Ασφάλιση Κατοικίας: Τίς πταίει;

Από το περίπου 1 εκατομμύριο ασφαλισμένων κατοικιών, την έκπτωση του 10% στον ΕΝΦΙΑ έλαβαν λιγότερες από τις μισές. Οι αιτίες είναι σίγουρα μια σοβαρή αφορμή για ενδοσκόπηση της αγοράς

Σε σημαντικό κομμάτι της στρατηγικής των ασφαλιστικών εταιρειών έχει αναδειχθεί τους τελευταίους μήνες η ασφάλιση κατοικίας, με αφορμή την πολυσυζητημένη παροχή έκπτωσης 10% στον ΕΝΦΙΑ για όσα σπίτια είναι ασφαλισμένα για πυρκαγιά, πλημμύρα και σεισμό, με αξία άνω των 900 ευρώ ανά τετραγωνικό. Η προθεσμία για την υποβολή αιτήσεων από τους δικαιούχους έληξε την 1^ηΜαρτίου και τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν γεννούν -ή θα έπρεπε να γεννούν- πολλά ερωτηματικά…

Έως τις 22 Φεβρουαρίου, πριν δοθεί η μικρή παράταση, είχαν υποβληθεί περίπου 350.000 αιτήσεις και είχαν εγκριθεί περίπου 260.000, ενώ οι υπόλοιπες χρειάζονταν μικρές διορθώσεις και λογικά οι περισσότερες εξ αυτών θα εγκρίνονταν επίσης. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι κάποιοι «καθυστερημένοι» υπέβαλαν αιτήσεις που πληρούσαν όλα τα κριτήρια έως την 1^η Μαρτίου, ο αριθμός των εγκεκριμένων αιτήσεων κινείται γύρω στις 350.000 – 400.000 μάξιμουμ.

Εάν σε αυτόν τον αριθμό αντιπαραβάλουμε τα στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, σύμφωνα με τα οποία στις 30 Σεπτεμβρίου ο αριθμός των ασφαλισμένων κατοικιών ανερχόταν σε 983.361 (αναφερόμαστε στα συμβόλαια που περιλαμβάνουν την ασφάλιση του κτιρίου), διαπιστώνουμε ότι η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Εάν ανατρέξουμε στην ανάλυση των στοιχείων της ΕΑΕΕ, θα δούμε πως ασφαλισμένες για πυρκαγιά, πλημμύρα και σεισμό είναι μόλις οι μισές, ήτοι 508.908 κατοικίες. Οπότε συμπεραίνουμε πως από αυτές 100.000 – 150.000 περίπου δεν πληρούσαν το κριτήριο των 900 ευρώ μίνιμουμ ανά τετραγωνικό στον υπολογισμό της αξίας του ακινήτου.

Άρα όχι μόνο έχουμε ένα πολύ μικρό ποσοστό ασφαλιστικής κάλυψης των κατοικιών -το οποίο ανερχόταν σε 17% στις 30 Σεπτεμβρίου- αλλά έχουμε ένα ακόμη μικρότερο ποσοστό ΣΩΣΤΗΣ κάλυψης, κοινώς κάλυψης για όλους τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν μία κατοικία και στη σωστή αξία, δηλαδή στην αξία εκείνη, που εάν ο ασφαλισμένος χρειαστεί να ξαναφτιάξει το σπίτι του μετά από ένα καταστροφικό γεγονός, τα χρήματα που θα εισπράξει από την ασφαλιστική του εταιρεία να του δίνουν αυτή τη δυνατότητα.

Πολλοί θα επικαλεστούν το επιχείρημα πως την ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση την έχουν οι τράπεζες, καθώς το 62,4% των συμβολαίων αφορούν κατοικίες ασφαλισμένες λόγω δανείου και η (υποχρεωτική) ασφαλιστική τους κάλυψη παρέχεται κυρίως μέσω της τράπεζας που εκδίδει το δάνειο.

Βέβαια οι τράπεζες διανέμουν ασφαλιστικά προϊόντα συνεργαζόμενες με κάποιες ασφαλιστικές εταιρείες και υπάγονται και αυτές στις διατάξεις του νόμου 4583, οι οποίες μεταξύ άλλων ορίζουν ρητά πως οι διανομείς ασφαλιστικών προϊόντων είναι υποχρεωμένοι «να διασφαλίζουν ότι η πληροφόρηση που λαμβάνει ο πελάτης είναι έγκαιρη, πλήρης, ορθή, επαρκής και κατάλληλη» (αρ. 25 παρ. 3α), καθώς και πως οφείλουν να μην «αποκρύπτουν κινδύνους που φέρει ο πελάτης ή/και το κόστος που τον επιβαρύνει» (αρ. 25 παρ. 4β). Άρα όταν αφήνουν έναν πελάτη τους να νομίζει πως έχει ασφαλίσει το σπίτι του και μπορεί να κοιμάται ήσυχος, ενώ στην πραγματικότητα είναι υπασφαλισμένος και ουσιαστικά εκτεθειμένος απέναντι σε οτιδήποτε μπορεί να του συμβεί, παρανομούν.

Φταίνε όμως μόνο οι τράπεζες; Οι προαναφερόμενες διατάξεις ισχύουν για όλα τα δίκτυα και όπως δείχνουν οι αριθμοί δεν είναι προβληματικά μόνο τα συμβόλαια των ενυπόθηκων κατοικιών. Πόσοι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές αποκλειστικής ή μη συνεργασίας μπορούν να ισχυριστούν ευθαρσώς πως όλοι τους οι πελάτες έχουν σωστά καλυμμένη την κατοικία τους; Πόσοι μπορούν να ισχυριστούν πως αφιέρωσαν αρκετό χρόνο ώστε να ενημερώσουν πλήρως τον πελάτη, ώστε εκείνος να πάρει τη σωστή απόφαση; Πόσοι μπορούν να ισχυριστούν πως προκειμένου να «μη χάσουν τον πελάτη» δεν μείωσαν αξίες, δεν έκοψαν καλύψεις, ώστε να προτείνουν ένα πιο φθηνό, πιο δελεαστικό ασφάλιστρο;

Φταίνε οι πελάτες για τα προβληματικά τους συμβόλαια και την ελλιπή ασφαλιστική κάλυψη της περιουσίας τους; Φταίνε οι διοικήσεις των εταιρειών, που ζητούν παραγωγή χωρίς προϋποθέσεις; Φταίνε οι διαμεσολαβητές που δεν θέλουν να χάσουν το χρόνο τους έναντι μίας εξαιρετικά χαμηλής ανταμοιβής; Φταίνε οι τράπεζες που αδιαφορούν για το συμφέρον των πελατών τους; Φταίει η υπερθέρμανση του πλανήτη; Φταίνε οι συναστρίες; Φταίει ο Elon Mask; Φταίει η μοίρα μας η μαύρη; Tι φταίει τελικά;