Αν και δεν είναι ασυνήθιστο οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών να αγοράζουν ασφάλιση αυτοκινήτου, σπιτιού και υγείας, δεν ξοδεύουν όλοι το ίδιο ποσό. Για την ακρίβεια αυτά τα ποσά μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα. Αυτές οι διαφοροποιήσεις δεν οφείλονται μόνο στις τοπικές οικονομικές συνθήκες, αλλά και στην κουλτούρα ασφάλισης που επικρατεί.
Περιέργως, αν και η Βρετανία έχει μια πολύ αναπτυγμένη ασφαλιστική βιομηχανία και συχνά θεωρείται ως η ασφαλιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, δεν είναι η χώρα όπου οι κάτοικοι ξοδεύουν τα περισσότερα για την ασφάλιση. Αυτή η διάκριση ανήκει στην Ολλανδία, όπου ο μέσος κάτοικος ξοδεύει 5.022 δολάρια ετησίως σύμφωνα με έρευνα της MAPFRE. Η Βρετανία καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση, ωστόσο, με τον μέσο βρετανό κάτοικο να ξοδεύει περίπου 4.500 δολάρια το χρόνο για ασφάλιση. Πρόκειται επίσης για την ευρωπαϊκή χώρα όπου η ασφαλιστική βιομηχανία παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην οικονομία, με την παραγωγή να αντιστοιχεί στο 11,1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Στην Ολλανδία αυτό το ποσοστό είναι χαμηλότερο από 9,6%, παρά την υψηλότερη κατά κεφαλήν επένδυση.
Ποια ευρωπαϊκή χώρα έχει το τρίτο υψηλότερο επίπεδο αγορών ασφάλισης; Αυτή είναι η Γαλλία. Ωστόσο, είναι τρίτη από απόσταση, σε σχέση με τις δύο χώρες που βρίσκονται στην κορυφή. Κάθε κάτοικος της Γαλλίας ξοδεύει περίπου 3.300 δολάρια ετησίως και ακολουθούν οι Γερμανοί που κατά μέσο όρο ξοδεύουν 3.108 δολάρια. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ξοδεύουν κατά κεφαλήν κάτω από 3.000 δολάρια. Η Ιταλία βρίσκεται στην πέμπτη θέση, με τον μέσο Ιταλό να ξοδεύει σχεδόν 2.700 ετησίως στην ασφάλιση και ακολουθεί η Ισπανία με περίπου 1.400 δολάρια κατά μέσο όρο. Αν και αυτές είναι οι δύο κορυφαίες μεσογειακές χώρες με όρους επένδυσης, οι κάτοικοι της Ιταλίας και της Ισπανίας ξοδεύουν σημαντικά λιγότερα από ότι οι γείτονές τους στο Βορρά.
Αν διευρύνουμε τη ματιά μας παγκοσμίως, βλέπουμε ότι οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ ξοδεύουν τα περισσότερα στην ασφάλιση, με τον μέσο κάτοικο να ξοδεύει 9.746 δολάρια ετησίως. Όπως είναι αναμενόμενο, στο Χονγκ Κονγκ η παραγωγή αντιστοιχεί στο υψηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ, στο 20,8%. Οι ΗΠΑ κατέχουν τη δεύτερη θέση παγκοσμίως, με 7.643 ανά άτομο και με την ασφαλιστική βιομηχανία να αντιστοιχεί στο 12% του ΑΕΠ της χώρας. Η Ταϊβάν έχει επίσης υψηλή κατά κεφαλήν δαπάνη στα 4.800 δολάρια ετησίως, με την ασφαλιστική βιομηχανία να αντιπροσωπεύει επίσης ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομίας στο 17,4%.
Αυτό που δείχνουν αυτά τα νούμερα είναι ότι υπάρχουν ακόμη αγορές με υψηλή δυνατότητα ανάπτυξης, για παράδειγμα η Ισπανία όπου η ασφαλιστική της βιομηχανία αντιστοιχεί σε μόλις 5,2% του ΑΕΠ της χώρας. Πέρυσι ο συνολικός αριθμός της παραγωγής στην ισπανική αγορά αντιστοιχούσε περίπου σε 59 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι 8,2% πιο κάτω από το προηγούμενο έτος. Μπορεί αυτό να θεωρηθεί ως το βέλτιστο επίπεδο γι’ αυτή την αγορά; Ξεκάθαρα όχι. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από αυτό που είναι γνωστό ως «Κενό Ασφαλιστικής Προστασίας», που είναι μια σύλληψη που μετρά τη διαφορά ανάμεσα στο υπάρχον επίπεδο ασφάλισης και το επίπεδο που θα ήταν πιο επιθυμητό από κοινωνική και οικονομική άποψη. Με βάση αυτόν το δείκτη, η Ισπανία έχει δυνατότητα ανάπτυξης άνω των 31 δισ. ευρώ, αφού σύμφωνα με την έκθεση της MAPFRE, το βέλτιστο νούμερο για παραγωγή στην ισπανική αγορά θα ήταν περίπου 90 δισ. ευρώ.
Φυσικά μην ξεχνάμε την περίοδο 2020-21, όπου η κατάσταση που δημιουργήθηκε από την πανδημία προκάλεσε παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία όπως είναι δεδομένο, είχε επιπτώσεις και στην ασφαλιστική αγορά.
Η οικονομική ανάπτυξη και η ανάδυση νέων κινδύνων -κάποιων γνωστών και άλλων αναπτυσσόμενων- θα μπορούσε να βοηθήσει το κλείσιμο αυτού του κενού, που θα συμβεί αν η βιομηχανία μπορέσει να διατηρήσει ένα μέσο όρο ετήσιας αύξησης της τάξης του 4,3% την επόμενη δεκαετία. Αυτό αντιπροσωπεύει τόσο μια πρόκληση όσο και μια ευκαιρία, όχι μόνο για τις ασφαλιστικές βιομηχανίες κάθε χώρας, αλλά επίσης για την οικονομία της χώρας συνολικά και για την κοινωνία γενικότερα, που θα έχαιρε μεγαλύτερης προστασίας.
No comment yet, add your voice below!