50 χρόνια πριν: Ο σεισμός που άλλαξε την ασφάλιση στην Αμερική
Έρευνα-Επιμέλεια: Γεωργία Μυλωνάκη, Χρήστος Γαβαλάς
Δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες ακινήτων στην Καλιφόρνια που τρέμουν στην ιδέα ενός σεισμού. Η περιοχή τους είναι άκρως σεισμογενής και τα χτυπήματα του εγκέλαδου γίνονται ολοένα και περισσότερα τα τελευταία χρόνια.
Η Golden State, όπως χαρακτηριστικά αποκαλείται η Καλιφόρνια, «κάθεται» πάνω σε αρκετά ρήγματα, ενώ κάποιες από τις πιο προβληματικές εστίες σεισμικότητας στην περιοχή προέρχονται από τα ρήγματα του Αγίου Ανδρέα, του Χέιγουορντ και του Σαν Τζασίντο όπως και του Γκάρλοκ.
Μάλιστα ειδικά για το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, η τεκτονική κινητικότητα είναι ιδιαίτερα έντονη εδώ και αιώνες και δεν είναι λίγοι οι ειδικοί που προβλέπουν ότι όταν γίνει εκ νέου κάποιος μεγάλος σεισμός σε αυτό το σημείο, «η γη θα κοπεί στα δυο».
Πλέον οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων στην περιοχή προστατεύουν τις ακίνητες περιουσίες τους, που στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελούν τη μεγαλύτερη επένδυση που έχουν κάνει στη ζωή τους, αρχικά μόνοι τους, αναβαθμίζοντας τα θεμέλια των σπιτιών τους.
Αφού το κάνουν αυτό όμως, προχωρούν και στην ασφάλισή τους. Έχοντας όμως πρώτα θωρακίσει από μόνοι τους το σπίτι τους, το ασφάλιστρο γίνεται πιο προσιτό οικονομικά.
Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Όλα σε αυτή την τόσο σεισμογενή περιοχή του πλανήτη άλλαξαν πριν από πενήντα χρόνια και μετά από έναν καταστροφικό σεισμό.
Ο σεισμός μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ του Σαν Φερνάντο συνέβη στις 9 Φεβρουαρίου 1971 και άφησε πίσω του οκτώ ασθενείς νεκρούς σε ένα νοσοκομείο το οποίο κατέρρευσε.
Ωστόσο, αυτό οδήγησε σε μεγάλες αλλαγές στον κτιριακό κώδικα ενώ έδειξε στους επιστήμονες τι συμβαίνει όταν τα σπίτια είναι χτισμένα σε ένα ρήγμα που κινείται, κάτι που επέφερε πολύ σημαντικές μεταβολές στην ασφάλισή τους.
Μέχρι εκείνο το συμβάν, επικρατούσε ένα είδος σύγχυσης γύρω από εάν οι σεισμοί καλύπτονται από τους όρους των ασφαλιστηρίων συμβολαίων των ιδιοκτητών ακινήτων.
Τελικά όμως ο νόμος άλλαξε και η κάλυψη για περιπτώσεις σεισμού είναι ξεχωριστή, κάτι πολλοί δεν γνωρίζουν, πιστεύοντας ότι περιλαμβάνεται στους όρους του συμβολαίου τους.
Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Πρέπει να γίνει -και πλέον σχεδόν πάντα γίνεται- ξεχωριστή πρόβλεψη. Το ποσό που εκπίπτει είναι ένα ποσοστό μόνο της αξίας του σπιτιού. Μπορεί να είναι 10% ή περισσότερο και συνήθως ενεργοποιείται όταν υπάρχει αρκετή ζημιά.
Σημείο – κλειδί; Το γεγονός ότι η κυβέρνηση στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν βοηθάει στην επιδιόρθωση τόσο μεγάλων ζημιών ή στην ανοικοδόμηση ενός σπιτιού. Επομένως, ο ασφαλισμένος πρέπει να τα έχει υπόψη του τα δεδομένα αυτά και να προβεί σε ξεχωριστή ασφάλιση για περιπτώσεις σεισμών, ούτως ώστε να μην βρεθεί εντελώς μόνος του να παλεύει για την επένδυσή του.
Μάλιστα, μετά από έναν άλλο μεγάλο σεισμό, 6,7 βαθμών, στο Νόρθριτζ το 1994 -προάστιο της πόλης του Λος Άντζελες- συστήθηκε η Αρχή Σεισμικής Δραστηριότητας στην Καλιφόρνια, για να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες ακινήτων να βρουν την κατάλληλη ασφάλιση για το ακίνητό τους.
Στις ΗΠΑ θα αυξηθούν τα ασφάλιστρα για τις πλημμύρες
Το κόστος της κρατικής (ομοσπονδιακής) ασφάλισης πλημμύρας θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά σε μεγάλο μέρος της χώρας λόγω αύξησης του κινδύνου από την κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με νέα δεδομένα που προκαλούν πονοκέφαλο στη διοίκηση Μπάιντεν.
Το Εθνικό Πρόγραμμα Ασφάλισης Πλημμύρων, που αναπτύσσει κάθε πολιτική ασφάλισης στις ΗΠΑ, θα πρέπει να τετραπλασιάσει τα ασφάλιστρα στα σπίτια υψηλού κινδύνου σε πλημμυροπαθείς περιοχές για να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους που ήδη υπάρχουν, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το First Street Foundation, ένα ινστιτούτο ακαδημαϊκών και ειδικών που μοντελοποιεί κινδύνους από πλημμύρες.
Μέχρι το 2050, σύμφωνα με τον ίδιο φορέα, οι εκτεταμένες πλημμύρες που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή θα απαιτούν την επταπλάσια αύξηση των ασφαλίστρων.
Την 1η Απριλίου η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης που διαχειρίζεται το πρόγραμμα για τις πλημμύρες, πρόκειται να ανακοινώσει νέα ασφάλιστρα, χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές μοντελοποίησης των πλημμύρων, που αντικατοπτρίζουν καλύτερα τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ιδιωτικές ιδιοκτησίες.
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι μια καλύτερη ανάλυση των κινδύνων από πλημμύρες θα οδηγήσει σε πιο ακριβές ασφαλίσεις για ιδιοκτήτες σπιτιών υψηλού κινδύνου απ’ ό,τι ήδη πληρώνουν. Αυτό συνιστά πρόκληση για τον πρόεδρο Μπάιντεν που έχει υποσχεθεί να ακολουθήσει μια κλιματική πολιτική με βάση την επιστήμη και τα δεδομένα, αλλά έχει επίσης δηλώσει ότι σκοπεύει να ελαφρύνει τις οικονομικές ανησυχίες των νοικοκυριών της μεσαίας τάξης.
Οι ειδικοί του κλίματος και των καταστροφών υποστηρίζουν ότι το κόστος της ασφάλισης πλημμύρας θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τον πλήρη κίνδυνο του να ζει κανείς σε μια επιρρεπή σε πλημμύρες περιοχή, ως προειδοποίηση σε δυνητικούς αγοραστές σπιτιών, αλλά και ως μήνυμα στους τοπικούς αξιωματούχους να περιορίσουν την ανάπτυξη σε τέτοιες περιοχές.
Αλλά μια μεγάλη αύξηση στα ασφάλιστρα θα ασκήσει μεγαλύτερη οικονομική πίεση στα νοικοκυριά που ζουν ήδη σε ευάλωτες περιοχές και μπορεί επίσης να προκαλέσει πτώση στις τιμές των ακινήτων.
Ωστόσο οποιαδήποτε αύξηση στο κόστος για τους τωρινούς πελάτες θα διανεμηθεί σε χρόνια ή και δεκαετίες επειδή το Κογκρέσο εμποδίζει την Υπηρεσία Εκτάκτω Αναγκών να αυξήσει τα ιδιωτικά ασφάλιστρα των ιδιοκτητών πάνω από 18% ετησίως. Έτσι, ακόμη κι αν το νέο σύστημα της Υπηρεσίας σήμαινε ότι τα ασφάλιστρα θα διπλασιάζονταν στα χαρτιά για κάποιους ανθρώπους, εκείνοι που έχουν ήδη κάλυψη δεν θα πλήρωναν την πλήρη αύξηση μονομιάς.
Αλλά, όταν ένα σπίτι που καλύπτεται από ασφάλιση πλημμύρας αλλάξει ιδιοκτήτη, πολλοί αγοραστές θα πρέπει να πληρώσουν αμέσως το πλήρες ασφάλιστρο. Συνεπώς οι μεγάλες αυξήσεις μπορεί να αποτρέψουν τους αγοραστές σε περιοχές επιρρεπείς σε πλημμύρες, να μειώσουν την αξία των σπιτιών ή να δυσκολέψουν τη διαδικασία της πώλησης.
Προηγούμενες προσπάθειες να αυξηθούν τα ασφάλιστρα πλημμύρας καθυστέρησαν ή πάρθηκαν πίσω μετά από δημόσια πίεση. Το 2012 το Κογκρέσο ενέκρινε ένα νόμο που θα εναρμόνιζε τα ασφάλιστρα με τον πλήρη κίνδυνο που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι, δύο χρόνια αργότερα οι νομοθέτες υποχώρησαν αντικαθιστώντας αυτές τις αλλαγές με πιο μετριοπαθείς αυξήσεις.
Τα νέα ασφάλιστρα προβλέπονταν αρχικά να τεθούν σε εφαρμογή τον περασμένο Οκτώβρη, αλλά μέλη του Κογκρέσου προειδοποίησαν τον φορέα για τον αντίκτυπο των αυξήσεων. Εξάλλου ο Τραμπ δεν ήθελε να εισάγει αυξήσεις προεκλογικά.
Πώς αντιμετωπίζει η γειτονική Τουρκία τους σεισμούς
Ο τουρκικός φορέας Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών (TCIP), ένα ταμείο ΣΔΙΤ, έχει καταβάλει σε αποζημιώσεις 200 εκατομμύρια ευρώ περίπου τα 20 χρόνια της λειτουργίας του. Οι απαιτήσεις που καταβλήθηκαν το 2020 έφτασαν τις 61,39 εκατομμύρια ευρώ, λόγω δύο μεγάλων σεισμών που χτύπησαν την Τουρκία, τους οποίους ακολούθησαν εκατοντάδες μετασεισμοί.
Τον Ιανουάριο του 2020 στο Sivrice, Επαρχία Elazig ο σεισμός προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε περίμετρο 40 χλμ από το επίκεντρο. Επλήγησαν σοβαρά 19 πόλεις και πάνω από 200 χωριά. Μόνο στις δύο πόλεις κατέρρευσαν 87 πολυώροφα κτίρια, ενώ άλλα 1.287 υπέστησαν τόσες ζημιές που θα πρέπει να κατεδαφιστούν. Χιλιάδες άλλα κτίρια εκτός των πόλεων υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Όλα τα κτίρια σε 25 από τα γύρω χωριά σύμφωνα με αναφορές καταστράφηκαν.
Σε λιγότερο απο ένα χρόνο, τον Οκτώβριο του 2020 ο σεισμός 17 χλμ βορειοανατολικά από το Καρλόβασι της Σάμου, στο Βόρειο Αιγαίο, έγινε ιδιαίτερα αισθητός στην Σμύρνη. Δεκάδες κτίρια υπέστησαν ζημιές ή κατέρρευσαν ολοσχερώς. 117 άνθρωποι πέθαναν ενώ 1.034 τραυματίστηκαν, φόρος αίματος που καθιστά το συμβάν ως τον πιο θανατηφόρο σεισμό μέσα στο 2020. Σύμφωνα με τοπικές πηγές περίπου 15.000 άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους.
Πριν λίγες μέρες, κατά την τουρκική “Εβδομάδα Σεισμών” (1 – 7 Μαρτίου), ο Συντονιστής του τουρκικού φορέα Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών δήλωσε ότι ο φορέας κατέβαλε περίπου 24 εκατομμύρια τουρκικές λίρες μετά τον σεισμό στο Elazig, ενώ για τον σεισμό στη Σμύρνη περίπου το 30% των απαιτήσεων οριστικοποιήθηκε και κοστολογήθηκε σε περίπου 266 εκατομμύρια τουρκικές λίρες. Δήλωσε επίσης ότι οι δύο σεισμοί του 2020 αύξησαν τη συνειδητοποίηση του κινδύνου. «Εργαζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι κάτοικοι στο πεδίο λειτουργίας μας έχουν κάλυψη Υποχρεωτικής Ασφάλισης Σεισμών. Μας ευχαριστεί που βλέπουμε αυξημένη παραγωγή ασφαλίσεων μετά την εκστρατεία που λανσάραμε γι’ αυτό το σκοπό», είπε ο Τούρκος αξιωματούχος.
Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές του τουρκικού φορέα Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών το Αιγαίο και οι περιοχές της Ανατολίας έχουν καταγράψει τις δύο τελευταίες δεκαετίες τον μεγαλύτερο αριθμό σεισμικών φαινομένων και αντιστοιχούν σε πάνω από το 92% των συνολικών απαιτήσεων . Από την άλλη πλευρά, τα ποσά που καταβλήθηκαν το 2020 αντιστοιχούν περίπου στο 70% των συνολικών πληρωμών που έγιναν σε όλη της ιστορία του τουρκικού φορέα Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών.
Αυτή τη στιγμή περίπου το 56% των οικιστικών μονάδων στην Τουρκία έχουν ασφαλιστική κάλυψη για σεισμό, με το ποσοστό να ποικίλει ανάλογα με τις διαφορετικές περιοχές από 44,8% στην επαρχία Καραντενίζ, μέχρι 68% στην επαρχία του Μαρμαρά.
Η ΕΕ αναζητά μεγαλύτερη προστασία από τους κλιματικούς κινδύνους αυξάνοντας την ασφαλιστική κάλυψη
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύει το πακέτο των 14 τρισεκατομμυρίων ευρώ ενάντια σε ζημιές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, όπως ξηρασίες, πλημμύρες μέχρι και την απώλεια δασών.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε έκκληση για καλύτερη χρήση των δεδομένων σχετικά με τους κλιματικούς κινδύνους, πιο έξυπνη πρόληψη ζημιών και αυξημένη ασφαλιστική κάλυψη. Αυτά αποτελούν μέρος της κλιματικής αναθεώρησης της Ε.Ε. που αποκαλείται “Πράσινη Συμφωνία”.
Ακόμη και αν τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ έχουν θέσει στόχο να εξαλείψουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2050, οι συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη θέτουν απειλές για τα ηλεκτρικά δίκτυα, τα αγροκτήματα, τις πόλεις και την υγεία των ανθρώπων στην επικράτεια. Οι οικονομικές απώλειες για ολοένα και πιο συχνά φαινόμενα ακραίων καιρικών συνθηκών είναι πάνω από 12 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο, σύμφωνα με την Κομισιόν.
Το νέο πιο φιλόδοξο σχέδιο προσαρμογής ενθαρρύνει την καλύτερη χρήση των δεδομένων αναφορικά με τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα, την εντατικοποίηση πρόληψης των ζημιών και την ενσωμάτωση των κινδύνων για το κλίμα σε χρηματοοικονομικά πλαίσια. Έχει επίσης στόχο να κλείσει το λεγόμενο κλιματικό χάσμα προστασίας, ή το μερίδιο των μη ασφαλισμένων οικονομικών απωλειών.
Μόλις το 35% των σχετιζόμενων με το κλίμα κινδύνων είναι κατά μέσο όρο ασφαλισμένο σύμφωνα με την Κομισιόν. Το ποσοστό πέφτει μέχρι και το 5% στη νότια και ανατολική Ευρώπη.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι δασικές πυρκαγιές και τα κύματα καύσωνα στον Αρκτικό Κύκλο, οι ξηρασίες στα νότια και οι πλημμύρες και η απώλεια δασών στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, ήδη έχουν εκτεταμένες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία. Οι συνολικές ασφαλιστικές απώλειες για καιρικά φαινόμενα αντιστοιχούσαν στο 0,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το 2018 και αναμένεται να αυξηθούν.
Bill Gates: Αυτά τα 3 μαθήματα από την COVID-19 μπορούν να μας βοηθήσουν να πολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή
Σε αυτό το απόσπασμα από το νέο του βιβλίο, ο Bill Gates εξηγεί με ποιο τρόπο ο αγώνας ενάντια στην πανδημία μπορεί να μας καθοδηγήσει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2021, η COVID-19 έχει σκοτώσει πάνω από 2,2 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η πανδημία άλλαξε τον τρόπο που εργαζόμαστε, ζούμε και κοινωνικοποιούμαστε.
Την ίδια στιγμή, το 2020 έφερε επίσης νέους λόγους να είμαστε ελπιδοφόροι για την κλιματική αλλαγή. Με την εκλογή του Τζο Μπάιντεν ως προέδρου οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο ζήτημα. Η Κίνα έχει δεσμευτεί στον φιλόδοξο στόχο να είναι ουδέτερη στις εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2060. Το 2021, τα Ηνωμένα Έθνη θα συγκληθούν στη Σκωτία για μία ακόμη σημαντική σύνοδο για την κλιματική αλλαγή. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν εγγυάται ότι θα υπάρξει πρόοδος, αλλά οι δυνατότητες υπάρχουν.
Προσδοκώ να περάσω πολύ χρόνο το 2021 μιλώντας με ηγέτες σε όλο τον κόσμο τόσο για την κλιματική αλλαγή όσο και για την COVID-19. Θα τους παρουσιάσω το επιχείρημα ότι πολλά από τα μαθήματα της πανδημίας – και οι αξίες και οι αρχές που καθοδηγούν την προσέγγισή μας- μπορούν να εφαρμοστούν και στην κλιματική αλλαγή.
Πρώτον, χρειαζόμαστε διεθνή συνεργασία. Η φράση «πρέπει να εργαστούμε μαζί» μπορεί εύκολα να προσπεραστεί ως κλισέ, αλλά είναι αλήθεια. Όταν οι κυβερνήσεις, οι ερευνητές και οι φαρμακευτικές εταιρείες εργάστηκαν μαζί για την COVID-19, ο κόσμος έκανε αξιοσημείωτη πρόοδο – για παράδειγμα αναπτύσσοντας και δοκιμάζοντας τα εμβόλια σε χρόνο ρεκόρ. Και όταν δεν μάθαμε ο ένας από τον άλλο και αντίθετα δαιμονοποιήσαμε άλλες χώρες, ή αρνηθήκαμε να δεχτούμε ότι οι μάσκες και η κοινωνική αποστασιοποίηση επιβραδύνουν τη διασπορά του ιού, παρατείναμε τη δυστυχία.
Το ίδιο ισχύει και για την κλιματική αλλαγή. Αν οι πλούσιες χώρες ανησυχούν μόνο για τη μείωση των δικών τους εκπομπών και δεν σκέφτονται ότι οι καθαρές τεχνολογίες πρέπει να είναι πρακτικές για όλους δεν θα φτάσουμε ποτέ στις μηδενικές εκπομπές. Με αυτήν την έννοια, το να βοηθάμε τους άλλους δεν είναι απλώς μια πράξη αλτρουισμού, είναι επίσης προς το συμφέρον μας. Όλοι έχουμε λόγους να φτάσουμε στο μηδέν και να βοηθήσουμε και άλλους να το πράξουν. Η θερμοκρασία δεν θα σταματήσει να αυξάνεται στο Τέξας εκτός κι αν οι εκπομπές σταματήσουν να αυξάνονται στην Ινδία.
Δεύτερον, πρέπει να αφήσουμε την επιστήμη – για την ακρίβεια πολλές διαφορετικές επιστήμες- να καθοδηγήσουν τις προσπάθειές μας. Στην περίπτωση της COVID-19, κοιτάμε τη βιολογία, την ιολογία και την φαρμακολογία, καθώς και την πολιτική επιστήμη και τα οικονομικά – στο κάτω-κάτω η επιλογή του πως θα διανεμηθούν τα εμβόλια δίκαια είναι μια εγγενώς πολιτική πράξη. Και ακριβώς όπως η επιδημιολογία μας λέει για τους κινδύνους της COVID-19, αλλά όχι πως να τη σταματήσουμε, η κλιματική επιστήμη μας λέει γιατί πρέπει να αλλάξουμε πορεία, αλλά όχι πως να το κάνουμε. Γι’ αυτό πρέπει να αντλήσουμε από τη μηχανική, τη φυσική, την περιβαλλοντική επιστήμη, τα οικονομικά και άλλα.
Τρίτον, οι λύσεις μας πρέπει να ανταποκρίνονται στις ανάγκες εκείνων που επηρεάζονται πιο σκληρά. Με την COVID-19, οι άνθρωποι που υποφέρουν περισσότερο είναι εκείνοι που έχουν τις λιγότερες επιλογές – που εργάζονται από το σπίτι, για παράδειγμα, ή παίρνουν άδεια για να φροντίσουν τον εαυτό τους ή τους αγαπημένους τους. Και οι περισσότεροι από αυτούς είναι έγχρωμοι ή άνθρωποι χαμηλών εισοδημάτων.
Στις ΗΠΑ, οι μαύροι και οι λατίνοι είναι δυσανάλογα πιο πιθανό να κολλήσουν κορωνοϊό και να πεθάνουν από αυτόν. Οι μαύροι και οι λατίνοι μαθητές είναι επίσης λιγότερο πιθανό να μπορούν να παρακολουθήσουν το σχολείο online απ’ ότι οι λευκοί συμμαθητές τους. Μεταξύ αυτών που υπάγονται στο Medicare, το ποσοστό θανάτου από COVID-19 είναι τέσσερις φορές υψηλότερο για τους φτωχούς. Το κλείσιμο αυτών των χασμάτων θα είναι κομβικό για τον έλεγχο του ιού στις ΗΠΑ.
Παγκόσμια, η COVID-19 ξεθεμελίωσε δεκαετίες προόδου για τη φτώχεια και την ασθένεια. Καθώς οι κυβερνήσεις κινήθηκαν για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, έπρεπε να αποσύρουν ανθρώπους και χρήματα από άλλες προτεραιότητες, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων εμβολιασμών. Μια μελέτη του Ινστιτούτου Μετρήσεων και Αξιολόγησης της Υγείας έδειξε ότι το 2020, τα ποσοστά εμβολιασμού μειώθηκαν σε επίπεδα της δεκαετίας του 1990. Χάσαμε 25 χρόνια προόδου μέσα σε περίπου 25 εβδομάδες.
Τα πλούσια έθνη, ήδη γενναιόδωρα στους πόρους τους για την παγκόσμια υγεία, θα πρέπει να γίνουν ακόμη πιο γενναιόδωρα για να αποζημιώσουν αυτή την απώλεια. Όσο πιο πολύ επενδύουν στην ισχυροποίηση των συστημάτων υγείας σε όλο τον κόσμο, τόσο πιο προετοιμασμένοι θα είμαστε για την επόμενη πανδημία.
Κατά τον ίδιο τρόπο, χρειαζόμαστε ένα σχέδιο για μια δίκαιη μετάβαση σε ένα μέλλον μηδενικών εκπομπών. Οι άνθρωποι στις φτωχές χώρες χρειάζονται βοήθεια για να προσαρμοστούν σε έναν πιο θερμό κόσμο. Και οι πιο πλούσιες χώρες θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η ενεργειακή μετάβαση θα είναι αποδιοργανωτική για τις κοινωνίες που βασίζονται στα σημερινά ενεργειακά συστήματα: τα μέρη όπου η εξόρυξη άνθρακα είναι η κύρια οικονομική δραστηριότητα, όπου φτιάχνεται τσιμέντο, ατσάλι, ή κατασκευάζονται αυτοκίνητα. Επιπλέον πολλοί άνθρωποι έχουν δουλειές που σχετίζονται έμμεσα με αυτές τις βιομηχανίες – όταν θα υπάρχει λιγότερος άνθρακας και καύσιμα, θα υπάρχουν λιγότερες δουλειές για τους οδηγούς φορτηγών και τους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους. Ένα σημαντικό ποσοστό της οικονομίας της εργατικής τάξης θα επηρεαστεί και θα πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο μετάβαση γι’ αυτές τις κοινότητες.
Τέλος, μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που θα σώσουν τις οικονομίες τόσο από την καταστροφή της COVID-19, όσο και θα πυροδοτήσουν την καινοτομία για να αποφευχθεί μια κλιματική καταστροφή. Επενδύοντας στην έρευνα και την ανάπτυξη της καθαρής ενέργειας, οι κυβερνήσεις μπορούν να προωθήσουν την οικονομική ανάκαμψη που βοηθάει επίσης στη μείωση των εκπομπών. Αν και είναι αλήθεια ότι η επένδυση στην έρευνα και την ανάπτυξη έχει τις μεγαλύτερες επιπτώσεις της μακροπρόθεσμα, υπάρχει επίσης και μία άμεση συνέπεια: Αυτά τα χρήματα δημιουργούν γρήγορα θέσεις εργασίας. Το 2018 η επένδυση της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της έρευνας και της ανάπτυξης άμεσα και έμμεσα στήριξε πάνω από 1,6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, παράγοντας 126 δισ. δολάρια ως εισόδημα για τους εργαζόμενους και 39 δισ. δολάρια σε επιστροφές φόρου.
Η έρευνα και η ανάπτυξη δεν είναι ο μοναδικός κλάδος όπου η οικονομική ανάπτυξη συνδέεται με την καινοτομία για μηδενικές εκπομπές. Οι κυβερνήσεις μπορούν επίσης να βοηθήσουν τις εταιρείες καθαρής ενέργειας να αναπτυχθούν, υιοθετώντας πολιτικές που μειώνουν το Πράσινο Ασφάλιστρο και διευκολύνουν τα πράσινα προϊόντα να συναγωνιστούν τους με βάση τα ορυκτά ανταγωνιστές τους. Και μπορούν να χρησιμοποιήσουν χρηματοδότηση από τα πακέτα ανακούφισης για την COVID-19 για πράγματα όπως τη διάδοση της χρήσης των ανανεώσιμων πηγών και την κατασκευή ολοκληρωμένων δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας.
Το έτος 2020 ήταν ένα τεράστιο και τραγικό πισωγύρισμα. Αλλά είμαι αισιόδοξος ότι θα θέσουμε υπό έλεγχο την COVID-19 το 2021. Και είμαι αισιόδοξος ότι θα κάνουμε σημαντική πρόοδο στην κλιματική αλλαγή – επειδή ο πλανήτης είναι πιο αποφασισμένος να λύσει αυτό το πρόβλημα περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε.
Όταν η παγκόσμια οικονομία έπεσε σε σοβαρή ύφεση το 2008, η δημόσια υποστήριξη για δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή υποχώρησε κατακόρυφα. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν και τις δύο κρίσεις ταυτόχρονα.
Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν και η πανδημία αφάνισε την παγκόσμια οικονομία, η στήριξη για δράση για την κλιματική αλλαγή είναι το ίδιο ψηλά όπως ήταν το 2019. Οι εκπομπές μας φαίνεται δεν είναι πλέον ένα πρόβλημα που είμαστε διατεθειμένοι να κρύψουμε κάτω από το χαλί.
Το ερώτημα τώρα είναι το εξής: Τι θα πρέπει να κάνουμε με αυτήν την ορμή; Για μένα η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Θα πρέπει να περάσουμε την επόμενη δεκαετία επικεντρώνοντας στις τεχνολογίες, τις πολιτικές και τις δομές της αγοράς που θα μας βάλουν στην οδό να εξαλείψουμε τα αέρια του θερμοκηπίου μέχρι το 2050. Είναι δύσκολο να σκεφτούμε μια καλύτερη απόκριση σε ένα δυστυχισμένο 2020 από το να περάσουμε τα επόμενα 10 χρόνια αφοσιωμένοι σε αυτόν τον φιλόδοξο στόχο.
Ο Bill Gates είναι επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος και συνιδρυτής της Microsoft. Είναι συνπρόεδρος του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates και ιδρυτής της Breakthrough Energy. Είναι ο συγγραφέας του «Πως να Αποφύγετε μια Κλιματική Καταστροφή», που εκδόθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2021.
No comment yet, add your voice below!