Underwriting Ζωής: Ερωτήσεις που αφορούν στα νοσήματα του νευρικού συστήματος και στα ψυχικά νοσήματα

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στις παθήσεις που περιλαμβάνονται στο ερωτηματολόγιο υγείας, το οποίο καλείται να συμπληρώσει κάθε υποψήφιος ασφαλισμένος

Γράφει η Λένα Γκρίτζια, Διευθύντρια Αποζημιώσεων & Εκτίμησης Κινδύνων Ζωής, Ατυχημάτων & Υγείας της Eurolife ERΒ

ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Γενικές πληροφορίες:

Το νευρικό σύστημα μαζί με το σύστημα των ενδοκρινών αδένων έχουν ως στόχο τη διατήρηση σταθερού εσωτερικού περιβάλλοντος, τη λεγόμενη ομοιόσταση  ελέγχοντας  και συντονίζοντας τις λειτουργίες των υπολοίπων συστημάτων του οργανισμού. Ο οργανισμός πρέπει να αντιλαμβάνεται και να προσαρμόζεται ανάλογα με τις μεταβολές του περιβάλλοντος.  Ειδικοί υποδοχείς, οι οποίοι βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλο το σώμα συλλέγουν πληροφορίες (π.χ. θερμοκρασία, θέση του σώματος, οσμές, γεύσεις, πόνος) οι οποίες μεταβιβάζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Μετά την επεξεργασία αυτών  των πληροφοριών το κεντρικό νευρικό σύστημα δίνει τις κατάλληλες εντολές  στους μυς και στους ενδοκρινείς αδένες. Με αυτόν τον τρόπο ο οργανισμός προσαρμόζει τις λειτουργίες του ανάλογα με τις μεταβολές του περιβάλλοντος ώστε να είναι δυνατή η επιβίωσή του.

Τα όργανα του νευρικού συστήματος είναι ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός, που αποτελούν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ), και τα νεύρα τα οποία αποτελούν το Περιφερικό Νευρικό Σύστημα (ΠΝΣ). Ο εγκέφαλος προστατεύεται από το κρανίο ενώ ο νωτιαίος μυελός από τη σπονδυλική στήλη.

Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο ελέγχου του σώματος, όλων των ακούσιων και εκούσιων δραστηριοτήτων του. Είναι το μεγαλύτερο και το πολυπλοκότερο τμήμα του νευρικού συστήματος και αποτελείται από νευρώνες, οι οποίοι δέχονται, επεξεργάζονται και μεταβιβάζουν ερεθίσματα. Εξειδικευμένες περιοχές του εγκεφάλου, τα κέντρα είναι υπεύθυνα για τις αισθήσεις, την αντίληψη, τον έλεγχο και τον συντονισμό των μυϊκών κινήσεων και τις ανώτερες πνευματικές λειτουργίες. Στον εγκέφαλο εντοπίζονται επίσης κέντρα και νευρικές οδοί, που σχετίζονται με τη ρύθμιση της δραστηριότητας των σπλάχνων.

Οι κυριότερες περιοχές του εγκεφάλου είναι :

το εγκεφαλικό στέλεχος, το οποίο είναι υπεύθυνο για τις σημαντικές λειτουργίες, όπως είναι η αναπνοή και η πέψη,

η παρεγκεφαλίδα, η οποία είναι υπεύθυνη για την διατήρηση της ισορροπίας και τον συντονισμό των κινήσεων του σώματος,

και

ο κυρίως εγκέφαλος που αποτελείται από δύο ημισφαίρια τα οποία ενώνονται με το μεσολόβιο. Ο κυρίως εγκέφαλος είναι το κέντρο των περισσότερων συνειδητών και νοητικών λειτουργιών του οργανισμού.

Η  επιφάνεια του εγκεφάλου ονομάζεται  φλοιός, μοιάζει με ένα μεγάλο καρύδι και είναι ανώμαλη.

Ο εγκέφαλος είναι το πιο πολύπλοκο όργανο του ανθρώπινου σώματος και παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα για την επιστήμη αλλά και μια μεγάλη πρόκληση για τους ερευνητές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα που γνωρίζουμε σήμερα για τη φυσιολογία και τη λειτουργία του εγκεφάλου έγιναν γνωστά τα τελευταία 10 με 20 χρόνια.

Το βάρος του εγκεφάλου κυμαίνεται από 1300-1400 γραμμάρια στον άνδρα και από 1200 – 1300 στην γυναίκα.

Τα κύτταρα του νευρικού ιστού είναι δύο ειδών:

Είναι οι νευρώνες και τα νευρογλοιακά κύτταρα.

Οι νευρώνες (ή νευρικά κύτταρα) έχουν την ιδιότητα να αντιδρούν σε συγκεκριμένες μεταβολές του περιβάλλοντος, όπως είναι η μεταβολή της θερμοκρασίας, της πίεσης, της έντασης του φωτός κ.λ.π. και αποτελούν την δομική και λειτουργική μονάδα του νευρικού συστήματος.

Οι νευρώνες μεταξύ τους παρουσιάζουν μορφολογικές και λειτουργικές διαφορές και διακρίνονται, ανάλογα με τη λειτουργία που επιτελούν, σε αισθητικούς, κινητικούς και ενδιάμεσους. Οι αισθητικοί νευρώνες μεταφέρουν μηνύματα από τις διάφορες περιοχές του σώματος στο νωτιαίο μυελό και στον εγκέφαλο. Αντίθετα, οι κινητικοί νευρώνες μεταφέρουν τα μηνύματα από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό στα εκτελεστικά όργανα, τα οποία απαντούν είτε με σύσπαση (μύες) είτε με έκκριση ουσιών (αδένες). Τέλος, οι ενδιάμεσοι ή συνδετικοί νευρώνες βρίσκονται αποκλειστικά στον εγκέφαλο και στο νωτιαίο μυελό και κατευθύνουν τα μηνύματα που προέρχονται από τους αισθητικούς νευρώνες στις κατάλληλες περιοχές του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού. Επίσης μεταφέρουν μηνύματα από μία περιοχή του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού σε μία άλλη και με απώτερο στόχο να «ενημερωθούν» οι  κατάλληλοι κινητικοί νευρώνες. Υπολογίζεται ότι στον εγκέφαλο υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια νευρώνες και από την ηλικία των 30 ετών ο αριθμός αυτός αρχίζει να μειώνεται. Λόγω αυτής ακριβώς της μείωσης των νευρώνων εκτιμάται ότι ο εγκέφαλος ενός ατόμου ηλικίας 75 ετών έχει μειωθεί κατά 44%.

Τα νευρογλοιακά κύτταρα (νεύρο και γλοία =κόλλα) έχουν βοηθητικό ρόλο και είναι πολύ περισσότερα από τους νευρώνες. Τα κύτταρα αυτά προμηθεύουν με συστατικά τον νευρώνα και χρησιμεύουν στην απορρόφηση και απομάκρυνση των άχρηστων ουσιών από αυτούς. Επίσης άλλα από αυτά συμβάλλουν στη μόνωση των νευρώνων αλλά και στην επιτάχυνση της μεταφοράς της νευρικής ώσης.

Το Περιφερικό Νευρικό Σύστημα διαιρείται:

Στο σωματικό νευρικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί εκούσια και ρυθμίζει τις κινήσεις με συνειδητή συμμετοχή του νου και είναι αυτό που ελέγχει τις κινήσεις των σκελετικών μυών.

Στο αυτόνομο νευρικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί χωρίς την συνειδητή συμμετοχή του νου και ελέγχει όργανα, ιστούς και αδένες του σώματος. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διακρίνεται:

Στο συμπαθητικό σύστημα, το οποίο προετοιμάζει το σώμα για αυξημένες απαιτήσεις ετοιμότητας και στο παρασυμπαθητικό σύστημα σκοπός του οποίου είναι η εξοικονόμηση και η εναποθήκευση ενέργειας.

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Επιληψία – σπασμοί:

Πρόκειται για μία χρόνια διαταραχή του εγκεφάλου η οποία εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενους επιληπτικούς σπασμούς. Η επιληψία ξεκινά από τον εγκέφαλο και όπως προείπαμε ο εγκέφαλος αποτελείται από εκατομμύρια νευρικά κύτταρα η επικοινωνία των οποίων γίνεται αφενός  με μικρές ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος, αφετέρου με τη βοήθεια ευαίσθητης χημικής ισορροπίας. Ο σπασμός συμβαίνει όταν η φυσιολογική αυτή χημική ισορροπία διαταράσσεται.

Ο επιληπτικός σπασμός είναι ένα επεισόδιο με μικρή χρονική διάρκεια κατά τη διάρκεια του οποίου μεταβάλλεται η συμπεριφορά ή το επίπεδο συνείδησης. Συνήθως ξεκινά απότομα και τις περισσότερες φορές σταματά μόνο του. Πολλές φορές ακολουθεί μία περίοδος υπνηλίας ή σύγχυσης.

Όταν εντοπισθεί η αιτία που προκαλεί τους επιληπτικούς σπασμούς τότε ονομάζεται συμπτωματική ή δευτεροπαθής επιληψία. Κύρια αίτια μιας δευτεροπαθούς επιληψίας μπορεί να είναι οι εγκεφαλικές διαταραχές λόγω προβλημάτων στον τοκετό (όπως π.χ. περιγεννητική ασφυξία), όγκοι εγκεφάλου, εγκεφαλικές κακώσεις, λοιμώξεις του εγκεφάλου, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και δηλητηριάσεις από διάφορες τοξικές ουσίες όπως π.χ. το αλκοόλ. Επομένως κάθε επιληπτικός σπασμός δεν σημαίνει απαραίτητα επιληψία αφού τα επεισόδια εξαλείφονται αν εξαλειφθεί και η αιτία που τα προκαλεί π.χ. σε λοιμώξεις του εγκεφάλου όπως είναι οι μηνιγγίτιδες.

Όταν δεν εντοπίζεται η αιτία που προκαλεί τους επιληπτικούς σπασμούς, τότε ονομάζεται ιδιοπαθής ή πρωτοπαθής επιληψία.

 Ερωτήσεις προς τον υποψήφιο για ασφάλιση  σχετικά με την επιληψία:

• Αν έχει εντοπισθεί η αιτία που προκαλεί την επιληψία και αν ναι ποια είναι αυτή.
• Ποια είναι η συχνότητα των επεισοδίων και με ποια μορφή εκδηλώνονται.
• Αν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή. Αν ναι ζητείται η ονομασία και η δοσολογία των φαρμάκων καθώς και το χρονικό διάστημα που αυτά λαμβάνονται.
• Ποια ήταν η πρώτη και ποια η τελευταία φορά που εκδηλώθηκε το επεισόδιο.
• Αν έχει υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις. Αν ναι ζητούνται τα αποτελέσματα αυτών.

 Ίλιγγος:

Πρόκειται για την αίσθηση ζαλάδας ή την ψευδαίσθηση  της κίνησης ενώ το σώμα παραμένει ακίνητο. Υπάρχει η αίσθηση της περιστροφής του σώματος, της ώθησης, της τάσης για πτώση ή της αιώρησης προς τα πλάγια, εμπρός, πίσω, πάνω ή κάτω. Αναφέρεται ως αίσθηση γιατί όταν συμβαίνει το σύμπτωμα ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι το σύμπτωμα είναι ψευδές.

Οι αιτίες που προκαλούν ίλιγγο είναι πολλές  και μπορεί να οφείλονται σε κάποιο παθολογικό πρόβλημα από το κεντρικό νευρικό σύστημα ή σε παθήσεις των αυτιών ή των οφθαλμών π.χ. σύνδρομο Meniere, ιογενείς λοιμώξεις του αιθουσαίου νεύρου, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, αιμορραγίες εγκεφαλικές ή όγκος στον εγκέφαλο.

Ερωτήσεις προς τον υποψήφιο για ασφάλιση  σχετικά με τον ίλιγγο:

• Αν έχει εντοπισθεί η αιτία που προκαλεί τον ίλιγγο και ποια είναι αυτή.
• Αν έχει πραγματοποιηθεί νοσηλεία, ζητείται το ενημερωτικό σημείωμα του νοσοκομείου.
• Αν έχουν πραγματοποιηθεί ιατρικές διαγνωστικές εξετάσεις, ζητούνται τα αποτελέσματα.
• Πότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά και ποια είναι η συχνότητα που επαναλαμβάνεται
• Αν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή. Αν ναι ζητείται η ονομασία και η δοσολογία του φαρμάκου.

Μηνιγγίτιδα:

Πρόκειται για φλεγμονή των μεμβρανών που καλύπτουν τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό  (μήνιγγες). Η μηνιγγίτιδα οφείλεται συνήθως σε βακτήρια ( κύρια μηνιγγιτιδόκος και πνευμονιόκοκκος στους ενήλικες) και ιούς με συχνότερο αίτιο τους ιούς.
Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι η ποιο ήπια και η ποιο συχνή. Οφείλεται κυρίως  σε εντεροϊούς, στους ιούς του έρπη κ.λ.π. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η θεραπεία είναι πλήρης.

Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι σπάνια αλλά δυνητικά θανατηφόρος πάθηση.

Η πνευμονιοκοκκική μηνιγγίτιδα είναι ο πιο συχνός και ο πιο σοβαρός τύπος βακτηριακής μηνιγγίτιδας. Προκαλείται από τον στρεπτόκοκκο της πνευμονίας και οι επιπλοκές της αφορούν σε κώφωση ή σε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη.

Ερωτήσεις προς τον υποψήφιο για ασφάλιση  σχετικά με την μηνιγγίτιδα:

• Ποιο ήταν το είδος της μηνιγγίτιδας.
• Ζητείται το αναλυτικό σημείωμα του νοσοκομείου.
• Ζητείται εκτίμηση από νευρολόγο για τυχόν μόνιμες βλάβες – επιπλοκές μετά το πέρας της λοίμωξης.

Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (Α.Ε.Ε.) – Παράλυση:

Με τον όρο Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο περιγράφεται ένα γεγονός που προκαλεί αιφνίδια ανάπτυξη διαταραχών προερχόμενες από το κεντρικό νευρικό σύστημα με εμφάνιση συμπτωμάτων που αφήνουν, τις περισσότερες φορές, σωματική ή γνωσιακή αναπηρία. Τούτο συμβαίνει γιατί δημιουργείται διακοπή της αιμάτωσης του εγκεφάλου από ένα ή περισσότερα αιμοφόρα αγγεία με συνέπεια την νέκρωση εγκεφαλικών περιοχών που αιματώνονται από τα συγκεκριμένα αγγεία.

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο χωρίζεται σε δύο τύπους, το ισχαιμικό, που είναι και η συχνότερη μορφή και το αιμορραγικό.

Το ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο προκύπτει όταν διακόπτεται η αρτηριακή παροχή αίματος σε ένα τμήμα του εγκεφάλου. Αυτό οφείλεται σε απόφραξη των μεγάλων αγγείων προς τον εγκέφαλο, ή των μικρών αγγείων εντός του εγκεφάλου. Η απόφραξη προκαλείται είτε από την δημιουργία θρόμβου σε μια στενωμένη αρτηρία (θρόμβωση), είτε από θρόμβο που σχηματίστηκε σε άλλο σημείο του σώματος (συνήθως στην καρδιά-ιδιαίτερα σε ασθενείς με αρρυθμίες όπως η κολπική μαρμαρυγή) και με την αιματική ροή μετακινήθηκε στις αρτηρίες του εγκεφάλου (εμβολή).

Το αιμορραγικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει μετά από αιμορραγία μέσα (αιμάτωμα) ή γύρω από τον εγκέφαλο (υπαραχνοειδής και επισκληρίδιος). Τα αίτια μιας αιμορραγίας στον εγκέφαλο είναι πολλά με συνηθέστερα αυτά που οφείλονται σε ρήξη ανευρύσματος ή δυσπλασίας ενός αγγείου του εγκεφάλου, σε ρήξη μικρών αγγείων εντός του εγκεφάλου, σε μη ρυθμισμένη αρτηριακή υπέρταση κ.λ.π. Ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου που προσβάλλεται από το Α.Ε.Ε. προκαλείται αδυναμία ομιλίας, απώλεια μυϊκής δύναμης, κίνησης, όρασης, μνήμης κ.λ.π.. Τα συμπτώματα αυτά είτε με την πάροδο του χρόνου υποχωρούν, είτε  προκαλούν μόνιμη αναπηρία, ενώ στις βαρύτερες περιπτώσεις επέρχεται απώλεια ζωής.

Στο παροδικό ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο παρατηρείται προσωρινή διακοπή της αιματικής ροής σε ένα σημείο του εγκεφάλου και μπορεί να έχει διάρκεια μερικών δευτερολέπτων ή μερικών ωρών όμως διαρκεί λιγότερο από 24 ώρες. Και σ’ αυτή την περίπτωση απαιτείται ενδελεχής εργαστηριακός έλεγχος και ιατρική παρακολούθηση γιατί είναι μια σημαντική ένδειξη διαταραχής της αιματικής ροής προς τον εγκέφαλο.

Παράλυση:

Ονομάζεται η απώλεια της εκούσιας κινητικότητας συνήθως ως αποτέλεσμα νευρολογικής νόσου π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο, τραυματισμός του νωτιαίου μυελού, όγκου εγκεφάλου κ.λ.π.

Ανάλογα με την απώλεια της κινητικής λειτουργίας χαρακτηρίζεται ως:

– Παράλυση (όταν η κινητική απώλεια είναι ολοκληρωτική)

– Πάρεση (όταν η κινητική απώλεια είναι μερική)

– Μονοπληγία (Monoplegia): Όταν πάσχει μόνο 1 άκρο, είτε άνω είτε κάτω.

– Ημιπληγία (όταν η κινητική απώλεια είναι ετερόπλευρη – το άνω και το κάτω άκρο δηλαδή στην ίδια πλευρά του σώματος.

– Παραπληγία (όταν η κινητική απώλεια περιορίζεται στα κάτω άκρα)

– Τετραπληγία (όταν η κινητική απώλεια αφορά και στα τέσσερα άκρα)

– Σπαστική παράλυση (όταν η κινητική απώλεια συνοδεύεται από υπερενεργά

Αντανακλαστικά).

Ερωτήσεις προς τον υποψήφιο για ασφάλιση σχετικά με το Α.Ε.Ε. – παράλυση :

• Πότε συνέβη το επεισόδιο.
• Ποιά ήταν τεθείσα διάγνωση.
• Ζητείται το ενημερωτικό σημείωμα του νοσοκομείου καθώς και τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας
• Ποια είναι η σημερινή κλινική εικόνα, αν υπάρχουν κάποιες μόνιμες βλάβες και ποιες είναι αυτές.
• Αν έχει συσταθεί κάποιου είδους αποθεραπείας ή χειρουργικής επέμβασης
• Ζητείται πρόσφατος απεικονιστικός έλεγχος (π.χ. μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου κ.λ.π.).
• Ζητείται επίσης ο έλεγχος σχετικά με την διερεύνηση της αιτιολογίας του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (καρδιολογικός-αρρυθμιολογικός έλεγχος, αιματολογικός έλεγχος κ.λ.π.).

Σκλήρυνση κατά πλάκας:

Είναι νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος δηλαδή του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού και άγνωστο το αίτιο που την προκαλεί. Προσβάλλει  το περίβλημα των νευρώνων, την ονομαζόμενη μυελίνη, καταστρέφοντάς την επιβραδύνονται τα  ηλεκτρικά σήματα αλλά και καταστρέφει και τα ίδια τα νεύρα με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται απώλειες σε λειτουργίες του οργανισμού όπως είναι η αισθητικότητα, η κίνηση, η όραση, η ακοή κ.λ.π.

Η νόσος έχει ώσεις (εξάρσεις) και μεγάλα διαστήματα ύφεσης.

Το όνομα της νόσου (σκλήρυνση κατά πλάκας) δόθηκε γιατί μετά την απογύμνωση των νεύρων από την μυελίνη που τα περιβάλει δημιουργούνται βλάβες σαν ουλές πάνω στις οποίες εναποτίθενται ουσίες που σχηματίζουν πλάκες.

Πρόκειται για μια νόσο με μακρά πορεία που μπορεί να οδηγήσει σε βαρείες αναπηρίες ή ακόμα και τον θάνατο.

Ερωτήσεις προς τον υποψήφιο για ασφάλιση σχετικά με την σκλήρυνση κατά πλάκας :

• Πότε έγινε η διάγνωση της νόσου.
• Πόσα επεισόδια έχουν συμβεί από τη διάγνωση της νόσου και πότε ήταν το τελευταίο.
• Ποια είναι η λαμβανόμενη φαρμακευτική αγωγή (είδος φαρμάκου και δοσολογία).
• Ζητούνται τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων βάσει των οποίων διαγνώσθηκε και παρακολουθείται η πορεία της νόσου.

Όγκοι νευρικού συστήματος:

Οι όγκοι του νευρικού συστήματος που προέρχονται από τους δικούς του ιστούς (πρωτοπαθείς) ταξινομούνται με κριτήριο το μέρος στο οποίο αναπτύσσονται π.χ. όγκος εγκεφάλου, όγκος παρεγκεφαλίδας, όγκοι εγκεφαλικών ημισφαιρίων κ.λ.π.

Επίσης η κακοήθεια ενός όγκου του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού καθορίζεται με κλίμακα διαβαθμίσεων (βαθμός) ανάλογα του βαθμού κακοήθειας δηλαδή από Ι που είναι η πιο καλοήθης μορφή, μέχρι IV που είναι η πιο κακοήθης μορφή.

Όμως ο ορισμός της κακοήθειας στους όγκους του κεντρικού συστήματος, με την ευρεία έννοια της επικινδυνότητας για τη ζωή του ανθρώπου, δεν καθορίζεται μόνο από την ιστολογική τους εικόνα αλλά και από την θέση τους. Καταυτόν τον τρόπο καλοήθεις ιστολογικά όγκοι που βρίσκονται σε περιοχές όπου πιέζουν σημαντικές δομές ή είναι απροσπέλαστες χειρουργικά, θεωρούνται κακοήθεις.

Οι πιο συχνοί όγκοι του εγκεφάλου είναι τα γλοιώματα και ακολουθούν τα μηνιγγιώματα (βαθμού κακοήθειας Ι-ΙΙ). Επίσης συχνά εμφανίζεται και το γλοιοβλάστωμα (βαθμού IV).

Ερωτήσεις προς τον υποψήφιο για ασφάλιση σχετικά με μικρού βαθμού κακοήθειας όγκους του νευρικού συστήματος:

• Ζητείται το πόρισμα της ιστολογικής εξέτασης, το πρακτικό χειρουργείου και το αναλυτικό σημείωμα του νοσοκομείου.
• Ζητούνται ιατρικές εξετάσεις που έγιναν για τη διάγνωση της νόσου καθώς και οι ιατρικές εξετάσεις μετά την αποθεραπεία και ειδικά απεικονιστικός έλεγχος με μαγνητική ή αξονική τομογραφία.
• Αν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή (είδος φαρμάκου και δοσολογία).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα ανωτέρω αναφερθέντα νοσήματα είναι από τα συνήθη νοσήματα του νευρικού συστήματος  και όταν εμφανισθούν μπορεί να έχουν επίπτωση στην ψυχική υγεία του ατόμου εμφανίζοντας παράλληλα κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή κ.λ.π., είτε ως αντίδραση στην ίδια τη νόσο είτε ως σύμπτωμα της νόσου.

Η εμφάνιση του όποιου ψυχιατρικού προβλήματος ως συνέπεια μιας νόσου δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως περιστατικό αμιγούς ψυχικού νοσήματος, αφού η αιτία τους οφείλεται σε οργανική διαταραχή (καλοήθης – κακοήθης όγκος, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο κ.λ.π.), η οποία έχει διαγνωσθεί και εντοπισθεί με τον κατάλληλο ιατρικό εργαστηριακό έλεγχο.

Ψυχικά νοσήματα:

Τα ψυχικά νοσήματα συνήθως κατηγοριοποιούνται από τους ειδικούς ανάλογα με την αντίδραση και τα συμπτώματα που παρουσιάζει ένας άνθρωπος. Ως εκ τούτου τα συμπτώματα των ασθενειών της ψυχικής υγείας χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα νευρωτικά και τα ψυχωτικά. Η κατάθλιψη, το άγχος ή ο πανικός που ενώ συμβαίνουν και σε «φυσιολογικές» συναισθηματικές εμπειρίες, όταν εμφανίζονται σε σοβαρή έντονη μορφή εντάσσονται στα νευρωτικά συμπτώματα. Στα ψυχωτικά συμπτώματα εντάσσονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας άνθρωπος εμπλέκει την αντίληψή του με την πραγματικότητα έχοντας οφθαλμαπάτες, ψευδαισθήσεις κ.λ.π.

Στα ψυχικά νοσήματα εντάσσονται:

• Η κατάθλιψη
• Οι διαταραχές διάθεσης,
• οι διαταραχές προσωπικότητας,
• Η σχιζοφρένεια
• Η σχιζοφρενικόμορφη διαταραχή
• Η σχιζοσυναισθηματική διαταραχή.

Οι διατροφικές διαταραχές όπως είναι η νευρική ανορεξία και  η νευρική βουλιμία εκδηλώνουν διαταραχή της ψυχικής υγείας.

Επίσης διαταραχή της ψυχικής υγείας είναι και σωματόμορφες διαταραχές, άλλως γνωστές ως ψυχοσωματικές όπως είναι π.χ. τα εξανθήματα.

Τα περαιτέρω ερωτήματα που μπορεί να τεθούν στον υποψήφιο προς ασφάλιση εφόσον απαντήσει θετικά σε ερώτηση περί ψυχικών νοσημάτων είναι:

• Ζητείται γνωμάτευση ψυχιάτρου στην οποία θα περιγράφεται η ακριβής φύση της νόσου, η φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνεται και ποια είναι η συχνότητα εμφάνισης των συμπτωμάτων.
• Αν λόγω του προβλήματος υπήρξε νοσηλεία να ζητηθεί το αναλυτικό σημείωμα του νοσοκομείου.