Οι αθέμιτες πρακτικές είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο στο τόσο δημοφιλές τελευταία πεδίο του bancassurance. Είναι κρίμα αγορές τόσο σοβαρές, μεγάλες και κρίσιμες για την κοινωνία όσο είναι η τραπεζική και η ασφαλιστική, να αγνοούν κάτι που θίγει τόσο μεγάλο κομμάτι τους όπως η ασφαλιστική διαμεσολάβηση.
Γράφει: Χρ. Μωράκη
Σήμερα εστάλη στα ΜΜΕ η ανακοίνωση της Εθνικής Ασφαλιστικής για την πώληση του 100% της Εθνικής Ασφαλιστικής Κύπρου στην Τράπεζα Κύπρου. Πραγματοποιούνται διάφορες συμφωνίες μεταξύ ασφαλιστικών και τραπεζών τελευταία – το γιατί σχολιάζεται από το underwriter και εδώ, ωστόσο το συγκεκριμένο άρθρο έχει και μια μεγάλη παράλειψη την οποία επιχειρούμε να καλύψουμε σήμερα.
Το άρθρο δεν αναφέρεται καθόλου στην πλευρά της Διαμεσολάβησης. Η Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος προσπαθεί χρόνια τώρα να αμβλύνει τις κακές πρακτικές που εφαρμόζουν οι τράπεζες οι οποίες πωλούν ασφαλιστικά προϊόντα, πρακτικές που όπως όλοι ξέρουμε παραβιάζουν οδηγίες και αγνοούν νομοθεσίες.
Πιο συγκεκριμένα αυτή που ορίζει ρητά ότι ο υποψήφιος ασφαλισμένος πρέπει να λαμβάνει συγκεκριμένη προσυμβατική ενημέρωση σχετικά με τα προϊόντα που έχει στη διάθεσή του ενώ προκειμένου να επιλέξει πάροχο ο νόμος λέει ότι πρέπει να του παρουσιάζονται τουλάχιστον τρεις διαφορετικές επιλογές.
Παρ’ ότι οι τραπεζικοί υπάλληλοι που πωλούν ασφαλιστικά προϊόντα είναι πλέον πιστοποιημένοι ανάλογα ως οφείλουν, αγνοούν τις άνω νομοθετημένες εντολές και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταλήγουν να υποχρεώνουν τον πελάτη τους να υπογράψει σύμβαση με την ασφαλιστική με την οποία είναι συμβεβλημένες.
Η ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικής εταιρείας είναι επιβεβλημένη και με εγκύκλιο της ΤτΕ η οποία εστάλη στις τράπεζες εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία μετά από πίεση της ΕΑΔΕ όμως ακόμη και σήμερα είναι πάμπολλες οι καταγγελίες που φτάνουν στους διαμεσολαβητές από πελάτες οι οποίοι ήδη συνεργάζονται με μια ασφαλιστική για παράδειγμα και επιθυμούν να επεκτείνουν τη συνεργασία τους συνάπτοντας εκεί και την ασφάλιση πυρός τους.
Η ΕΑΔΕ επικοινωνεί συχνά με τις τράπεζες, αναφέρει την εγκύκλιο αλλά η άλλη πλευρά τις περισσότερες φορές βρίσκει κάτι να πει – για παράδειγμα ότι η σύμβαση που τους έφερε ο πελάτης τους δεν έχει σωστό ασφαλισμένο κεφάλαιο.
Εκεί που έχει φουντώσει πραγματικά το θέμα με τις αθέμιτες πρακτικές και τις καταγγελίες που ενίοτε τις συνοδεύουν είναι στην επαρχία. Το γιατί δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Οι επαρχιακές κοινωνίες είναι πιο κλειστές και οι περισσότεροι γνωρίζονται προσωπικά – γεγονός που δυσκολεύει τον ήδη ευάλωτο απέναντι στην τράπεζα δανειολήπτη ο οποίος το τελευταίο που θέλει είναι να έρθει σε αντιπαράθεση με τον χρηματοδότη του.
Οτι τα άνω συνιστούν αθέμιτο ανταγωνισμό είναι δεδομένο. Το ερώτημα παραμένει γιατί τόσα χρόνια αυτοί που έχουν τη δύναμη να παρέμβουν και να βάλουν όρια ώστε να εκλείψει το φαινόμενο, δεν το κάνουν. Μήπως γιατί οι επόπτες των ασφαλιστικών είναι ίδιοι με τους επόπτες των τραπεζών; Πραγματικότητα που φέρνει στο νου το λύκο που φυλάει τα πρόβατα;
Και τώρα, που η υποχρεωτική ασφάλιση προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και ο νόμος επιβάλλει όλες τις επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 500 χιλιάδων ευρώ να ασφαλίζονται έναντι φυσικών καταστροφών, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα;
Όλοι ξέρουμε ότι οι επιχειρήσεις κινούνται με δάνεια. Μήπως είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουν μεγάλη πίεση από τους δανειστές τους για την ασφαλιστική με την οποία πρέπει να συνάψουν την νέα αυτή υποχρεωτική ασφάλιση; Είναι αυτό δίκαιο; Οι εγκύκλιοι και οι νόμοι δεν αφορούν όλους όσους στους οποίους απευθύνονται; Η μόνο κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να τους τηρούν και κάποιοι άλλοι είναι υπεράνω;
Το ΕΕΑ πολύ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι οι αναφορές που φθάνουν στα γραφεία του για παραβίαση των κανόνων αντιμετώπισης του πελάτη από τραπεζικούς “πληθαίνουν ανησυχητικά” και οδηγούν στο να υπάρξει μια πιο ενδελεχή προσέγγιση του θέματος. Για το σκοπό αυτό ανέλαβε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει την πλατφόρμα insurance@eea.gr στην οποία καλεί τους διαμεσολαβητές να καταγράφουν ό,τι περιστατικό γνωρίζουν προκειμένου να προσδιοριστεί το μέγεθος του φαινομένου και η ουσία του και επ’ αυτού να υπάρξει ευρεία και συνολική παρέμβαση. Σήμερα η ΕΑΔΕ είχε συνάντηση με το ίδιο θέμα.
Εννοείται ότι όπως οι τράπεζες πωλούν ασφαλιστικά προϊόντα έτσι και οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές πωλούν προϊόντα U/L. Ωστόσο στην δραστηριότητά τους αυτή δεν παραβιάζουν κανόνες και νόμους, δεν υπερβαίνουν δηλαδή τα εσκαμμένα, δεν ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια. Κανείς δεν είναι αντίθετος στο να συνεργάζονται ασφαλιστικές και τράπεζες, ακόμη και στο να αγοράζουν οι τράπεζες ασφαλιστικές, όπως το βλέπουμε να συμβαίνει. Όμως οι αθέμιτες πρακτικές είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο και είναι κρίμα αγορές τόσο σοβαρές, μεγάλες και κρίσιμες για την κοινωνία να αγνοούν κάτι που θίγει τόσο μεγάλο κομμάτι τους όσο είναι η ασφαλιστική διαμεσολάβηση.
No comment yet, add your voice below!