Project Management: η εργασία που θα εκτοπίσει όλες τις υπόλοιπες

Με τον τρόπο που εξελίσσονται διεθνώς εταιρείες και οργανισμοί, οι εργαζόμενοι θα καθορίζονται πλέον όχι από το τμήμα στο οποίο ανήκουν, αλλά από το project στο οποίο εργάζονται.

Αθόρυβα αλλά δυναμικά, η “διαχείριση έργου” ή αλλιώς το γνωστό μας “project management” έχει πάρει τη θέση του προϊόντος ως το κύριο μέσο εσόδων των εταιρειών. Αυτή η αλλαγή, διαγραφόταν στον ορίζοντα εδώ και πολύ καιρό!

Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η λειτουργική διαχείριση των εταιρειών δημιούργησε ανυπέρβλητη συμπληρωματική αξία, μέσω αύξησης στη παραγωγικότητα και την αποτελεσματικότητα. Ωστόσο το μεγαλύτερο διάστημα του τρέχοντος αιώνα, ο ρυθμός της παραγωγικότητας στις δυτικές οικονομίες παρέμεινε ο ίδιος, παρά την έκρηξη του Διαδικτύου, τους μικρότερους κύκλους ζωής προϊόντων και την εκθετική πρόοδο στην τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική.

Εν τω μεταξύ, τα διάφορα μεμονωμένα project (συμπεριλαμβανομένου του μετασχηματισμού των εταιρειών), φαίνεται ότι όλο και περισσότερο καθοδηγούν και τη βραχυπρόθεσμη και τη μακροπρόθεσμη απόδοση και αξία των εταιρικών οργανισμών.

Μέσω για παράδειγμα, των συχνών οργανωτικών μετασχηματισμών, της ταχύτερης ανάπτυξης νέων προϊόντων, της ταχύτερης υιοθέτησης νέων τεχνολογιών κ.λπ. Αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, τα έσοδα απο διάφορα “projects” αυξάνονται σταθερά ως ποσοστό του ΑΕΠ τουλάχιστον από το 2009, ενώ το 2019 αντιπροσώπευαν έως και το 41% του συνόλου. Είναι δύσκολο να βρεθούν ακριβή στοιχεία για άλλες χώρες, αλλά παρόμοια ποσοστά είναι πιθανό να ισχύουν στις περισσότερες άλλες δυτικές οικονομίες. Τα ποσοστά είναι πιθανώς ακόμη υψηλότερα στην Κίνα και σε άλλες κορυφαίες ασιατικές οικονομίες, όπου η εργασία που βασίζεται σε “διαχείριση έργων” αποτελεί εδώ και πολύ καιρό σημαντική πηγή ανάπτυξης.

Και είμαστε μόλις στην αρχή. Το 2017, το Ινστιτούτο Διαχείρισης Έργων εκτίμησε ότι η αξία της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας που προσανατολίζεται σε “διαχείριση έργου”, θα αυξηθεί από 12 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2017 σε 20 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2027, και κατά τη διαδικασία θα βάλει περίπου 88 εκατομμύρια ανθρώπους να εργαστούν σε ρόλους προσανατολισμένους στο project management—και αυτές οι εκτιμήσεις έγιναν πριν αρχίσουν τα έθνη να ξοδεύουν τρισεκατομμύρια σε έργα ανάκαμψης από την πανδημία.

Οι εταιρείες που έχουν στραμμένο το βλέμμα προς το μέλλον έχουν αναγνωρίσει τις επιπτώσεις αυτού του φαινομένου στη διακυβέρνηση των εταιρειών: «Σύντομα δεν θα έχουμε πλέον περιγραφές θέσεων εργασίας», δήλωσε ένα ανώτερο στέλεχος ταλέντων της IBM. «Θα έχουμε μόνο καθήκοντα ( ή ρόλους ) στη διαχείριση διαφόρων έργων».

Ορισμένες εταιρείες έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν αυτήν την αλλαγή. Το 2020, ο Mohamed Alabbar, ιδρυτής και πρόεδρος της Emaar, της γιγάντιας εταιρείας ανάπτυξης ακινήτων με έδρα το Ντουμπάι, ανακοίνωσε ότι ως μέρος της μετάβασης σε δραστηριότητες διαχείρισης έργων, η εταιρεία είχε καταργήσει όλους τους παραδοσιακούς τίτλους εργασίας —συμπεριλαμβανομένου του δικού του— και ότι οι εργαζόμενοι θα καθορίζονταν πλέον όχι από το τμήμα στο οποίο ανήκαν, αλλά από τα project στα οποία εργάζονταν. Σε μια παρόμοια κίνηση, ο όμιλος Richards, η μεγαλύτερη ανεξάρτητη διαφημιστική εταιρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει αφαιρέσει σχεδόν όλα τα επίπεδα management και τους τίτλους εργασίας και πλέον αναφέρεται στους περισσότερους υπαλλήλους του ως “project managers”.

Αυτός ο ιδιότυπος μετασχηματισμός στην “οικονομία διαχείρισης έργων” θα έχει βαθιές οργανωτικές και πολιτιστικές συνέπειες. Το πρόβλημα είναι ότι πολλά κορυφαία στελέχη εξακολουθούν να μην εκτιμούν την αξία των project και τα διαγράφουν ως χάσιμο χρόνου. Είναι γνωστή η άποψη πολλών, ότι “αν θες κάτι να μην ολοκληρωθεί ποτέ, κάνε το project».

Μπορεί πολλά στελέχη να μην εκτιμούν το project management επειδή οι μέθοδοί του είναι πολύ περίπλοκες και δεν εφαρμόζονται εύκολα. Πολλοί project managers καταλήγουν να παράγουν επίσης πολύ χαρτούρα, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο ρόλος τους είναι κυρίως διοικητικός. Η αγνόηση της σημασίας και των δυνατοτήτων του project management για αυτούς τους λόγους, είναι τεράστιο λάθος. Όταν τα στελέχη αγνοούν το project management, τα προϊόντα ξεκινούν αργά, οι στρατηγικές πρωτοβουλίες δεν αποδίδουν και οι μετασχηματισμοί της εταιρείας αποτυγχάνουν, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο το μέλλον του οργανισμού.

Υπάρχει ένα ακόμη πράγμα που πολλά στελέχη συχνά δεν αναγνωρίζουν: Τα project δίνουν νόημα στην εργασία. Η συμπεριφορική και η κοινωνική επιστήμη δείχνουν ότι τα project μπορούν να είναι ιδιαίτερα παρακινητικά και να εμπνέουν τα μέλη της ομάδας. Τα project έχουν αρχή, μέση και τέλος, και άρα δίνουν το έναυσμα να νοιώσει κάποιος παραγωγικός. Σε αντίθεση με την εργασία κάτω απο ένα τίτλο, η οποία μοιάζει να συνεχίζεται…αέναα.

Τα στελέχη πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ο ρόλος τους στην project economy δεν περιλαμβάνει απλώς την λήψη μεμονωμένων πρωτοβουλιών. Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, περιλαμβάνει την θαρραλέα επιλογή και ιεράρχηση στρατηγικών project. Περιλαμβάνει την υιοθέτηση μιας δομής με γνώμονα το project και τη δημιουργία μιας συλλογικής και ενδυναμωτικής κουλτούρας που φτάνει παντού. Πρέπει επίσης να διασφαλιστεί ότι οι ικανότητες project management αναπτύσσονται σε ολόκληρο τον οργανισμό.

Χρειαζόμαστε μια σαφέστερη, απλούστερη και πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση στο project management .

Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Σύμφωνα με την ερευνητική εταιρεία Standish Group, περίπου το 35% των project που αναλαμβάνονται παγκοσμίως είναι επιτυχημένα. Δεδομένου ότι μιλάμε για δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια και για την εργασία εκατομμυρίων εργαζομένων, αυτός είναι ένα απίστευτο νούμερο. Μας λέει ότι όχι μόνο σπαταλάμε το 65% του χρόνου και των χρημάτων που έχουμε επενδύσει στα project μας, αλλά επίσης χάνουμε τρισεκατομμύρια δολάρια νέας αξίας για τους οργανισμούς και την κοινωνία γενικότερα.

Μπορούμε και πρέπει να τα πάμε καλύτερα.

(συνεχίζεται)