Σε σήριαλ για γερά νεύρα εξελίσσεται η υπόθεση πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής. Ενώ τις προηγούμενες εβδομάδες είχε γίνει γνωστό ότι η διαδικασία θα προχωρήσει με τον δεύτερο στη σειρά αγοραστή, την Fosun, χθες το απόγευμα κυκλοφόρησε η είδηση ότι όλη υπόθεση παγώνει εξ ολοκλήρου, μέχρι να διορισθεί νέος Διευθύνων στην ΕΤΕ.
Από εκεί και πέρα, οι φήμες φούντωσαν και άρχισαν να κυκλοφορούν πολλά και διάφορα:
Ότι ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος παραιτήθηκε ξαφνικά (ή τον παραίτησαν) επειδή επέμενε να προχωρήσει κανονικά η διαδικασία με την Fosun και τελικά επικράτησε η άποψη του ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας).
Οτι το Ταμείο, στο οποίο ανήκει το 40% της Τράπεζας, απεφάνθη και έπεισε τελικά την πλειοψηφία του ΔΣ, πως εφόσον ήρθαν έτσι τα πράγματα πρέπει να γίνουν όλα από την αρχή, να προκηρυχθεί δηλαδή νέος διαγωνισμός και να δοθεί η ευκαιρία και για υψηλότερες προσφορές από αυτήν της Fosun.
Την στάση αυτή του ΤΧΣ κάποιοι την απέδωσαν σε «υπόγεια διπλωματική μάχη» Ευρωπαίων αξιωματούχων εναντίον της προσπάθειας άλλης μιας Κινεζικής εταιρείας να διεισδύσει στον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό τομέα…
Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι πίσω από αυτήν κρύβεται η κυβέρνηση, που βρήκε τώρα την ευκαιρία να αναβάλει την πώληση για να μην χρεωθεί το πολιτικό κόστος (ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση ήταν εναντίον τέτοιου είδους κινήσεων) εν όψει επικείμενων εκλογών.
Και έτσι, ενώ πήγε να προχωρήσει η διαδικασία με τους Κινέζους, αποφάσισε να παρέμβει υπόγεια μεν, δυναμικά δε, ώστε να αποχωρήσει από το ΔΣ ο οπαδός της συνέχισης της διαδικασίας, κ. Λεωνίδας Φραγκιαδάκης…
Σύμφωνα με άλλη άποψη, η απόφαση του κ. Φραγκιαδάκη δεν ήταν θέμα προσωπικής προτίμησης προς τους Κινέζους, αλλά αυτό που επιτάσσει η νομοθεσία να γίνει, σε περίπτωση που αποχωρήσει ο πρώτος επιλαχών από την διαδικασία.
Κάποιοι επιμένουν ότι το φιάσκο με την Εxin ήταν η ευκαιρία που ζητούσε η Εθνική Τράπεζα για να αλλάξει τον επικεφαλής – μοιραία η συνέχεια του σήριαλ της Ασφαλιστικής θα αποφασισθεί από αυτόν που θα πάρει τη θέση του…
Η αλήθεια είναι ότι τα λεφτά είναι πολλά, η εταιρεία (και τα συμφέροντα) είναι μεγάλα, και άρα το ενδιαφέρον (όπως και το παρασκήνιο), έντονα.
Από την άλλη, απρόβλεπτα γεγονότα, όπως ο «τσακωμός» των δύο μελών της κοινοπραξίας, συμβαίνουν. Για αυτό ωστόσο υπάρχουν εταιρείες συμβούλων και νομικοί εκπρόσωποι, για να φροντίσουν στα συμφωνητικά να περιλαμβάνονται εγγυήσεις, σταδιακές διασφαλίσεις και σημεία ελέγχου, ώστε να μην φτάνουν τα πράγματα στο σημείο που έφτασαν – να μην φτάσουμε δηλαδή στην τελευταία προθεσμία της προθεσμίας, ένα χρόνο μετά, για να παραδεχτούμε ότι ο αγοραστής, τελικά δεν έχει τα λεφτά…
Αν δεν υπάρχουν τεχνικές διασφαλίσεις και λεπτομερείς, σφιχτά δομημένες διαδικασίες μέχρι τέλους, τότε τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο και αρχίζουν και να εμπλέκονται αλλά και να λαλούν πολλοί «κοκκόροι» και να λέει ο καθένας ό,τι θέλει.
Η κριτική έξω από το χορό, είναι φυσικά εύκολη, όπως εύκολο είναι να αποδίδονται αμέσως όλα σε συνωμοσίες και κινήσεις ενός ή δύο (!) ατόμων που δρουν μυστικά και πάντα κακόβουλα, εκ μέρους «άλλων», και έχουν την «μαγική» δύναμη, μόνοι αυτοί, να φτιάχνουν ή να χαλούν ολόκληρες συμφωνίες εκατομμυρίων, στις οποίες εμπλέκονται δεκάδες άλλα άτομα, διεθνείς οργανισμοί, το κράτος, πολύπλοκες νομικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες και συστήματα.
Η κριτική είναι εύκολη, οι εξηγήσεις δυστυχώς όχι. Μπορεί να μην είναι καν μια ή εξήγηση, ένας ο φταίχτης, αλλά σειρά πραγμάτων, συγκυρίες που οδήγησαν σε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει απόλυτα, πώς λοιπόν κάποιοι δηλώνουν και είναι τόσο «σίγουροι» εξ’ αποστάσεως για το τι ακριβώς έγινε, ονοματίζοντας και καταγγέλλοντας ανθρώπους και ερμηνεύοντας γεγονότα;
Όπως έδειξε και η πρόσφατη παγκόσμια (!) οικονομική κρίση, τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολο ούτε να ελέγχονται απόλυτα ούτε και να προλαβαίνονται απόλυτα. Αλλιώς δεν θα είχαν καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτα πολυεθνικές με δις ευρώ στα ταμεία τους ή ακόμη και ολόκληρες κυβερνήσεις, κρατικά ταμεία κ.λπ.
Το μόνο σίγουρο είναι η ελλιπή διαχείριση της όλης κατάστασης. Αποτέλεσμα αυτού είναι να βλάπτονται:
1. Η φήμη της ασφαλιστικής αγοράς (πώς νοιώθουν άραγε ασφαλισμένοι και πολίτες ακούγοντας όλα αυτά;)
2. Το ηθικό και το ψωμί εργαζομένων και συνεργατών της Εθνικής Ασφαλιστικής
3. Η φήμη της Ελλάδας ως χώρας σοβαρής με σοβαρές εταιρείες και θεσμούς
4. Η ελληνική οικονομία
Χρ. Μωράκη
No comment yet, add your voice below!