Skip to content

Eurolife FFH: Στηρίζει την προσπάθεια για (αληθινή) ισότητα των δύο φύλων

Αναμενόμενα όσο και απογοητευτικά, ήταν τα συμπεράσματα για τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία και τα οποία προήλθαν απο έρευνα που πραγματοποίησε το νεοσυσταθέν Κέντρο Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα (ΚΕΜΕΦΙ), με την βασική υποστήριξη της Eurolife FFH.

Ρεπορτάζ: Χριστίνα Μωράκη

Το Κέντρο αυτό δημιουργήθηκε πρόσφατα με πρωτοβουλία της βουλευτή Ν.Δ. Α’ Αθηνών Όλγας Κεφαλογιάννη, πλέον και Προέδρου Δ.Σ. του ΚΕΜΕΦΙ, και μια από τις πρώτες δράσεις του είναι η έρευνα που ανέθεσε στη γνωστή εταιρεία ερευνών MRB με την πολύτιμη υποστήριξη της Eurolife FFH. Τα συμπεράσματα για τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία παρουσιάστηκαν τη Δευτέρα στο αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακροπόλεως.

Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, Όλγα Κεφαλογιάννη

Ο Πρόεδρος και CEO της Eurolife ήταν εκεί, μαζί με τους Όλγα Κεφαλογιάννη, Δημήτρη Μαύρο, Διευθύνοντα Σύμβουλο της MRB, τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά και τις Μαρίνας Οικονόμου – Λαλιώτη, Καθηγήτρια Ψυχιατρικής, και Βασιλική Λαζαράκου, προέδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Η έρευνα δεν θα μπορούσε να ήταν πιο επίκαιρη μιας και η έξαρση των γυναικοκτονιών, το κίνημα METOO, η πρόσφατη απόφαση για τις αμβλώσεις στην Αμερική, αλλά και στην Πολωνία, δείχνουν ότι όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς η θέση της γυναίκας δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς εν έτη 2022.

Ενδιαφέρον είχε η εισαγωγική παρέμβαση του Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου, ο οποίος δήλωσε σχετικά:

“Υπάρχει τελικά ισότητα; Μιλάμε για ισότητα, αλλά έχουν τελικά τις ίδιες ευκαιρίες οι γυναίκες και οι άνδρες; Μπορούν να κάνουν τα ίδια όνειρα οι γυναίκες όπως εμείς, για τη διαδρομή τους στη ζωή και στην κοινωνία; Νομίζω πως όχι, νομίζω πως πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ακόμα προς αυτή την κατεύθυνση. Για αυτό με πολύ μεγάλη χαρά, στηρίζουμε την ιδέα της Όλγας Κεφαλογιάννη και του ΚΕΜΕΦΙ, ενός κέντρου ερευνών που θα μελετήσει σε βάθος τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία, με σκοπό να προωθήσει προτάσεις και παρεμβάσεις στην Πολιτεία. Φυσικά, σκοπός πρώτα είναι να βρούμε που πρέπει να πάμε και τι πρέπει να γίνει για να φτάσουμε εκεί, όχι μόνο ως κοινωνικές ομάδες αλλά και ως άτομα, ακόμη και ως εταιρικές οντότητες.

Στην Eurolife στηρίζουμε έμπρακτα την ισότητα και τη συμπερίληψη, δεν είμαστε βεβαίως εκεί που πρέπει, ωστόσο γυναίκες κατέχουν πολύ υψηλές θέσεις εργασίας και κάνουν εξαιρετική δουλειά σε αυτές. Σημασία έχει να ξέρεις που βρίσκεσαι, να ενημερώνεσαι, να συμβουλεύεσαι, προκειμένου να βρεθείς στη θέση που πρέπει, ώστε μία μέρα να μπορούμε να πούμε ότι πράγματι υπάρχει ισότητα, και έρευνες σαν κι αυτή που θα παρουσιαστεί σήμερα δεν θα χρειαστεί να ξαναγίνουν.

Το λόγο πήρε η κ. Κεφαλογιάννη, η οποία παρουσίασε τη σημαντική δράση του Κέντρου. Οι προκλήσεις είναι τεράστιες για τη θέση της γυναίκας τη στιγμή που μιλάμε, είπε η κ. Κεφαλογιάννη, υπάρχει αύξηση της έμφυλης βίας από την έναρξη της πανδημίας, πρέπει ν’ ανοίξουμε έναν ουσιαστικό διάλογο, να λάβουμε πρωτοβουλίες, να κινητοποιηθούν δυνάμεις, από αυτό προήλθε και η ιδέα της ίδρυσης του ΚΕΜΕΦΙ ως αυτόνομη μονάδα.

Το Κέντρο Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα (ΚΕΜΕΦΙ) δημιουργήθηκε με το όραμα να προωθήσει τη γνώση και τον προβληματισμό για τα μεγάλα ζητήματα του φύλου και της ισότητας, μέσω διαβουλεύσεων, ερευνών, κατάρτισης και συμβουλευτικών υπηρεσιών.

Δυστυχώς, είπε, η ισότητα των δύο φύλων δεν επαληθεύεται θεσμικά, στην πραγματική ζωή έχουν γίνει πολύ μικρά βήματα. Η ισότητα ή μη ανάμεσα στο αγόρι και το κορίτσι είναι κάτι που διαμορφώνεται μέσα στην οικογένεια και βλέπουμε ότι ακόμα και στις νεότερες γενιές υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση ανάμεσα στα δύο φύλα. Ακόμα ισχύουν στεγανά με βάση το φύλο, τα οποία αργότερα μεταφέρονται στην γυναικεία υποεκπροσώπηση στην κοινωνία. Δυστυχώς, ακόμα και στις μέρες μας ηγεσία σημαίνει άνδρας, για να μην μιλήσουμε για την πολιτική εξουσία, η οποία είναι καθαρά ανδρική υπόθεση, οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται και στην κυβέρνηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση και δυστυχώς τα αντανακλαστικά της Πολιτείας είναι αδρανή. Δεν υπάρχει ουσιαστική πολιτική πρόληψης και καταστολής τουλάχιστον των φαινομένων έμφυλης βίας, γι’ αυτό και η δράση είναι μονόδρομος, κατέληξε η κ. Κεφαλογιάννη.

Τα ευρήματα της έρευνας, τα οποία παρουσίασε στη συνέχεια ο κ. Μαύρος, λένε τη δική τους ιστορία. Η ισότητα είναι παραπλανητική και εικονική, ξεκίνησε την παρουσίασή του ο Διευθύνων Σύμβουλος της MRB, η νοοτροπία της κοινωνίας με βάση την έρευνα που προηγήθηκε δεν έχει αλλάξει ριζικά. Τα στερεότυπα συνεχίζονται, οι γυναίκες πρέπει να ανταπεξέλθουν ταυτόχρονα σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους για να αποδείξουν την αξία τους. Ακόμη και στις μέρες μας, οι γυναίκες χρειάζεται να αποδείξουν την αξία τους. Το φύλο, ακόμη και εν έτη 2022, περιορίζει τις επιλογές, τα όνειρα, τη διαδρομή και την πορεία των γυναικών.

Κάποια νούμερα της έρευνας είναι χαρακτηριστικά, 60% δήλωσαν ότι υφίστανται διακρίσεις εντός της οικογένειάς τους και ένα 74% δήλωσε ότι έχει δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση ή βία στο χώρο εργασίας. Δεν υπάρχει ίση μεταχείριση στο χώρο εργασίας και οι ευκαιρίες για να πάνε μπροστά οι γυναίκες, να πάρουν προαγωγή ή αύξηση είναι ελάχιστες.

Οι αιτίες είναι τα πρότυπα στην οικογένεια και η αίσθηση ατιμωρησίας που κυριαρχεί στα θύματα. Από την άλλη οι άνδρες έχουν συχνά την πεποίθηση ότι οι σύζυγοι και οι σύντροφοι τους ανήκουν. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έχουν μεγαλώσει στην ελληνική κοινωνία, αυτό είναι το πρόβλημα. Τα φαινόμενα αυτά θα διαιωνίζονται όσο οι γυναίκες δεν μιλούν γιατί φοβούνται ή ντρέπονται, τόνισε ο κ. Μαύρος.

Τα ευρήματα της έρευνας θα τα βρείτε στο τέλος του κειμένου αναλυτικά, όμως ενδιαφέρον έχει εδώ να παραθέσουμε κάποια από τα λεγόμενα της Μαρίνας Λαλιώτη, Καθηγήτριας Ψυχιατρικής:

Η σύγχρονη γυναίκα καλείται να συνδυάσει πολλούς ρόλους, οι μελέτες έχουν δείξει ότι, όσον αφορά τον ελεύθερο χρόνο μέσα σε μία οικογένεια που εργάζονται και ο πατέρας και η μητέρα, ο πατέρας έχει ελεύθερο χρόνο 40 ώρες την εβδομάδα και η μητέρα μόλις 13. Μάλιστα οι γυναίκες αισθάνονται ενοχές να ζητήσουν περισσότερο χρόνο για τον εαυτό τους, ενώ όσες απασχολούνται σε θέσεις καριέρας, καταλήγουν να δουλεύουν 12 ώρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες να τις διαθέτουν στην οικογένεια, “κλέβοντας” από τον ύπνο τους!

Αποτέλεσμα αυτών των θλιβερών στατιστικών είναι η κατάθλιψη. Η κατάθλιψη, όπως όλοι ξέρουμε, είπε η κ. Λαλιώτη, προτιμά τις γυναίκες, είναι δύο φορές πιο συχνή στις γυναίκες από τους άνδρες και έχει αποδειχθεί ότι μία στις πέντε θα υποφέρει από κλινική κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της ζωής της. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030 η κατάθλιψη θα είναι η πιο συχνή νόσος των γυναικών στο Δυτικό κόσμο. Οι αιτίες μπορεί να είναι βιολογικές, όπως ορμονικές μεταβολές, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση κλπ, αλλά είναι και ψυχοσωματικές, έχουν να κάνουν με το ισχυρό στρες που βιώνουν οι γυναίκες, οι οποίες καλούνται να ανταπεξέλθουν σε πολλαπλούς ρόλους και σε ένα “βουνό” ευθυνών.

Ταυτόχρονα υπάρχει έλλειψη κοινωνικών υποστηρικτών συστημάτων. Η γυναίκα καλείται να είναι υπεράνθρωπος μέσα στην κοινωνία και μέσα στην οικογένειά της και όταν αυτό δεν το καταφέρνει όσο τέλεια περιμένουν οι άλλοι από εκείνη, υφίσταται πολύ συχνά αρνητική κριτική από τον περίγυρο, αλλά και από τον ίδιο της τον εαυτό. Μην ξεχνάμε ότι η γυναίκα πάνω απ’ όλα παραμένει πάντα πρώτα μητέρα και όταν οι υπόλοιποι ρόλοι της δεν την αφήνουν να ανταπεξέλθει όπως εκείνη θα ήθελε, αισθάνεται τύψεις και ενοχές. Μπορεί να κέρδισε ως ένα βαθμό ανεξαρτησία, αλλά ταυτόχρονα πλήρωσε με το νόμισμα της εξουθένωσης, πνευματικής και ψυχολογικής, είπε η κ. Λαλιώτη.

Οι προσδοκίες από τη σύγχρονη γυναίκα είναι υψηλότατες, αλλά είναι μη ρεαλιστικές με αποτέλεσμα η γυναίκα να καταφεύγει στην αυτοϋποτίμηση, στη ματαίωση και τελικά στην κατάθλιψη.

Βέβαια, η γυναίκα του σήμερα κάνει επιλογές αδιανόητες για τη γυναίκα του χθες, μόνο βιολογικά μοιάζουν, όμως μένει ακόμα να κατακτήσει το δυσκολότερο δικαίωμα. Αυτό του να μην είναι τέλεια σε όλα, να μπορεί να είναι αληθινή και να μπορεί να είναι ο εαυτός της, κατέληξε η κ. Μαρίνα Λαλιώτη.

Η κ. Βασιλική Λαζαράκου, πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, είπε χαρακτηριστικά ότι οι γυναίκες σε διοικητικές θέσεις σε ιδιωτικές εταιρείες αποτελούν μόνο το 15% και γενικότερα οι γυναίκες που έχουν θέσεις ευθύνης στην Ελλάδα σε εταιρικά διοικητικά συμβούλια αποτελούν μόλις το 11%. Ωστόσο, το υψηλό μορφωτικό γυναικείο επίπεδο υπολογίζεται στο 37%, κάτι που είναι πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και πάνω από τον μέσο όρο των ανδρών, κάτι που αποδεικνύει περίτρανα το περίφημο “γυάλινο ταβάνι”, δηλαδή την αόρατη διάκριση ενάντια στις γυναίκες. Η κ. Λαζαράκου υπενθύμισε βεβαίως ότι από τον Ιούλιο του 2021 στα διοικητικά συμβούλια των εισηγμένων εταιρειών επιβάλλεται γυναικεία ποσόστωση 25% σύμφωνα με τον νόμο. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει, πρέπει να βοηθήσουμε την Πολιτεία ν’ αλλάξει ο τρόπος αντίληψης των γυναικών, αυτό ξεκινάει από την οικογένεια και το σχολείο.

Η Όλγα Κεφαλογιάννη υποσχέθηκε ότι η παρούσα έρευνα είναι μόνο η αρχή και κλείνοντας η ίδια την εκδήλωση ευχαρίστησε ιδιαίτερα τη Eurolife και τον Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου “γιατί κατάλαβαν την ανάγκη και προσέφεραν πολύ περισσότερα απ’ αυτά που απαιτούσε ο ρόλος τους”.

Βασικά ευρήματα της έρευνας:

  • Ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία σήμερα προβάλλεται ως πολυσύνθετος και απαιτητικός, ενώ αναγνωρίζεται ομόφωνα πως τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει αρκετά βήματα προόδου σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην Ελληνική κοινωνία.
  • Ωστόσο, η θέση ισχύος που κατέχει το ανδρικό φύλο αντανακλά τις προκαταλήψεις και τις ανισότητες που βιώνει το γυναικείο κοινό. Οι γυναίκες αισθάνονται πως πρέπει να διανύσουν ακόμα πολύ δρόμο ώστε να κατακτηθεί η πραγματική ισότητα.
  • Κάτι τέτοιο εντοπίζεται και στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, με την πολιτική εξουσία στην Ελλάδα να παραμένει κυρίαρχα ανδρική. Καταγράφεται μειωμένη παρουσία των γυναικών τόσο στα ψηφοδέλτια, όσο και στις δομές λήψης πολιτικών αποφάσεων. Θετικά αντιλαμβάνεται ωστόσο η πλειοψηφία της κοινής γνώμης το γεγονός ότι μια γυναίκα κατέχει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας (85,4%). Σε αντίστοιχα πλειοψηφικά ποσοστά επίσης, οι πολίτες δηλώνουν ότι θα ήθελαν να εκλεγεί μια γυναίκα για Πρωθυπουργός της χώρας (84,6%).
  • Ιδιαίτερα έντονο θεωρεί το πρόβλημα της έμφυλης βίας 1 στις 2 γυναίκες (46%), δηλαδή της βίας εναντίον των γυναικών, ενώ 10,7% των γυναικών δηλώνουν ότι οι ίδιες έχουν υπάρξει θύματα έμφυλης βίας και 10,3% έχουν βιώσει βία στο στενό περιβάλλον.  
  • Ένα άλλο σημαντικό θέμα αποτελεί η παρενόχληση στον χώρο εργασίας, η οποία συχνά αποσιωπάται υπό τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής. Το 12,2% των εργαζόμενων γυναικών έχουν παρατηρήσει περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης εσωτερικά στην εργασία τους κατά των γυναικών.
  • Εν κατακλείδι, η Μέση Ελληνίδα φαίνεται να προσπαθεί να «ξεφύγει» από το «κολλώδες πάτωμα» (δυσκολιών και στερεοτύπων σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας), ενώ οι «ισχυρές» γυναίκες καλούνται να «σπάσουν» τη «γυάλινη οροφή» (μέχρι πού μπορεί μια γυναίκα να φτάσει).

Κεντρική Φωτό: από τα αριστερά Δημήτρης Μαύρος, Διευθύνων Σύμβουλος MRB, Όλγα Κεφαλογιάννη, Πρόεδρος Δ.Σ. του Κέντρου Μελετών Πολιτικής για το Φύλο και την Ισότητα, Βουλευτής Ν.Δ. Α’ Αθηνών, Γιώργος Κουβαράς, Δημοσιογράφος, Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της Eurolife FFH, Μαρίνα Οικονόμου – Λαλιώτη, Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Βασιλική Λαζαράκου, Πρόεδρος Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *