Ευνοούνται τα μεγάλα σχήματα διαμεσολάβησης στη “μετά Covid-19 εποχή”

Πώς οι ασφαλιστικές εταιρείες ευνοούν με χρηματοδοτήσεις υποδομών τις συγχωνεύσεις διαμεσολαβητών

Του Νίκου Σακελλαρίου

Αναγκαιότητα πλέον για τη “‘μετά covid-19” εποχή κρίνονται οι συγχωνεύσεις επιχειρήσεων στον κλάδο της Διαμεσολάβησης. Μία αναγκαιότητα που θα λειτουργήσει προς το συμφέρον και των ίδιων των διαμεσολαβητών, αλλά και προς όφελος του θεσμού.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες προσανατολίζονται από το 2021 και μετά να δώσουν κίνητρα (οικονομικά και υποδομών) προς τα μεγάλα σχήματα διαμεσολάβησης προκειμένου να ισχυροποιηθούν περισσότερο και έχουν μεγαλύτερες παραγωγές. Σύμφωνα με πληροφορίες του Underwriter, οι περισσότερες ξένες εταιρείες στην Ελλάδα προσανατολίζονται στη δημιουργία και στήριξη δικτύων μεγάλων εταιρειών διαμεσολάβησης στις οποίες θα δίνουν και υψηλότερες προμήθειες. Θα κρατήσουν τις συνεργασίες των μικρών επιχειρήσεων μόνο σε περιοχές που δραστηριοποιούνται ολιγοπωλιακά και ουσιαστικά, δεν υπάρχει άλλος εναλλακτικός τρόπος διανομής προϊόντων.

Οι μεγαλύτερες σε μέγεθος παραγωγής εταιρείες διαμεσολάβησης θα έχουν καλύτερη πρόσβαση στα χρηματοδοτικά εργαλεία μέσω των τραπεζών, οικονομίες κλίμακος, υψηλότερο και ταχύτερο ψηφιακό μετασχηματισμό. Σήμερα υπολογίζεται ότι ένα μικρο-μεσαίο πρακτορειακό σχήμα επενδύει μέχρι 3.000 ευρώ ετησίως σε θέματα τεχνολογικών υποδομών, ενώ τα μεγάλα πρακτορεία μέχρι 15.000 ευρώ και τα μεσιτικά πάνω από 20.000 ευρώ ετησίως σε ψηφιακές υποδομές.

Η οργανική μετεξέλιξη της διαμεσολάβησης των τελευταίων 20 ετών

Σύμφωνα με προηγούμενες (και αρκετά παλαιές) έρευνες του ΙΟΒΕ και της ICAP, η μέση πρακτορειακή επιχείρηση είχε 1-5 άτομα προσωπικό και αυτό επαρκούσε τη δεκαετία του ’90 να καλύψει τις τότε ανάγκες της ασφαλιστικής αγοράς γιατί οι ανεξάρτητοι διαμεσολαβητές πραγματοποιούσαν πάνω από το 60% της παραγωγής προ 20ετίας.

Σταδιακά, οι μικρές επιχειρήσεις συνθλίβονται από την αλλαγή της στρατηγικής των ασφαλιστικών εταιρειών, με στροφή προς το agency, το direct και το bancassurance αλλά και τα εναλλακτικά δίκτυα (call centers). Επίσης, έχει αλλάξει σημαντικά η πολιτική προμηθειών των ασφαλιστικών εταιρειών από το 2015 και μετά και έχουν ανεβάσει ψηλά τον πήχη σε ό,τι αφορά την παραγωγή και τις υψηλές προμήθειες.

Η συγχώνευση των εταιρειών διαμεσολάβησης είναι πλέον αναγκαία γιατί θα δημιουργήσει μεγαλύτερα σχήματα παραγωγής, αλλά και κλίμακος εργασίας. Ταυτόχρονα, οι συγχωνεύσεις θα βοηθήσουν ή στη “νομιμοποίηση” ή στον εξοβελισμό των “μαύρων κωδικών” που δεν θα ενταχθούν νόμιμα μέσα σε μεγάλα σχήματα. Το φαινόμενο των “υπόγειων” συνεργασιών διαμεσολαβητών με ανεπίσημους ασφαλιστές – που συναντάται ιδιαίτερα στην περιφέρεια – σταδιακά θα εκλείψει ή τουλάχιστον αυτή είναι η πρόθεση των ασφαλιστικών.