Γιατί οι νέοι “σνομπάρουν” την ασφαλιστική βιομηχανία

Η παγκόσμια ασφαλιστική βιομηχανία κινδυνεύει να ξεμείνει απο στελέχη. Οι νέοι ονειρεύονται να δουλεύουν σε start up και να γίνουν Ζούκερμπεργκ.

Περίπου 800 άτομα ηλικίας 18-34 ετών συμμετείχαν σε έρευνα της αμερικανικής ασφαλιστικής Hartford Financial Services και σε ποσοστό 73% δήλωσαν ότι θεωρούν την ασφαλιστική βιομηχανία “εξαιρετικά βαρετή” -μόλις ένα 4% την χαρακτήρισε ως ελκυστική αγορά για επαγγελματική αποκατάσταση.

Εκτός από τις ασφάλειες, η αμερικανική νεολαία εξίσου βαρετούς και μη ελκυστικούς θεωρεί τους κλάδους λιανικής πώλησης, οικοδομών και κατασκευών. Αντιθέτως οι νέοι ψοφάνε να δουλέψουν στις Τέχνες και την Ψυχαγωγία, στην Εκπαίδευση και περισσότερο απ’ όλα, στις νέες Τεχνολογίες.

Σε ποσοστό σχεδόν 40%  απάντησαν ότι προτιμούν να δουλέψουν σε εταιρεία τεχνολογίας – πιθανότατα με όνειρο να γίνουν οι επόμενοι Ζούκερμπεργκ.

54% δήλωσαν ότι θα ήθελαν πολύ να μάθουν τεχνολογικές δεξιότητες μέσα από τη δουλειά τους.

Ευτυχώς στην Αμερική, όλο και περισσότεροι Ασφαλιστές επενδύουν και ασχολούνται ενεργά με τις νέες τεχνολογίες – αυτός μάλλον είναι ο τρόπος για να τραβήξουν «νέο αίμα» στα γραφεία τους.

Το ίδιο δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς όμως για τις ελληνικές ασφαλιστικές, παρότι και στη χώρα μας, αν γινόταν παρόμοια έρευνα σίγουρα η ασφαλιστική βιομηχανία θα έβγαινε και πάλι, εξαιρετικά “ντεμοντέ”…

Τι φταίει άραγε που μια καριέρα με μοναδικά προνόμια, όπως η ασφαλιστική (ελεύθερο ωράριο, απεριόριστες προοπτικές, κανένας γεωγραφικός ή άλλος περιορισμός, άριστο εργασιακό περιβάλλον), σε ένα παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον που κλυδωνίζεται συνεχώς σχεδόν όλη την τελευταία δεκαετία, δεν έχει τη θέση που της αξίζει στο μυαλό της νέας γενιάς; Παρότι έχει να αντιμετωπίσει εξοντωντική ανεργία και παρατεταμένη ύφεση;

Οι ασφάλειες είναι ίσως ο μόνος κλάδος που η αύξηση του εισοδήματος και η προοπτική εξαρτάται άμεσα και αποκλειστικά από τον ίδιο τον εργαζόμενο. Το μόνο επάγγελμα που δεν κινδυνεύεις από απόλυση, το μόνο επάγγελμα που δεν έχει ωράριο ή στενή εποπτεία από τον εργοδότη. Το μόνο επάγγελμα που σε ανταμοίβει όχι μόνο με χρηματικά μπόνους αλλά με δωρεάν ταξίδια και εκδρομές.

Η κρίση πέρασε, έξυσε κάποιες κορυφές αλλά δεν γονάτισε την αγορά της ιδιωτικής ασφάλισης και σήμερα περισσότερο από ποτέ, στην Ελλάδα, με το κράτος πρόνοιας να καταρρέει, με τις ασφαλίσεις περιουσίας (σπιτιού, αστικής ευθύνης) να βρίσκονται στα σπάργανα, η συγκεκριμένη αγορά είναι χρυσός (για όποιον ξέρει να βλέπει).

Όμως η προκατάληψη κυριαρχεί.

Οι νέοι συρρέουν ή ονειρεύονται να καταλήξουν σε επιχειρήσεις του στυλ της Wall Street και της Silicon Valley.

Το πρόβλημα της στελέχωσης είναι μεγάλο και η πρόκληση σχεδόν ανυπέρβλητη για τον κλάδο, που κινδυνεύει να… ξεμείνει απο στελέχη. Περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους είναι μεγαλύτεροι των 45 ετών στην Αμερική, ενώ χιλιάδες άλλοι πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν την επόμενη δεκαετία.

Εύλογο, αν αναλογιστεί κανείς ότι όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, η «έκρηξη» στην αγορά της ιδιωτικής ασφάλισης έγινε την δεκαετία του ΄70. Από τότε έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας και είναι λογικό η πρώτη στρατιά να πλησιάζει την συνταξιοδότηση.

Είναι απαραίτητο λοιπόν το επικοινωνιακό κενό με τη νεολαία να καλυφθεί! Οι νέοι, δεν είναι ότι δεν θέλουν, είναι ότι δεν ξέρουν. Μπορούν όμως να οργανωθούν εκστρατείες ενημέρωσης στα κολέγια, τις σχολές και τα πανεπιστήμια, ανεξαρτήτων των μαθημάτων ή των ειδικοτήτων του καθενός.

Θα μπορούσαν να καθιερωθούν μια φορά το χρόνο εβδομάδες γνωριμίας και ενημέρωσης, να μπορούν, όπως στο εξωτερικό, φοιτητές ή νέοι που ενδιαφέρονται να έρχονται για ένα διάστημα στην εκάστοτε εταιρεία, κάποιες ώρες την ημέρα και να παρακολουθούν από κοντά την καθημερινότητα, τα meeting, τα τηλεφωνήματα, την εκπαίδευση, τα ραντεβού.

Η αγορά πρέπει να δώσει χρόνο, περισσότερο απ’ όλα, και όχι χρήμα, όπως συχνά λέγεται, μάλλον ως δικαιολογία, για να σκεφτεί τρόπους να τραβήξει την προσοχή και να ενημερώσει τη νεολαία.

Και τότε θα εκπλαγεί από τα αποτελέσματα.

Οι νέοι είναι φιλόδοξοι, διψούν για θέσεις που έχουν προοπτική για υψηλές αμοιβές, πόσο μάλλον αν έχουν και αντικείμενο με κοινωνικές προεκτάσεις όπως είναι η ασφάλιση.

Η Ασφαλιστικη βιομηχανία είναι γεμάτη ευκαιρίες.

Προσφέρει πολλές διαφορετικές θέσεις εργασίας: πωλήσεις, ΙΤ, αναλογιστική, underwriting, αποζημιώσεις είναι μόνο κάποιες από αυτές. Ο νέος μπορεί να στοχεύσει στο να έχει σχετικά σύντομα την δική του επιχείρηση ή να στρατευθεί με μια επιτυχημένη εταιρεία.

Το κυριότερο: Η ασφαλιστική βιομηχανία θα είναι πάντοτε παρούσα. Όσο οι άνθρωποι πάνε στη δουλειά τους, οδηγούν αυτοκίνητα, αγοράζουν σπίτια, αποκτούν παιδιά θα υπάρχει ανάγκη για ασφάλιση.

Για μια γενιά που μεγάλωσε στη σκιά της παγκόσμιας ύφεσης και βγήκε στη ζωή με βαριές δημόσιες «οφειλές» και πρωτόγνωρα ποσοστά ανεργίας, οι προοπτικές που προσφέρει η ασφαλιστική αγορά δεν γίνεται να μην είναι γνωστές σε όλους.

H ασφαλιστική βιομηχανία στις ΗΠΑ προσφέρει περισσότερες από 2,3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας σήμερα. Αυτό σημαίνει 80 φορές τις θέσεις εργασίας που προσφέρουν όλα τα κοινωνικά δίκτυα μαζί.

Οι νέες τεχνολογίες μπορεί να είναι «κουλ» αλλά η ασφαλιστική βιομηχανία είναι βιώσιμη και έχει έρθει για να μείνει.

Μάλιστα προσφέρει έργο στην κοινωνία – είναι πολλοί λίγες οι βιομηχανίες που αγγίζουν τις ζωές των ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο.

Η γενιά της χιλιετίας, που μεγάλωσε πιστεύοντας ότι όλα είναι πιθανά, και ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, πρέπει να λάβει το μήνυμα ότι αυτό που κάνει η ασφαλιστική βιομηχανία είναι “μεταφορά του κινδύνου”.Έτσι ώστε οι αρρώστιες, τα ατυχήματα ή οι καταστροφές να μην χαλάσουν τη ζωή κάποιων ανθρώπων.

Σε στιγμές τραγικές, η ασφάλεια δίνει την ευκαιρία στους ανθρώπους να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Πόσοι θα είχαν την δυνατότητα να ξαναχτίσουν το σπίτι ή να αντικαταστήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία μετά από μια καταστροφή ή έστω, ζημιά; Πόσες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, να κάνουν έρευνες που σώζουν ζωές ή να καινοτομήσουν, χωρίς το δίχτυ ασφαλείας που προσφέρει η ασφάλιση;

Η ασφάλιση επιτρέπει στους επιχειρηματίες, τους επιστήμονες, τους επενδυτές, τους καλλιτέχνες, τους γιατρούς και εκατομμύρια άλλους να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και το πάθος τους με αυτοπεποίθηση και πνευματική ηρεμία.

Αν οι νέοι άνθρωποι μπορέσουν και συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς προσφέρει στην κοινωνία και σε όσους εργάζονται σε αυτήν είναι αδύνατον να μην έρθουν κοντά της.