο, τις αντιρρήσεις του ίδιου του εαυτού σου: Να μην αποφεύγεις ότι σε προκαλεί, να μην κρύβεσαι από αυτά που σε δυσκολεύουν. Κάθε φορά που κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε, κάτι που μας φοβίζει ή μας δυσκολεύει, τότε έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά στην προσωπική μας εξέλιξη.
4. Αρετές όπως η δημιουργικότητα, η καλλιτεχνική φύση, η έμπνευση και η πρωτοτυπία, χρησιμοποιούνται πάρα πολύ στην τέχνη, και καθόλου στις μπίζνες. Λάθος. Ο Ντόναλντ Τράμπ είχε πει χαρακτηριστικά: «η τέχνη μου είναι να κλείνω συμφωνίες. Άλλοι μπορεί να ζωγραφίζουν εξαίσια ή να γράφουν σπουδαία ποιήματα. Εγώ κλείνω συμφωνίες, κατά προτίμηση μεγάλες. Αυτό με εμπνέει και με κάνει να αισθάνομαι δημιουργικό». Άφησε τον καλλιτέχνη ελεύθερο μέσα σου, να σκεφτεί, να παρατηρεί, να παράγει ιδέες, να βρίσκει λύσεις.
5. Εκτός από το ξεβόλεμα, η επιτυχία προϋποθέτει και διαρκή επαγρύπνιση. Κανείς δεν πρέπει να επαναπαύεται στις δάφνες του. Αντίθετα πρέπει να ψάχνει συνεχώς για το καλύτερο, τρόπους για να βελτιώσει είτε την καρριέρα, είτε το προϊόν, την υπηρεσία, το πρότζεκτ που εκτελεί. Η συνεχής βελτίωση σημαίνει να γίνεσαι καλός σε κάτι, μετά καλύτερος, και στο τέλος, ο πρώτος!
Η επανάληψη είναι κλειδί για την επιτυχία.
Δεν πειράζει να είναι κανείς κακός σε πολλά πράγματα. Αρκεί να είναι καλός σε ένα!
6. Ο περισσότερος κόσμος, κλεισμένος στον μικρόκοσμό του, νοιάζεται μόνο πώς θα λύσει τα δικά του προβλήματα. Όμως έχει σημασία να θυμάται κανείς σε ποιούς απευθύνεται και ποιούς εξυπηρετεί, ποιούς ωφελεί με τη δουλειά του. Αν αυτό ξεκαθαριστεί, τότε μπορεί να σκεφτεί κάτι μοναδικό να τους προσφέρει. Όταν το επίκεντρο φεύγει από τον εαυτό και πηγαίνει στον αποδέκτη, τότε ανοίγει ο δρόμος για την οικονομική επιτυχία.
7. Επιτυχία χωρίς αποτυχία, δεν υπάρχει. Όσοι μελετούν το φαινόμενο και έχουν ερευνήσει τις ιστορίες δεκάδων διάσημων και επιτυχημένων ανθρώπων, λένε ότι κατά βάση χρειάζονται περίπου 10 χρόνια δουλειάς προς το στόχο για να φτάσεις σε αυτήν. Χωρίς να ξεχνά κανείς ότι στην πορεία, η αποτυχία, είναι αναπόφευκτη. Είτε έχει να κάνει με λάθη, είτε με παραλείψεις, είτε με απόρριψη.
Αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι πώς την αντιμετωπίζεις. Διότι όταν συμβαίνει, η αποτυχία είναι ισοπεδωτική. Τότε μια επιλογή έχεις. Να την δει ως σχολείο, ή ως επικήδειο ακολουθία.
No comment yet, add your voice below!