Skip to content

O τρόπος να παίρνεις αυτό που σου αξίζει

Νοιώθεις συχνά ότι οι άλλοι σε παραβλέπουν ή αγνοούν την άποψή σου, αυτά που έχεις ανάγκη, αυτά που τους ζητάς;

Δυσκολεύεσαι να “περάσεις το δικό σου” στη δουλειά ή στο σπίτι σου;

Αισθάνεσαι πολλές φορές ότι οι άλλοι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη σου ή τη φιλία σου;

Χάνεις εύκολα την υπομονή σου, θυμώνεις συχνά, με αποτέλεσμα στο τέλος να “βγαίνεις από κάτω” και να κατηγορείσαι για “επιθετικότητα;”

Αν ναι, τότε, σύμφωνα με τους ειδικούς, έχεις “πρόβλημα διεκδικητικότητας”. Αν το ξεπεράσεις, τότε αυτόματα θα βελτιωθεί η επαγγελματική και οικογενειακή σου ζωή, θα ανέβει η αυτοεκτίμησή σου, θα νοιώθεις δυνατός και ικανός και όχι ανήμπορο θύμα των καταστάσεων.

Πώς θα το ξεπεράσεις; Είναι θέμα τεχνικής. Συχνά δεν είναι ότι οι άλλοι δεν θέλουν να κάνουν αυτό που τους ζητάμε, δεν μας εκτιμούν ή αγαπούν και δεν θέλουν να μας ευχαριστήσουν.

Είναι πως δεν ξέρουμε πως να ζητήσουμε ή εκφράσουμε αυτό που θέλουμε,

α) ξεκάθαρα και άφοβα, ώστε να γίνουμε πλήρως αντιληπτοί

β) χωρίς να γίνουμε επιθετικοί, εκνευριστικοί, άδικοι και κυρίως, χωρίς να κριτικάρουμε ή προσβάλλουμε τον άλλον.

Από την άλλη, και στις προσωπικές σχέσεις και στη δουλειά, αργούμε ίσως να πούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε ή πιστεύουμε, όπως αργούμε να ζητήσουμε αυτό που νομίζουμε ότι μας ανήκει – προκειμένου να γίνουμε αρεστοί, να μην προκαλέσουμε αντιπαραθέσεις και θεωρηθούμε μετά “προβληματικοί” κ.λπ κ.λπ.

Έτσι, καταλήγουμε να δείχνουμε υπερβολική υποχωρητικότητα και συγκατάβαση, ανοίγουμε τα “όριά” μας, δίνουμε περισσότερα από όσα μπορούμε και μετά έρχεται μια ωραία μέρα που συνειδητοποιούμε ότι οι άλλοι δεν μας λαμβάνουν και τόσο υπόψη τους και δεν γινόμαστε και τόσο “ακουστοί” όταν μιλάμε ή εκφράζουμε μια άποψη.

Τότε, αισθανόμαστε την αδικία να μας πνίγει, γιατί εμείς έχουμε υποχωρήσει εκατό φορές και ο άλλος παρατηρούμε τώρα ότι δεν υποχωρεί , ούτε μια!

Το μυστικό είναι εξαρχής να εκφράζουμε ανάγκες και δυσαρέσκειες, γιατί αλλιώς, υποσυνείδητα, είναι σαν να δίνουμε στον άλλον πάσο “ελευθέρας βοσκής”.

Είναι δυνατόν να μη το χρησιμοποιήσει;

Όμως, όπως είπαμε και παραπάνω, είναι άλλο να είσαι διεκδικητικός και άλλο επιθετικός. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι λεπτή, αλλά η επίδραση στο αποτέλεσμα τεράστια.

Το άγχος, η αγωνία, η κριτική, η ειρωνεία και η κοροϊδία ΔΕΝ μπορούν να συνυπάρξουν με την διεκδίκηση.

Διότι ο άλλος με το που θα αισθανθεί ένα από τα παραπάνω κλείνει αυτόματα τον δέκτη και ότι και να λέμε πολύ απλά, αρνείται να το ακούσει.

Εάν θέλεις να ανταποκρίνονται οι άλλοι στις ιδέες και ανάγκες σου, τότε πρέπει να λες αυτό που θες με τρόπο που θα τους κάνει να ανταποκριθούν.

Κάποιες συμβουλές για αυτό είναι:

1) Μην γίνεσαι επιθετικός. Για να μην θεωρηθείς επιθετικός όταν ζητάς κάτι ή εκφράζεις άποψη:

  • να προσέχεις να μην κριτικάρεις, προσβάλεις, κοροϊδεύεις, υποτιμάς, ειρωνεύεσαι, μειώνεις, γελοιοποιείς τον άλλον. Μην ασκείς κριτική στο πρόσωπο, αλλά μόνο στη συμπεριφορά.
  • όταν ο άλλος κάνει κάτι από αυτά, να προσπαθείς να διατηρείς την ψυχραιμία σου. Άμα αρχίσεις τις φωνές, το παιχνίδι έχει χαθεί!

2) Να είσαι υπομονετικός. Δηλαδή να επανέρχεσαι σε αυτό που ζητάς. Μην αποθαρύνεσαι με ένα όχι. Επανέλαβε αυτό που θες ξανά και ξανά μέχρι και ο άλλος να αποδεχτεί ότι πρέπει να διαπραγματευτεί μαζί σου.

3) Μην λυγίζεις από ενδεχόμενη αρνητική κριτική. Μη νοιώθεις ενοχές και αποσύρεις τελικά το αίτημά σου ή την άποψή σου. Έχεις δικαίωμα να έχεις άποψη, να ζητάς, να έχεις προτεραιότητες, ανάγκες και απαιτήσεις. Όλοι το έχουμε. Μην αφήνεις τον άλλον να κριτικάρει αυτό που ζητάς (ή τον τρόπο με το οποίο το ζητάς αν τύχει και φωνάξεις), να το εντάξει σε μια γενικότερη ανάλυση του χαρακτήρος σου (το κάνουμε αυτό ο ένας στον άλλο υποσυνείδητα) και να σε κάνει να νοιώσεις “περίεργος”, “γκρινιάρης” ή “δύσκολος” επειδή διεκδικείς τα δικαιώματά σου. Επανέφερε την κουβέντα στο ζητούμενο.

4) Επιδίωξε να δεις και την πλευρά του άλλου. δηλαδή να δεις το θέμα σφαιρικά και όχι “προσωπικά” και όπου χρειάζεται να διαπραγματευτείς ή να συμβιβαστείς. Αποφάσισε ίσως και εκ των προτέρων τι σε συμφέρει και ποιος πιθανός συμβιβασμός θα ήταν αποδεκτός για σένα.

Ανακεφαλαίωση

Το να εκφράζουμε και να διεκδικούμε ανάγκες, προτεραιότητες, όρια, επιθυμίες είναι ανθρώπινο δικαίωμα. 

Όταν το κάνουμε σωστά οι εργασιακές-προσωπικές σχέσεις πάνε θαυμάσια και η αυτοεκτίμησή μας ανεβαίνει σε ύψη ανεκτίμητα. Αποτέλεσμα: Ζούμε καλύτερα, πετυχαίνουμε περισσότερα.

Για να το κάνουμε σωστά πρέπει να το κάνουμε με το σωστό τρόπο:

  • Να ζητάμε/εκφραζόμαστε καθαρά – άφοβα
  • Να ζητάμε /εκφραζόμαστε ψύχραιμα χωρίς θυμό – φωνή – κριτική
  • Να ζητάμε/εκφραζόμαστε επανερχόμενοι ξανά και ξανά
  • Να ζητάμε/εκφραζόμαστε έτοιμοι και να συμβιβαστούμε όταν το κρίνουμε προτιμότερο.
  • Να θυμάστε πάντα:

Το να θέτουμε τις ανάγκες μας στο ίδιο επίπεδο με τις ανάγκες των άλλων είναι προϋπόθεση για μια ήρεμη, καλή, δημιουργική ζωή.

 Είναι υγεία.

1 Comment

  1. Avatar

    Σας έχω επιλέξει ως άξιο συνεργάτη – σύμβουλο για την υψηλή ποιότητα του έργου έργου σας το οποίο συμβάλει μέγιστα στην ενημέρωση – προσωπική μου βελτίωση, ( βλέπε παραπάνω άρθρο ).

    Σας ευχαριστώ πολύ και σας παρακαλώ να συνεχίσετε έτσι και ακόμη καλύτερα

    Δημήτρης Ραυτόπουλος


Add a Comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *