Στα δίκτυα αποκλειστικής συνεργασίας, αλλά πλέον πολύ συχνά και σε κάποια δίκτυα ανεξάρτητης διαμεσολάβησης, ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος εποπτεύεται και καθοδηγείται απο τον Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων. Η αποδοχή του προσώπου που εκτελεί το ρόλο του Συντονιστή είναι ζωτικής σημασίας για την πορεία και επιτυχία του Γραφείου, των Συμβούλων και του ίδιου.
Είναι πάρα πολλοί οι τομείς στους οποίους συνεργάζονται οι δύο πλευρές όμως σε γενικές γραμμές, οι Σύμβουλοι συμφωνούν ότι θέλουν από τον Συντονιστή τους τα εξής:
1. Να παρακινεί και όχι να επιβάλλει
Η στόχευση, δηλαδή ο προγραμματισμός της παραγωγής είτε μακροχρόνιος (ετήσιος) είτε βραχυχρόνιος (μήνας ή τρίμηνο), είναι συνηθισμένη δραστηριότητα μεταξύ Συμβούλου και Συντονιστή.
Όλοι γνωρίζουμε ότι ένας στόχος για να επιτευχθεί, πρέπει να είναι επιθυμητός, να είναι “δικός μας” και να ανήκει στα “θέλω μας”. Η διαδικασία λοιπόν κάθε στοχοθέτησης πρέπει, μέσα από την παρακίνηση, να βασίζεται ακριβώς σε αυτην την μετατροπή του “θέλω του Συντονιστή” σε “θέλω του Συμβούλου” και όχι στην προσπάθεια πίεσης ή επιβολής.
Εκμαιεύοντας τις ανάγκες του Συμβούλου σε συνδυασμό με την τόνωση της αυτοπεποίθησής του και συνδυάζοντας την παραγωγικότητα με τις επιθυμίες του, ο Συντονιστής τον βοηθά όχι μόνο να αποδεχτεί το στόχο αλλά και να διαμορφώσει επιθυμία υψηλής παραγωγικότητας.
2. Να λέει “πώς να το κάνω” όχι “τι να κάνω”
Ο Σύμβουλος συνήθως δέχεται μηνύματα για το τι πρέπει να κάνει, σε πόσο χρόνο πρέπει να το κάνει και βέβαια κριτική αν δεν το κάνει. Πολύ καλύτερο από όλα αυτά είναι ν’ ακούει πρακτικές μεθόδους για την υλοποίηση των επι μέρους βημάτων που αποτελούν τα κομμάτια για την επίτευξη του συνολικού στόχου.
Η ανάγκη του για πρακτικές συμβουλές, role playing και βοήθεια στην οργάνωση του χρόνου είναι μεγάλη.
Όταν κάτι δεν υλοποιείται, πιο σημαντικό κι απ’ την κριτική είναι η παρουσίαση του πώς αλλιώς μπορούσε να το είχε κάνει.
3. Να ακούει όταν του μιλάνε
Η επικοινωνία του Συμβούλου με τον Συντονιστή του είναι πολύ συχνή και για αυτό πολλές φορές, λόγω φόρτου εργασίας ο Συντονιστής, μην έχοντας πάντα πολύ καλή πειθαρχία χρόνου, ακούει τον Ασφαλιστή του κάνοντας παράλληλα και άλλες εργασίες. Η προσοχή του αποσπάται, ζητάει συχνά επανάληψη της ερώτησης και πολλές φορές απαντά χωρίς να έχει ακούσει όλες τις πτυχές του προβληματισμού.
Είναι αυτονόητο οτι ο Σύμβουλος δεν το έχει ανάγκη αυτό. Αντίθετα, έχει ανάγκη τα όσα λεπτά του διατίθενται, να αισθανθεί ότι είναι το επίκεντρο του κόσμου για τον Συντονιστή του.
Αυτό είναι πιο σημαντικό γι’ αυτόν, πολλές φορές και από την ίδια την καθοδήγηση.
4. Να είναι τόσο συνεπής, όσο ζητάει απ’ τους άλλους
Το πρόσχημα του φόρτου εργασίας που αδιαμφισβήτητα μπορεί να έχει ο Συντονιστής, τα “έκτακτα” που προκύπτουν λόγω των αρμοδιοτήτων του, ίσως και η έλλειψη αυστηρής πειθαρχίας χρόνου, να τον κάνουν να μην είναι τόσο συνεπής προς τους Συμβούλους όσο απαιτεί από αυτούς.
Η αίσθηση όμως του δικαίου που αναπτύσσει ο Σύμβουλος και η αίσθηση των ανάλογων υποχρεώσεων που έχουν μεταξύ τους Σύμβουλος και Συντονιστής, έχουν τεράστια σημασία για την αποδοχή του Συντονιστή.
Το εύρος της συνεργασίας και των αμφίπλευρων υποχρεώσεων είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε λίγες γραμμές. Τα παραπάνω ωστόσο καλύπτουν κάποιες βασικές αρχές που είναι χρήσιμο να ακολουθεί ο Συντονιστής ασφαλιστικών συμβούλων.
Έχοντας πάντα στο μυαλό του ότι η αποδοχή και συνολικά η επαγγελματική εκτίμηση δεν μπορεί να επιβληθεί, αλλά ο μόνος τρόπος είναι να κερδηθεί.
No comment yet, add your voice below!