Skip to content

Υπό κατάρρευση αεροπορικές – κολοσσοί: Σοβαρές οι επιπτώσεις στα ασφάλιστρα

Διαβάστε την πρωτοφανή θέση στην οποία βρίσκονται οι αεροπορικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο και τα πρωτόγνωρα αλυσιδωτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν – στο μάτι του κυκλώνα και οι ασφαλιστικές

Γράφει: Νικόλας Εμμανουήλ

Το μεγαλύτερο πλήγμα στην ιστορία του έχει δεχθεί φέτος ο τομέας των αερομεταφορών εξαιτίας της πανδημίας του κορονοιού. Το παγκόσμιο κλείσιμο συνόρων ανάγκασε τις αεροπορικές να καθηλώσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των αεροσκαφών τους στο έδαφος. Οι οικονομολόγοι της Διεθνούς Ένωσης Αεροπορικών Μεταφορών (IATA) κάνουν λόγο για  ζημιά που θα ξεπεράσει τα 84 δισεκατομμύρια δολάρια το 2020 και τα 15 δισεκατομμύρια το 2021.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Lufthansa, η οποία μέσα σε 65 ημέρες, από αποτελέσματα – ρεκόρ τριετίας, προσγειώθηκε ανώμαλα στην… κρατική ενίσχυση, ύψους 9 δισεκατομμυρίων δολαρίων και παρολαυτά εξετάζει σενάριο περικοπής 26.000 θέσεων εργασίας. Το ίδιο ενδεχόμενο εξετάζει και η American Airlines.

Φυσικά, δεν είναι οι μόνες. Σε όλο τον κόσμο πολλές είναι οι αεροπορικές που στράφηκαν προς τις κυβερνήσεις των χωρών που εδράζονται, αλλά και στις ασφαλιστικές εταιρείες με τις οποίες συνεργάζονται για να “σώσουν οτιδήποτε σώζεται”.  Ανάμεσα σε χρηματοδότηση, λήψη δανείων,  κρατική ενίσχυση ή ακόμα και κρατικοποίηση ακροβατούν αυτή τη στιγμή μεγάλες αεροπορικές, όπως οι Air France-KLM, Alitalia, American Airlines, Delta Airlines, EasyJet και Norwegian.

Ήδη κάποιες μικρότερους μεγέθους κήρυξαν πτώχευση, ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσες και ποιές θα ακολουθήσουν, δεδομένου, σύμφωνα με εκτιμήσεις, οτι θα χρειαστούν δύο με τρία χρόνια μέχρι να επανέλθει η κίνηση στα προ-κορονοϊού δεδομένα και μόνο αν δεν ακολουθήσει δεύτερο κύμα και κατ’ επέκταση lockdown το φθινόπωρο.

Σχεδόν 6-7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας κινδυνεύουν μόνο στην Ευρώπη, ενώ παγκοσμίως «στον αέρα» βρίσκονται περίπου 25 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, οι οποίες συνδέονται με τον κλάδο των αερομεταφορών.

Την ίδια στιγμή οι ασφαλιστικές φοβούνται ότι οι αεροπορικές δε θα πληρώσουν ασφάλιστρα με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν χρέη, ενώ ανοικτό παραμένει το ενδεχόμενο να τους ζητήσουν ακόμα και επιστροφή ασφαλίστρων εξ αιτίας της μεγάλης μείωσης του αριθμού επιβατών.

Όσο τα αεροπλάνα παραμένουν καθηλωμένα στο έδαφος, οι αεροπορικές ζημιώνονται όχι μόνο εξ αιτίας των χαμένων εισιτηρίων, αλλά και εξ αιτίας του υψηλού κόστους συντήρησης του παρκαρισμένου στόλου τους, το οποίο αναδεικνύεται σε μεγάλη πρόκληση για τους μηχανικούς και γενικότερα για το προσωπικό εδάφους, πόσο μάλιστα όταν πρόκειται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα αεροπλάνα ήταν «μαθημένα» να πετάνε σχεδόν συνέχεια και να περνούν από τους καθιερωμένους περιοδικούς ελέγχους, ενώ τώρα αεροπορικές και μηχανικοί βρίσκονται μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση αφού πρέπει να τα διατηρήσουν σε άψογη κατάσταση αν και παροπλισμένα πολλά από αυτά για περισσότερους από τρεις μήνες, ώστε όταν κληθούν να μεταφέρουν πάλι επιβάτες, να πληρούν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις ασφαλείας.

Ο κίνδυνος δε να υποστούν πιθανές ζημιές εξ αιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως ανεμοστρόβιλοι, χαλάζι είναι υπαρκτός, εκτοξεύοντας ακόμα περισσότερο τον τελικό λογαριασμό για τις ασφαλιστικές. Παραδείγματος χάρη, στην ανατολική Ασία όπου τεράστιο μέρος του στόλου των αεροπορικών εξακολουθεί να παραμένει στο έδαφος, έχει ξεκινήσει η εποχή των θερινών μουσώνων, η οποία διαρκεί μέχρι το Σεπτέμβριο, προκαλώντας μεγάλο πονοκέφαλο σε ασφαλιστικές, αεροπορικές, αλλά και στις εταιρείες που διαχειρίζονται τα αεροδρόμια αφού αρκεί ένα μεμονωμένο γεγονός για να προκληθούν ζημιές δισεκατομμυρίων, κάτι που φυσικά μπορεί να συμβεί και σε άλλα σημεία του πλανήτη.

Αν και το αεροδρόμιο είθισται να θεωρείται ένα ασφαλές μέρος για τα αεροσκάφη, παγκοσμίως, τα περισσότερα από αυτά έχουν μετατραπεί εδώ και τρεις μήνες σε τεράστια πάρκινγκ, φιλοξενώντας πολύ μεγαλύτερο αριθμό αεροπλάνων από το προβλεπόμενο. Μάλιστα, αεροσκάφη είναι παρκαρισμένα ακόμα και σε αεροδιάδρομους αφού οι προβλεπόμενες θέσεις στάθμευσης δεν αρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες, γεγονός που από μόνο του αυξάνει τον κίνδυνο να γίνει η «στραβή». Χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσοχή αφού ακόμα και παρατημένος εξοπλισμός στην πίστα μπορεί εξ αιτίας ισχυρού ανέμου να χτυπήσει αεροπλάνο, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, με την αεροπορική να αξιώνει αποζημίωση από το αεροδρόμιο και τις ασφαλιστικές να καλούνται να βγάλουν και εδώ το φίδι από την τρύπα.

“Σκουριάζουν” οι πιλότοι, συσσωρεύονται στις αποθήκες τα καύσιμα

Στα προβλήματα έρχεται να προστεθεί η διακοπή στην εκπαίδευση των πιλότων, η οποία κανονικά είναι συνεχής αφού απαιτείται να έχουν «τριβή» με το αντικείμενό τους. Υπό κανονικές συνθήκες αυτό γίνεται χάρη στους προσομοιωτές, όμως, εδώ και τρεις μήνες σε ορισμένες χώρες του κόσμου οι εγκαταστάσεις που τους φιλοξενούν είναι κλειστές ενώ ακόμα και εκεί που λειτουργούν, οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την όλη διαδικασία.

Συνεπώς, ακόμα και εάν μια αεροπορική εταιρεία θελήσει να επαναφέρει το μεγαλύτερο μέρος των δρομολογίων της, θα πρέπει πρώτα να φροντίσει οι πιλότοι της να «προπονηθούν» και πάλι μετά από τόσο καιρό απραξίας προτού βρεθούν στους αιθέρες, γεγονός που από μόνο του θα δημιουργήσει αναμονή.

«Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στην καριέρα μου κάτι παρόμοιο», δήλωσε ο επικεφαλής της Etihad Technical Operations. «Τα αεροπλάνα είναι πολύ ιδιαίτερες, πολύ πολύπλοκες κατασκευές. Δεν είναι σαν να παρκάρεις αυτοκίνητο». Εκατομμύρια χαμένα εισιτήρια, κόστος συντήρησης ακινητοποιημένου στόλου, υψηλός κίνδυνος ατυχήματος από τα εκατοντάδες παρκαρισμένα αεροσκάφη στα αεροδρόμια, κίνδυνος για ζημιές εκατομμυρίων από καταιγίδες και ισχυρούς ανέμους, είναι μόνο κάποια απο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αερογραμμές.  Η Ευρώπη έχει παρκάρει περίπου 2800 αεροσκάφη σε 210 αεροδρόμια. Στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού βρίσκονται ακινητοποιημένα κάτι περισσότερο από 2000 αεροπλάνα σε 150 διαφορετικά σημεία, ενώ η Β. Αμερική έχει στάσιμα 1600  αεροπλάνα σε 130 διαφορετικές περιοχές.  Η Μέση Ανατολή έχει παρκαρισμένα περίπου 700 αεροπλάνα σε 30 σημεία. Περίπου 8500 αεροσκάφη είναι – ή ήταν μέχρι πολύ πρόσφατα – παρκαρισμένα σε όλο τον πλανήτη. Σχεδόν 6-7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας κινδυνεύουν στην Ευρώπη και περίπου 25 εκατομμύρια παγκοσμίως, από επαγγέλματα που συνδέονται με τον κλάδο των αερομεταφορών.

Πάντως οι περισσότερες αεροπορικές θα επαναφέρουν σιγά σιγά τα δρομολόγιά τους αλλά σίγουρα όχι όλα προτού περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, μέρος του επιβατικού κοινού αντιμετωπίζει με δυσπιστία ακόμα και το ενδεχόμενο να μπει σε ένα αεροπλάνο, όπου οι απαιτούμενες αποστάσεις ασφαλείας για τις οποίες έχει ακούσει ξανά και ξανά ως μέσο προστασίας κατά του κορονοϊού, ουσιαστικά, δεν υφίστανται.

Σε μια προσπάθειά της να πείσει το κοινό πως το αεροπλάνο δε βάζει σε κίνδυνο την υγεία του, η Airbus ανέβασε στις σελίδες της στα social media ενημερωτικό βίντεο όπου εξηγεί πως όλα τα Airbus είναι εφοδιασμένα με ειδικά φίλτρα HEPA (High Efficiency Particular Air), τα οποία ανανεώνουν εξ ολοκλήρου τον αέρα της καμπίνας κάθε τρία με τέσσερα λεπτά, καθιστώντας το αεροπλάνο ένα ασφαλές μέσο μεταφοράς.

Η δυσπιστία μερίδας του επιβατικού κοινού να ταξιδέψει, η παρατεταμένη “νεκρή” περίοδος και η εξαιρετικά χαμηλή ζήτηση για τις μακρινές πτήσεις, οδηγεί πολλές αεροπορικές σε αναπροσαρμογή ή και περικοπές δρομολογίων, αποφάσεις που οδηγούν στην πρόωρη απόσυρση ορισμένων τύπων αεροσκαφών μεγάλης χωρητικότητας (π.χ. τζάμπο τζετ Boeing 747 & Airbus 380) ή άλλων παλαιών που σκόπευαν να αποσύρουν μέσα στα επόμενα χρόνια, αλλά όχι από τώρα.

Φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω είναι να έχει πέσει πάρα πολύ η ζήτηση για καύσιμα, με τα στοιχεία να κάνουν λόγο για μείωση μέχρι και 40% και τις προμηθεύτριες εταιρείες να αναγκάζονται να ανασκουμπωθούν και αυτές με τη σειρά τους με ό,τι σημαίνει αυτό για όλους τους κρίκους της αλυσίδας αφού το να συσσωρεύονται τα καύσιμα στις δεξαμενές αποθήκευσης τους κοστίζει πολύ ακριβά.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και οι κατασκευάστριες Airbus και Boeing, καθώς επίσης, όλες οι εταιρείες που κατασκευάζουν εξαρτήματα για τα αεροπλάνα. Ουσιαστικά δεν υπάρχει ζήτηση, συνεπώς, δεν θα είχε νόημα να δούλευαν στους προ-κορονοϊού ρυθμούς δεδομένου ότι η άθλια οικονομική κατάσταση των αεροπορικών έχει οδηγήσει και σε ακυρώσεις παραγγελιών.

Επιπλέον, τα εργοστάσια τόσο της Airbus όσο και της Boeing έκλεισαν εξ αιτίας του lockdown για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που πάει πίσω πολύ τη Boeing όσον αφορά και την άλλη “ανοικτή πληγή” που έχει από το 2019 και ακούει στο όνομα “Boeing 737 Max” και φυσικά, κοστίζει πολλά λεφτά στις ασφαλιστικές.

Ασχέτως κορονοϊού, ο συγκεκριμένος τύπος αεροσκάφους εξακολουθεί να είναι καθηλωμένος για περισσότερους από 15 μήνες μέχρις ότου καλυφθούν τα κενά ασφαλείας που εντοπίστηκαν στο λογισμικό που προκάλεσε τις δύο αεροπορικές τραγωδίες: στις 29 Οκτωβρίου 2018 όταν Boeing 737 Max, το οποίο ανήκε στη Lion Air, έπεσε στη θάλασσα της Ιάβας ανοικτά της Ινδονησίας και στις 10 Μαρτίου 2019 όταν αεροσκάφος της Ethiopian Airlines αυτή τη φορά συνετρίβη λίγα μόλις λεπτά μετά την απογείωσή του. Απολογισμός στα δύο αεροπορικά ατυχήματα ήταν 346 νεκροί (επιβάτες και πλήρωμα).

Το πιο αισιόδοξο σενάριο ήθελε τα Boeing 737 Max να πετούσαν ξανά τον ερχόμενο Αύγουστο, αλλά λόγω κορονοϊού, η ημερομηνία που θα δοθεί το – πολυπόθητο για τη Boeing – πράσινο φως θα αργήσει και άλλο, άγνωστο πόσο.

Δύσκολη λοιπόν – βάσει όλων των παραπάνω – η εξίσωση που καλούνται να λύσουν οι ασφαλιστικές, αφού σε εκείνες θα καταλήξει ο τελικός λογαριασμός, αναγκάζοντάς τες να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους μέχρις ότου κυκλοφορήσει στην αγορά ένα αξιόπιστο εμβόλιο κατά του κορονοϊού που θεωρείται ως η λύση για τα προβλήματα όλων των εμπλεκομένων. Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί πως αυτό αργεί ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση, τοποθετείται μέσα στο 2021.

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *