Αλ. Σαρρηγεωργίου: “Οι direct πωλήσεις είναι χθεσινά νέα”

Με αφορμή μια νέα τάση στην ασφάλιση, που «σκάει σιγά σιγά μύτη» διεθνώς αλλά δεν έχει ακουστεί σχεδόν καθόλου στην Ελλάδα, το “peer to peer Insurance”, το Underwriter. gr συζήτησε με τον Πρόεδρο της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών και Πρόεδρο & Διευθύνων Σύμβουλο της Eurolife ERΒ, Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου.

Με βάση το Ίντερνετ και τις δυνατότητες δικτύωσης που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα η ασφάλιση peer to peer, γίνεται …στον αέρα. Χωρίς εταιρεία, χωρίς διαμεσολάβηση, αλλά και χωρίς κανόνες.

Ομάδες 1000 ή και 1500 ανθρώπων μαζεύονται…διαδικτυακά και αποφασίζουν να αυτασφαλιστούν ή να αλληλοασφαλιστούν. Είτε πρωτασφαλιστικά, είτε, προσέξτε, μόνο και μόνο για τα εκπιπτόμενο ποσό της κανονικής τους ασφάλισης:

Ως γνωστόν, όσο υψηλότερη η “απαλλαγή” τόσο φθηνότερο το ασφάλιστρο. Τα μέλη λοιπόν της ομάδας πάνε στην ασφαλιστική τους και αγοράζουν συμβόλαιο με το μεγαλύτερο δυνατό εκπιπτόμενο ποσό. Έχοντας όμως ήδη συμφωνήσει, ότι αν συμβεί κάτι θα καλύψει ο ένας την “απαλλαγή” του άλλου.

Ή πιο σωστά, θα καλύψουν όλοι οι υπόλοιποι, την απαλλαγή του ενός. Αν συμβεί κάτι σε οποιοδήποτε μέλος της ομάδας, οι υπόλοιποι μοιράζονται το κόστος για να φτάσουν το εκπιπτόμενο. Έτσι ο “παθών” δεν βάζει καθόλου χρήματα από την τσέπη του παρότι έχει συμβόλαιο με υψηλή απαλλαγή!

«Το ζήτημα είναι ότι όλο αυτό γίνεται στο Ίντερνετ, και γίνεται εκτός κανονιστικού πλαισίου», επισημαίνει ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου. «Μεταξύ γνωστών μεταξύ τους ανθρώπων, όσο γνωστός μπορεί να είναι βεβαίως κάποιος, από το Facebook και το Linked In. Όλη η νοοτροπία πίσω από το εγχείρημα βασίζεται στην τεχνολογία και για αυτό είναι πολύ εύκολο να αλλάξει – οι ιδέες δοκιμάζονται πολύ εύκολα στο Ίντερνετ».

Την πορεία και την εξέλιξη, η μη, του peer to peer Insurance «μένει να τη δούμε» τόνισε:

“Από την συγκεκριμένη ενέργεια, το σημαντικότερο μήνυμα για μένα είναι ότι όλο αυτό γίνεται έξω από τα πλαίσια της παραδοσιακής ασφαλιστικής αγοράς. Τόσο σε επίπεδο διαμεσολάβησης, όσο σε επίπεδο εταιρείας, όσο και σε επίπεδο εποπτείας. Είναι όλο στο Ιnternet.  Και από τη στιγμή που παράγει αξία, παρακάμπτοντας γραφειοκρατίες και μη απαιτώντας κεφάλαια, αυτόματα καθίσταται ελκυστικό, ταυτόχρονα όμως και επικίνδυνο για τον πολίτη.

Το παραδοσιακό σύστημα, το οποίο υπάγεται πλέον στους κανόνες του Solvency II, και βασίζεται στην εκτίμηση κινδύνου, απαιτεί την ύπαρξη κεφαλαίων προκειμένου να ανακηρύξει μια εταιρεία «αξιόπιστη», τόνισε. Το συγκεκριμένο σύστημα δεν υπάγεται σε καμία διαδικασία ελέγχου, τουλάχιστον με τον παραδοσιακό τρόπο”.

Αυτό έχει μια θετική συνέπεια και μια αρνητική: Αν δεν απαιτούνται κεφάλαια, αν δεν υπάρχει καμία γραφειοκρατία γιατί όλα γίνονται στο Ιnternet, αν δεν υπάρχει το κόστος της εποπτείας, το κόστος των γραφείων και η αμοιβή διαμεσολάβησης, το αποτέλεσμα είναι ένα προϊόν πολύ υψηλότερης αξίας.

Του οποίου όμως η αξιοπιστία μένει να τεσταριστεί.

«Δεν γνωρίζουμε τα αντανακλαστικά του εγχειρήματος αυτού σε περίπτωση ενός μεγάλου κινδύνου ή μιας μεγάλης έκτασης καταστροφής – μένει να το δούμε όταν αυτό συμβεί. Προς το παρόν η χρήση του αφορά μικρούς κινδύνους και κυρίως τις απαλλαγές» εξήγησε ο κ. Σαρρηγεωργίου.

Σε κάθε περίπτωση όμως, πρόσθεσε,  είναι σίγουρο ότι η κίνηση αυτή θα κερδίσει οπαδούς και θα πάρει μερίδιο αγοράς.

Όπως και στα ξενοδοχεία και στα ταξί, όπου κανείς δεν φανταζόταν αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στο Ίντερνετ με το Uber και το Airbnb, έτσι και οι Ασφαλιστές πρέπει να είναι σε εγρήγορση.

Το Airbnb, η μεγαλύτερη εταιρεία ενοικιάσεως καταλυμάτων, δεν διαθέτει ούτε ένα δωμάτιο στην ιδιοκτησία της. Το Uber, πρωτοποριακή υπηρεσία μεταφοράς με ταξί, με παγκόσμια δραστηριότητα, δεν διαθέτει ούτε ένα ταξί. Και οι δύο υπηρεσίες, λειτουργούν έξω από το κανονιστικό και εποπτικό πλαίσιο των παραδοσιακών ξενοδοχείων και εταιρειών ταξί.

“Η αγορά θα αλλάξει, μπορεί απότομα, μπορεί και βίαια, με απρόβλεπτους τρόπους, και δεν εννοώ μόνο τα περί συγχωνεύσεων και Solvency II”, σχολίασε ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου. “Και οι πελάτες θα πάνε εκεί που θα βρουν την υψηλότερη αξία. Πρέπει όλοι να είναι ενημερωμένοι και προετοιμασμένοι και να προσφέρουν το χαμηλότερο δυνατό κόστος.

Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι το direct selling, που είναι ανάθεμα για πολλούς στην ελληνική αγορά, είναι χθεσινά νέα, ούτε καν σημερινά. Υφίσταται, είναι εκεί που είναι, θα πάρει ένα κομμάτι της αγοράς, όπως πήρε ένα κομμάτι της αγοράς και το bancassurance.  Δεν θα τα πάρει “όλα” όμως, ποτέ”, κατέληξε.

Στο Ίντερνετ, συνεχώς δοκιμάζονται καινούργια πράγματα. Κάποια «δουλεύουν», κάποια εξαφανίζονται. Η αγορά αυτή για την οποία μιλάμε, η ασφάλιση  peer to peer, αυτή τη στιγμή καλά-καλά δεν υπάρχει. Γεννιέται όμως και επειδή γεννιέται, το μήνυμα για την δική μας αγορά είναι ότι δεν μπορούμε, στον 21ο αιώνα, να ζούμε με απίθανα υψηλές προμήθειες, όπως για παράδειγμα της τάξεως του 28% σε μία υποχρεωτική ασφάλιση, όπως είναι το αυτοκίνητο, συμπλήρωσε.

Διότι αν ανοίξουν άλλες πόρτες, είναι σίγουρο ότι ο πελάτης θα σηκωθεί να φύγει -– έστω και αν στην αρχή, δεν πρόκειται παρά για παραθυράκια…