Σύμφωνα με τη στατιστική επετηρίδα ασφάλισης αυτοκινήτων που εξέδωσε η ΕΑΕΕ, το 2013 το ποσοστό προμηθειών στον κλάδο αυξήθηκε λίγο πάνω από τις τρεις μονάδες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Ωστόσο η αύξηση αυτή δεν έγινε αισθητή από το μέσο ασφαλιστή, στην τσέπη του οποίου μπορεί και να μην έφτασε ποτέ.
Πιθανότατα ένας λόγος για αυτό είναι η συγκέντρωση της παραγωγής κάτω από μεγάλα σχήματα, τάση η οποία παρατηρήθηκε και το ‘14 και οφείλεται στις αυξημένες οικονομικές πιέσεις που βιώνουν τα μικρά γραφεία τελευταία:
Πρώτον λόγω των κανονισμών εξόφλησης που επιβάλλει το Solvency II και δεύτερον από τη μείωση των καθαρών εσόδων τους λόγω μείωσης του ασφαλίστρου.
Η συγκέντρωση της αγοράς έχει και θετικές και αρνητικές επιπτώσεις.
Απο τη μια παρέχει τη δυνατότητα μηχανογραφικών υποδομών και διοικητικών υπηρεσιών στα μικρότερα γραφεία (υπηρεσίες ΙΤ και «backoffice”).
Από την άλλη όμως, η συγκέντρωση της παραγωγής «σε λίγους» δεν δημιουργεί συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των Διαμεσολαβούντων.
1 Comment
Πιστεύω πως οι ασφάλειες αυτοκινήτων αποτελούν πια ένα προϊόν γνωριμίας με τον πελάτη ή αν θέλετε, ένα κλειδί για ν’ ανοίξει και μια 2η πόρτα. Οι εποχές στις οποίες τα συμβόλαια αυτοκινήτου και μόνο αρκούσαν για να στηριχθεί ένας ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και θεωρώ πως στο μέλλον η ειδίκευση των επαγγελματιών του κλάδου θα βρίσκει πάτημα μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (βλ. συλλογές αυτοκινήτων, ακριβά οχήματα κ.α.) καθώς ο καταναλωτής θα ψωνίζει μόνος του το ασφαλιστήριο του από το διαδίκτυο ή και αλλού. Για μένα, κανένα κακό. Καιρός είναι ο κλάδος να εκπαιδεύσει το κόσμο γύρω από τις ασφάλειες και το τι λύσεις προσφέρουν ώστε ν’ αποκτήσει τη λεγόμενη καταναλωτική συνείδηση που θα επιτρέψει στους επαγγελματίες να προχωρήσουν σε αύξηση του χαρτοφυλακίου τους μέσω άλλων, πολύ καλύτερων προϊόντων και λύσεων.