Τι θα έπρεπε να λένε τα κόμματα για την ιδιωτική ασφάλιση

Δύο και κάτι εβδομάδες πριν τις εκλογές, αναρωτιέται κανείς αν έχει κάποιο ενδιαφέρον για την ασφαλιστική βιομηχανία ο προεκλογικός λόγος των κομμάτων.

Η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να έχει. Διότι η προπάθεια που έχει να κάνει η χώρα τα επόμενα χρόνια περνά και μέσα από την ανάπτυξη της ασφαλιστικής βιομηχανίας.

Μια σημαντική ανάπτυξη της αγοράς την επόμενη τριετία μπορεί να:

α) δώσει λύσεις σε σημαντικές ανάγκες των πολιτών, καλύπτοντας τα κενά που δημιουργούνται στις κοινωνικές παροχές

β) να προσφέρει νέα έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό

γ) να προσφέρει νέες θέσεις εργασίας σε επίπεδο υπαλληλικού προσωπικού και ασφαλιστικής διαμεσολάβησης

Θα πρέπει λοιπόν, όλα τα κόμματα που αποδέχονται τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα ως σημαντικό μοχλό ανάπτυξης και ευημερίας της οικονομίας να περιλαμβάνουν στο δημόσιο λόγο τους και τα προεκλογικά τους προγράμματα τουλάχιστον τα παρακάτω:

• το θέμα της μείωσης φόρου λόγω καταβολής ασφαλίστρων ζωής, έστω και υπό την προϋπόθεση της μακροχρόνιας διατήρησης του συμβολαίου.  Αν για παράδειγμα, η φοροαπαλλαγή ισχύει από τον πρώτο χρόνο τήρησης του συμβολαίου  αλλά καταβληθεί μετά από δέκα χρόνια τότε θα συμβούν δύο πράγματα: Οι πολίτες θα επωφεληθούν από την μακροχρόνια αποταμίευση και ο κρατικός προϋπολογισμός δεν θα επιβαρυνθεί τώρα, εν μέσω κρίσης, από την φοροελάφρυνση αλλά σε ορίζοντα π.χ. δεκαετίας.
• την κάλυψη από τις φυσικές καταστροφές η οποία δεν γίνεται πλέον να αναλαμβάνεται από την Πολιτεία –  οι κρατικές αποζημιώσεις μάλλον δεν θα είναι πλέον διαθέσιμες. Η όποια Κυβέρνηση οφείλει με το λόγο της (και όχι μόνο) να κάνει τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι πέρασε η εποχή που μπορούσαν να επαφίενται στην Πολιτεία για προστασία από μια φυσική καταστροφή. Πλέον ο κάθε πολίτης είναι επι της ουσίας ο ίδιος υπεύθνος για την προστασία της περιουσίας του από κάποια κακή στιγή.
• Τέλος, θα ήταν μάλλον περιττό να επισημανθεί για άλλη μια φορά η ανάγκη διαλόγου μεταξύ κυβερνώντων και ασφαλιστικής αγοράς για την βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης (πρωτοβάθμιας – δευτεροβάθμιας και φαρμάκων) μέσω της σύμπραξης του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα. 

Η στοχοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης και η κατηγορία ότι κάθε ένας πολιτικός που μιλάει για αυτήν δεν νοιάζεται ή θέλει ακόμη και να καταργήσει το κοινωνικό κράτος, είναι πλέον αστεία και δεν πρέπει να υφίσταται στο μυαλό ούτε των πολιτικών ούτε όμως και των πολιτών, αν θέλουμε να πάρουμε στα σοβαρά τα όσα μας συμβαίνουν και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας όλες τις δυνάμεις που διαθέτει η οικονομία και άρα και την ασφαλιστική βιομηχανία.

Φωτό: “μην ρίχνεις απλά μια ψήφο… βάλε χέρι στην ιστορία”