Η έλευση του Ιουνίου σηματοδοτεί την έναρξη της εποχής των τυφώνων στον Ατλαντικό, μια εποχή που αναμένεται να υπερβεί τον μέσο όρο όσον αφορά στις καταιγίδες και τους τυφώνες.
του Χρήστου Γαβαλά
Το περιοδικό Insurance Journal συνομίλησε με την Κάρεν Κλαρκ, ιδρύτρια της εταιρείας μοντελοποίησης καταστροφών Karen Clark & Company (KCC).
Στις 24 Αυγούστου του 2022 θα συμπληρωθούν 30 χρόνια ακριβώς από τον τυφώνα Άντριου – μια καταιγίδα που έδωσε οντότητα στη βιομηχανία που η κα. Κλαρκ ουσιαστικά δημιούργησε.
Λίγο αφότου ο τυφώνας έφτασε στην ακτή ακριβώς νότια του Μαϊάμι με ανέμους 165 μιλίων την ώρα το πρωί της 24ης Αυγούστου 1992, η εταιρεία μοντελοποίησης καταστροφών που η Karen Clark είχε δημιουργήσει (AIR Worldwide) διέθεσε τα δεδομένα της μέσω του μοντέλου.
Με μια εκτίμηση των ζημιών ανά χείρας, κατευθύνθηκε στη συσκευή φαξ για να στείλει στους πελάτες τα νέα.
«Θυμάμαι τη μέρα σαν να ήταν χθες», είπε η Κλαρκ.
«Οι πελάτες μας δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Τα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπούν αμέσως».
Από τους 30 περίπου πελάτες αντασφαλιστικών εταιρειών που είχε ως επί το πλείστον στο Λονδίνο η AIR, η Κλαρκ θυμήθηκε έναν που στοιχημάτιζε ότι ο Άντριου δεν θα κόστιζε στον ασφαλιστικό κλάδο περισσότερα από 6 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το μοντέλο της AIR προέβλεπε όμως ότι ο Άντριου θα μπορούσε να κοστίσει περισσότερο από το διπλάσιο – 13 δισεκατομμύρια δολάρια.
Και το μοντέλο που κατασκεύασε για να ξεκινήσει τη βιομηχανία μοντελοποίησης καταστροφών το 1987, έπεσε μέσα.
Ο σκεπτικισμός πάντως γύρω από την πρόβλεψη αυτή μπορεί να ήταν κάπως δικαιολογημένος.
Πριν από τον Άντριου, η μεγαλύτερη απώλεια από τον τυφώνα ήταν 4 δισεκατομμύρια δολάρια το 1989 από τον τυφώνα Ούγκο, ο οποίος έπληξε τη Νότια Καρολίνα.
«Οι άνθρωποι δεν κατέγραφαν τις αξίες των ακινήτων», είπε η Κλαρκ. «Δεν είχε σημειωθεί τυφώνας σαν τον Άντριου σε τόσο κατοικημένη περιοχή. Παρόλο που το Μαϊάμι γλίτωσε τότε, οι αξίες των ακινήτων ήταν πολύ υψηλότερες από ό,τι στη Νότια Καρολίνα».
Στην πραγματικότητα, ο Άντριου θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερος. Εάν η καταιγίδα έπληττε τη Φλόριντα περίπου 50 μίλια βορειότερα, το Μαϊάμι θα είχε επηρεαστεί και οι ασφαλισμένες ζημιές θα ήταν 60 δισεκατομμύρια δολάρια, πρόσθεσε η Κλαρκ.
Δεν ήθελε και πολύ μυαλό, η αλήθεια είναι για να δει κανείς την πραγματικότητα. Χρειαζόταν μόνο τόλμη για να αποτυπώσει επιστημονικά αυτό που όλοι υποψιάζονταν.
Παρόλα αυτά, η Κλαρκ παραδέχτηκε ότι ακόμα και τότε, με όλα τα δεδομένα να είναι συντριπτικά, οι αριθμοί φάνταζαν τεράστιοι. «Δεν ήμασταν 100% σίγουροι. Αναρωτιόμασταν».
«Αλλά αυτό μας είπε το μοντέλο και δουλέψαμε για να το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο ακριβές. Νιώσαμε ότι έπρεπε να το δώσουμε στους πελάτες μας».
Ο κλάδος συνειδητοποίησε ότι το μοντέλο ήταν ένα εργαλείο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη εκτίμηση των πιθανών ζημιών και των τιμών των ασφαλιστικών προϊόντων.
Μετά τον Άντριου και την επικύρωση του μοντέλου, η πρώτη κατηγορία αντασφαλιστών των Βερμούδων δημιουργήθηκε το 1993 και στη συνέχεια ακολούθησαν ομόλογα για φυσικές καταστροφές.
Σήμερα, μοντέλα καταστροφών όπως αυτά από την Clark KCC (πούλησε την AIR στο Insurance Services Office το 2002), αποτελούν την παγκόσμια πρότυπη τεχνολογία για την αξιολόγηση κινδύνου.
Είναι ενδιαφέρον ότι ανεξαρτήτως αυτού, η εξάρτηση και/ή η εμπιστοσύνη του κλάδου στα μοντέλα καταστροφών υποχωρεί.
Τα τελευταία χρόνια, οι αντασφαλιστές, ειδικότερα, έχουν γίνει πιο δύσπιστοι, μετά από μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από αναμφισβήτητη υπερβολική στήριξη στα μοντέλα.
«Έτσι, παρατηρήσαμε και αναρωτηθήκαμε πώς μπορούμε να κάνουμε τα μοντέλα καλύτερα», είπε η Κλαρκ.
«Ένας τρόπος είναι να τα χρησιμοποιούμε, όταν υπάρχει ένα πραγματικό γεγονός – πάντα το κάναμε. Οι πελάτες μπορούν να δουν και να πραγματοποιήσουν τις δικές τους εκτιμήσεις. Και όταν αρχίζουν να έρχονται οι πραγματικές αξιώσεις, μοιράζονται τα δεδομένα μαζί μας. Αυτό δημιουργεί ένα οικοσύστημα που μας επιτρέπει να βελτιώνουμε συνεχώς τα μοντέλα KCC».
Η Κλαρκ περιέγραψε το μοντέλο σαν μια υποδομή, όπως ένα σύστημα αυτοκινητοδρόμων, που μπορεί να προσαρμοστεί για τα οχήματα και την κυκλοφορία των πελατών, μεταφορικά μιλώντας, ώστε να αντικατοπτρίζει περισσότερο συγκεκριμένα δεδομένα.
Με την ταχεία εξέλιξη της τεχνολογίας, δεδομένα από δορυφορικές εικόνες, αεροφωτογραφίες και μηχανική μάθηση μπορούν να εισαχθούν στο μοντέλο για τη βελτίωσή του.
«Ο στόχος είναι πάντα η ενίσχυση της ακρίβειας και επομένως του επιπέδου εμπιστοσύνης στα μοντέλα», είπε. «Υπάρχει πάντα δουλειά να γίνει. Η αξία είναι η υποδομή και η διαφάνεια. Μπορείτε να εφαρμόσετε μοντελοποιημένα συμβάντα στη δική σας επιχείρηση και να τα αναλύσετε».
Κοιτάζοντας το μέλλον, η Κλαρκ είπε ότι η εταιρεία της ανέπτυξε έναν κατάλογο σεναρίων για να καταθέσει απόψεις 5, 10 και ακόμη και 25 ετών στο μέλλον για το πώς οι καταιγίδες θα μπορούσαν να εξελιχθούν και να προκαλέσουν ζημιές, λαμβάνοντας υπόψη ότι η επιστημονική κοινότητα έχει προβλέψει αύξηση της σοβαρότητας των τυφώνων λόγω αλλαγών στο κλίμα.
«Υπάρχουν κάποιες αβεβαιότητες, όπως οι προσπάθειες περιορισμού των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά τώρα οι πελάτες μπορούν να πουν με σιγουριά στους επενδυτές και τις ρυθμιστικές αρχές ότι παρακολουθούν στενά τα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής», ανέφερε.
No comment yet, add your voice below!