Οι Έλληνες κινδυνεύουμε από το παρατεταμένο αδιέξοδο του ασφαλιστικού – η επίλυση του οποίου καθυστερεί γιατί απουσιάζει το απαιτούμενο πολιτικό θάρρος. Το 2000 η Ελλάδα είχε να επιλύσει μόνο το θέμα του ασφαλιστικού, τώρα δίπλα σε αυτό έχει προστεθεί η κρίση του 2009 και η κρίση της πανδημίας, ενώ θα έρθουν και άλλες χρηματοοικονομικές κρίσεις, την ώρα που συνεχίζει και επιδεινώνεται η κρίση της γήρανσης του πληθυσμού και η κλιματική αλλαγή.
του Χρήστου Γαβαλά
Παρά το γεγονός ότι οι προτάσεις του δεν εισακούστηκαν πριν από μια περίπου 20ετία, ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης υπερασπίστηκε μιλώντας στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών τη δυνατότητα που έχει η χώρα ακόμα και σήμερα να βάλει το θέμα στη σωστή τροχιά, θεωρώντας κάτι τέτοιο όμως ανεδαφικό από τη στιγμή που, όπως σημείωσε, “μονίμως απουσιάζει η ανάλογη πολιτική βούληση”.
«Όποιες προτάσεις και να κάνουμε πέφτουν στο κενό, ακούτε τίποτα για το ασφαλιστικό;», αναρωτήθηκε, παραδεχόμενος τη μικρή εξαίρεση, όπως είπε, της συζήτησης για το κεφαλαιοποιητικό σύστημα στις επικουρικές συντάξεις.
Σημείωσε πως από την στιγμή που το πρόβλημα του ασφαλιστικού στην Ελλάδα δεν επιλύεται, και μάλιστα αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που υπάρχουν και άλλες απειλές για την κοινωνία, οι κίνδυνοι για τους Έλληνες μεγεθύνονται, όπως και το βάρος που πέφτει στους ώμους εκείνων που πληρώνουν για το ασφαλιστικό, το κόστος του οποίου διαμορφώνεται στα 17-18 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Αυτό το κόστος, εξήγησε, το πληρώνει με φόρους μέχρι και ο άνεργος, μέσα από το 24% στον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας αλλά και το κράτος έμμεσα καθώς συνεχώς συμπιέζονται οι δημόσιες επενδύσεις για να βρεθούν χρήματα.
Είναι χαρακτηριστικό το αριθμητικό δεδομένο που παρέθεσε ο κ. Γιαννίτσης, σύμφωνα με το οποίο, τα συνολικά ελλείμματα του Δημοσίου τα οποία χρηματοδοτήθηκαν με δάνεια την τελευταία 20ετία ήταν της τάξεως των 290 δισ. ευρώ, την ώρα που ο συνολικός δανεισμός της χώρας έφθανε στα 310 δισ. ευρώ.
Ο πρώην Υπουργός φάνηκε έντονα προβληματισμένος για τις προοπτικές διεξόδου λέγοντας ότι το 2000 θα μπορούσε κανείς να παρέμβει με διάφορους τρόπους στο ασφαλιστικό, με καθορισμό πιο λογικών ορίων στις συντάξεις, κάτι το οποίο ωστόσο δεν συνέβη, με αποτέλεσμα τις περικοπές του 2010.
Ωστόσο, πλέον, το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί η πολιτική ηγεσία να κάνει στοχευμένες και συγκρατημένες παρεμβάσεις καθώς από τότε μπήκαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων στη συνταξιοδοτική διαδικασία.
Παράλληλα εξήγησε ότι το 2000 η Ελλάδα είχε να επιλύσει μόνο το θέμα του ασφαλιστικού, τώρα ωστόσο δίπλα σε αυτό έχουν προστεθεί κρίσεις όπως του 2009 και της πανδημίας, ενώ θα έρθουν και άλλες χρηματοοικονομικές κρίσεις, την ώρα που συνεχίζει και επιδεινώνεται η κρίση της γήρανσης του πληθυσμού και η κλιματική αλλαγή.
Και όλα αυτά, κατέληξε, ενώ η χώρα διέρχεται από μια νέα ύφεση που έχει φέρει το ΑΕΠ της να βρίσκεται στα επίπεδα του 2002 και είναι αμφίβολο εάν το 2030 θα έχει φθάσει το ΑΕΠ στα επίπεδα που ήταν πριν την κρίση του 2009. «Ακόμα και εάν το πετύχουμε αυτό, οι άλλες χώρες θα βρίσκονται πιο μακριά από εμάς», επισήμανε.
No comment yet, add your voice below!