Ίσως έχετε ακούσει την ιστορία με τον καθηγητή που έφερε στη τάξη ένα βάζο, και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες, χαλίκια κ.λπ.
Αν όχι, την αναφέρουμε εν συντομία:
Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές του έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Πήρε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις.Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλα κοίταξε τους φοιτητές του και τους ζήτησε να του πουν αν το βάζο είχε γεμίσει. Εκείνοι απάντησαν ναι. Πήρε τότε στα χέρια του χαλίκια κι άρχισε να τα ρίχνει μέσα στο βάζο, κουνώντας το έτσι ώστε τα χαλίκια να “τρυπώσουν” σε όλα τα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις.
Στη συνέχεια, ξαναρώτησε τους φοιτητές αν το βάζο ήταν, πλέον, γεμάτο.
Εκείνοι απάντησαν πως ναι, ήταν πλέον γεμάτο.
Τότε ο καθηγητής πήρε στα χέρια του χουφτίτσες με άμμο και τις πέταξε μέσα στο βάζο. Η άμμος γλίστρησε και κάθησε σε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια.
“Τελικά τώρα είναι γεμάτο το βάζο”; ρώτησε τους φοιτητές του. “ΝΑΙ” απάντησαν εκείνοι με μια φωνή. Τότε έσκυψε κάτω από το γραφείο του και εμφάνισε μια κανάτα γεμάτη νερό.
Η κανάτα άδειασε μέσα στο βάζο και οι μαθητές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, γελώντας.
Ποιό όμως είναι, το ηθικό δίδαγμα αυτής της χαριτωμένης ιστορίας;
Μήπως ότι πάντα “χωράνε κι άλλα” στη ζωή μας; Μήπως ότι οι πέτρες είναι τα “σημαντικά” πράγματα στη ζωή όπως η οικογένεια και οι φίλοι, και η ζωή μας μπορεί να γεμίσει μόνο με αυτά;
Ίσως. Θα μπορούσε να είναι αυτό. Όμως το σημαντικότερο δίδαγμα, είναι κάτι άλλο:
Οτι αν ξεχωρίσεις και βάλεις πρώτα “τα μεγάλα”, δηλαδή τα σημαντικά (μπάλες) τότε θα υπάρξει χώρος να μπουν και όλα τα άλλα (χαλίκια, άμμος, νερό)!
Ενώ αν βάλεις πρώτα “τα μικρά”, δηλαδή τα δευτερεύοντα και τα ασήμαντα (χαλίκια, άμμος, νερό), το βάζο θα γεμίσει και δεν θα υπάρξει χώρος για τα σημαντικά!
Εν ολίγοις, αν ξοδέψεις την ώρα και την ενέργειά σου για μικρά πράγματα, δεν θα έχεις χρόνο και δύναμη για τα μεγαλύτερα και τα σημαντικότερα.
Τα πιο μικρά, θα βρουν χώρο να χωρέσουν. Το έξυπνο είναι να βάζει κανείς πρώτα τις μεγάλες μπάλες μέσα στο βάζο. Δηλαδή, τα πραγματικά σημαντικά πράγματα που πρέπει να κάνει, να τα διαλέγει και να τα προγραμματίζει σε ώρες και μέρες της εβδομάδας. Κατόπιν θα πρέπει να συμφωνεί με τον εαυτό του ότι αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα, και να θεωρήσει ως προσωπική του υποχρέωση την υλοποίησή τους.
Γιατί μέσα στην κάθε μέρα της εβδομάδας, όλα τα άλλα τα μικρά πράγματα που θα συμβούν θα χωρέσουν, όπως χώρεσε το χαλίκι, η άμμος και το νερό!
Κάνεις λοιπόν μια αξιολόγηση της δουλειάς σου, και έχεις δει ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι, τι άλλο, οι νέες τηλεφωνικές προσεγγίσεις, 10-15 την εβδομάδα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, άρα είναι το πρώτο που κλειδώνεις σε εβδομαδιαία βάση: ποιές μέρες θα κάνεις τα τηλέφωνα, και δεν το αλλάζεις με τίποτα.
Αν το κάνεις θα χωρέσουν εκείνες τις ημέρες και οι εκκρεμότητες.
Αν όμως δεν έχεις σχεδιάσει το σημαντικό και ξεκινήσεις την ημέρα με τα μικρά, είναι τόσο εύκολο να παρασυρθείς με τις εκκρεμότητες που θα συρρέουν η μια πίσω από την άλλη και να μην κάνεις τα τηλεφωνήματά σου.
Φανταστείτε τον εαυτό σας στο τέλος δύο διαφορετικών ημερών:
Πρώτα στο τέλος μιας ημέρας που έπρεπε πάση θυσία να κάνετε νέα τηλέφωνα, όμως η μέρα πέρασε σα νεράκι με χίλιες δύο άλλες μικροεκκρεμότητες, και δεν προλάβατε καν να σηκώσετε το ακουστικό.
Πώς νοιώθετε;
Φανταστείτε τώρα τον εαυτό σας στο τέλος μιας άλλης ημέρας, κατά τη διάρκεια της οποίας κάνατε όλες τις τηλέφωνικές προσεγγίσεις που θέλατε να κάνετε, και ενδιάμεσα φροντίσατε και κανα δυο άλλες μικρές ή μεγαλύτερες δουλίτσες και εκκρεμότητες.
Πώς νοιώθετε;
Δεν αξίζει τον κόπο;
Το κάθε πράγμα πρέπει να παίρνει τη θέση που του αρμόζει, που του ταιριάζει. Αλλιώς δημιουργείται στον καθένα άγχος και αίσθηση ανεπάρκειας, που μάλιστα κατά μαγικό τρόπο απλώνεται και δηλητηριάζει και κάθε άλλο τομέα της ζωής του.
Θυμηθείτε λοιπόν, “τo βάζο της ζωής”: βάλτε τα σημαντικά πράγματα πρώτα!
Υ.Σ. η ιστορία έχει και ένα δεύτερο, εξίσου σημαντικό μήνυμα – δείτε την εικόνα!
1 Comment
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!