Ο Οκτώβριος είναι μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού και η 25η Οκτωβρίου ειδικά αφορά όλες τις γυναίκες, καθώς είναι η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του Καρκίνου του Μαστού. Σε αυτή τη σημαντική ημέρα, θέλουμε να μοιραστούμε μια προσωπική ιστορία μιας γυναίκας που αντιμετώπισε την ασθένεια: την ιστορία της Γιάννας, ασφαλισμένης στην Eurolife FFH, που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού στα 33 της χρόνια.
Επαρκής πρόσβαση σε ποιοτικές ιατρικές υπηρεσίες και θετική ψυχολογία στο οπλοστάσιο των γυναικών ενάντια στη νόσο.
Αν είσαι γυναίκα, είναι πολύ πιθανό να έχεις σκεφτεί τον καρκίνο του μαστού. Είτε από κάποιο μέλος της οικογένειάς σου ή κάποια φίλη που έχει νοσήσει, είτε σε συζητήσεις με τον γιατρό σου στις τακτικές επισκέψεις και ελέγχους για την υγεία σου. Μπορεί ακόμα να έχεις νοσήσει και η ίδια και να γνωρίζεις από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτή η ασθένεια.
Ο καρκίνος του μαστού είναι μία από τις πιο διαδεδομένες μορφές καρκίνου και υπολογίζεται ότι επηρεάζει 1 στις 8 γυναίκες σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη χώρα μας, αναφέρονται κάθε χρόνο 6.000 νέες περιπτώσεις ενώ το 85% των γυναικών που εμφανίζουν καρκίνο του μαστού δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό.
Η νόσος έχει διάφορα αίτια εκδήλωσης, όπως είναι η κληρονομικότητα (ο κίνδυνος είναι σχεδόν διπλάσιος αν κάποια συγγενής α’ βαθμού έχει διαγνωστεί), αλλά και οι γενετικές μεταλλάξεις που οφείλονται στον σύγχρονο τρόπο ζωής (κακή διατροφή, κάπνισμα, στρες, κλπ.)
Ο Οκτώβριος είναι μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού και η 25η Οκτωβρίου ειδικά αφορά όλες τις γυναίκες, καθώς είναι η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του Καρκίνου του Μαστού.
Σε αυτή τη σημαντική ημέρα, θέλουμε να μοιραστούμε μια προσωπική ιστορία μιας γυναίκας που αντιμετώπισε την ασθένεια: την ιστορία της Γιάννας, ασφαλισμένης στην Eurolife FFH, που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού στα 33 της χρόνια.
Μια προσωπική ιστορία
«Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2016 όταν κάτι ψηλάφησα στο στήθος μου, τυχαία, βλέποντας τηλεόραση. Ραντεβού με μαστολόγο, και επιτόπου δείγμα 10 το βράδυ με το δείγμα στο χέρι μου για το νοσοκομείο “Αγ. Σάββας”.
Διάγνωση: καρκίνος.
Ψέματα. Ακούω την ιστορία κάποιου άλλου.
Μα δεν έχει περάσει καρκίνο κανένας στην οικογένεια μου.
Κάποιο λάθος έχει γίνει, δεν είναι για μένα. Κλάμα.
Εγώ είμαι. Γιατί σε μένα; Γιατί όχι;
Άρνηση, αποδοχή, και πάλι άρνηση, έτοιμη για κάτι που δεν ξέρω ακριβώς και ταυτόχρονα ανέτοιμη.
Κυκλώνας.
Πληθώρα αντιφατικών σκέψεων και συναισθημάτων για ένα ταξίδι που πρώτα έπρεπε να αποδεχτώ ότι με αφορά, ταυτόχρονα όμως δεν γνώριζα ακριβώς το «πού» και το «πώς». Ήξερα μόνο ότι έπρεπε να είμαι θετική!
Από τη διάγνωση στη θεραπεία, διένυσα μια περίοδο όπου ήθελα όλα να γίνονται λίγο πιο εύκολα, να μην συναντώ πολλές δυσκολίες και περιορισμούς και να λειτουργώ απροβλημάτιστα. Όλο μου το «είναι» ήταν τόσο απορροφημένο σε αυτό που μου συνέβαινε, προσπαθώντας να το αφομοιώσω και να διατηρήσω την ψυχολογία μου και τη θετικότητα μου, προσηλωμένη στο στόχο μου: να γίνω καλά.
Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο, άνοιξε ένας κύκλος απαιτούμενων θεραπειών με στόχο την ίασή μου, ο οποίος ήταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό συνδεδεμένος και με ένα δυσβάσταχτο οικονομικά πακέτο.
Στο δικό μου ταξίδι, στάθηκα τυχερή μιας και είχα ιδιωτική ασφάλεια υγείας στην Eurolife FFH. Δεν αγχώθηκα για το πώς θα ανταπεξέλθω οικονομικά και αυτό για εμένα ήταν πολύ σημαντικό στην ψυχολογία μου και στα επίπεδα στρες.
Μπόρεσα να αποφασίσω ελεύθερα, χωρίς οικονομικούς περιορισμούς, για τους θεράποντες ιατρούς μου, σε όλα τα στάδια της θεραπείας μου. Μπόρεσα να ξεκινήσω το πλάνο θεραπείας μου χωρίς λίστα αναμονής (ποιος άλλωστε μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι δεν θα ήταν μοιραία μια αναμονή;). Εκτέλεσα τις χημειοθεραπείες μου σε ένα περιβάλλον που δεν θα πω «Ένιωθες ότι δεν έχεις κάτι» αλλά σίγουρα «δεν σου θύμιζε αυτό που έχεις». Ακόμα και οι ακτινοθεραπείες μου εκτελέστηκαν καθημερινά με την απαιτούμενη χρονική συνέπεια, χωρίς αναμονές ή βλάβες σε μηχανήματα.
Η έλλειψη οικονομικού άγχους, η ελεύθερη βούληση στην επιλογή -με ατομικά κριτήρια- της ογκολόγου και της χειρουργού, τις δύο γυναίκες που μου έσωσαν τη ζωή, αλλά και το γεγονός ότι σε κάθε στάδιο θεραπείας βρισκόμουν σε ένα θετικό περιβάλλον, με βοήθησαν να διατηρήσω αρκετά υψηλά επίπεδα θετικής ψυχολογίας (δεδομένων των συνθηκών). Αυτή η θετική ψυχολογία μου μπόρεσε να με βοηθήσει να συνεχίσω με τις απαραίτητες προσαρμογές τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς μου και να συνεχίσω να πηγαίνω στη δουλειά μου, και με υπομονή και στωικότητα να φτάσω στο σήμερα.
Θεωρώ ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες δημιούργησαν μια αλληλουχία θετικών συνθηκών, όπου η μία βοηθούσε την άλλη, και όλες μαζί συνέβαλαν στο σήμερα: 5 χρόνια μετά να είμαι καλά και ευγνώμων.»
Η διάγνωση με καρκίνο του μαστού φέρνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή μιας γυναίκας. Φέρνει αβεβαιότητα, άγχος και φόβο, αλλά δεν ισούται με μια θανατική ποινή. Η ιατρική εξελίσσεται διαρκώς και οι θεραπείες γίνονται όλο και πιο στοχευμένες.
Η αξία της πρόληψης όμως παραμένει μεγάλη, καθώς ο χρόνος είναι σύμμαχος στην έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου και στη μείωση του ρίσκου επανεμφάνισης. Οι τακτικές προληπτικές εξετάσεις, η ενημέρωση για τα πιθανά συμπτώματα και η επαρκής πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες αποτελούν το οπλοστάσιο των γυναικών σε αυτή την ουσιαστική μάχη.
Ακούγοντας τις γυναίκες που έχουν νοσήσει και μαθαίνοντας τις εμπειρίες τους, μπορούμε όλοι να μάθουμε περισσότερα και να προστατευτούμε πιο αποτελεσματικά εάν ο καρκίνος χτυπήσει την πόρτα της οικογένειάς μας.
(Αναδημοσίευση από το blog της Eurolife FFH)
No comment yet, add your voice below!